www.bonanza.pl

Camila · Wysłany: Śro 19:46, 11 Mar 2015 Temat postu:

Z Asią będzie coraz lepiej Wink

lucy · Wysłany: Śro 20:28, 11 Mar 2015 Temat postu:

Asia czuje się coraz lepiej, Adam delikatnie okazuje jej swoją miłość. I nawet niewczesne żarty Joe dają pozytywne efekty Laughing

zorina13 · Wysłany: Śro 20:40, 11 Mar 2015 Temat postu: Na śmierć i życie

Ładne sceny Asi i Adama.
A Joe jak zwykle najpierw robi a potem myśli.

Mada · Wysłany: Śro 20:44, 11 Mar 2015 Temat postu:

Biedny Joe, znowu mu się dostało. Laughing

A kot, jak to kot. Chodzi i robi, co chce. Wybrał sobie jednak osobliwe miejsce na spanie. Laughing

lucy · Wysłany: Śro 21:17, 11 Mar 2015 Temat postu:

Camila · Wysłany: Śro 21:35, 11 Mar 2015 Temat postu:

To całkiem fajne miejsce do snu dla kota.
Mój spał w koszyku od chleba, więc lekko mnie zainspirował i wyszło spanie kota w talerzu Wink

ADA · Wysłany: Czw 20:00, 12 Mar 2015 Temat postu:

Camila · Wysłany: Pią 20:44, 13 Mar 2015 Temat postu:

Adam od kilku dni czekał na wiadomość kiedy będzie mógł spotkać się tym bardzo tajemniczym Williamem Blake’em. Wydawało mu się, że to wszystko za długo już trwa, ale nie zamierzał niczego na siłę przyspieszać, bo nic dobrego, by z tego nie wyszło. Trzy dni niczego i tak w tej sytuacji nie zmieniały. Czekał tyle czasu to może jeszcze poczekać te kilka dni. Czuł, że Blake coś ważnego znalazł i jeszcze to sprawdza. Inaczej pewnie nie było, by tej całej szopki z konspiracją jak z jakiegoś filmu szpiegowskiego. Pierwszy raz spotkał się z takim zachowaniem jak owego mężczyzny. Wiedział, że ludzie różnie się zachowują i postępują w danej sytuacji. Może z nim tak właśnie było, albo nie chciał siebie i ich wpakować w niepotrzebne kłopoty związane z jego pracą i śledztwem przeciw tym, którzy napadli Asię. Ten argument stawał się dla Adama coraz bardziej prawdopodobny mający jakąś logikę.
To była jego kolejna samotna noc. Tym razem to on się usunął z małżeńskiej sypialni. Wiedział, że Asia mogłaby się poczuć w jego obecności niezręcznie. Nie chciał stwarzać takiej możliwości. Przewracał się z boku na bok. Nie zauważył kiedy zasnął pogrążając się w sennych marzeniach. Ktoś zaczął go lekko potrząsać za ramię. Zaspanym wzrokiem próbował wyszukać sprawcy nocnej pobudki. Na początku nikogo nie widział. Wreszcie w ciemnościach dostrzegł ledwie widzialny zarys sylwetki jego żony. Siedziała na skraju jego łóżka. Jej twarz osłaniały długie miękkie włosy. Palcami przesunął po policzku trzymając kosmyki. Końcówki zarzucił na plecy.
-Muszę ci coś powiedzieć- szepnęła starając się nie obudzić swoich dzieci.
Na chwilę zamarła. Odwróciła wzrok w ich stronę. W słuchała się w otaczającą ciszę. Wydawało jej się, że któreś z nich się obudziło. Nic się nie działo. Kontynuowała dalej swoją wypowiedź.
-Wiem, że jest późno, ale to dla mnie bardzo ważne jest.
-To wyjdźmy i porozmawiamy sobie spokojnie.- założył w pospiechu szlafrok.
Wyszedł tuż za nią. Jej twarz cały czas śmiała się. To był znak, że coś jej się przypomniało. Wyglądało na to, że to jakieś dobre zdarzenie z przeszłości. Zawahała się jeszcze czy mówić, ale nie po to budziła Adama w środku nocy, żeby siedzieć w milczeniu. Powoli zaczerpnęła powietrza. Zaczęła.
-Tylko się nie śmiej ze mnie jak powiem. Nie wiem czy to tylko mi się śniło czy rzeczywiście jest prawdą. Chciałabym, byś mi to powiedział. Chciałam się tym z tobą podzielić.
-Wejdę ci na moment w słowo. Teraz zachowujesz się dokładnie tak jak dawniej. Owijasz trochę w bawełnę i nic od razu nie mówisz mi. Tak jakbyś się czegoś nie potrzebnie obawiała.
-Myślałam, że byłam bardziej odważna, wygadana. To ciekawe.- wypowiedziała z zastanowieniem.
-Nie chciałbym, byś kiedykolwiek była inna. Czasem bywałaś uparta jak na czymś bardzo ci zależało.
-Tak?
Jego zachowanie mówiło, że to była prawda, co wyznał. Mimo to chciała usłyszeć z jego ust, że się nie myli jakby nie wierzyła jeszcze własnym przeczuciom. Zapytała jeszcze raz o to samo. Tym razem usłyszała potwierdzenie swoich przypuszczeń. Była bardzo szczęśliwa z tego powodu. Z tego, że coś jest tak jak w przeszłości. Mogła niczego nie pamiętać, ale coraz bardziej wierzyła w słowa Adama. Coś jej mówiło, że nigdy, by nie okłamał, nie skrzywdził. Był zawsze przy niej. Troszczył się i opiekował najlepiej jak potrafił. Tylko w jego towarzystwie była naprawdę bezpieczna. Po gestach, które wykonywał w stosunku do niej zauważała, że musiał ją bardzo kochać i nadal tak jest. Dopiero teraz zrozumiała, że tak można. Z każdą chwilą i z każdym upływającym dniem stawał się coraz bliższy. Poznawała go coraz lepiej. Nie bardzo rozumiała, co się z nią dzieje. Nie umiała nazwać tego, ale to nie mogła być już dla niej tylko zwykła przyjaźń między nimi. To było coś więcej.
-Zdradzisz mi, co to był za sen, którym chciałaś się koniecznie podzielić ze mną.
-A no tak. Gapa ze mnie. Zamyśliłam się. Już mówię. Otóż właśnie śniła mi się taka mała ciemnowłosa dziewczynka. Jak sobie przypominam go teraz ona była tak strasznie do mnie podobna. O, co chodzi?
-Nie, o nic. Zastanawiam się kiedy to mogło, by być. Ona coś robiła, pamiętasz jakieś inne szczegóły.
-Szczegóły.- potarła dłonią czoło- Wiem, ona biegła roześmiana do takiego zielonego domku. Czekał na nią taki wyskoki mężczyzna. Nie wiem jak dużo dokładniej opisać go. Okręcił się z nią z ramionach. Chyba to była rodzina. Oni jacyś tacy zżyci ze sobą byli. Nie wiem już sama, co o tym myśleć.
-Spokojnie. Nie martw się. Nie musisz, bo mówisz o swoim tacie i o sobie. Jak twoi rodzice o tym mówili to wspominali, że wtedy miałaś cztery lata. Przeprowadziliście się do domu twojej babci. Ona bardzo chciała, żebyście tam zamieszkali i rodzice się zgodzili na takie wyjście.
-To chyba dobrze, że coś mi się przypomniało. Może niedługo więcej mi się przypomni. Jak sądzisz?
-Miejmy nadzieję, że tak. Ale tak szybko to może nie nastąpić. Może też tak być, że nic więcej nie wróci.
-Ty chyba nie chcesz, żeby więcej pamiętała.
-Chcę i bardzo, bym się z tego cieszył. Nie jest źle tak jak jest, ale musimy pamiętać niestety o tej drugiej ewentualności. Dlatego o tym przypomniałem.
-Przepraszam za swoje słowa. Wygłupiłam się.
Odwróciła się. Stała z założonymi rękoma. Patrzyła gdzieś przed siebie. Objął ją i kołysał w objęciach.
-Wcale, że nie wygłupiłaś się. Wiem, że wciąż się czujesz zagubiona. Rozumiem cię jak to jest nie być pewnym siebie i mówić coś czego nie chciało się, ale przy wsparciu rodziny można z tego wyjść.
-Skoro tak mówisz. Jesteś wspaniały.
-Nie, nie jestem. Po prostu sam coś przeszedłem i dzięki tobie mi się udało wrócić do normalności. Nie pytaj mnie o to jeszcze. To byłby dla ciebie za duży stres.
-Dobrze, poczekam. Kiedy idziesz do tego detektywa?
-Dzisiaj. Jak wrócę opowiem ci wszystko. Teraz powinnaś odpocząć.
Adam nie był pewien czy dobrze zrobił godząc się, by powiedzieć o tym, co usłyszy. Wycofać się już nie mógł. To głównie jej dotyczyło. Powinna wiedzieć, a nie domyślać się nie wiadomo czego, bo potem mogły pojawić się kłopoty. One do szczęścia nie były potrzebne.
Szeryfa zastał w jego biurze. Dziwnie się zachowywał. Był jakiś niespokojny. Nigdzie jednak nie widział Blake’a. Drzwi stały otwarte oparte o szafkę z dokumentami. Roy nieudolnie tłumaczył, że się spóźni, bo ma jakieś zajęcie, ale to nie przekonywało Cartwrighta. Przez Roya przecież nalegał, by pojawił się równo o tej godzinie, żeby się nie spóźnił. Przypominał kilka razy. Bardzo nie podobało mu się takie zachowanie. Wymagał od niego, a sam się nie popisał. Miał ochotę wygarnąć mu, co sądzi na ten temat. Drzwi zatrzasnęły się. Odwrócili się szybko. Adam zamarł. Nie spodziewał się. Przymknął oczy. Myślał, że ma zwidy, ale nie. O ścianę stał oparty Wiliam Blake, a raczej Will Cartwright, jego kuzyn.

Mada · Wysłany: Pią 21:05, 13 Mar 2015 Temat postu:

Camila · Wysłany: Pią 21:33, 13 Mar 2015 Temat postu:

To tylko chwilowe i lekko mylne wrażenie. Wink

zorina13 · Wysłany: Sob 8:38, 14 Mar 2015 Temat postu: Na śmierć i życie

Asia chyba znowu zaczyna zakochiwać się w Adamie.
Will jak zawsze pojawia się nagle i niespodziewanie.

lucy · Wysłany: Sob 8:57, 14 Mar 2015 Temat postu:

Asia ufa Adamowi bo wciąż go kocha, mimo że tego nie pamięta. Ich wzajemna miłość pomaga jej w dojściu do równowagi. Oby zbyt szybko nie poprzypominały się jej niedobre sprawy.
Pojawienie się Willa zaskakujące i niespodziewane.

Ewelina · Wysłany: Sob 10:32, 14 Mar 2015 Temat postu:

Will to potrafi zaskoczyć Very Happy

Adam zdaje się jest na dobrej drodze ... intuicja go nie zawodzi Very Happy

ADA · Wysłany: Nie 1:04, 15 Mar 2015 Temat postu:

Przyznam się, że wolałabym, żeby Asia nie przypomniała sobie tego, co było złe w jej życiu. Pomału wraca do Adama, który jest dla niej prawdziwym wsparciem. Na końcu pojawia się Will ... mam jakieś dziwne przeczucia Rolling Eyes

Camila · Wysłany: Nie 9:37, 15 Mar 2015 Temat postu:

A z jakiego powodu masz te mieszane uczucia?