www.bonanza.pl

Gość

Mam nadzieję, że żadna z was nie poczuję się urażona Embarassed

ADA westchnęła głęboko kilka razy, wciągnęła powietrze nosem i wstrzymała na moment. Odliczyła do dziesięciu i wypuściła powietrze ustami. Nic to nie dało. Dalej była niebotycznie zdenerwowana. Zaczęła się przechadzać niespokojnie po małej sali, w której miała prowadzić za kwadrans swoje pierwsze zajęcia z udzielania pierwszej pomocy. Czemu to akurat jej przypadł ten zaszczyt – tego już nie wiedziała. Przełożony bąknął coś mętnie o dużym entuzjazmie i młodzieńczym podejściu.

Stanęła przy oknie i wyjrzała ponuro. Szarość, kolorowe budynki… Chciałaby się teraz znaleźć w urokliwym miejscu… jak jezioro Tahoe i okolice.

Na dźwięk pukania aż podskoczyła i z niewyraźną miną podeszła do drzwi.

- Dzień dobry, dostawa nowego manekina do zajęć z pierwszej pomocy. – młody goniec, w zasadzie młoda dziewczyna, uśmiechnęła się spokojnie wyciągając formularz.
- Powiedzieli mi, że pani może pokwitować… - wyjaśniła. – Manekin jest nowy, jeszcze zapakowany. Proszę sprawdzić, czy zgadza się z zamówieniem.
- Przecież one zazwyczaj wyglądają identycznie. – zdziwiła się ADA.
- Och, ale teraz, zgodnie z nowymi trendami, manekiny mają wyglądać bardziej naturalnie. Barwnie, jak to określa nasz katalog. – dziewczyna wyglądała na mocno rozbawioną. – Państwo złożyli zamówienie na model o barwie śniadej, włosy ciemne… Zgadza się?
ADA rozpakowała paczkę. Manekin był… całkiem do rzeczy. Jak na manekina.
- Zgadza się… - lekko się zająknęła. – Bardzo on realistyczny….
- Nie da się ukryć… Teraz tylko trzeba mu nadać imię i można zaczynać zajęcia. – dziewczyna nieuważnie sprawdzała kompletność dokumentacji. – To chyba wszystko, dziękuję.
- Jak to imię? – ADA zaśmiała się.
- To zwykle poprawia atmosferę na zajęciach. Proponuję najprościej, Adam. – dziewczyna uśmiechnęła się i wyszła z sali.

Manekin leżał na środku, na zielonej macie. Wyglądał nieco niepokojąco… ADA miała wrażenie, że przemknął jej przez głowę pomysł na nowe opowiadanie… Ale zaczęli przychodzić pierwsi uczniowie.

**************

Mada oddychała głęboko, wsłuchując się w łagodny głos instruktorki jogi. Pierwsza część zajęć minęła jej spokojnie, ćwiczenia wykonywała całkowicie skupiona. Ale potem, upał na sali i zmęczenie po całym dniu dały o sobie znać.

Lekko zdekoncentrowana rozejrzała się po ćwiczących. Tuż przed nią ćwiczyła jakaś nowa – miała średniej długości ciemne włosy, ćwiczyła z zapałem, ale nieco nieudolnie.

- A teraz, moje drogie, Padmasana. – łagodnie rzuciła instruktorka.

Mada usiadła w żądanej pozycji, wyprostowała plecy i postarała się o kontrolowany oddech.

- Paripurna navasana.

Mada zaczęła mieć problemy z wykonaniem ćwiczenia – dziewczyna przed nią wyraźnie sobie nie radziła i chyba była tym bardzo rozbawiona. Co gorsza, jej rozbawienie udzielało się innym.

- Skoncentrujmy się panie… Bhujangasana. (pozycja kobry o ile dobrze sprawdziłam)

Dziewczyna szybko wykonała polecenie – i chyba dumna z tego, puściła oko do Mady.
Nagłe skojarzenie z Adamem, kontrast w tej sytuacji - był tak silny, że Mada parsknęła śmiechem. Jednocześnie, zaświtał jej ciekawy pomysł na opowiadanie.

- Małgosiu, jesteś dzisiaj jakaś rozkojarzona. – powiedziała instruktorka z lekką naganą w głosie.

******************

Ewelina z wielką uwaga studiowała etykiety opakowań smakołyków dla królików. Nie była przekonana, czy królikowi zasmakują… Miała mu kupić trociny do klatki a spędziła w sklepie zoologicznym już ponad pół godziny na kontemplacji i rozmyślaniu o jakości użytych składników. Westchnęła ciężko i rozejrzała się dookoła. W sklepie nie było nikogo. Chociaż… Przy gablocie z wężami chyba ktoś stał…

Z ciekawości wzięła do ręki ciężką torbę z zakupami, trociny pod pachę i podeszła do działu z gadami. Przeszła obok kilku Agam rogatych, leniwie wylegujących się w świetle żarówki. Przystanęła na chwilę przy terrarium z anakondą, leżąca nieruchomo na gałęziach.
Po prawej, w terrarium leżał interesująco ubarwiony wąż. Rudawo – pomarańczowe plamy na skórze układały się w regularny wzór, podkreślony białawym brzuchem, przecinanym czarnymi łuskami.

Pantherophis guttatus. WĄŻ ŻBOŻOWY.
Obszar występowania: Ameryka Północna.

Nad gablotą pochylała się dziewczyna, ubrana na czarno, wachlująca się nonszalancko czarnym kapeluszem. Długie ciemne włosy spływały jej po ramionach. Spojrzała Ewelinie prosto w oczy, uśmiechnęła się i puściła do niej porozumiewawczo oko.

Ewelinę nawiedziła wizja pustyni, ogniska rozpalonego ciemna nocą, ciemna postać nachyla się nad płomieniami, trzymając w ręku patelnie…

I nagle wizja się rozprysła. Przypomniała sobie, że musi kupić jeszcze boczek.

**************

Aga z całkowitym spokojem czekała w poczekali przed laboratorium. Miała tylko zrobić sobie kontrolną morfologię – i już może lecieć dalej. Zanim weszła, zauważyła, że siedząca w poczekalni krótko ścięta, ciemnowłosa dziewczyna puściła do niej porozumiewawcze oko.

W gabinecie zabiegowym stała młoda dziewczyna. Miała włosy związane w koński ogon, całkiem sympatyczny uśmiech… ale jak na osobę mającą posługiwać się ostrymi narzędziami wyglądała zdecydowanie za młodo.

- Proszę siadać, podać skierowanie… - rzuciła okiem na kartkę i odwróciła się, żeby przygotować sobie potrzebne rzeczy.

Aga spokojnie usiadła w fotelu, wystawiła lewą rękę i rozejrzała się pogodnie. Zmierzyła dziewczynę wzrokiem.

- Pierwszy dzień w pracy? – zapytała niewinnie.

Dziewczyna spojrzała na nią zaskoczona.

- Nie… Proszę popracować dłonią…

Zacisnęła stazę i dłuższa chwilę szukała jej żył na ręce.

- Spokojnie, to tylko chwila… Pomyśl o czymś przyjemnym… - cicho mruknęła dziewczyna.
- Ależ ja jestem spokojna. Nie krzyczę.– zauważyła Aga z lekko kpiącym uśmiechem

Nagle poczuła, zupełnie wbrew sobie, lekkie zdenerwowanie. Wpatrzyła się intensywnie w pochylona głowę.

Adam, myśl o Adamie… ciemne, hebanowe włosy, układające się w lekkie fale….

Do głowy przyszedł jej pomysł na ostatnia odsłonę opowiadania, ostanie zdanie nawet…

- Już. Dziękuję bardzo, mam nadzieję, że nie było tak strasznie.

Dziewczyna uśmiechnęła się naprawdę sympatycznie.

- Wyniki będą do odebrania dziś po południu.

Pomysł wyparował tak szybko, jak się pojawił.

ADA

Senszen świetny pomysł. Zaintrygowałaś mnie tym swoim niesamowitym, pełnym tajemniczości opowiadaniem. Dziękuję Ci bardzo, że mnie w nim umieściłaś. To bardzo miłe Smile

Muszę przyznać, że jesteś bardzo spostrzegawcza. Szkolenia z pierwszej pomocy co prawda nie prowadziłam, ale parę innych i owszem zdarzyło się.
Obawiam się jednak, że z tak realistycznym manekinem nie byłabym w stanie poprowadzić szkolenia.

Zdekoncentrowana Mada na zajęciach, Ewelina w sklepie zoologicznym i Aga upuszczająca sobie krwi pod pretekstem badań - wszystko to bardzo intrygujące.
Senszen, co będzie dalej? Czekam niecierpliwie na rozwój akcji. Intryguje mnie ta dziwna dziewczyna przewijająca się przez cały fragment. Rolling Eyes

Proszę o następny równie tajemniczy i zagadkowy odcinek. Zaczynam się powtarzać, ale czekam z niecierpliwością Very Happy

zorina13

A gdzie jestem ja ,Kama ,Cola ?

Ewelina

Dobre

Intrygujący początek. Tajemnicza postać przewijająca się przez kolejne fragmenty ... występowanie w nich forumowiczek, nawiązanie do tematu forum ... czyli proza codziennego życia plus poezja forum ... na usta ciśnie się okrzyk: "Co dalej?"

Gość

Zorino, dziewięć - dziesięć postaci to trochę dużo jak na jedno opowiadanie. Pomysł mam nieco karkołomny, nie wiem jak mi to wyjdzie - pomyślałam, że nieco łatwiej mi będzie, jak was rozdzielę. Pamiętam o was i postaram się wymyślić dla was coś ciekawego. Smile

ADA, Ewelina dziękuję Smile

Mada

Aga

Przyznaję... Very Happy

Aga

Gość

Ewelina

Aga

Wiedziałam!!! Wiedziałam, że króliki to krwiożercze bestie dyszące nad swoimi ofiarami.... Laughing

Ewelina

Skąd. Króliś nie dyszał nad obaloną ofiarą wgryzając się w jej gardło ... on tylko dwa razy doskoczył i ukąsił w nogę ... poniżej kolana ... lekko, dla zaznaczenia swojej ważności w hierarchii Very Happy

Aga

Senszen słyszysz? Wąż i królik oznacza wojnę Evil or Very Mad

Gość

słyszę, słyszę Very Happy

coś mi właśnie wpadło do głowy Very Happy

ADA