www.bonanza.pl

Ewelina

Kim jest Howard i skąd się wziął na uroczystości? Czuję, że niebawem będzie miał obitą twarz Very Happy

Aga

Też mam takowe podejrzenia. Rolling Eyes

Camila

Howard to syn gubernatora.
Podejrzenia Was nie mylą Wink

lucy

Mada

Aga

Głupi i zarozumiały Mada. Laughing

Camila

Asia nie była w najlepszym humorze od dnia tego spotkania. Czuła się rozdrażniona gdy ktokolwiek o nim wspominał. Wiedziała, że nikt nie robi tego na złość, ale nie chciała już o tym więcej słuchać. Miała także nadzieję, że nie spotka syna gubernatora. Wywoływał w niej mieszane uczucia. Wydawał się miły i czarujący, ale było to podszyte jakimś fałszem. Swoim pojawieniem się sprawił, że wracały te straszne wspomnienia. Uczyła się z nim żyć na nowo, ale to ciągle było trudne. A od kiedy jest Howard jeszcze bardziej. Nie lubiła go. Był dla niej zwykłym podrywaczem, któremu przychodziły łatwo słodkie słówka. Zachowywał się jakby był pępkiem świata i zarozumiałym osobnikiem. Przyczepił się i nie chciał odejść. Sama, by go nie zbyła. Nie potrafiła tak powiedzieć. Miała wrażenie, że niedługo znów go spotka. Zastanawiała się, co wtedy. Uciec nie mogłaby, bo pomyślałby, ze się go boi, ale nie powinna. Nie miała przyczyny. Zamknąć się w domu też nie wchodziło w grę. Musiała wchodzić. Te rozmyślania do niczego dobrego nie prowadziły. Jedynym skutkiem była kłótnia z Adamem. Chciał porozmawiać o przyszłości, o ich kolejnym dziecku. Zakończyła wszystko jednym krótkim nie. Coś ją podkusiło. Nie zrobił nic złego, a ona wyżyła się na nim za nic. To było głupie. Powinna mu wyjaśnić swoje zachowanie. Trzeba było od razu, zamiast zwlekać.
-Przepraszam.
Podeszła bliżej do siedzącego na ławce przed domem Adama. Nie zwrócił na nią większej uwagi, choć słyszał, co powiedziała. Myślał, że będzie normalnie, a tu taka niespodzianka. Nie spodziewał się tego zupełnie. Było mu przykro, że nie wysłuchała. Patrzył na zaróżowione niebo. Wieczór był nadal ciepły i jasny.
-Nie miałam zamiaru się kłócić. Nie umiem wyjaśnić czemu tak postąpiłam, ale…
-Nie tłumacz. Rozumiem. Myliłem się, że jestem dla ciebie ważny i, że to, co kiedyś było wróci. Z kimś innym nie miałabyś oporów, by mieć kolejne dziecko. Nic na to nie poradzę.
-To nie tak.- usiadła obok.
-A jak. –podniósł się i stał przed nią- Wytłumacz mi, bo nie rozumiem cię.
-Nikt inny oprócz ciebie nie będzie się liczyć. Pragnę tego dziecka tak samo mocno jak ty.
-To wyduś z siebie czemu odmawiasz, a jak nie to zakończmy tą dyskusję.
-Bo nie jestem gotowa, by wziąć odpowiedzialność za życie tego maleństwa. Dobrze wiesz, że to nie jest zabawka. Ono przez cały czas będzie żyło razem ze mną, a ja nie jestem tak do końca pewna siebie. Po za tym zbyt wiele się wydarzyło do tej pory, a to chyba się jeszcze na mnie odbija. Dlatego powiedziałam nie tak bez zastanowienia nie dając dojść ci o głosu. Uraziłam cię tym tylko. Przykro mi. Źle się stało.
-To prawda. Ja chyba za bardzo wziąłem to do siebie. Mogłem pomyśleć, że masz inny powód. Może najpierw uporządkujmy nasze życie, a później rozważymy powiększenie naszej rodziny.
-To rozsądne. Może dajmy sobie rok, a wtedy wrócimy do rozmowy o dziecku.
-To dużo czasu. Wiele się może wydarzyć i nie wiadomo, co.
-Gorzej już nie będzie. Gniewasz się jeszcze?- zapytała niepewnie.
-Mniej niż kilka minut wcześniej.
-Ach tak. –stwierdziła z zastanowieniem- Trzeba coś z tym zrobić, ale już raczej w domu.
Trzymał jej małe dłonie w swoich rękach. Lekko pociągnęła tajemniczo się uśmiechając. Nie trzeba było mu dwa razy powtarzać. Nie przestąpiła kroku kiedy znalazła się w jego ramionach.
W kolejnych dniach miała nie jechać do miasta. Ten zamysł niestety nie powiódł się. Musiała pojechać, by wymienić dokumenty. Te, które miała porysowała jej córka. Do tej pory nie wiedziała jak to się stało. Zawsze zostawiała torebkę na komodzie skąd nie mogła jej dostać. Dopiero przy dzisiejszym śniadaniu Joe przyznał się, że to przez niego, bo przypadkowo trącił ją lekko i z mebla zwisał pasek. On sam natomiast przysnął i gdy się obudził zobaczył dzieło bratanicy. Chciał nawet ja zawieźć, lecz wyprzedził go z tym Hoss. On jechał na spotkanie z Dolores, która chciała koniecznie się z nim zobaczyć. Rozstali się pod ratuszem. Szybko przeszła przez prawie cały budynek. Znalazła się wreszcie pod biurem Dorothy. Chwilę porozmawiały.
-Nie płacę pani za pogaduszki w czasie pracy.
Do środka wpadł zdenerwowany Howard jakby wiedział, że ona tam będzie. Bezgłośnie powiedziała, że zadzwoni. Udała, że go tu nie ma. Dorothy mruknęła nazywając go inkwizytorem.
-To chyba Opatrzność mnie tu przywiodła, by spotkać panią.
-Wątpię w to.
-Nie możliwe. Tak musi być. Innego wyjścia nie ma. Miałem szczęście, że udało mi się być na tej imprezie, gdyby nie ona nie spotkalibyśmy się nigdy.
-Nie podzielam pańskiego optymizmu. Do widzenia.
Odwróciła się na pięcie i opuściła pokój. Szła zawijając na palce pasek.
-Dlaczego pani tak mnie nie lubi. Staram się być miły, a pani mnie zbywa, ale słyszę, że mam szansę na kolejne nasze spotkanie.
-Nie mam najmniejszej chęci się zaprzyjaźnić z panem. Spieszę się i proszę dać mi już spokój.
Złapał ją za łokieć. Przyciągnął do siebie. Asia próbowała mu się wyrwać. Udało jej się to. Zbiegła na dół. Wróciła wcześniej niż zapowiadała. Adama zdziwiło to, że tak szybko przyjechała. Poszedł za nią. Leżała na łóżku zwrócona twarzą do okna. Przysiadł na jego skraju. Odsunął z twarzy żony narzucone włosy.
-Kotek, ktoś ci coś powiedział.
-Nie.
-To czemu jesteś zdenerwowana? Stało się coś w mieście.
-Wpadłam na Howarda Burnsa.
-Znowu nie chciał sobie pójść.
-Bredził coś o tym, że Opatrzność kieruje nim, by pojawiał się tam gdzie ja. I chciał
-Co takiego? Nie bój się powiedz.
-Prawie mnie pocałował.
-To gad jeden.- przytulił ją i chwilę tak siedzieli.- Asiu, ale nie stało ci się nic więcej?
-Nie. Dałam mu w twarz i uciekłam.
-Już dobrze. Trzeba będzie go odwiedzić.
-Nie rób nic głupiego.
-Znasz mnie. Nie zrobię, obiecuję. Nie mógłbym cię zostawić samej.
Kobieta z nadmiaru wrażeń zapadła w sen. Kręciła się niespokojnie. Adam został z nią. Uspokoiła się wreszcie. Uśmiechnął się na ten widok. Zszedł na dół. Zabrał ze stołu telefon i pojechał do miasta.

zorina13

Dobra ta rozmowa o dziecku.
Asia jest jeszcze taka emocjonalnie pokaleczona i musiała tego gada spotkać ..
Ale z drugiej strony ,nie dziwię się ,że zwrócił na nią uwagę ,bo wyróżnia się taką ,delikatnością i kruchością ..
Czy Adam pojechał ,porozmawiać z tym Howardem ?

lucy

Obawiam się, że rozmowa Adama z Howardem będzie mało przyjacielska Confused

Camila

Lucy twoje obawy są słuszne, ale Adam ma powody by traktować Howarda jak wroga. Wyciągnął łapę po najbliższą osobę Adama

Ewelina

Howard sam prosi się o lanie. Asia powinna wziąć się w garść. Kłopoty pozostawiła za sobą. Ma dobrego męża, spokojne życie ... a taki typ jak Howard zawsze się jakiś napatoczy. Po prostu trzeba z nim walczyć, przegonić itp Ma męża, który ją w każdej sytuacji wspiera.

Mada

Howard nie odpuszcza, tak jak zapowiedział. Tylko dziwnie się zabrał za realizację planu. Rolling Eyes

Myślałam, że będzie bardziej przebiegły, a jego metody okażą się bardziej wyrafinowane.

Aga

Mnie też zastanowił takie bezpośrednie odkrycie kart przed Asią. Na co liczył Howard? Że Adam się nie dowie? Albo zostawi sprawę bez reakcji? Chyba, że Howard mając "plecy" coś tam zawsze zamiótł po dywan milczenia.

lucy

Aga

Tak....Howard z pewnością jest próżny i zakochany wyłącznie w sobie. Evil or Very Mad

Nawet nie sądzi by robił coś złego sięgając po cudze.