www.bonanza.pl

ADA · Wysłany: Czw 16:43, 06 Mar 2014 Temat postu:

Senszen, ale mnie zaskoczyłaś ! Bardzo mi się podoba, oj bardzo Very Happy

Tańczyć z Adasiem, no cóż ... brak mi słów ... Very Happy

Aga · Wysłany: Czw 17:14, 06 Mar 2014 Temat postu:

Oj, ale Cię zaszczyt kopnął ADA, no, no, no... I Niki oczywiście Cool

..
Opisy zjawiskowe...
czekam na więcej...
A od tańczącego gryfa lekkiego oczopląsu dostałam...tez chciałam się uszczypnąć....
*

Gość · Wysłany: Czw 18:02, 06 Mar 2014 Temat postu:

Wy sobie potanczyłyście w poprzednim opowiadaniu. Mniej kameralnie było co prawda...
A gryf usiłuje tańczyć fokstrota Very Happy

Ewelina · Wysłany: Czw 18:06, 06 Mar 2014 Temat postu:

Tańczący gryf i tańczący Cartwrightowie ... to jest TO! A Aga narzeka, że nie da się połączyć różnych światów ... a tutaj proszę ... sama poezja Very Happy

Gość · Wysłany: Czw 18:10, 06 Mar 2014 Temat postu:

Mada · Wysłany: Czw 19:42, 06 Mar 2014 Temat postu:

Tańczyli... Przy muzyce? Czy słyszeli ją tylko w swoich głowach?
Męczy mnie ta niewiedza. Wink

Gryf mnie zaskoczył.

Neth P · Wysłany: Czw 19:51, 06 Mar 2014 Temat postu:

Właśnie, jak oni się zgrali? Czy każda para tańczyła coś innego? A może muzyką był śpiew słowika, szum drzew i delikatny szelest traw kołyszących się na wietrze? Wink

Gość · Wysłany: Czw 19:59, 06 Mar 2014 Temat postu:

ok, zrozumiałam Wink

następnym razem będę mniej ogólnikowa Smile

Neth P · Wysłany: Czw 20:12, 06 Mar 2014 Temat postu:

Nie musisz, my tylko snujemy domysły Smile

Niki · Wysłany: Pią 0:09, 07 Mar 2014 Temat postu:

Jeeju, nawet nie wiecie jak się ucieszyłam czytając, że tańczyłam z Joe! Very Happy

To było cudowne! Bardzo Ci dziękuję Senszen! Świetne opisy Wink

czekam na kolejną część Very Happy

Gość · Wysłany: Pią 14:12, 07 Mar 2014 Temat postu:

Miłego czytania:)

Adam poczuł, że leży na czymś bardzo miękkim i przyjemnym. Na twarzy czuł pojedyncze promienie słońca i delikatny zefirek. Wciągnął powietrze nosem. Raz i drugi.

- Jestem w lesie. – Stwierdził na głos, w zasadzie bez większego zdziwienia.
- A jak. – Potwierdził mały Joe.
- Nie masz pojęcia gdzie jesteśmy, prawda? – Adam bardziej stwierdził niż zapytał.
- A jak. – Mały Joe stwierdził z filozoficznym spokojem.
- I nie masz pojęcia jak się tutaj znaleźliśmy, prawda?
- A jak.
- A ty? – Zapytał po chwili mały Joe.

Adam otworzył w końcu oczy. Tak samo jak poprzednio – las, drzewa, słońce, delikatny wiaterek, motylki... wrzosy... To chociaż coś nowego.

Spojrzał na swojego brata, rozglądającego się po lesie z wyrazem zaskoczenia na twarzy.

- Nie mam pojęcia. – Wyznał z niezwykłą szczerością. – Ale prawdopodobnie musimy pójść na prawo.
- Pewnie tak. – Przyznał mały Joe, ku zaskoczeniu Adama. – Porozwieszane są tutaj piernikowe strzałki z lukrowym napisem „Podążaj za nami”. I „Na prawo” – Wyjaśnił.

Adam rozejrzał się. Faktycznie, na drzewach porozwieszane były piernikowe drogowskazy. Trudno było je przeoczyć.

****

- Myślisz, że trochę przesadziłyśmy z oczywistością? – Zaniepokoiła się Aga.
- Nie sądzę... W końcu do trzech razy sztuka...itd. – Zastanowiła się Ewelina.
- Teraz chociaż nie powinni zabłądzić... – Westchnęła Mada. – Byłam zaskoczona.
- Czym? – Zapytała się ze śmiechem Aga.
- Nie miałam pojęcia, że Maurice tak chętnie tańczy. – Wyjaśniła Mada.
- Ja nie wiedziałam, że on w ogóle tańczy. – Aga stwierdziła. – Musiałam się uszczypnąć... To jest normalne zachowanie jak dla gryfa? – Zaniepokoiła się. – Może coś mu zaszkodziło?
- Nie sądzę. – Ewelina stanowczo stwierdziła. – Po prostu chciał się pobawić.
- Zresztą, trudno powiedzieć, co jest normalnym zachowaniem w przypadku gryfa...
- To ciekawe jaki numer nam wytnie smok. – Hania zastanowiła się.
- Jak na razie smoka nie widzę. – Wtrąciła Zorina. – Nie mam pojęcia gdzie się nam zgubił...
- A jak sensownie wytłumaczymy, że Adam i mały Joe znaleźli się w lesie? – Zapytała milcząca dotąd Kola.
- A musimy? – Aga uśmiechnęła się szelmowsko.

****

Adam i mały Joe stali wpatrując się w lekkie piernikowe strzałki, lekko chwiejące się na wietrze.
„Podążaj za nami”, „Na prawo”, „Zjedz nas”, „ Szanuj zieleń”, „Nie śmieć”, „Uśmiechnij się”

****
- Niki, ADA; jak się tańczyło do szumu wiatru i śpiewu słowika? – Zapytała z szerokim uśmiechem Neth P.
- Jaki śpiew słowika? – Zdziwiła się Mada.
- Jakby tam był słowik, to chyba nawet bym nie zauważyła – Wyznała Niki, z lekkim rumieńcem na twarzy.
- Zbyt duże emocje... – Dodała ADA. – Nawet za bardzo nie zwróciłam uwagi, że tam nie było muzyki.
- Takie drobne niedopatrzenie. – Mada uśmiechnęła się kącikiem ust.

****

zorina13 · Wysłany: Pią 14:21, 07 Mar 2014 Temat postu: Opowieści, częśc trzecia

Dalej nic nie wiadomo, a ty utrzymujesz klimat Alicji z krainy Czarów.

Gość · Wysłany: Pią 14:33, 07 Mar 2014 Temat postu:

nie bardzo wiem - to stwierdzenie czy już rozczarowanie?

zorina13 · Wysłany: Pią 14:35, 07 Mar 2014 Temat postu: Opowieści, częśc trzecia

Stwierdzenie ,bo pewnie się wszystko wyjaśni w kolejnych cześciach.

Neth P · Wysłany: Pią 14:44, 07 Mar 2014 Temat postu:

Jak to "już rozczarowanie"? Przynajmniej ja wcale nie czuję się rozczarowana! Wiadomo, że Adam i Joe nareszcie poszli w dobrym kierunku i być może zapowiada się ciekawe spotkanie Smile

A pomysł ze strzałkami wydaje mi się bardzo sprytny. Czasami mężczyźni niczego nie załapią, dopóki nie podsunie się im pod nos piernikowych drogowskazów... a tacy inteligentni zazwyczaj Smile