www.bonanza.pl

Aga

Dobrze, że Twoje braki w pamięci nie mają wpływu na jakość fragmentów. Wink

Gość

jednak pewne rzeczy należy sobie zapisywać Rolling Eyes

Aga

Cóż starość.... Rolling Eyes

Gość

jeszcze trochę a będę musiała was zapytać, o czym to ja pisze Laughing

ADA

Senszen co za zmyłka Evil or Very Mad

....

a już myślałam, że to kolejny odcinek. Crying or Very sad

Aga

Co za zmyłka..... Senszen od kiedy wpuszczasz nas w maliny? Evil or Very Mad

Gość

tak jakoś wyszło...

Gość

i znów mały kawałek do przodu... i jednak znacznie bliżej końca - pewne rzeczy były nieuniknione.

***
- Piękny materiał, Jane – pochwaliła ciepło pani Blaze i ściągnęła z dłoni rękawiczkę. Przeciągnęła gołą dłonią po materiale rozciągniętym na ladzie. – Jak się mieni…. I przy tym taki delikatny!

Jane Gordon uśmiechnęła się skromnie.

- Zgodnie z pani oczekiwaniami, mąż sprowadzał materiał z Nowego Jorku. Specjalnie po niego jechał do san Francisco, bo producent nie mógł wysłać bezpośrednio do nas…

Pani Blaze kiwała głową, wyraźnie zamyślona. Zgięła materię, delikatnie przesuwając ją między palcami. Perłowy poblask jedwabiu potęgowany był przez słońce, wpadające przez zakurzone szyby.

- …Zapewne suknia będzie śliczna – zakończyła Jane.
- O tak, na pewno. Rosie będzie w niej wyglądała spektralnie. – spokojnie potwierdziła pani Blaze.
- Szkoda tylko, że potańcówka u Cartwrightów została odwołana – nieśmiało wtrąciła Jane Gordon – nie wiem kiedy będzie znowu okazja do włożenia strojnej sukienki…
- Och, to nie jest suknia na prognostyczne wiejskie potańcówki, moją Rosie czekają znacznie przyjemniejsze i większe bale – twarz pani Blaze rozświetliła się, w uśmiechu. – I tak zresztą… nie pozwoliłabym iść Rosie na potańcówkę do Cartwrightów. Zdarza się tam takie mieszane towarzystwo… panna Brown na przykład. Niby panna z dobrego domu, dobrze wychowana… a już zaczęły krążyć plotki o jej nieprzystojnym zachowaniu.
- Pani Blaze – zaoponowała stanowczo Jane – jak na razie można powiedzieć, że są to jedynie plotki. A plotki już wystarczająco zniszczyły życie niektórym osobom w tym mieście, nie uważa pani?- zakończyła chłodnym tonem.

Panie Blaze spurpurowiała. Usta jej lekko posiniały.

- Jeżeli ktoś zachowuje się przyzwoicie, to nie daje możliwości plotkom… to znaczy – zająknęła się – o ludziach przyzwoitych, porządnych, plotki nie są rozpowszechniane…
- Czyżby? – Jane parsknęła śmiechem.
- Obsługa w tym sklepie jest coraz gorsza – stwierdziła po chwili drżącym głosem pani Blaze i ruchem pełnym odrazy odrzuciła kraniec jedwabnego materiału, który trzymała jeszcze w palcach. – Widzę, ze nie ma sensu, by wspierać lokalne sklepiki, które ledwo wiążą koniec z końcem. I zresztą nic dziwnego, skoro oferuje się takie… rzeczy
- Proszę? – Jane wyprostowała się gwałtownie.
- Myślę, ze nie mam tutaj czego szukać… przy tak marnym wyborze… wszystkiego…

Zadzwonił dzwonek do drzwi, przerywając kłótnię. Obie kobiety odwróciły się jednocześnie i spojrzały wrogo na Adama i Candy’ego, którzy weszli do sklepu. Mężczyźni spojrzeli po sobie, lekko rozbawieni ale i zaskoczeni.
Jane zaczerwieniała się i zmieszała wyraźnie. W oczy pani Blaze pojaśniały mocno, nos jej się zaczerwienił.

- Drogie panie, raczą nam panie wybaczyć… - Adam ukłonił się lekko. – Nie chcieliśmy wam przeszkadzać… w rozmowie… - zakończył, unosząc lekko brew. Candy milczał, wodząc spokojnym wzrokiem od jednej kobiety, do drugiej. Drgał mu lekko policzek, jakby powstrzymywał się od jakiegokolwiek komentarza.
- A w czym mogę pomóc? Pani Blaze, myślę, że dyskusję o materiałach musimy przełożyć na później. Rosie już na pewno się niecierpliwi – Jane zatopiła wymowne spojrzenie w oczach kobiety.
- Ależ, drogie panie, my tylko na chwilę. – Adam zmarszczył niespokojnie brwi - w powietrzu wyczuwało się rosnące napięcie. – Właśnie wróciliśmy… spieszy się nam do domu…- łagodnie kontynuował – chcieliśmy jedynie sprawdzić, czy nie ma żadnych przesyłek pocztowych. Na drzwiach poczty jest wywieszka o urlopie – wyjaśnił jeszcze, patrząc na zmieszaną twarz Jane Gordon.
- Poczta… - kobieta nieprzytomnie spojrzała przez ramię.

Pani Blaze pociągnęła nosem i wyprostowała się sztywno.

- Panie Cartwright, na pewno będzie pan zainfiltrowany pewnymi wiadomościami… Dotyczącymi pańskich gości… - grobowym głosem powiedziała. Jane Gordon obróciła się na pięcie i spiorunowała ją wzrokiem.
Adam spojrzał beznamiętnie na panią Blaze i w duchu westchnął.

- Na pewno dowiem się, kiedy już wrócę do domu. A jeżeli wieści są wstrząsające, to lepiej chyba, żebym siedział, prawda?

Pani Blaze przegryzła wargę.

- Chciałam jedynie ostrzec, że nie muszą to być wiadomości przyjemne dla pana… - słodkim głosem zapewniła. – A co do pana, panie Canaday…
- Jean! – Jane Gordon przerwała jej gwałtownie.
- To jakkolwiek nie darzyłam pańskiej żony sympatią – powiedzmy sobie szczerze, była to impregnowana, prokastrynowana kobieta…to…

Urwała, żeby zaczerpnąć tchu.

- Pani Blaze, jakkolwiek jestem człowiekiem dosyć cierpliwym – lodowatym głosem wtrącił zniecierpliwiony Candy – to nie jestem w stanie zrozumieć pani zainteresowania moją żoną. Myślałem, ze już jasno zostało wszystko wyjaśnione…
- Ja tylko… - otworzyła szeroko oczy. Urwała, widząc wyraz jego twarzy.
- Przestań się interesować moją rodziną – wycedził.
- Chciałam jedynie złożyć wyrazy współczucia – zakończyła słodkim tonem i nieśpiesznie wyszła ze sklepu.

Po tym, jak przebrzmiał dźwięk dzwonka, zapadła cisza. Przez okna dobiegały stłumione odgłosy ruchliwej ulicy.

- Jane, czy rzeczywiście mamy usiąść? – zainteresował się niespokojnie Adam. – Czy po prostu… jak zwykle zresztą… zignorować?

Jane pokręciła głową. Usta jej drżały.

- Jane, co się stało? Nie było nas zaledwie dwa tygodnie? – łagodnie spytał Adam. – Bo jestem jeszcze skłonny uwierzyć, ze tym razem pani Blaze chciała nam powiedzieć coś rzeczywiście ważnego?

Jane przytaknęła. Adam przełknął ślinę i spojrzał na Candy'ego.

- Czy coś się stało... Will?
- Wyjechał. Państwo Cartwright wyjechali. - uzupełniła.
- A India? Nie wyjechała, prawda? - Adam uśmiechnął się nieswojo, patrząc na twarz Canaday'a
- Nie...
- Więc? - Candy zamrugał, oczekując czegoś więcej.
- Candy, tak mi przykro... - Jane otarła mokre oczy. - India zachorowała... i...
- Żartujesz, prawda? - Adam spojrzał na nią osłupiały.
- Żartujesz? - głucho powtórzył Candy.
- Nie... - Jane Gordon obróciła się i gwałtownie zaczęła ocierać twarz chusteczką.

Aga

ADA

Gość

Aga

Senszen ja tam poczekam byle Twoja wena nie zboczyła w dziwnym kierunku. Surprised

Gość

za późno, ona już zboczyła i tym razem jest dziwnie zdeterminowana

Mada