www.bonanza.pl

Aga

Za to dziewczyny pewnie właśnie to miały na myśli Laughing

ADA

Senszen, ale mnie taki Adam trochę zadufany w sobie bardzo się podoba. Very Happy

Gość

Aha... to w porządku Wink

Gość

***************

Will kładł się spać z pewną obawą. Strzepnął wzburzoną i zmiętą kołdrę, przetrzepał wychłodzoną już poduszkę. Położył się – i wpatrzył w sufit, po którym tańczyły jasno- i ciemnoszare cienie.

Obserwował przez dłuższy czas te migające, niespokojne obrazy. Czuł coraz większy spokój – i w końcu, zasnął.

*****************

Rękę położył na chropowatej korze, lepkiej od żywicy. Serduszko, kiedyś wycięte, teraz już lekko pociemniało, żywica skrzepła w ciemne krople. Przed oczami stanął mu ten jeden dzień, ta jedna dziewczyna.

Dla niego, to jedno popołudnie kojarzyć się będzie wyłącznie z zapachem dymu z drzewa sosnowego. Spacerowali powoli; zerkał wciąż w jej gładką twarz, podziwiał długie rzęsy, delikatna krzywiznę policzków. Na włosach miała wianek z polnych kwiatów. Pojedyncze stokrotki co pewien czas spadały na jej delikatne ramiona. Podniósł jedną, podał jej – i przytrzymał jednocześnie jej delikatną kibić ramieniem. Ta chwila mogła trwać wiecznie; słodka chwila wyczekiwania. Dookoła świat nabierał już szarych barw zmierzchu, zabarwionych odblaskami zachodzącego słońca. Powietrze, jakby gęstsze od żywicy, zapachów, otulało ich słodkim woalem.
Dobiegał ich zapach ogniska, rozpalonego z wilgotnych gałęzi sosny.
Podniosła na niego oczy. W wianku z chabrów, stokrotek, powoju i przywiędłych maków wyglądała jak uosobienie tego dnia. Letniego, spokojnego…

Zorina przyjrzała się fragmentowi, który właśnie napisała. Miała już kilka takich, dosyć podobnych, przypominających urywki snu. Nie tworzyły żadnej historii. Może jednak warto zapisać, może coś się jednak z tego wykluje?

Zawahała się z ręką nad klawiaturą.
Nagła przerwa w dostawie prądu zdecydowała za nią.

**************

Młodzieniec chodził wśród wysokich, wybujałych sosen, pod stopami trzeszczały mu wyschłe gałązki, jasne buty nosiły ślady pyłu piaszczystej drogi. Co pewien czas, jakby machinalnie, odruchowo, poprawiał kasztanowe loki. Uśmiechał się do siebie, jakby wyobraźnia podsuwała mu przyjemne obrazy wspomnień. Mężczyzna zatrzymał się i spojrzał melancholijnie w lewo. W oddali, zza pni wyniosłych drzew, migotało jezioro Tahoe, rozciągające się jednorodną taflą srebrzystej toni. Drobne fale na jej gładkiej powierzchni przypominały fałdki na delikatnej, jedwabnej chusteczce, barwy srebrzystej. Tak jak przez cieniutki jedwab, tak i przez przejrzyste fale, przeświecało słońce, nadając pozornie jednorodnej barwie trzeci wymiar.

Odwrócił się i rozejrzał.

Przesunął dłonią po kilku pniach jeszcze, dotykając ich dziwnie czułym gestem. W końcu znalazł – małe serduszko, wyróżniające się ciemnymi kreskami pośród plam miętowo-pastelowych porostów.

Domi przerwała. Pisała ten fragment odręcznie, w swoim ulubionym zeszycie. Nagle zastanowiła ją jedna rzecz – czy wtedy już znano słowo „porost”.
Przez chwilę głowiła się nad tym, próbując przypomnieć sobie cokolwiek na ten temat.

W końcu, podeszła do komputera i włączyła go. Czekając, aż uruchomi się system, przeczytała raz jeszcze napisany fragmencik. Był niewielki, nijak nie pasował do żadnego jej opowiadania. Na pewno będzie go musiała jeszcze poprawić i…

Komputer powitał ją zdjęciem Joe, ustawionym jako tapeta. Już chciała wpisać pytanie – kiedy nagła przerwa w dostawie prądu zaskoczyła ją nagłą ciemnością.

Tylko księżyc radośnie świecił, migały pojedyncze gwiazdy przebijające się przez szaro-żółtawy pułap chmur.

****************

Adam gniewnie przewrócił się na drugi bok, poprawił poduszkę, obrócił na jej chłodniejsza stronę – zasnąć nie mógł. W końcu, położył się na plecach, wbił oczy w sufit i zaczął rozmyślać nad ilością pracy, która go jutro czeka.

podział stada ze względu na ilość łatek, płeć i orientacyjną wagę, ilość palików i drutu kolczastego niezbędnych do wymiany ogrodzenia

Adam zamrugał, zdezorientowany. Czyżby zaczął go morzyć upragniony sen?

Wstał, i przeszukał wzrokiem swoją półkę. Wszystko to już znał… z wyjątkiem tego. Podobno książka jest bulwersująca, wywołała wielki skandal i miał problem ze sprowadzeniem jej do Virginia City. I chyba jednak wolał ją ukryć przed ojcem. Zapalił lampę i otworzył zieloną okładkę. Przejrzał pobieżnie treść, podziwiając staranność wykonanych ilustracji.

Wrócił do pierwszej strony.

VARIATION UNDER DOMESTICATION.

Zasnął w połowie rozdziału.
Przyśnił mu się płot, przez który przeskakiwały cztery dziewczyny. Co prawda skakała jedna, najmłodsza, ubrana w czarną koszulę i kapelusz. Długie czarne włosy powiewały za nią za każdym razem, kiedy poruszyła głową. Pozostałe trzy były spokojniejsze. Przeszły przez płot z godnością, uważając na falbany sukienek. Jedna z nich, o ciemnych lokach, pochyliła się i po chwili, i jak gdyby nigdy nic, zaczęła zbierać chabry i układać je w zgrabny bukiet.

*************

Aga, pozwoliłam sobie zacytować Smile

Adam czyta najbardziej bulwersującą książkę swoich czasów (bulwersuje zresztą niektórych po dziś dzień) "o powstawaniu gatunków" Darwina.

zorina13

Tak często mam ,widzę początek a nie wiem co dalej.
Jestem bardzo spontaniczna w pisaniu.

Ewelina

ADA

Jak zwykle opisy przyrody w Twoim opowiadaniu są niesamowite. Pełne czaru, tajemniczości i romantyzmu. Wszystko pachnie i pulsuje kolorami.

Aga

Gość

Aga, bywają i bardziej prozaiczne czynności, które można opisać (ale już nie w tym opowiadaniu... )

ADA napisała

zorina13

Niestety ale ,czytałam ,że śpiewał z playbacku i ktoś mu podkładał głos.

Mada

Aga

Mada Twoje pierwsze i trzecie spostrzeżenie rozłożyły mnie na łopatki Laughing

W czwartym napisałaś, że Adam zależny od tatka....azaliż miałaś na myśli również zależność finansową? Rolling Eyes

Mada

Myślałam o zależności emocjonalnej i rodowej. Smile

Aga

Cóż będę z tym żyć Rolling Eyes