www.bonanza.pl

Aga

Wyszedł Ci tak, że chcę wierzyć iż taki był w serialu. Very Happy

Gość

Dzięki

ADA

Gość

Mam nadzieję, że się spodoba Very Happy

Gość

Musiałam napisać cokolwiek, bo jeszcze sama bym zapomniała, że piszę jakieś opowiadanie Very Happy

***

Genevive leżała skulona, otulona kołdrą. Peggy już spała. Nie obudziły jej ani huki, ani głośne rozmowy na korytarzu… ani burza i pioruny rozdzierające ciemnopopielate, jedwabiste niebo. O szyby kołatały krople deszczu, nierównomiernie, nieraz słabiej, czasem mocniej. Woda lała się z dachu, kapała z parapetów.

A ona leżała, wpatrzona w ciemne okno.

Czuła się rozżalona. Nic nie wyglądało tak, jak powinno. Mężczyźni w Ponderosie nie byli tacy, jak… powinni być. Griff był nieuprzejmy, oschły. Inni kowboje na ranczu traktowali ją, w najlepszym razie, jak nierozgarnięte dziecko. Candy… żałowała, że poświęciła mu tyle myśli. Najgorszy był Jon – bezczelny, arogancki… i brutalny. Jedynym jasnym punktem w tej ciemnej zbieraninie był Adam – błyszczący niczym czarny diament.

Westchnęła cicho w poduszkę.

Na świecie nie ma już rycerzy, gotowych służyć pannie, z jej chustką jako sztandarem. Nie ma na świecie już dżentelmenów, traktujących kobiety z szacunkiem. Nie ma już na świecie przystojnych, wolnych dżentelmenów.

Zacisnęła zęby.

Zostanie jej być starą panną, która będzie haftowała obrusy na plebanię… Pewnie w pewnym momencie, zniechęcona, zacznie nosić opadający, niekształtny kapelusz, pocerowane sukienki…
Poczuła, jak gardło jej się zaciska, do oczu napływają łzy – wystarczyło, że wyobraziła sobie siebie, w tej pocerowanej, ciemnej i praktycznej sukni. Zapewne brzydkiej i nie do zdarcia.
Pociągnęła nosem raz czy drugi. Otarła łzy z oczu. I wtedy – przyszedł jej do głowy wspaniały pomysł. Nie będzie niczyją żoną. Nie będzie starą panną.

Będzie sufrażystka, walcząca o swoje prawa.

***

India podkuliła nogi i otuliła się mocniej różowym szalem. Oparła głowę na ręce i zatopiła wzrok w szachownicy.
Candy wstał ze stołu, na którym przysiadł i podszedł do żarzącego się kominka.

- Dzbanek jest gorący. – nieuważnie rzuciła India. Candy uśmiechnął się szeroko i przez szmatkę wziął blaszany dzbanek stojący na obramowaniu kominka. Dolał herbaty do swojej filiżanki i do filiżanki Indii. Usiadł z powrotem na stole, przy szachownicy i spojrzał rozbawiony na zamyśloną żonę.
- Czekam na Twój ruch. – wesoło rzucił.

India westchnęła i przesunęła pionek.

- I nad tym tyle się zastanawiałaś? – Candy stłumił śmiech.
- Miałeś mnie chyba uspokajać, prawda? – India prychnęła. – Gdzie ty się nauczyłeś grać w szachy?
- No wiesz… To dosyć popularne zajęcie w tym domu… - przesunął wieżę o trzy pola. – Można powiedzieć, że wręcz…
- Usypiające. – India dokończyła i ziewnęła dyskretnie.
- Nie to miałem na myśli. – uśmiechnął się do niej.
- Może już zakończymy? – zaproponowała niewinnie. – Już się uspokoiłam, naprawdę…
- Nie umiesz przegrywać żono moja. – Candy pokręcił głową.
- Spodobało Ci się, bo wygrywasz… - zauważyła.
- Czyżbyś nie wierzyła, że jest to możliwe? – udał obrażonego. – Nie wierzysz w moją inteligencję, umiejętności?

India zaczęła się śmiać.

- Candy, jesteś najmilszym, najsłodszym człowiekiem jakiego znam…
- Dlatego mówią na mnie Candy. – mrugnął do niej porozumiewawczo
- Nie ma dla Ciebie rzeczy niemożliwych… - ciągnęła. – Jesteś anielsko cierpliwy…
- No, akurat dzisiaj się nie popisałem. – odłożył szachownicę i przysunął się bliżej. – Zwykle tego rodzaju wywody nie kończą się dla mnie dobrze. – zauważył. – Do czego zmierzasz? Nie chcesz wyjechać do Chin? Australii?
- Do niczego nie zmierzam. – przyciągnęła go do siebie. – To ja dzisiaj straciłam nad sobą panowanie, przepraszam… Już nie będę ci grozić wyjazdem.
- Nic się nie stało, choć przepraszasz uroczo. Słyszałem kiedyś, że czasem taki… wybuch, jest jak najbardziej naturalny.
- Naprawdę?
- Podobno najlepiej jest wtedy dać upust emocjom a potem uspokoić szybko delikwenta.
- Naprawdę? – India lekko zbladła.
- Ale osobiście uważam, że czasem nie warto się śpieszyć. – dokończył spokojnie.
- To mogłeś ze mnie nie zrywać sukienki. – zaśmiała się trochę nerwowo.
- I tak mi się nie podobała. – zakończył.
- Dlaczego? – zainteresowała się.

Candy pocałował ją raz jeszcze i uśmiechnął się do niej. W półmroku widziała jak ciepłe światło kominka kładzie głębokie cienie na krzywiznach jego policzków, jak błyszczą mu oczy i jak jego cała twarz zmienia się w tym uśmiechu.

- Zaśniesz teraz bez problemu?
- Jak się boisz, że nie zasnę to możesz mi zaśpiewać. – wstała z fotela, okręcając się szalem. - Kołysankę.
- Może jeszcze zagrać? – zaśmiał się – Adam na pewno ma tutaj gdzieś schowaną starą gitarę…

India spojrzała na jego rozbawioną, pełną niedowierzania minę i też się roześmiała.

***

Griff obudził się gwałtownie, ciężko oddychając. W baraku było ciemno, przez szelest spadających kropel wyraźnie przebijały się pochrapywania śpiących obok mężczyzn.

Griff usiadł na pryczy. Jego sen był tak przerażająco realny, tak… prawdziwy. Niemal czuł, jak na głowę spadają mu krople deszczu. Prawie czuł, jak zapada się w tym błocie, ślizga na mokrej trawie…
I w tym momencie na kark spadła mu duża kropla wody. Spojrzał niechętnie na sufit. – mokra plama rozrastała się niepokojąco, duże krople zbierały się leniwie i spadały z głośnym pluskiem.

Zeskoczył z pryczy. Chciał obudzić Jona i przesunąć łóżko… ale Jona nie było.
Griff zamrugał kilka razy powiekami. Na pewno Jon kładł się… Był też w baraku, kiedy stodoła się zawaliła a huk wyrwał prawie wszystkich ze snu.
A teraz go nie było. Łózko było rozgrzebane, kołdra odrzucona, pusta butelka wystawała spod poduszki.

zorina13

Ta zbzikowana panna chyba wreszcie znalazła swoją drogę.
Ciepłe sceny Indii i Candego.
Niepokoi mnie jedynie znikniecie Johna.
Co się za tym kryje ?

Camila

Ładna te scena Cande'go i Indii.
Jon plus zniknięcie coś chyba jest na rzeczy. Ciekawe, co z tego dalej wyniknie

Mada

Gość

Być może wrócę, jak na razie wychodzi na to, że rączka się przyśniła Griffowi Smile

Nic Ci nie umknęło, zrobiłam lekki zwrot w akcji Rolling Eyes

Ewelina

Niesamowite opisy wprowadzające odpowiedni nastrój - rozterki Genevieve. Nie wiem, czy długo wytrwa w postanowieniu bycia sufrażystką? Very Happy

No i jej kolejna fascynacja. Tym razem Adamem. Zupełnie zrozumiała. Ciepła rozmowa między małżonkami, z każdego słowa przebija miłość, która ich łączy.
Koszmary senne dręczące Griffa, nieobecność Jona ... czyżby coś się szykowało? Czyżby burza miała to zwiastować? W każdym razie nastrój wprowadziła odpowiedni ...
Całość interesująca, nastrojowa i dobrze, starannie opracowana.

Aga

ADA

Mada

Gość

lucy

Genevive sufrażystką - tylko kibicować Wink

Ciepła scenka z Indią i Candym, wspaniałe, że pogodzili się, po tak gwałtownej kłótni!
Ale zakończenie znów zostawiające czytelnika w napięciu Wink