www.bonanza.pl

Mada

"Joe z niespotykaną ochotą pomagał we wszystkim Elwirze". Dlaczego był taki chętny do pomocy? O czymś nie wiem? Coś szykujesz? Confused

Camila

Zastanawiam się Rolling Eyes

Kola

Aga

Mnie to wygląda na ciepły fragment bez żadnych niespodzianek.... poza Peggy, która straciła matkę Sad

jakakolwiek nie była Confused

Camila

Zaskoczyłaś mnie, tzn., że nie muszę ich tarmosić Question

Aga

Jeśli Laura nie żyje, to największe zagrożenie minęło....chyba, że ....Laura zapragnęła iść w Polskę ...tzn w świat i upozorowała śmierć? Dla mnie możesz wszystkich przeciągnąć po prerii Surprised

i tarmosić, tarmosić.... Surprised

Camila

Jeżeli mnie poniesie w stronę prerii to tarmoszenie będzie, a jeśli nie to będzie tylko zakończenie tego

ADA

Camilko, to fajny ciepły fragment. Cieszę się, że Adam zostanie ojcem. Ben też jest szczęśliwy. Faktycznie szkoda Peggy, ale myślę, że w Ponderosie znajdzie prawdziwy dom. Smile

a tarmosić możesz wszystkich oprócz Adama oczywiście Cool

Aga

Adama też

ważne, żeby przeżył...ADA dlatego wysyłasz Adasia do S.F. żeby poznęcać się nad jego rodziną, a jego samego oszczędzić ? Rolling Eyes

Camila

Aga, zmartwię cię nie ruszę Adasia ani jego żony co najwyżej Joe lub Willa Rolling Eyes

ADA

Aga

czekam zatem ....tarmoście koleżanki, bo coś mi adrenaliny brak ostatnio Confused

Camila

Roy nie wszedł do środka razem z nim. Przez dłuższy czas stał pod drzwiami aż nie usłyszał stłumionego odgłosu i nie uchylił drzwi.
Wewnątrz pomieszczenia na podłodze trzymając się za nogę siedział Will, a obok biurka stała podpierając się rękoma w bokach Peggy.
Dziewczynka spojrzała na nich i pokazując język wybiegła na zewnątrz. Za nią natomiast nadal kulejąc wyleciał Will. Mężczyzna z trudem zatrzymał i zmusił do pójścia z sobą.
Peggy od momentu przyjazdu wszystko co mówił Will za każdym razem ignorowała i z zaciętym wyrazem twarzy tupiąc nogą wracała do swojego pokoju.
Will niemal już stawał na głowie, żeby się jakkolwiek porozumieć z Peggy, ale wszystkie próby kończyły się na niczym.
Kilka tygodni później w Ponderosie pojawiła bardzo ładna rudowłosa młoda kobieta o pięknych zielonych oczach.
Will spotykając ją poczuł się jak zauroczony, ale pierwsze mile słowa jakie padły z jej ust były w tym momencie ostatnimi, ponieważ dama opowiedziała mu o pewnym nie miłym incydencie, w którym sprawcą całego zajścia była Peggy.
Po jej wyjściu skierował się do pokoju gdzie powinna być dziewczynka, ale nie zastając jej postanowił, że uda się za dom.
Ledwie zdążył ujść kilka kroków poczuł dosyć mocne uderzenie w głowę. Zachwiał się aż w końcu upadł.
Budząc się nad sobą zobaczył bardzo zatroskanego Chińczyka i niezdarnie gramoląc się z kanapy doprowadzony do już do pasji poszedł z nią porozmawiać.
Wchodząc do pokoju miał wielką ochotę na nią na krzyczeć za to co robiła, ale kiedy spojrzała na niego z nad książki to tak jakby zobaczył przed sobą Laurę, ale nawet to nie zrobiło na nim żadnego większego wrażenia, chociaż przeszła mu już ochota na wrzaski i bardzo spokojnym acz stanowczym tonem zaczął:
-Moja panno dzisiaj skończył się okres mojego pobłażania wobec ciebie. Wiem, że jest ci ciężko i wiele mogę zrozumieć, bo sam byłem w takiej sytuacji jak ty teraz jednak to nie upoważnia cię do takiego zachowania i przekroczenia wszystkich możliwych granic. Mogłem zdzierżyć twoje ataki na siebie, nawet to, że rzuciłaś doniczką, ale to, że uderzyłaś swojego kolegę to nie jest zachowanie godne dziewczynki. Powiedz mi dlaczego to zrobiłaś? Słucham.
-Bo nie chce tu mieszkać i cię nie lubię.
-Spójrz na mnie jeżeli chcesz walczyć to będzie tak dalej, ty rozrabiasz ja wymyślam kary, ale bardzo nie chce tego robić, bo cię kocham jak własną córkę. Przemyśl sobie to wszystko.
Od tego czasu w Peggy coś się zmieniło i swoim obecnym zachowaniem zaczęła ponownie przypominać dawną siebie tą dziecięco szczebioczącą rezolutną osóbkę. Peggy również coraz częściej mu wszędzie towarzyszyła co początkowo wprowadziło w lekkie zaskoczenie, ale by dziewczynka nie przestała tego robić. Kolejny tydzień minął bardzo szybko i zbliżała się niedziela, która okazała się bardzo słoneczną i ciepłą. Dlatego też Will postanowił zabrać Peggy na piknik. Przez cały czas siedząc pod drzewem spod przymkniętych powiek obserwował bawiącą się dziewczynkę. Dzień spędzony nad wodą szybko im przeleciał i mając już powoli wracać koło nich pojawiła się panna Kornelia Shirley. Will starał się przed nią zrobić jak najlepsze wrażenie i na powitanie posłał jej najbardziej urokliwy uśmiech jak mógł, a młoda kobieta o dziwo lekko się zarumieniła. Will do tej pory nigdy jeszcze nie widział jej nie tylko na koniu, ale i w innym stroju niż te wszystkie eleganckie suknie, które nosiła. Przez jego głowę przemknęło skojarzenie z amazonką. Ich przypadkowe jednak bardzo miłe, a nie tak jak ostatnie, na którym omal się nie spalił ze wstydu i słuchał tylko jakim kiepskim jest opiekunem, spotkanie z oddali z uwagą obserwowała Peggy, której bardzo przypadła do gustu jej ulubiona nauczycielka. Dziewczynka w końcu doszła do wniosku, że oni bardzo ładnie razem wyglądają i trzeba coś z tym zrobić. Dlatego co rusz zaczęła wymyślać różne powody, aby Will pojawiał się w szkole. Sam nie wiedząc jak to się stało bardzo zainteresowała go Kornelia i wszystko to co jej się tyczy. Ich rozmowy zawsze sprowadzały się podróży, historii i innych tym podobnych tematów. Wracając ze spotkania z Kornelią Will pod domem spotkał Roya.
-Will chodzi o Peggy- bez zbędnych ogródek zaczął szeryf- Pan Morgan ojciec Harrego poinformował sędziego, że bezprawnie opiekujesz się małą i żąda, żebym ją zabrał do sierocińca.
-Wiesz dobrze, że ci jej nie oddam i ta rozmowa do niczego nie doprowadzi.
-Wiem, ale mam to- padał mu dokumenty adopcyjne do podpisania i pojechał do miasta.
Will kilkakrotnie przeglądał papiery nie zauważając, że przed nim stoi Peggy.
-Wujek- od jakiegoś czasu tak zaczęła do niego mówić- stało się coś?
- Raczej tak i musimy bardzo poważnie porozmawiać. Chodzi o ciebie, ponieważ muszę popisać pewien dokument byś mogła zostać tu na zawsze i chciałbym wiedzieć czy tego chcesz.
- I mam wtedy nazywać się tak jak ty wujku- zapytała z nutką podejrzliwości w głosie.
-Tak i od tej pory miałbym być twoim tatą.
-To niech będzie.- mocno się do niego przytuliła.
Kilka dni później po prawie trzech miesiącach nieobecności pojawił się Hoss, który ku zdziwieniu Willa przyjechał sam krótko oznajmując, że Joe mimo zakazu Pa poszedł do saloonu i po pobiciu go nie mogli przyjechać razem gdyż Mały leży w szpitalu. I niemal w tym samym momencie kiedy Hoss kończył opowiadać o tym Willowi pojawił się też Adam z Elwirą. Ku zdziwieniu wszystkich i nawet po oznajmieniu przez Willa, że adoptował Peggy Adam nawet nie silił się na żadne złośliwości na temat swojego młodszego brata i jego głupoty. Na szczęście jednak Joe szybko dochodził do siebie i mógł już wrócić. Natomiast Peggy szalała na punkcie swojej cioci, a Will w najlepsze spotykał się z Kornelią i powoli zaczynał nawet już myśleć o tym, żeby porozmawiać z nią na temat ich związku. Będąc z nią na wieczornym spacerze wyjął z kieszeni małe pudełko.
-Kornelio, chciałem cię już dawno zapytać, ale nie miałem na to odwagi. Chciałbym wiedzieć czy zostałabyś moją żoną.
-Tak Will- rzucając się mu na szyję wydusiła z siebie.
-Kocham cię.
Will po przyjętych przez nią oświadczynach zaprosił Kornelię na obiad by poznała wreszcie całą jego rodzinę. Spotkanie upływało w całkiem miłej atmosferze. Joe jak zwykle dokuczał przy stole Hossowi, który pochłaniał kolejną porcję specjałów Hop Singa. Peggy cały czas się z nich naśmiewała, a Ben gromił ich spojrzeniami za zachowanie przy gościu. Jednak najmniejszym zainteresowaniem wykazał się Adam zajęty swoimi myślami i na pytania rzucał jakieś zdawkowe odpowiedzi. Czując się już jak kula u nogi zręcznie wykręcił się o dalszego uczestniczenia w obiedzie i udał się na górę, a za nim również i Elwira. Zastając go leżącego na łóżku i bezmyślnie wpatrującego się w sufit. Wiedziała dokładnie co się z nim dzieje, że cały czas myśli tylko o tym, że jej się może coś stać, bo do rozwiązania zostało raptem trzy tygodnie. Adam im było bliżej terminu tym bardziej stawał się nerwowy do tego już stopnia, że Joe i Hoss, aby mu się nie narazić z samego rana znikali i pojawiali się dopiero wieczorem.
Do Ponderosy wpadł z wizytą doktor Martin, który już nie słuchając marudzenia Adama udał się do Elwiry, a w myślach się tylko uśmiechnął. Jednak cała wizyta zaczęła się bardzo przedłużać, gdyż Elwira zaczęła rodzić. Adam przez ten czas nie mógł znaleźć sobie miejsca wtedy też pojawił się doktor oznajmując, że mężczyzna został ojcem i urodził mu się synek. Nim zakończył Adama już nie było. Opierając się przez moment o drzwi przygadał się kołyszącej chłopczyka w ramionach Elwirze. Adam obejmując żonę ramieniem pocałował w policzek.
-Jak będzie miał na imię nasz synek- spoglądając na niego postawiła mu pytanie Elwira.
-Może ty coś wymyślisz, ja jakoś nie mam do tego głowy.
-Pomyślmy- nieznacznie przeciągając ciszę- może Anthony.
-Dobrze kochanie.
Mocniej ją do siebie przytulił i nie spuszczając wzroku z synka od czasu do czasu ziewającego siedzieli w swoim pokoju.

KONIEC

zorina13

Muszę cię pochwalić Kamilko ,że napisałaś ,tak długi ,ładny i opisowy fragment.
Cieszę się ,że wszystko dobrze się skończyło a Will poznał kobietę swojego życia.

Aga

Gdzie tarmoszenie? Peggy co prawda trochę szalała, ale na Willu....A tak poważnie, ciepłe, szczęśliwe zakończenie Very Happy

fajne...