www.bonanza.pl

zorina13

Trochę mnie zaniepokoiło wzdychanie Anges.

Mada

Aga

Gość

raczej ja targam weną Smile

ADA

Ewelina

Jak widać każdy Cartwright emanuje swoim jestestwem fluidy uroku, prawości, pracowitości i ... uporu Very Happy

Ciekawe, czy Agnes znajdzie kogoś do pary ... na razie większośc facetów już jest zaobrączkowana ... nawet, jeśli obrączkę któryś stracił Very Happy

Córka Adama bystra jak tatuś. Nie tylko oczy po nim odziedziczyła Very Happy

Ciekawe, co dalej z mesmerystą? czy wytrwa na ciernistej, aczkolwiek chwalebnej drodze cnoty Very Happy

Gość

**************

Zbliżała się godzina dziewiąta; na zewnątrz było jeszcze jasno, w domu panował lekki półmrok. India zapaliła lampę, wzięła ją ostrożnie i weszła do sypialni. Uśmiechnęła się z rozczuleniem. Candy leżał na wznak na łóżku – zdjął jedynie kamizelkę i buty. Leżał, zasłaniając lewą ręką oczy, prawa ręka odrzucona była w bok.

India odłożyła lampę na komódkę i skróciła lekko knot. Bez słowa, najciszej jak umiała, położyła się obok męża. Ten, również bez słowa, płynnym ruchem przekręcił się na bok, obejmując ja w talii lewą ręką i przyciągając ją do siebie.

Leżeli tak przez dłuższy czas, w cieple, spokoju. W oddali zabrzmiał grzmot. Po chwili o szybę zakołatały drobne krople deszczu.

- Puść, zostawiłam koc na ławce. – India powiedziała cicho.
- Wyschnie jutro. – mruknął Candy.

India uśmiechnęła się i wtuliła mocniej w jego koszule.

- Jak się sprawował twój porywacz?
- Był bardzo gadatliwy… - sennie odpowiedziała India. – A jak płoty?

Candy wydał dziwny dźwięk.

- Jak tylko zamykam oczy to widzę płoty…

Deszcz się wzmagał, podobnie jak wiatr. Sosny nad domkiem szumiały, co pewien czas słychać było stukot drobnych szyszek obijających się o dach.

- Przynajmniej jak będziemy jutro tam jechać, to droga nie będzie się pylić.

India nagle usiadła na łóżku.

- Jedziecie tam jutro? – zdziwiła się.

Candy objął ja ponownie i lekko oporną, pociągnął z powrotem na łóżko.

- Jedziemy, jest tam dużo pracy.
- A często tam będziecie jeździć? – zapytała podejrzliwie.
- Jedziemy na tydzień, mam nadzieję, że starczy.

India podniosła się na łokciu i spojrzała na niego uważnie.

- Wyjeżdżasz? Znowu? – z żalem zapytała. – To nie może zaczekać?
- Im szybciej tam pojedziemy, tym szybciej wrócimy. – z uśmiechem wyjaśnił.

Wyglądał już na całkowicie rozbudzonego, oczy mu błyszczały w ciemnościach.

- Zawsze musicie być tacy skłonni do pomocy? – westchnęła. – Kto jedzie?
- Ja, Hoss i Adam… Joe wspominał, że woli zostać teraz z Alice.

India położyła się z powrotem.

- Nie jesteś chyba zła? – zapytał, tłumiąc śmiech. – Pomożemy tylko dziewczynie. Jest sama.
- A potem?
- A potem, upewnimy się, że to wszystko – i wrócę do domu. Choćbyś nawet miała się ze mną kłócić, że późno wracam.

Śmiał się cicho, trzymając ją jedną ręką. Trzymał rękę na jej plecach, delikatnie gładząc ją po kręgosłupie.

************

India siedziała na ganku w Ponderosie i wyszywała małe ubranko dla dziecka – fragment wyprawki dla Alice. Usłyszała tętent koni i podniosła głowę. Lekko się spięła poznając powozik należący do pani Blaze. Niewiasta ta zatrzymała się przed stodołą, wysiadła ciężko i wachlując się chustka podeszła do domu. Na widok Indii, na jej twarzy odmalował się wyraz niechęci.

- Czy mogę porozmawiać z panem Cartwrightem – zapytała wyniosłym tonem.
- Niestety, w tej chwili jest zajęty. Może w czymś pomóc? Może wody?

Pani Blaze dumnie weszła po schodkach i opadała na najbliższe puste krzesło.

- Obawiam się, że jestem poinstruowana do rozmowy z kimś kompetentnym.

India powstrzymała się od wzruszenia ramionami.

- Panno Cole, chętnie jednak bym się napiła wody z cytryną.
- Chętnie pani podam, choć przypomnę, równie chętnie, że wyszłam za mąż cztery lata temu. – słodkim głosem powiedziała India.
- Dla niektórych kobiet jedynym celem życia jest zdobycie męża. – westchnęła pani Blaze. – Egzotycznie i samolubnie zapominają przy tym, ze prawdziwą powinnością kobiety jest odkrycie instynktów macierzyńskich i misterium macierzyństwa.

India poczuła jak płoną jej policzki. Pożałowała, że się odezwała.

- Już przynoszę pani wody. – wykrztusiła, wchodząc do domu.

Pani Balze siedział na ganku, w ciszy, wachlując się dużą chustką.

- Witam nadobną w swych obfitościach damę.

Otworzyła oczy z zaskoczeniem. Przed nią stał niepozorny mężczyzna, w czarnym ubraniu.

- Sądząc po odczuciach wibracji, zapewne pani Canaday lekko się zdenerwowała i nieprędko wróci – pozwoli więc pani, że dotrzymam jej towarzystwa.
- To ona coś tu … - spojrzała dookoła z zaskoczeniem, jakby szukała czegoś na drewnianych listwach podłogi.
- O tak. Pani Canady wydziela niezwykle silne wibracje i drażniące fluidy, łatwo odczytać jej instynkta, rzucające nierzadko cień na jej uprzejme zachowanie i jej niezaprzeczalny, zmienny niczym wiatr urok.

Pani Blaze wpatrywała się w Maurice’a szeroko otwartymi oczyma. Niemal można było zobaczyć myśli galopujące przez jej głowę.

- A te jej… wibracje… działają też na inne rzeczy? – zapytała zdumiona.
- Bez wątpienia. – pewnie stwierdził Maurice. – Jest to rzadki dar, podświadomie jednak wyczuwany przez co bardziej wrażliwe na zmienność fluidów osoby…
- Zawsze wiedziałam… Ze z nią jest... - wyszeptała chrapliwie, do samej siebie.
- Jestem przekonany, nadobna pani. – Maurice wytwornie się skłonił. – Wyczuwam bijące od pani, niczym ze od… - zapowietrzył się na chwilę.
- Pani Balze, pani woda. – India stanęła w drzwiach, nieco zażenowana.

Pani Blaze drgnęła i zerwała się żywo z krzesła.

- Skoro pana Cartwrighta nie ma, proszę mu przekazać, że musze z nim porozmawiać. Najlepiej jutro, dzisiaj nie mam czasu. – Rzuciła, biegnąc już niemal do powoziku.

India stała, patrząc za tocząca się po podwórzu kobietą i przegryzała wargi.

**********

Murphy Jhons uważnie oglądał niewielką buteleczkę. Na jej dnie pozostałą jeszcze resztka lekko mętnego płynu. Odkorkował ją i powąchał. Skrzywił się lekko, wzruszył ramionami i duszkiem wypił. Gładząc się po żołądku usiadł ciężko w fotelu. Pokręcił się przez chwilę, starając się znaleźć miejsce, w którym sprężyny mniej się wbijają w spodnie.
Zajęcie to przerwało mu silne pukanie do drzwi. Podniósł się powoli, niezgrabnie i podszedł otworzyć.

Patrzył zdumiony na tęgą niewiastę nie pierwszej świeżości, wciśniętą w różowo-zieloną suknię i mocno ściągnięta gorsetem. Nie był to widok częsty w tej okolicy – podobnie jak nieskazitelnie czyste rękawiczki, które właśnie naciągała na ręce czy duży złoty medalion, wiszący na jej szyi.

- Pan Murphy? – konspiracyjnym szeptem zapytała.

Kiwnął on głową powoli.

- Jest pan chrześcijaninem? – pytała dalej. – Był pan Inkwizytorem?

Murphy wytrzeszczył na nią oczy. Od rana męczyła go dyspepsja, krople, które wziął chyba były przeterminowana. Albo je przedawkował.

- Nie wiem o czym mówisz kobieto, bo takiej roboty bym nigdy w życiu nie wziął. – mruknął niechętnie i zamknął jej drzwi przed nosem.

*************

zorina13

Czy India jest zazdrosna o Anges ?

Mada

ADA

Aga

Aga

Ewelina

Pani Blaze chyba przekręca znaczenie wyrazów. Murphy z pewnością jest chrześcijaninem, ale nie pali się do tego, by zgodnie z zaleceniami Inkwizycji palić heretyków Very Happy

jak widać z zamknięcia babie drzwi przed nosem Very Happy

Candy i India - świetnie dobrani, kochający i rozumiejący się ludzie.
Agnes pewnie chciałaby spotkać kogoś sympatycznego i dobrego, ale nie sądzę, żeby chciała rozbijać inne związki. Mesmerysta wydaje się urzeczony panią Blaze, jej obfitościami ... a może to ta kolorystyka? Kto wie jak jego fluidy odbierają tę orgię barw?

Gość

Zorino - India nie jest szczególnie zazdrosna, bo tez i nie ma na razie żadnych ku temu powodów.

ADA, Aga
przyznam szczerze, że nie mam pojęcia czy będą mieli dzieci....

Pani Blaze trochę napsuje atmosfery w mieście, to mogę obiecać.

Dziękuję za miłe komentarze Smile

Aga, takie teksty pisze się stosunkowo łatwo. Nie muszą mieć sensu Very Happy

Aga

Ależ one w swoim bezsensie mają sens... Laughing