www.bonanza.pl

Gość

Ewelina, dziękuję za komentarz Smile

Gość

*******************

Adam zbliżył się do krat. Marcus siedział na pryczy, w pozycji niedbałej, z niewinnym uśmiechem na twarzy. Od podbródka do ucha ciągnął się duży krwiak, głębokie rozcięcie na głowie było niezdrowo zaczerwienione.

Adam obrzucił do przenikliwym spojrzeniem – i nieznacznie się uśmiechnął.

- Jak widzę, nie poddałeś się dobrowolnie… - zauważył, przegryzając lekko kącik ust. Zlustrował dokładnie jego głowę; nierówno obcięte włosy, tuż przy skórze.

Marcus milczał przez chwilę z kamiennym spokojem na twarzy.

- Pan Nigthingale już złożył zeznania, nie musi odpowiadać na pytania każdego, który przyjdzie się na niego pogapić. – Głośno obwieścił McCoy, niecierpliwie kręcąc kółkiem z kluczami. – Nie powinno tu pana być, panie Cartwright.
Adam zmierzył go wzrokiem i nie powiedział nic.

- Panie Nightingale, w pańskim interesie lepiej będzie, jeżeli będzie pan współpracował… - ostrzegł milczącego mężczyznę.

Marcus nie odrywał od niego oczu, jego twarz drgnęła… Po policzkach popłynęły skąpe łzy.

- Nie wiem, czego oczekujecie… trzymacie u siebie moją niewinną żonę… - wyszeptał. – Chciałem wtedy tylko jej pomóc… a tak mi się odwdzięczyliście. Przecież to nawet nie ma sensu. – podniósł ręce, ukazując posiniałe nadgarstki i otarł policzki. – Jesteście nienormalni…

Adam zamrugał zaskoczony.

- Może wytłumaczę, panie Cartwright. Bo pan chyba nie ma dzisiaj najlepszego dnia na myślenie. – uprzejmie zaoferował się McCoy. – Pan Nightingale twierdzi, że w kilka dni po tym, jak zaczął pracę na waszym ranczu, był napastowany przez panią Canaday, kiedy zaś odrzucił jej względy, ta zemściła się…
- McCoy – jęknął Adam. – Myśl czasem. To nie ma sensu. Zresztą, ile można rzucać oszczerstw na jedna kobietę? - zapytał retorycznie.

McCoy zaczerpnął powietrza i poczerwieniał.

- Z tą kobietą jest coś… To zła kobieta jest! – krzyknął oburzony.

Adam spojrzał na brudny sufit, z którego płatami obłaziło wapno. Policzył do dziesięciu... i z wdzięcznością pomyślał o tym, że India swego czasu nie przyjęła jego oświadczyn.

- McCoy, bądź łaskaw zatrzymać pana tutaj do procesu. I nic więcej. – spojrzał na niego najbardziej przekonującym wzrokiem, na jaki był w stanie się zdobyć.

McCoy szybko zyskał wejrzenie zahipnotyzowanego królika, patrzącego w oczy żmii. Kiwnął głową.

Adam założył kapelusz, westchnął ciężko i wyszedł.
McCoy otrząsnął się przetarł dłonią twarz.

- Przyniosę ci nieco świeżej wody. – łagodnie powiedział do więźnia.

Po chwili wrócił, niosąc metalowy dzbanek, trzymając go w jednej ręce, drugą otworzył kraty, by postawić go na drewnianym stołku służącym za stolik. Zobaczył cień przecinający smugę światła wpadającą przez okno…

**********************

Adam wyprostował się w siodle, jadący obok niego szeryf Coffee poprawił kapelusz na głowie zmęczonym gestem.

- I znowu w pracy. – westchnął, zsiadając ciężko z konia. – Naprawdę Adamie, muszę się zdecydować na emeryturę.
- Czy jesteś pewien, że twój następca jest gotów przejąć twoje obowiązki? – zapytał kpiąco.

Weszli do budynku. Przy biurku nikogo nie było. Ciężkie drzwi do cel były zamknięte.

- Czyżby chłopak gdzieś pojechał? – mruknął Roy. – A mówiłem mu, że ma nie podejmować żadnych decyzji…
- Mam nadzieję, że nie pojechał aresztować Indii… Obawiam się, że by nie wrócił o własnych siłach. – zauważył Adam.

Roy zatrzymał się, wzrok mu się wyostrzył, twarz nabrała wyrazu skupienia.

- Nie ma jednej strzelby a klucze leżą na biurku. – zauważył.

Adam rozejrzał się. Klucze do poszczególnych cel jak i te, zamykające drzwi do przedsionka, leżały na biurku. Poczuł niepokój, szybkim, kocim ruchem złapał klucze.

W celi Marcusa nie było. Na pryczy leżał związany Coy, nieprzytomny. Coffee podszedł do niego i delikatnie sprawdził puls.

- Żyje… ale mocno dostał. Czym on go uderzył?
- A czy to ważne? – Adam rozejrzał się po niewielkim pomieszczeniu. – Wziął jego konia… - powiedział bezwiednie, niepokój ścisnął mu gardło.
- Pójdę po lekarza. Ty jedź, może jeszcze go dogonisz… Chyba się domyślasz, kogo będzie chciał dopaść…

Adam skinął głową.

********************

Marie szczotkowała swoje włosy, siedząc na krześle przed toaletką. W lustrze odbijało się nie tylko jej odbicie, ale i odbicie Naughty, siedzącej na niższym nieco stołeczku, obok matki. Dziewczynka też czesała włosy.

Aintonette miała w sypialni rodziców swój własny stołeczek, na którym nikt inny nie siadał. Miała swoją własną, ozdobną szczotkę do włosów, inkrustowaną białą i niebieska emalią. Miała też i swoje własne puzderko na drobne skarby; jedwabne i aksamitne wstążki do włosów, kolorowe guziki czy śliczny pierścionek z paciorków.

Marie odłożyła szczotkę i szybko zaczęła zaplatać koronę z warkocza. Naughty spojrzała na nią z podziwem.

- Nauczysz mnie, jak to się robi? – poprosiła.- Trudne to?

Marie przerwała czynność w połowie, rozpuściła włosy i szybko je przeczesała. Zaśmiała się.

- Nie jest to takie…

Gwałtownie otworzyły się drzwi, Marie urwała w pół słowa i przerażona objęła córkę ramionami.

***********************

Candy wziął July na rękę i wyciągnął dłoń do Indi. Ta wysiadła z bryczki i uśmiechnęła się do niego czule.

- Wspominałam już, że pięknie wyglądasz z dzieckiem na rękach? – zażartowała lekkim tonem.

Pocałował ją mocno.

- Tylko własne mi pasują, nie wiem dlaczego. – uśmiechnął się do niej łobuzersko.
- Jest jakoś cicho, nie uważasz? – India rozejrzała się po podwórzu. Kury niespokojnie zbiły się w pierzastą kulę.

Candy zmarszczył brwi i obrócił się. Drzwi do stodoły były otwarte, u wejścia stały dwa konie, nieuwiązane.

- Hop-Sing pojechał dzisiaj do rodziny, Joe i Hoss są u siebie, podobnie jak Adam… Przynajmniej powinni. - India wzięła Cookie w ramiona i przytuliła ją mocno. Candy skorzystał z tego, że ma wolne ręce i sięgnął po broń.

- Zostań tutaj. Schowaj się za bryczką. – nakazał ostro żonie. Spojrzał na nią. – Rzadko ci rozkazuję, doceń to czasami – zażartował.

India jednym gestem kiwnęła jak i pokręciła głową.

- Nie idź… - poprosiła cicho.
- Jestem ostrożny… - pogłaskał śpiącą Cookie po policzku i skierował się w stronę stajni.

*************************

Annie była w Ponderosie, za domem, zbierając jabłka. Uzbierała już pół koszyka. Nie śpieszyła się, wybierając jedynie te najładniejsze, nieregularne, z mieszanymi plamami kolorów. Przez liście jabłonki, lekko uszkodzone przez szkodniki, wiatr czy deszcz, przesączało się słońce.

Annie wypatrzyła właśnie jedno, szczególnie ładne jabłko; na zielonkawo-żółtej skórce mieniły się jasnozielone, drobne plamki. Od dołu, jabłko to nieśmiało się rumieniło, jasny rumieniec znacząc karminowymi piegami. Annie sięgnęła po nie ręką. Rosło dosyć wysoko, stanęła więc na palcach i sięgnęła raz jeszcze. Opuszki palców musnęły chropawy listek.

Nagle czyjaś ręka zasłoniła jej usta. Upuściła koszyk i podniosłą obie ręce, próbując się oswobodzić.

zorina13

Ciekawe kto Annie porwał ,zamierza porwać ?

Camila

Marcus nawiał to niedobrze. Pewnie coś planuje.
W porwanie Annie też chyba jest zamieszany

ADA

Senszen

Aga

Gość

Aga

Znaczy się...ostatnie fragmenty z ostatniego fragmentu? czyli to trochę zmienia postać rzeczy....

Gość

Ewelina

Adam musiał być bardzo zadowolony z wyglądu Marcusa ... pozwolił sobie nawet na niewinny żarcik. Sarkastyczny nieco. McCoy istotnie nie jest zbyt bysry. Do barana mu niedaleko ... bez obrazy dla zwierzaka ... India mając za męża Candy'ego uwodziłaby Marcusa? Shocked

bylaby ślepa i głucha ... chyba.
Akcja nabrała dynamiki. Tyle wydarzeń jednocześnie ... to wygląda na napad na ranczo ... albo pozory mylą. Annie nie musi być porwana. Być może ktoś chce jej uniemożliwić krzyk ostrzegający domowników przed intruzami ... albo i ktoś chce ją porwać ... są różne mozliwości. No i tyle się porobiło, ze nie mogę się doczekać rozwiązania tej sytuacji ... chyba zażyję Cardiol i grzecznie poczekam ... W każdym razie ciekawe, bardzo ciekawe ...

Mada

Gość

Mada

Mada

Aga

Mada ....

eee....przeziębienie minęło? Widzę w Tobie nieprawdopodobną witalność Very Happy