www.bonanza.pl

zorina13 · Wysłany: Sob 14:57, 07 Mar 2015 Temat postu: Brakująca sceny ze Znaku Zorro

Alejandro de la Vega kazał służącej Konstancji ,by wezwała Annę Marię do jego gabinetu.
Teraz gdy Diego odzyskał wzrok ,w hacjendzie zapanowała radość ,jakiej nie było w tym domu od lat.
Pewna jednak sprawa ciążyła na sumieniu Alejandro i musiał porozmawiać o tym z Anną Marią.
Młoda kobieta ,ubrana w różową ,domową sukienkę weszła do pokoju.
Wstał z krzesła ,by ją powitać i wskazać jej miejsce obok siebie. Była wyjątkowo piękna ,miała włosy czarne jak węgiel ,usta czerwone jak krew ,cerę białą jak śnieg a jej oczy przypominały dwa jeziorka w świetle księżyca ,a charakter był miodem z dodatkiem przypraw.
Alejandro de la Vega był mężczyzną w średnim wieku ,dumnym ,ze swojego nazwiska ,chwilami porywczym ale o kryształowej opinii człowieka odważnego.
Anna Maria wiedziała ,że Diego ma ambicje po nim a oczy po swej matce ,która zmarła wiele lat temu.
-Moja droga -zaczął Alejandro -muszę ci do czegoś przyznać .Wtedy gdy gubernator ogłosił amnestię dla Zorro ,Diego chciał się ujawnić ale ja powstrzymałem.
Chyba nie powinien się wtrącać ,bo tylko go unieszczęśliwiłem.
Anna Maria milczała a tamten dzień stanął jej przed oczami ,tamten zawód i ból ,gdy zrozumiała ,że Zorro się nie ujawni ,bo nie może zawieść tych wszystkich ludzi ,którzy w niego wierzą. Wszyscy chłopi go miłowali ,jak zwykle miłuję się kogoś ,kto miał dla nich odrobinę współczucia i jest jedyną ochroną ,przed okrucieństwem komendanta i skorumpowanymi politykami.
Nigdy nie podejrzewała ,że to Diego jest Zorro ,Diego kochała jak brata ale teraz wiele się zmieniło.
-Może musiało tak być -odezwała się w końcu Anna Maria. Diego nie musi być Zorro bym go kochała ,ale wtedy jeszcze tego nie rozumiałam i żyłam jakimś mrzonkami o legendzie.
-Jestem bardzo szczęśliwy ,że zostaniesz moją córką -rzekł Alejandro z uśmiechem.

Anna Maria wyszła z gabinetu Alejandro a mężczyzna spojrzał na kwiaty ,które były w wazonie. Teraz sobie uzmysłowił ,że dzisiaj pierwszy dzień wiosny.
Przyszła zupełnie nagle ,zapachniało ,zajaśniało i zrobiło się pięknie . Wiosna ,która miała zamarznięte palto a on pomógł jej jej zdjąć ,wiosna miała na imię Regina.
Swoją żonę poznał pierwszego dnia wiosny ,dla niego była to klasyczna miłość od pierwszego wejrzenia ,sześć tygodni później byli już małżeństwem.
I choć od jej śmierci minęło już tyle lat ,nigdy się ponownie ,nie ożenił ,nawet nie pomyślał o innej kobiecie.
Mężczyzna uśmiechnął się do wspomnień i nagle zobaczył ,że syn stoi w drzwiach.
-Wybieramy się na spacer z Anną Marią -rzekł Diego.
-Diego -zanim pójdziecie ,chciałem ci coś powiedzieć.
-Słucham ojcze.
-Bardzo cię kocham i jestem z ciebie dumny -rzekł Alejandro innym głosem ,łagodnym i czułym. Dumny z tego ,że jesteś moim synem.
Diego uśmiechnął się leciutko kącikiem warg i uściskał ojca. Dalsze słowa były zbędne ,obaj wiedzieli ,że to jedna z tych chwil ,która zostaje w pamięci na zawsze.

Camila · Wysłany: Sob 15:23, 07 Mar 2015 Temat postu:

Ładna ta scena Diego z ojcem.
Dobrze, że powiedział, że go kocha.

lucy · Wysłany: Sob 15:29, 07 Mar 2015 Temat postu:

Dobrze jest umieć wyrażać swoje uczucia. W pewnych kręgach kulturowych (np. na Śląsku) nie jest przyjęte o nich mówić. Nie pamiętam, bym mojemu ojcu powiedziała podobne słowa Sad

Moja mama zmarła 7 lat później i zdążyłam się tego nauczyć Laughing

Ewelina · Wysłany: Sob 15:31, 07 Mar 2015 Temat postu:

Don Alejandro od lat jest wierny jednej kobiecie ... a syn? Którą wybierze?
Miłe to porozumienie między ojcem i synem ...

zorina13 · Wysłany: Sob 15:35, 07 Mar 2015 Temat postu: Brakująca sceny ze Znaku Zorro

Ewelina nie rozumiem o co chodzi.
Diego kocha tylko Anne Marię.
Ona ma dwa imiona,ale to jest jedna kobieta.

Ewelina

zorina13 · Wysłany: Sob 20:26, 07 Mar 2015 Temat postu: Brakująca sceny ze Znaku Zorro

W zasadzie to miała być tylko ta jedna scena ale rzeczywiście mogłabym napisać coś takiego.
w serialu była faktycznie taka panna ,co się na niego rzucała cały czas.
Z wdzięczności oczywiście ,tylko i jedynie ,ale ona jedna doceniała Diego a nie wzdychała do Zorro.

Ewelina · Wysłany: Sob 20:30, 07 Mar 2015 Temat postu:

Bo to trochę byłoby nierealne, jakby nie było żadnej innej chętnej babeczki ... przecież czy Zorro, czy Diego byli atrakcyjnymi facetami - jeden tajemniczy, męski, intrygujący, drugi, jak nadmieniłam był dobrą partią. Tego żadna matka mająca córkę nie przegapi! Musiały się inne babeczki przy nim kręcić! Nie ma mocnych!

zorina13 · Wysłany: Sob 20:36, 07 Mar 2015 Temat postu: Brakująca sceny ze Znaku Zorro

Ja tego nie rozumiem ,że Diego mówi ,że większość kobiet traktuję go jak brata.
I jeszcze ten komendant proszący by zaopiekował się jego żoną w czasie jego nieobecności.
To naprawdę dziwne ,że się nie obawia ,że młody ,przystojny ,czarujący Dela Vega może oczarować jego żonę.

zorina13 · Wysłany: Nie 10:32, 08 Mar 2015 Temat postu: Brakująca sceny ze Znaku Zorro

Teresa Morales była małą ,żwawą i energiczną osobą ,która sprzedawała jedzenie na targu w Montery i umiała się obchodzić z mężczyznami.
Tym razem jednak wydawała się bardzo smutna i przygnębiona ,gdy wraz z sierżantem Garsiją ,przyjechała do hacjendy Dela Vegów.
-Czy coś się stało -spytał uprzejmie Diego witając się z nią.
-Możemy porozmawiać na osobności -spytała ,a on się zgodził ,nieco tym zdziwiony.
-Nie wiem co mam zrobić -rzekła Teresa. Gdy byliśmy na zabawie ,Hua-kinowi się wydawało ,że człowiek ,który prosił mnie do tańca za mocno mnie obejmuje. I rzucił się na niego z pięściami. A potem się okazało ,że to nowy gubernator a teraz Hua kin siedzi w areszcie.
-To faktycznie niewesoła sytuacja -przyznał Don Diego. Spróbuję porozmawiać z gubernatorem i przekonać go by wypuścił Hua kina.
-Dziękuje Don Diego -wykrzyknęła z radością Teresa. Wiedziałam ,że na tobie zawsze można polegać.
Spojrzała na młodego człowieka ,który bardzo jej podobał ,choć kochała Hua kina. Diego był niezwykłym przystojnym mężczyzną ,o cienkim orlim nosie i wyrazie twarzy ,który świadczył o dobrej krwi w żyłach.
Był doskonałe ubrany ,ubranie było szyte na miarę ,ani nie za ciasne ani za luźne ,by nie krępowały jego ruchów. Jego twarz była łagodna a usta czerwone ,subtelne ,delikatne niczym usta kobiety i bardzo zmysłowe. Jego mały ,czarny wąsik był dobrze wystrzyżony a te piwne oczy były niewinne i zuchwałe jednocześnie.
Miał w sobie jakoś przyjemną ,pełną wdzięku leniwość a równocześnie siłę ,bo jak urzeczona wpatrywała się w jego mięśnie ,rysujące się pod marynarką.
To ją oszałamiało ,gdy tak stał taki wielki ,silny ,wesoły ,beztroski ,dobrze odżywiony ale słuchał jej jak zwykle z uwagą ,nie chcąc uronić ani jednego jej słowa. Choć nie należała do jego sfery i była tylko prostą chłopką ,traktował ją z szacunkiem ,był miły ,życzliwy i chętny do pomocy.
Teresa w nagłym odruchu zarzuciła mu ręce na szyję i pocałowała prosto w usta.
Zaskoczony tym Diego w pierwszej chwili oddał pocałunek ,po czym jednak odsunął ją od siebie ,delikatnie ale stanowczo. Zobaczył ,że Anna Maria stoi w drzwiach i na widok tej sceny pobladła i odwróciła się na pięcie.

Anna Maria zamknęła się w swoim pokoju ale po chwili usłyszała pukanie do drzwi.
Otworzyła i zobaczyła Diego.
-Nie mam ochoty z tobą rozmawiać -rzekła nie umiejąc ukryć złości. Zawsze myślałam ,że jesteś porządnym człowiekiem a nie kobieciarzem.
-Ja nie odejdę ,dopóki nie porozmawiamy -odparł łagodnym ale stanowczym tonem. To naprawdę ,bardzo ważne.
Wszedł do pokoju a Anna Maria zamknęła drzwi.
-Co masz mi do powiedzenia panie Dela Vega -spytała Anna Maria ,ostrym jadowitym tonem.
-Teresa była mi po prostu wdzięczna -odparł mężczyzna ,spokojnie patrząc w jej oczy. To wszystko.
-Wdzięczna -prychnęła Anna Maria. Myślisz ,że uwierzę w takie bajeczki ?
Spojrzała na Dela Vegę ,który ,patrzył na nią wyraźnie rozbawiony.
-Jesteś taka śliczna ,jak się złościsz -rzekł z uśmiechem. Przecież wiesz ,że tylko na tobie mi zależy.
-Och ,nie myśl ,że mnie przebłagasz słodkimi słówkami -odparła Anna Maria. Tak pamiętam co Ricardo mówił ,wszystko ci jedno ,dla jakiej seniory piosenkę śpiewasz. Koniec z nami.
-Mario uspokój się.
Anna Maria zobaczyła ,na stoliku butelkę wina i niewiele myśląc cisnęła w jego stronę.Zdążył się uchylić a, butelka rozbiła się o ścianę.
-To było doskonale wino ,szkoda ,że się zmarnowało -rzekł Diego nie przestając się uśmiechać.
-Ty -Maria nie wiedziała już co powiedzieć. Rzadko wychodziła ze sprzeczek ,obronną ręką ,bo Diego był zawsze spokojny ,idealnie opanowany i nigdy nie tracił panowania nad sobą.
Przestań się śmiać i zostaw mnie w spokoju. Wyjść.
-Nie wyjdę -odparł stanowczym tonem.
-Wyjść ,bo inaczej.
Nie skończyła zdania ,gdy zamknął jej usta pocałunkiem. W brzuchu Anny Marii zaczęły tańczyć miliardy motyli i wszystko nagle zniknęło ,cała ziemia i wszechświat.
-Diego ja -rzekła młoda kobieta w przerwie między jednym pocałunkiem a drugim -chyba jestem w tobie skandalicznie zakochana.
--Ja jestem w tobie skandalicznie zakochany ,nawet nie wiesz jak bardzo -odpowiedział ,patrząc na nią z czułością i romantyzmem -po czym zatonęli w kolejnym ,długim pocałunku.

_________________

Camila · Wysłany: Nie 10:36, 08 Mar 2015 Temat postu:

Ależ ta Maria jest porywcza rzucając winem.
Chociaż odrobina zazdrości jej nie zaszkodzi. Wink

Ewelina · Wysłany: Nie 12:09, 08 Mar 2015 Temat postu:

Nareszcie coś "krwistego" Very Happy

Ależ się musiała zdenerwować, jeśli zaczęła obrzucać go przedmiotami Very Happy

To się nazywa temperament i zazdrość. Diego chyba poczul się bardzo pożądanym facetem ... pewnie byl zadowolony, zwłaszcza, że pocisk go ominął ... choć jak sam zauważył, szkoda wina.

Gość · Wysłany: Nie 12:11, 08 Mar 2015 Temat postu:

wina jak wina, ściany szkoda. Pewnie się uszkodziła.

ADA · Wysłany: Nie 18:13, 08 Mar 2015 Temat postu:

Anna Maria jest kobietą z całkiem niezłym temperamentem. Cóż nieraz odrobina zazdrości jest wskazana, bo potem tak fajnie jest się godzić Smile

Aga · Wysłany: Nie 18:36, 08 Mar 2015 Temat postu:

Senszen tu o miłość się rozchodzi.... co tam ściana Laughing