www.bonanza.pl

zorina13

Ten brunet bardzo mi kogoś przypomina.
Prawdziwy lis.
Czy połączysz Bena z ciocią Asi ?

ADA

Duże emocje. Mam nadzieję, że mężczyzna, który chce pomóc Asi ma czyste intencje. Szkoda mi Adama. Wyobrażam sobie jak musi cierpieć Confused

, no i u Ciebie też oberwał może lżej, ale jednak. Czekam na ciąg dalszy Smile

Mada

Nie sądziłam, że z Asi taka kocica. Shocked

Wyrżnąć blaszaną miską w łeb łysego mięśniaka? Jej wcześniejsze zachowanie nie wskazywało na to, że jest taka bojowa. Do tej pory zachowywała się inaczej.

Camila

Zaczęła w niej budzić się dawna Asia, która niby spokojna, a umie pokazać pazurki

Aga

Brunet wygląda mi na jakiegoś tajniaka a nie bandziora z litościwym sercem. Chyba, że kombinuje jeszcze z innego powodu? Zobaczymy.

Camila

Tajniak?

Zdziwisz się czemu tak kombinuje Wink

Aga

poczekam...podejrzewam kasę, miłość do Asi luba zemsta wobec szefa....ale nie odpowiadaj...będzie ciekawiej Rolling Eyes

Camila

Gdybyś ciągnęła mnie za język to i tak bym nie powiedziała. Cool

Aga

czyżbym w coś trafiła Cool

Camila

Dowiesz się za dwa fragmenty Rolling Eyes

Ewelina

Widzę, że sporo przegapiłam ... czyzby policja miała "wtyczkę"? Ciekawe, co kombinuje tajemniczy brunet? I znów Adaś oberwał ...

Camila

Było dobrze po północy. Adam w drodze powrotnej zastanawiał się nad słowami tego mężczyzny i choć go nie widział zbyt dobrze, a nawet wcale to mu wierzył w każde przez niego wypowiedziane słowo. Mimowolnie próbował sobie porównać ten głos z jakąś twarzą, bo nie wiedząc czemu wmawiał sobie, że skądś go może znać. Myśląc o tym znalazł się w domu gdzie napadli na niego Ben z Aurelią przekrzykując się nawzajem otaczając go swoimi osobami. Nie słuchając dalszego krzyku minął ich przystając koło biurka i cały czas stojąc do nich tyłem grzebał w rozrzuconych na nim papierach, a drugą dłonią pocierał obolałą szczękę.
-Co się stało? Gdzie byłeś tyle czasu ? Dlaczego nic nie mówisz?- tym razem na zmianę rzucali pytaniami w jego stronę.
-Czekałem aż dacie mi dojść do słowa.
-Nie ironizuj synu.
-Nie mam takiego zamiaru. Rozmawiałem z kimś kto może nam pomóc, ale my musimy na kilka dni zaprzestać poszukiwań.
-Co, tyś chyba oszalał.- wyrzuciła Aurelia.
-Tak, może oszalałem. Wierzę jednak temu człowiekowi i wiem, że jeśli nie on to jej może nie odnajdziemy.
-Nie pozwolę na to byś jej los oddał w ręce kogoś kogo nie znasz. Słyszysz nie. Nigdy.
-Będzie tak jak powiedziałem.
Uderzył z całej siły pięścią w blat biurka spoglądając na nią zimnymi złowrogimi pociemniałymi z nerwów oczyma. Nikt nie próbował więcej o tym wspominać i próbować przekonać Adama do zmiany zdania, a szczególnie Aurelia, która nie miała pojęcia co już o tym myśleć wróciła do siebie by porozmawiać ze swoją siostrą. Matka Asi jednak niezwykle ją zdumiała, ponieważ kobieta bez wahania uwierzyła w to co usłyszała i zakazała mieszać się w poczynania Adama.
To były dla Adama najdłuższe dwa dni w życiu. Przez cały ten czas nie mógł znaleźć sobie miejsca i nic oprócz Asi nie obchodziło go. Czasem na głupie uwagi Joe kierowane w rozmowie do Hoss jedynie coś złośliwie odburknął dając upust narastającej niepewności łączącej się ze zdenerwowaniem.
Nadszedł na reszcie upragniony dzień, w którym wszystko miało się wyjaśnić. Pomimo sprzeciwów policjanta Adam i tak pojechał razem z nimi na ten sam leśny parking gdzie było tamto spotkanie. Chudy blondyn, który był za całą akcję odpowiedzialny, chociaż chciał mu pomóc, ale jego nastawienie do pomysłu na to nie wskazywało. Minęły dwie godziny od kiedy tam stali lecz nikt się nie pojawił. Adam nerwowo zaczął się przechadzać po placu. Za sobą usłyszał schrypnięty głos mężczyzny:
-Nikt nie przyjdzie panie Cartwright. Pomylił się pan i uwierzył oszustowi. Będziemy się zabierać stąd.
-Chyba jednak nie- ledwie widocznie się kpiąco do niego uśmiechnął i podał mu znalezioną przed chwilą karteczkę z naszkicowaną mapką.
-Jeżeli ona jest prawdziwa to…- zrobił krótką pauzę zastanawiając się nad czymś zmarszczył czoło- O cholera chodźmy.
Poganiając zebranych na pieszo ruszyli polną drogą w głąb sosnowego lasu. Kilka kilometrów dalej natknęli się w końcu na małą drewnianą leśniczówkę opatrzoną niewielką piwniczką. Bardzo mocno zwolnili kroku i prawie, że się skradając podeszli jak najbliżej. Adam nie wytrzymał i zajrzał do środka pomieszczenia. Serce mu zamarło kiedy dostrzegł siedzącą owiniętą kocem Asię. Szybko rozejrzał się wokół w poszukiwaniu czegoś co mógłby wrzucić do środka by dać jej znać, ale jak na złość niczego takiego nie było. Spojrzał na nią jeszcze raz. W tej chwili usłyszał szczęk otwieranego zamka. Pojawił się podle uśmiechający Alfred.
-No widzisz i twój książę się wycofał, a mówiłaś, że kocha. Idę, a ty myśl o przyszłości.
Policjanci zbliżyli się do wyjścia i czekali. W końcu się pojawił i rudy. Stali mierząc wzrokiem. Mężczyzna powoli cofnął rękę chowając ją nieznacznie pod marynarkę z pod, której wyciągnął pistolet. Jeden z policjantów strzelił do niego. Alfred upuszczając broń upadł na ziemię. Adam przepychając się pomiędzy mężczyznami wpadł co prędzej do środka dopadając drzwi niemal wyrywając je z futryną znalazł się przy Asi. Dziewczyna z całej siły się w niego wtuliła.
-Jak dobrze, że jesteś.
Wszystkie słowa utknęły mu w gardle. Adam ukrył twarz w jej włosach. Znowu usłyszał głos policjanta, ale jedynie machnął ręką tak jakby odganiał natrętną muchę. Mężczyzna wiedząc, ze jest nie mile widziany wycofał się rzucając, żeby się za kilka dni pojawić.
Nie spiesząc się nigdzie ruszyli w drogę powrotną. Adam tylko przyglądał się jej jakby była największym jego szczęściem. Asia poprosiła by odprowadził ją do jej mieszkania.
Stała oparta o ścianę przy oknie, w które ciągle patrzyła. Adam powolnym krokiem ruszył w jej kierunku. Nieznacznie odsuwając z szyi jej długie włosy. Pocałował w kark. Dziewczyna lekko odwróciła głowę rozchylając do pocałunku swoje czerwone jak maliny usta. Dłońmi oplotła za szyję.
-Na pewno?
Potakująco pokiwała głową i zaczęli się całować by odpłynąć w bezkres namiętności.

zorina13

Jaki romantyczny koniec.
Pięknę.

ADA

Adam sporo ryzykował zawierzywszy temu nieznajomemu mężczyźnie, no ale w końcu udało się uwolnić Asię. Wcale też nie dziwię się, że te dwa dni były dla Adama najdłuższymi i najcięższymi w życiu. Oczekiwanie zwłaszcza w takiej sytuacji jest bardzo stresujące. Zakończenie bardzo romantyczne. Obojgu się należało Wink

Ewelina

Zakończenie bardzo romantyczne ... po takiej akcji ... ale ważne, że wszystko dobrze się skończyło ...