www.bonanza.pl

Aga

"Gdy usłyszała pukanie, rzuciła się do drzwi i otworzyła je, niemal wyrywając z zawiasów."

Laughing

Adam ma bardzo muzykalne ucho Cool

Rozumiem, że Ethan brał udział w tym porwaniu? Jeśli tak, to szkoda myślałam, że.... a jednak Confused

Mam nadzieję, że Adasiowi łatwo nie pójdzie Very Happy

oczywiście martwię się o Mary Surprised

i ciekawi mnie co spotka Laurę za ten podstęp... Evil or Very Mad

Ewelina

Nie wiadomo, czy Ethan jest zamieszany w porwanie .. przecież to prawnik! Chociaż ... różnie bywa ... w każdym razie Adaś ma pod górkę, a on lubi przezwyciężać trudności ...

Mada

Mada

* * * * *

Po ujechaniu zaledwie mili, Adam odłączył się od pościgu i zawrócił. Skierował się w stronę rancza Laury Dayton. Coś mu mówiło, że to porwanie wyglądało zupełnie inaczej, niż przedstawiła je jego była narzeczona. Przy tych wszystkich ludziach nie mógł zarzucić jej kłamstwa, ale te spazmatyczne łkania Laury jakoś go nie przekonały. Poza tym, po co Laura wywiozła Mary z miasta? Nie wierzył w ten spacer, bo przecież przedwczoraj wieczorem odgrażała się, że wydrapie jej oczy. A teraz zabiera ją na przejażdżkę? To wszystko było mocno podejrzane…
Postanowił nie jechać drogą i jak się okazało, jego decyzja była słuszna. Natknąłby się na Laurę jak nic. Jej powóz właśnie skręcał w stronę rancza. W bezpiecznej odległości podążył jej śladem. Konia uwiązał w lesie, a sam pieszo podkradł się do jej domu. Zastanawiał się właśnie, co dalej, gdy usłyszał głosy dobiegające ze stodoły. Przez szpary w deskach zobaczył Laurę stojącą w towarzystwie Deana Jacoba, który miał do niej wyjątkową słabość. Pracował na jej ranczu od kilku miesięcy i zrobiłby dla niej wszystko. Laura dobrze o tym wiedziała. Pochlebiało jej zainteresowanie tego nieokrzesanego kowboja.
- Wszystko w porządku? – zapytała, wpatrując się w twarz przysadzistego mężczyzny.
- Pewnie – odpowiedział uszczęśliwiony, że poświęca mu swoją uwagę.
- Gdzie ją zostawiłeś? – dopytywała, kusząco przesuwając palcami po swojej szyi.
- Eee... – wyjęczał Dean, którego Laura rozproszyła na całego. – W górach, w pobliżu starego kamieniołomu.
- Dobrze, to dosyć daleko, a ona nie zna okolicy – ucieszyła się Laura. – Do nocy jej nie znajdą, a nocą dzikie zwierzęta wychodzą na polowanie…
- Wszystko się może zdarzyć – przytaknął rozanielony Dean.
- Była przytomna? Widziała, którędy ją wiozłeś? – dalej prowadziła śledztwo.
- Nie, dostała w łeb – przyznał zadowolony. – Później się ocknęła, ale przyłożyłem jeszcze raz, to i była cicho. Położyłem ją pod drzewem.
- Nie ruszała się?
- Ano nie.
- To może nie żyje – wydedukowała Laura.
- Może być – przytaknął.
- Dobrze się spisałeś – pochwaliła go Laura i wyszła ze stodoły. Dean wpatrzony w jej biodra ruszył za nią.
Adam chciał wyjść i jednym celnym strzałem rozwalić mu łeb. Co do Laury, miał ochotę udusić ja gołymi rękoma. Musiał jednak chwilowo powstrzymać swe mordercze instynkty. Priorytetem było ratowanie Mary. Stary kamieniołom daleko, a do wieczora - blisko. Czekała go długa droga. Nie miał chwili do stracenia.

* * * * *

Mary wstała z ziemi, przytrzymując się drzewa i ostrożnie rozejrzała się wokoło. Kręciło się jej w głowie. Musiała przymknąć oczy i poczekać, aż świat przestanie wirować. Wszędzie widziała drzewa. Las szumiał potężnym głosem, od czasu do czasu urozmaicając ten szum plaśnięciami spadających szyszek. Nie miała pojęcia, gdzie się znajduje ani dokąd udał się porywacz. Czym prędzej postanowiła się oddalić z tego miejsca. Nie bardzo wiedziała, w którą stronę iść, więc na chybił trafił wybrała północ. Wciąż się trwożnie oglądała. Bała się, że zza któregoś drzewa wypadnie ten przysadzisty grubas, który się nad nią pastwił. Przyspieszyła kroku, ale długa suknia utrudniała jej szybkie posuwanie się naprzód, co i rusz zaczepiała się za krzaki. Wrzosowa kreacja nie nadawała się na piesze wędrówki, raczej na piknik lub niedzielne przyjęcie.
Mary wydawało się, że idzie już całą wieczność, gdy nagle stanęła jak wryta. Znajdowała się dokładnie w tym samym miejscu, z którego wyruszyła. Poznała drzewo, pod którym się obudziła. Miało charakterystyczny kształt. Poza tym leżała pod nim szyszka, którą niechcący zdeptała obcasem. Jęknęła z bezsilności i złości. Skończyła renomowaną szkołę dla panien, przeczytała mnóstwo książek, pięknie grała na harfie i fortepianie, ale nic nie wiedziała o sposobach przetrwania z dala od cywilizacji. Skoro północ się nie sprawdziła, tym razem udała się na południe.
Zapadał zmierzch. Gdyby czuła się bezpiecznie, na pewno zachwycałaby się kolorami, które pojawiły się na niebie. Tymczasem rozglądała się w poszukiwaniu jakiegoś schronienia. Nie uszła nawet pół mili, gdy zobaczyła stary kamieniołom i coś na kształt wejścia wykutego w skale. W środku nie było niczego, tylko gołe ściany. Nie miała pojęcia, do czego mogło służyć to pomieszczenie. Może coś tu przechowywano? Robiło się coraz ciemniej i zimniej. Przykucnęła przy ścianie, obejmując ramionami kolana. Żałowała, że nie ma na sobie sukienki z długimi rękawami i kołnierzykiem przy szyi. Modne bufki i dekolt caro nie chroniły jej przed zimnem. Zaczęła drżeć jak osika. Powtarzała w myślach: „Jest mi ciepło.”, „Jest mi ciepło.”, „Jest mi ciepło.”
Było już prawie zupełnie ciemno, gdy usłyszała, że ktoś woła jej imię. W pierwszej chwili pomyślała, że się przesłyszała, ale kiedy wołanie się powtórzyło i to zupełnie blisko, wyszła ze swej kryjówki.
- Mary! – Adam szybko podbiegł do dziewczyny. – Już myślałem, że cię nie znajdę.
- Jak to dobrze, że tu jesteś – powiedziała, z ulgą wpadając w jego męskie ramiona.
Przytulił ją mocno, dziękując Bogu, że nic się jej nie stało. Po chwili byli już na skraju lasu. Szybko rozpalił ogień i owinął ją kocem od stóp do głów. Siedziała jak w kokonie, przyglądając się, jak Adam zabezpiecza kamieniami ognisko. Tak, on wiedział, co się robi w takich przypadkach. Niejedną zapewne noc spędził w lesie czy na przełęczy. Umiał przetrwać w trudnych warunkach. Mary patrzyła na niego z przyjemnością, która z pewnością byłaby zdecydowania większa, gdyby nie to potworne zimno.
- Twoje zęby szczękają jak kastaniety – powiedział Adam, uśmiechając się zabójczo.
- Nie mogę się rozgrzać – przyznała skruszona.
Adam popatrzył na nią z zastanowieniem. Przedłużająca się cisza zaczęła jej ciążyć i wibrować w uszach. W końcu usiadł blisko niej i wyciągnął ręce.
- Chodź tu – powiedział z kamiennym wyrazem twarzy.
- Co? – zamarła zdziwiona.
- Przytul się do mnie – zaproponował. – Na pewno się rozgrzejesz.
Ponieważ się nie ruszyła, westchnął zniecierpliwiony.
- Nie zjem cię – obiecał.
Po chwili znalazła się w jego ramionach, przytulona do ciepłego zanadrza. Było jej tak cudownie jak nigdy w życiu. Przyjemne ciepło zaczęło rozchodzić się po jej ciele. Poczuła się bezpiecznie i sama nie wiedziała, kiedy zasnęła. Adam z kolei zasnąć nie mógł. Patrzył na jej brzoskwiniową cerę, długie rzęsy rzucające cień na lekko zaróżowione policzki, miękkie włosy, które miał tuż przy swoich ustach. Wdychał cudowny zapach kobiecości. Ta dziewczyna działała na niego jak iskra na prochy. Gdy poruszyła się przez sen i kusząco o niego otarła, myślał, że eksploduje. Zaczął robić w pamięci obliczenia przychodów i rozchodów z ostatniego miesiąca pracy na ranczu. Przypominał sobie wszystkie najtrudniejsze matematyczne wzory, jakie kiedykolwiek dane mu było poznać. Przeżywał istne tortury, ale za nic w świecie nie zrezygnowałby z sytuacji, w której się znalazł. Do świtu było już niedaleko i Adam miał nadzieję, że pierwsze promienie słońca ześlą na niego opamiętanie. Słyszał, jak wali mu serce. Zacisnął zęby i zmienił ułożenie ramienia. Zobaczył, że Mary otworzyła oczy. Pamiętał ten niesamowity kolor bławatków. Patrzył jak zahipnotyzowany. Dziewczyna wyplątała z koca rękę i przejechała palcami po linii jego szczęki. Adam na chwilę przymknął oczy, po czym zachłannie przywarł do jej ust. Mary zarzuciła mu ręce na szyję i przylgnęła całym ciałem. To spowodowało, że przycisnął ją do ziemi, pogłębiając pocałunek. Wiedział, że żadna siła go już nie powstrzyma.

* * * * *

zorina13

Porywająca ,pełna namiętności końcówka.

ADA

Piękny, romantycznie zakończony fragment. Bardzo mi się podobało, a szczególnie Adam, który:
"Zaczął robić w pamięci obliczenia przychodów i rozchodów z ostatniego miesiąca pracy na ranczu. Przypominał sobie wszystkie najtrudniejsze matematyczne wzory, jakie kiedykolwiek dane mu było poznać. Przeżywał istne tortury, ale za nic w świecie nie zrezygnowałby z sytuacji, w której się znalazł. Do świtu było już niedaleko i Adam miał nadzieję, że pierwsze promienie słońca ześlą na niego opamiętanie."

Wyobraziłam sobie jak nasz bidulek musiał się męczyć, no ale potem pozwoliłaś mu skosztować jednej Question

czekoladki Laughing

Wpadł nasz Adaśko po uszy Very Happy

Laurę należy definitywnie wyeliminować - koszmar baba Evil or Very Mad

Czytałam jednym tchem i tradycyjnie zapytam ... ale Ty już wiesz o co Very Happy

Aga

A mnie strasznie podobał się dialog, mam nadzieję nie gamoniowatego oraz nie debilowatego Jacoba tylko idiotycznie zakochanego w biodrach Laury (bo chcę wierzyć, że chyba tylko dlatego Adam był z nią do tej pory) Rolling Eyes

Mary dostała dwa razy w łeb? I Ty mówisz, że ja maltretuję bohaterki Shocked

odpowiem jak Jacob : eee.... ano nie....beee Laughing

Cała "akcja" wokół ogniska subtelna, przypominająca nieświadomy taniec godowy Very Happy

"...że przycisnął ją do ziemi..."

O... my.... God... Shocked

w tej mniej więcej sekundzie przeszedł mnie dreszcz po krzyżu Exclamation

p.s. trochę pokrzyżowałaś mi plany tą jaskinią... Adam i panienka w sukni w maciejki wraz ze Sportem obserwującym majestatycznie spod półprzymkniętych powiek, żującym "godnie" trawkę mieli tam wylądować Surprised

cóż muszę wymyślić coś innego...kto pierwszy ten lepszy Cool

Ewelina

Rozumiem, że rozentuzjazmowany Adaś napoczął bombonierkę ... i dobrze, przynajmniej upewnił się, że tym razem natrafił na ... właściwą zawartość ... Mary sporo przecierpiała, to i jej też się coś od życia należy ... fajne ... czekam na ciąg dalszy.
Aga, nie przejmuj się ... motyw jaskini nie jest opatentowany, zresztą możesz użyć słowa "pieczara", "nisza skalna" wyjdzie inaczej, choć miejsce podobne Very Happy

i trawka dla majestatycznie ją skubiącego Sporta też na pewno znajdzie się w pobliżu ...

Mada

Aga

pieczara? ubawiłaś mnie (jeszcze się śmieję) Laughing

od razu pomyślałam o Smoku Wawelskim (Riki chyba) wyłażącym z tej pieczary z tabliczką czekolady Cool

Ewelina

Pieczara też nieźle brzmi ... motyw Smoka? chyba Gryf wystąpił w jednym z fanfików ... a czekolada? Bez przerwy wspominamy o łakociach Wink

Wszystko się bilansuje Very Happy

Gość

Bardzo ciekawie się akcja rozwija, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Laura zrobiła się nie tylko nieobliczalna, ale jeszcze niebezpieczna Confused

Czekam na dalszy ciąg Smile

Mada

Ewelina

I jakże trafnie Very Happy

Aga

On się wiercił wokół ogniska jak kolorowy ptak... ona patrzyła zawinięta w kokon Cool

i kiedy uznał, że się zaprezentował .... przycisnął do ziemi i... Cool

i tu dreszcz po krzyżu idzie ....