www.bonanza.pl

Ewelina

Bardzo dramatyczny fragment. Zastanawiałam się nieco, jaki to odgłos wydał z siebie przysypany Hoss, że go poszukująca grupa usłyszała, ale ... nieważne - liczy się efekt. Grunt, że ich odnaleźli. Szkoda Adama. Musiał wiele wycierpieć ... i te zmiany ... co je spowodowało? Dobrze, przy nim kochająca kobieta.

Camila

Też nie mam pojęcia, co to za odgłos. Pewnie jakiś bardzo głośny i przerażający

Ewelina

Mnie się skojarzył z głośnym i ... porażającym Laughing

ale jak stwierdziłam, najważniejsze, że zwrócił uwagę ratowników Very Happy

Aga

Ewelina Ty masz boskie skojarzenia.... Laughing

Ewelina

Ja nie mam skojarzeń! Ja dedukuję. Jakby Hoss krzyczał, to spod rumowiska dochodziłby przytłumiony krzyk? ludzki głos? wzywający pomocy ... a nie odgłos ... i to przytłumiony. Bracia też by krzyczeli ... chyba, że oni tak na zmianę ... a w tekście jest mowa o:

Aga

Ewelina

Nie ma co się śmiać. Zresztą liczy się efekt. Znaleźli ich? Znaleźli ... Więc wszystko OK

Aga

I co z tą spowiedzią Adama? Dowiemy się co mu na wątrobie leży? Surprised

Camila

Pisze się jeszcze Rolling Eyes

Aga

Mam nadzieję, że to będzie coś szokującego Shocked

i ... mrocznego Cool

Camila

A żebyś wiedziała, że takie to będzie.
Sama się boję to pisać

Camila

Adam również w domu dawał do zrozumienia, że nie chce, aby ktokolwiek wypytywał o to, co się stało. Pomimo tego Ben próbował wpłynąć na syna i czegoś się dowiedzieć napomykając zupełnie niezwiązanymi z tym wszystkim opowieściami. Adam i tak się domyślił do czego zmierza przez, co się pokłócili i niczego oprócz trzaśnięcia drzwiami nie dostał. To zdarzenie nie miało wpływu na dalsze jego zachowanie i unikanie wszystkich, którzy się pojawiali na ranczu. Nawet na wyjście na zewnątrz z jego strony nie było, co liczyć. Od powrotu sypiali osobno. Rzadko też opuszczał małżeńską sypialnię, która kiedyś nią była. Ona na ten czas przeniosła się do pokoju dzieci. Dzięki czemu miała na niego oko i zawsze była blisko kiedy potrzebował. Wiedziała, że tylko tak może odbudować zaufanie, które ta sytuacja zachwiała. Nic więcej nie mogła zrobić. W domu nie było nikogo oprócz nich. Po raz kolejny siedzieli w milczeniu. Tym razem coś jednak się zmieniło.
-Uważacie mnie za wariata. Prawda. Tylko nie oszukuj, Asiu.
-Skąd ci w ogóle taki pomysł przyszedł do głowy- nie umiała ukryć oburzenia po usłyszeniu tego- Nikt tak nie myśli.
-Owszem tak jest. Ja to wiem, bo rzucam się jak piskorz do was i zajmuje się tylko sobą, bo nie umiem poradzić sobie z tym wszystkim. Pielęgnuję to
-I to jest powód, że uważasz siebie za wariata. W takim razie to jest powód do niczego. Ja widzę tylko i wyłącznie zagubionego człowieka po przeżytym dramacie. Możesz mi nie wierzyć, że taki jesteś, ale ja to wiem. Każdy człowiek ma jakieś swoje reakcje na takie coś. Jeden jest wybuchowy, a inny zamyka się i ukrywa w swojej skorupce. Pamiętasz jak było ze mną. Jak pragnęłam twojego ciepła, ale podświadomie bałam się, że zrobisz to samo. Jak popadałam w skrajności.
-Nie jestem tobą. Jestem zupełnie inny. I, co z tego. Ja powinienem się pozbierać, a nie tak robić.
-Adam, to nie tak.- delikatnie zacisnęła dłoń na jego ręce- Nie jesteś żadnym terminatorem ani supermenem, żeby radzić sobie tak łatwo jak za pstryknięciem palcami. Mogę się jedynie domyślać, co przeszedłeś i to pewnie było straszne. Tylko, że nawet najsilniejszy charakter mógłby się załamać po tym, a ty mówisz, że czegoś nie powinieneś.
-Nie przekonuj mnie, że tak jest.
-Wcale cię nie przekonuje do niczego. Ja tylko ci skarbie tłumaczę, że jesteś normalnym mężczyzną, który w tej właśnie chwili potrzebuje wsparcia.
-Niech ci będzie.
-Nie, niech mi będzie, a tak jest. Zaufaj mi i spróbuj się otworzyć.
Dłuższy czas zastanawiał się nad tym, co powiedziała mu Asia. Chciał jej powiedzieć, ale ciągle coś go powstrzymywało. Brakowało mu tego by otwarcie z nią rozmawiać. Pamiętał to, co było kiedyś z Asią i, że są takie rzeczy, które mogą nas stłamsić jeśli komuś bliskiemu się o nich nie powie. Ona się sama o tym przekonała. To może trzeba było tak postąpić jak mówiła. Patrzył smętnym wzrokiem na widok za oknem. Usłyszał cichy trzask otwieranych drzwi.
-Zaczekaj chwilę. Muszę to powiedzieć.
-Nie zmuszaj się do tego, bo to nie będzie miało sensu wtedy.
-Wiem, że masz rację. I tak chcę ci to opowiedzieć.
Usiadła dość blisko. Nie zauważył tego. Czekała z napięciem na to, co się stanie. Zaczęła się bać tego, co ma dopowiedzenia. Skubał frędzle przy kocu. Nie pospieszała go.
-To zaczęło się zaraz po tym jak znaleźliśmy się na miejscu. Przez pierwsze dni to zrobili sobie ze mnie worek treningowy dla tego jej pomagiera. Nie miałem najmniejszych szans z nim, ale robił to tak by zbytniej krzywdy mi nie zrobić, a tylko, żeby bolało jak diabli. Nic nie mówisz?
-Nie chce ci przerywać. Sam dojdziesz do sedna, to nie koniec tego.
-Nie. Ten list, ten który był wiadomością nie miał być ostatnim. Chciała, żebym napisał jeszcze jeden i poprosił o rozwód. Wzbraniałem się przed nim, bo sądziłem, że tamten jest wysłany i znajdziecie mnie szybciej, a najważniejsze to, to że ciebie kocham i nie mogłem tego zrobić. Ta myśl o tobie dawała mi siłę by dalej to znosić, to siedzenie w po ciemku i wilgoci. Kiedy tylko zaczynałem przysypiać to lądował na mnie kubeł lodowatej wody. Jednej nocy tak się nie stało i…
Przysunęła się mocniej i objęła. Starała się nie tknąć pleców. Przesunęła dłonią po jego ramieniu.
-Widziałam te blizny.
-Kiedy?- lekko się odchylił by zobaczyć jej twarz.
-Niechcący kilka dni temu. Przez moment chciałam zapytać o nie, ale wiedziałam, że wiążą się z tamtym i dlatego nie pisnęłam ani słowem.
-Dobrze, że wiedziałaś o nich. Wtedy wszystko się zmieniło i prosiłem tylko by to wreszcie się zakończyło. Jakkolwiek, żebym nie musiał na nią już patrzeć.
-Teraz to się skończyło.
-Jesteś o tym przekona.
-Nie zapomnisz nigdy, bo to cię zmieniło. Zmieniło nas wszystkich. To będzie towarzyszyć każdego dnia, ale w zupełnie inny sposób. Czasem będziesz miał wrażenie, że idąc ulicą wrócisz podświadomie do tego i to się stanie ponownie, ale tak naprawdę nie będzie tego.
-Ty tak masz. Ja nie muszę tego tak odebrać.
-Lepiej byś to wiedział od początku.
-Dobrze, że jesteś przy mnie. Nie śniłem nigdy, że będę kiedyś mieć tak wspaniałą i mądrą żonę.

Mada

Żal mi Adama. Sad

Bito go i znęcano się nad nim. Załamał się, wszak jest tylko człowiekiem.