www.bonanza.pl

Camila

To prawda AJ zachował się nieładnie, ale na to złożyło się kilka rzeczy, które wydarzyły się w przeszłości i o nich będzie w następnym fragmencie

ADA

A to trochę zmienia postać rzeczy. Czekamy więc Smile

Aga

zmienia,zmienia trzeba dać szansę AJ-owi...może siedział często za karę po lekcjach i ma traumę Very Happy

Ewelina

No, nie wiem, to jednak nielogiczne od razu obwiniać nauczycielkę, a nie psotnego krewniaka, zwłaszcza nie podoba mi się podważanie jej autorytetu przy uczniu ... zobaczymy, czy się AJ wybroni ...

Aga

no Camila....poprzeczka podniesiona....pracuj nad fragmentem Laughing

Camila

AJ zamknął się w pokoju. Leżał na łóżku tępo wpatrując się w okno. Czerwone promienie słońca wdzierały się do jego pokoju. Z poduszki wydzierał niewidzialne nitki. Intensywnie nad czymś myślał. Rzeczywistość mieszała się z wydarzeniami z przeszłości. Nie wiedział co się wokół niego teraz dzieje.

Pierwszy jesienny dzień cztery lata wcześniej. Deszcz padał od rana zacierając ślady. Cmentarz miejski systematycznie zapełniał się ludźmi oprócz ojca dziewczynki. Maleńka mogiła tonęła w kwiatach. Najbliżej niej stał około dwudziestoletni młodzieniec w czarnym garniturze. Widać było po nim, że ta sytuacja wiele go kosztuje. Pogrzeb zakończył się, ludzie wracali do domów. Przyklęknął koło niej na szczycie położył kwiatek i najciszej jak mógł
-Wybacz mi Lizzie nie umiałem ci pomóc.
Wstał, ale zaraz zachwiał się. Był bledszy niż zwykle, oczy podkrążone z braku snu. Przymknął powieki. Ktoś pewną ręką uchronił przed upadkiem. Adam objął ramieniem syna i zabrał do domu.

Na ramieniu poczuł delikatnie zaciśniętą dłoń ojca siedzącego obok, która przywróciła go do teraźniejszości. Kątem oka spojrzał na niego. Czas upływał, a oni milczeli, bo obaj nie potrzebowali zbędnych słów by wiedzieć, że mogą na sobie polegać. Za oknem zerwał się silny wiatr pochylający swą siłą do ziemi drzewa. Niebo zrobiło się czarne od czasu do czasu rozświetlały je błyskawice. Na szybach bębnił deszcz.
AJ powoli poniósł się na łóżku opierając brodę na kolanach.
-Jestem głupcem.
-Nie jesteś, ale jeżeli tak mówisz to powiedz dlaczego tak uważasz.
-Bo zachowałem się jak ostatni cham i prostak bez wychowania.
-To niedobrze, ale ważne, że o tym wiesz i musisz z nią porozmawiać wyjaśnić dlaczego się tak zachowałeś.
-Pojadę do niej zaraz. Może mnie wysłucha.
AJ zerwał się i zabrał rzucony na podłogę kapelusz. Adam jednak nie pozwolił mu wyjść z pokoju.
-To nie jest dobry pomysł.
-Dlaczego im szybciej to zrobię tym lepiej.
-Nie zawsze, jeżeli wróciłeś w takim stanie to i ona jest również zdenerwowana, a to znaczy, że doprowadzicie do kolejnej kłótni pomiędzy sobą. A po za tym dzisiaj jest rocznica śmierci małej Lizzie.
AJ stanął zaskoczony, że ojciec pamięta kiedy to się stało.
-Myślałeś, że zapominałem nigdy. Od czterech lat chodzisz na cmentarz nawet wtedy kiedy wyjechałeś wiedziałem, że byłeś, po świeżych kwiatach. Teraz też o niej myślisz, że nie uratowałeś jej. Wiedz jednak, że zrobiłeś wszystko co mogłeś dla niej i na pewno by nie chciała, żebyś się zadręczał.
AJ skoro świt pognał do miasta. Usiadł na stopniach przed wejściem do szkoły. Poprawił kwiatki w bukiecie. Przed nim pojawiła się nauczycielka w brązowej sukience pod pachą niosła kilka książek. Żadne z nich nie odezwało się od kiedy ona się pojawiła. AJ zerwał się na równe nogi. Podał jej kwiaty, a ręka zadrżała. Młoda kobieta wzięła je i ruszyła do środka.
-Proszę zaczekać
-O co chodzi- zimno zapytała nie odwracając się przybliżyła kwiaty do nosa- znów będzie mnie pan obrażać.
-Nie, ja chciałem przeprosić. Wiem, że nic mnie nie usprawiedliwia, ale czy może mnie pani wysłuchać.
-Dobrze, to proszę mówić.
-Kilka lat temu był tu inny nauczyciel i on maltretował swoją dziesięcioletnią córeczkę. Chciałem jej pomóc, ale nie udało się.
-Czy ona zmarła- gwałtownie się do niego odwracając cicho spytała.
-Tak, - AJ opuścił głowę zakrywając dłonią twarz- umarła na moich rękach po tym jak wbiegła na linię strzału.
-To straszne, to znaczy, że ona pana uratowała
-Tak pojechałem z nim porozmawiać bez boni, ale był pijany w sztok awanturował się i stało się wszystko w jednej sekundzie. A teraz pomyślałem jak zobaczyłem te czerwone oczy u Martiego, że może pani karać uczniów
-Biciem linijką po rękach. Tak?
-Na przykład.
-To by się pan pomylił panie Cartwright. To zachowanie godne średniowiecza.
-Mój ojciec też tak mówi. To może spróbujmy na nowo się poznać i o tym porozmawiać pani
-Panno Judy Analisa Hopkins. Pomyślę panie
-Adam John Cartwright w skrócie AJ
Ukłonił się i nieznacznie musnął ustami jej dłoń i wyszedł potrącany przez wbiegające do środka dzieci.

zorina13

Smutno mi się zrobiło ,że AJ żyje ciągle w takim poczuciu winy.
Nie do końca zrozumiałam czy ten nauczyciel strzelał do niego ?

Camila

Niestety, ale głównie do niego

ADA

Poczucie winy potrafi zatruć człowiekowi życie, nie pozwala również właściwie oceniać innych ludzi.
AJ przez pryzmat wydarzeń sprzed lat ocenił nauczycielkę i potraktował jak potraktował.
Przeprosiny przyjęte, ciekawe jak będzie układać się ta znajomość?

Aga

U Senszen wesoło, a tu powiało smutkiem....chociaż końcówka optymistyczna.... Very Happy

Camila

Ależ to nie moja wina, że w tą smutną stronę mnie ciągnie.

Ewelina

Smutne, to co stało się z tą dziewczynką, AJ może ma uraz na punkcie bicia dzieci w szkole, ale ... jest różnica między strzelaniem do uczniów i tłuczeniem ich rozmaitymi przedmiotami ... a pozostawieniem za karę po lekcji, lub zwróceniem uwagi. AJ nie zobaczył nauczycielki wydzierającej się na dzieciaka, bijącej go ... zobaczył chłopca z zaczerwienionymi oczami i spokojną, młodą kobietę. W dalszym ciągu uważam, że jego zachowanie było ,,, nierozsądne ... łagodnie określając ... a mniej łagodnie - skandaliczne. Powinien za nie przeprosić ... w obecności kuzyna, bo przecież przy Martinie tak się zachował!

Aga

E tam, rocznica śmierci była...moze akurat z cmentarza wracał? Przeprosił, kajał się, dajmy chłopakowi szansę... Rolling Eyes

Camila

O właśnie, a po za tym AJ będzie jeszcze przepraszać Wink

Aga

Mam nadzieję, że długo, z namaszczeniem i namiętnie.... Wink