www.bonanza.pl

ADA

Senszen, ja jestem cierpliwa i wiem, że doktor Martin jest świetnym lekarzem, ale chciałabym już przeczytać kolejny odcinek, żeby mieć jasność w temacie Rolling Eyes

Gość

Niestety, nie jestem w stanie powiedzieć, kiedy będzie kolejny odcinek Sad

Mam nadzieję, że do wtorku mi się uda.

ADA

No, trudno Sad

jakoś może wytrzymam Sad

Aga

Candy wciąż w nerwach... a za jego plecami wredne babsko sieje i miele ozorem Evil or Very Mad

Za mało jej się oberwało i zgadzam się z ADĄ -a bo to wiadomo czy pani Blaze zrozumiała coś z mowy Maurica??? Musisz ją załatwić tak żeby miasto wiedziało i miało z niej używkę na całego Evil or Very Mad

Mam nadzieję, że nie będziesz szaleć i India wyzdrowieje, te informacje o kręgosłupie są mam nadzieję tylko wyssanymi z palca plotkami Blaze.... Evil or Very Mad

p.s. Mogłabyś do Agnes, tej od owieczek wysyłać mężczyzn bez obrączek? Rolling Eyes

Gość

w następnym fragmencie, czemu nie Smile

Informacje o kręgosłupie są wyssane z palca, zapewniam Smile

Mada

Senszen, widzę, że Twoja wena wciąż na fali. Smile

Ewelina

Maurice się starał, ale protoplazmatyczna istota, którą była pani Blaze niewiele z tego zrozumiała ... dla tej baby, to tylko smoła i pierze!!! Dużo pierza i dużo smoły ...tyle zła ile ona wyrządza swoim jęzorem ... zasługuje z pewnością na taką karę. Same negatywne fluidy, to za mało Very Happy

Gość

*************

Candy budził się powoli, czuł się nieco bezwładny, jeszcze mocno rozespany. Pościel otaczała go miłym, ciepłym kokonem, głowa ciężko spoczywała na poduszce. Był na wpół śpiący , ale podświadomie czuł dziwny niepokój, którego źródła nie mógł sobie w tej chwili przypomnieć.

Czuł, jak pojedyncze promienie słońca padają mu na twarz, świecąc mu prosto w zamknięte oczy.

okiennica latała luźno, miałeś ją naprawić

Odetchnął głęboko i poczuł znajomy zapach kawy i wanilii; poczuł, że się uśmiecha, niepokój znika. Przewrócił się na bok, wyciągnął rękę – i natrafił na pustkę.

Lekko rozczarowany otworzył oczy i zorientował się, że musi być już dosyć późno. Spojrzał na zegarek stojący przy łóżku – dochodziła pierwsza. Usiadł gwałtownie, rozejrzał się. Był w Ponderosie.
I wszystko na powrót na niego spadło, ten żrący strach, poczucie winy.

Jego Independence. Taka krucha, delikatna. Przerażona.

Jęknął głucho i wyskoczył z łóżka. Musiał pojechać do miasta, może coś się zmieniło. Może się obudziła.

**********

Jedno wąskie łóżko, biała komódka, stolik przykryty gazą. W powietrzu unosił się zapach jodyny i kamfory. Kari Mea wyszła na chwilę, zostawiając robótkę na fotelu.

Mężczyzna siedział nieruchomo przy Indii, dokładnie analizując każdy cal jej drobnej twarzy. Spała, liliowe cienie rysowały się pod jej oczami, usta były blade. Wziął ją delikatnie za rękę; mimo gorączki, były chłodne.

Deszcz delikatnie stukał o okno, cieniutkie strumyki wody spływały po szybie.

- Candy…

Spojrzał poruszony. India otworzyła oczy i patrzyła na okno.

- Zostawiłam zasłony na sznurze… - szepnęła. – Zdejmij je, przemokną.
- Indio, wiesz, gdzie jesteś? – zapytał, delikatnie kładąc jej dłoń na czole. Gorączka jej nie wzrosła, to nie była maligna.

Rozejrzała się nieuważnie po pokoju.

- Sądzę, że możesz mieć daleko. – przyznała. – Wyschną jutro, prawda?

***********

Dziewczyna o rudych włosach celowała do niego ze strzelby. Jon nie mógł od niej oderwać zachwyconego spojrzenia. Te piękne rude włosy, spływające na krągłe ramiona, te czekoladowe oczy, zgrabna figurka…

- Spokojnie, śliczna, przysłali mnie Cartwrightowie. – wykrztusił, z wyjątkowo szerokim uśmiechem na twarzy.
- Nie mów do mnie śliczna. – warknęła. – Nie znam cię. Czemu przysyłają akurat ciebie?
- A możesz opuścić lufę? – zaproponował. – Będzie się nam znacznie lepiej rozmawiało?

Prychnęła tylko i opuściła broń.

- Gdzie jest Candy? Adam? Ich znam. – zapytała.
- Candy jest teraz zajęty, siedzi przy żonie. Adam i pozostali chyba wola zostać teraz w mieście, tak na wszelki wypadek. – Jon dalej uśmiechał się szeroko.

Agnes patrzyła na niego nieufnie.

- Nie wierze ci. – oznajmiła. – Candy nie ma żony, nie nosi obrączki. Nie wiem, czego chcesz, ale nie pójdzie ci łatwo. – podniosła broń.

Zareagował szybko, też wyciągnął broń.

- Słuchaj dziewczyno. – zaczął rozżalony. – Chciałem tylko się dowiedzieć, jak Ci pomóc. Nie mam przyjemności w grożeniu ci bronią.

Piorunowała go przez dłuższa chwilę wzrokiem – i w końcu się poddała.

- W porządku. Przysłali cię Cartwrightowie. Ufam ci.

Uśmiech, który mu posłała sprawił, że Jon całkowicie stracił głowę.

ADA

Jak miło! Taka niespodzianka przed snem Smile

zorina13

Jest odpowiedni mężczyzna dla Agnes.
Wolny ,przystojny i jeśli mu ufają Cartwrigtowie ,to pewnie też porządny i odpowiedzialny.

Camila

Powoli wszystko zaczyna wychodzić na prostą

Mada

Pierwszy fragment dotyczący przebudzenia Candy’ego bardzo przypadł mi do gustu. Opis odwołuje się do kilku ludzkich zmysłów i dzięki temu jest wyjątkowo wiarygodny.

Cieszę się, że India się obudziła. Jej i Candy’emu należy się jakaś nagroda. Powinni w końcu zostać rodzicami. Senszen, co Ty na to?

Spotkanie Agnes i Jona bardzo … ogniste. Rolling Eyes

Ewelina

Agnes i Jon pasują do siebie. Jak najbardziej Very Happy

Szkoda Indii, tyle wycierpiała ... i jeszcze te aluzje na temat dzidziusia ... a raczej jego braku ...Mam nadzieję, że w przyszlosci nic gorszego jej już nie spotka a ... jedynie samo dobro Very Happy

Gość

przemyślę dokładnie kwestię macierzyństwa Smile

Ale tak zaraz to się nie da tego załatwić ...

Mada, ADA, starałam się jakoś zgrabnie opisać ten półsen, dziękuję więc Smile

Ale Zorino, jak wywnioskowałaś, że Jon jest przystojny? Very Happy

zorina13

Brzydkiego byś do niej nie wysłała.