www.bonanza.pl

Ewelina

Krewny Hop Singa podobny do Hop Singa ... jak to Chińczyk Very Happy

No i zobaczymy co z Hossem. Może i u niego wszystko dobrze się ułoży Very Happy

Mada

Hoss ma niezły ... spust. Very Happy

Cała blacha ciasta? Dużo, nawet jak na niego. Laughing

ADA

Camila

Troszkę problemów będzie miała ta dwójka, ale będą szczęśliwi razem Wink

ADA

To bardzo dobra wiadomość

Aga

ADA cieszysz się, że Hoss będzie w końcu szczęśliwy, czy, że będzie miał pod górkę? Wink

Fragment porannego dialogu Adama i Marty bardzo ciepły. Very Happy

Hoss ma niespożyty apetyt, a Taro chyba powinien na przyszłość piec dwie blachy i jedną ukryć. Chociaż Hoss pewnie po zapachu i kolejną znajdzie.
Co do Hossa....myślę, że jego wrażliwość i podejście do zagubionych i pokrzywdzonych ludzi zwierząt znajdą tutaj idealne zastosowanie. Dziewczyna chyba zaufa najprędzej jemu. A jego kłopoty wynikną pewnie z kłopotów owej dziewczyny.

ADA

Aga, jedno i drugie Wink

Aga

Camila

Camila

Marta miała swoje podejrzenia na temat tej dziewczyny. Umiała całkiem nieźle obserwować. Zauważyła, że jest raczej nieufna względem braci. Wydawało jej się, że ona się nawet ich boi. Jedynie przy Eryku pojawiała się jakaś nic sympatii, jakby wyczuwała, że przy nim będzie bezpieczna. To układało się w sensowną całość. Zastanawiała się czy to, co sobie myśli może okazać się prawdą, bo ona nie wyglądała na kogoś kto mógłby coś podobnego robić. Jedynym dla niej możliwym wytłumaczeniem tego było zmuszenie jej przez kogoś. Tak mogłoby być.
Rzuciła na stół czytane przez siebie czasopismo. Postanowiła, że sama z nią porozmawia, ale najpierw z Adamem. Znalazła go w stajni. Zajęty był oporządzaniem swojego konia. Uśmiechnął się kiedy pojawiła się Marta.
-Adam, ja wiem dlaczego ona taka jest.
-Mów ciszej trochę. Co masz na myśli?
-Wydaje mi się, że ona jest no wiesz, że ktoś ją krzywdził, a potem zmusił by dalej w to brnęła.
-Wątpię w to kochanie. Nie sądzę by mogła to robić.
-Z Tobą tak zawsze. Wiesz wszystko najlepiej.
Obróciła się na pięcie i ruszyła do wyjścia. Złapał ją za rękę.
-Nie obrażaj się. Dokończ, co chciałaś powiedzieć.
-Wieczorem słyszałam jak rozmawiała z Erykiem i wspominała, że dawno nikt nie był dla niej taki dobry i nie traktował z takim szacunkiem jak on, a was się boi. I wywnioskowałam, że ktoś mógł jej zrobić krzywdę. A dzisiaj przy śniadaniu jak Józek na nią spojrzał to siedziała nieruchoma jakby coś złego do niej wróciło i słyszałam szczęk klucza w zamku w jej pokoju. Zamknęła się i płakała.
-Na to wychodzi, że możesz mieć rację, bo bez przyczyny nie chowałby się tutaj.
-A te siniaki. Sama sobie ich nie zrobiła. Musiała od kogoś uciec kto to zrobił. To nie był chyba dobry człowiek lub ludzie. Trzeba by ją delikatnie wypytać skąd jest, co robi i w ogóle wszystko, co tylko się da.
-Chyba wiem kto ma to zrobić. Ty.
-Tak chyba będzie najlepiej. Przede mną łatwiej się otworzy. Jestem w końcu kobietą i może ja szybciej zrozumiem ją niż wy.
-Dobrze, ale proszę cie nie denerwuj się bez potrzeby jak nasze domysły się potwierdzą w jej słowach.
-Nic mi się nie stanie. Spróbuję ją namówić by wam powiedziała. Może uda się nam jakoś jej pomóc.
-Miejmy nadzieję, że tak się stanie.
Powoli poszła do domu. Cicho zapukała do drzwi. Nikt jej nie odpowiedział. Zajrzała do środka. Dziewczyna wyglądała jakby spała. Przyjrzała się jej jeszcze raz. Była o kilka lat młodsza od niej. Ostrożnie zaczęła się wycofywać z pokoju.
-Zaczekaj, proszę cię.
Wróciła z powrotem. Usiadła naprzeciw niej na krześle obok łóżka. Milczały dość długo.
-Marta, mogę ci coś powiedzieć, ale nie chce byś komuś o tym mówiła.
-Sama chciałam ci o tym powiedzieć, że jeśli byś chciała porozmawiać, że zawsze możesz. Boisz się czegoś, że prosisz by to zostało między nami.
-Ich i wstydzę się tego.
-Chłopcy nie dadzą ci krzywdy zrobić. I na pewno nie będą cię oceniać za to czym się zajmujesz.
-Nie wierzę, że nie będą. Wszyscy są tacy sami. Będą ze mnie szydzić. Może i Eryk taki nie jest, ale jeśli to się ujawni to on też się odwróci.
-Zapewniam cię, że nie. Powiem ci nawet więcej Eryk nigdy by się od ciebie nie odwrócił. On cię lubi i nie przestanie. Jeżeli się angażuje to daje całego siebie. Jego uczucia są jak wielki głaz, którego nie da się podnieść. Taki już jest i to nic, że jesteś tym kim jesteś, ale wie, że nie jesteś złą osobą i nie robiłaś tego z własnej woli.
Podniosła na nią wzrok. Na jej bladej twarzy malowało się ogromne zdziwienie.
-To znaczy, że już wie.
-Eryk jeszcze nie, ale ja i Adam tak.
-Chyba wiem, co powiedział na to, że jestem…
-Nie- przerwała jej- Nie wierzył w to jak opowiedziałam mu o swoich domysłach. Wiem, że to trudne dla ciebie Aniu, ale wyjaśnisz mi czemu uciekałaś.
-Nie mogłam już dłużej. To było straszne, ale musiałam. Po śmierci mamy trafiłyśmy z Tosią do domu dziecka i zawsze byłyśmy razem. Kiedyś jedno małżeństwo chciało ją adoptować, ale mała zrobiła im taki Sajgon, że oddali ją z powrotem. Wiesz czemu tak postąpiła, bo nie chciała mnie zostawić, a miała może z sześć lat. Trzy lata temu pojawiło się inne małżeństwo i mnie zabrali. Przez jakiś czas było świetnie. Czułam, że mam fajnych opiekunów, ale to się zmieniło i zaczęło się. Powiedzieli, że jeśli będę to za rok może dwa dadzą mi spokój i pozwolą odejść. Uwierzyłam, ale kłamali. Dwa dni temu uciekłam jak usłyszałam, że chcą wziąć Tosię, a ona przecież ma dopiero trzynaście lat. Udało mi się ją po cichu zabrać. Nie wiem, co sobie wyobrażałam, ale nie mogłam pozwolić, żeby i ona.
-A gdzie teraz jest twoja siostra.
-Rozdzieliłyśmy się i ukryłam ją w lesie w takim zagajniku. Chciałam iść już wtedy kiedy mnie znaleźliście, ale nie dałam rady. Ja muszę po nią wrócić.
-Nie pójdziesz z tą nogą. Nawet dwóch kroków nie zrobisz, a, co dopiero chodzić po lesie. Powiem chłopakom o tym i sami pójdą. Oni najlepiej znają ten teren.
Wyjrzała przez okno. Na podwórzu stali pozostali Krajentowie. Zawołała ich i opowiedziała pokrótce historię. Adam zdecydował, że idzie z Józkiem. Eryk podszedł do dziewczyny i objął ją delikatnie. Ania rozpłakała się w jego ramionach. Zapewnił ją, że jego bracia znajdą bardzo szybko jej młodszą siostrę i przyprowadzą ją tutaj. Wierzyła w jego słowa.

zorina13

Smutna historia tej dziewczyny ale chyba za chmur wychodzi ,już słońce ..

ADA

Historia Ani jest niezwykle smutna i poruszająca. Nic dziwnego, że nie ufa ludziom. Mam nadzieję, że Erykowi uda się wzbudzić w dziewczynie prawdziwe zaufanie, a jego bracia odnajdą siostrę Ani. Pewnie jednak dużo czasu upłynie nim Ania wróci do równowagi

Aga

smutny fragment, ale Ania nie mogła trafić lepiej. Mam nadzieję, że Eryk swoją łagodnością zdobędzie jej zaufanie, a reszta braci znajdzie siostrę.

Camila

To przecież oczywiste, że ją odnajdą

Mada

Mam nadzieję, że Tosi nic się nie stało. Trzynastolatka, sama, w lesie... Brzmi nieciekawie. Shocked

Pytanie, jak długo to trwało? Z tekstu wynika, że co najmniej dwa dni, ale mogę się mylić.