www.bonanza.pl

Ewelina

Zgadzam się, poizbawienie fanek części jestestwa Adasia może obudzić w nas drzemiące demony Evil or Very Mad

Aga

Ależ ostatnia odsłona będzie za jakiś czas, jeszcze wiele odcinków przed nami.... ja tylko wspomniałam jaki będzie koniec...wiecie koniec mam przeważnie zawsze w głowie gorzej ze środkiem Rolling Eyes

Zakładam również, że ADA nas przeszkoli w udzielaniu pierwszej pomocy i może....może zmienimy bieg historii Rolling Eyes

Ewelina

Nie przesadzaj ... w środku z pewnością coś masz ... zwłaszcza w głowie ... fanfiki świetne Ci wychodzą ...

ADA

Aga

Nie AC tylko HC. w którymś tam sezonie HC tonie Crying or Very sad

...więc jeśli taka opcja będzie to może zaingerujemy w tym jednym przypadku Rolling Eyes

Aga

***

Domi, Niki i Bell siedziały w dyliżansie zmierzającym do miasteczka Rubicon, w którym Joe Cartwright został zaprzysiężony na szeryfa. Ubrane w zwiewne sukienki i peleryny niczym nie wyróżniały się od tamtejszej ludności. Podróżowały od dwóch godzin czekając na moment, w którym dosiądzie się Joe Cartwright. W kronikach nie wspominano dokładnie o miejscu, w którym miało to nastąpić, dlatego dziewczęta na wszelki wypadek kupiły bilety w sąsiednim miasteczku. Były już lekko znudzone oczekiwaniem, adrenalina powoli zaczęła opadać. Tylko miarowy stukot końskich kopyt i skrzypienie dyliżansu przypominały im gdzie się znajdują. Wreszcie woźnica zatrzymał dyliżans. Drzwiczki otworzyły się i do powozu wsiadł Joe. Wzrokiem omiótł towarzystwo i przelotnie spojrzawszy na dziewczęta usadowił na jedynym wolnym miejscu. Domi, Niki i Bell siedziały z niemym zachwytem gapiąc się na spiętego Joe. Wiedziały, że za kilka chwil ich ulubieniec zastrzeli dwóch wynajętych zbirów dybiących na życie jednego z podróżnych. Joe był tak skupiony na zadaniu, że nawet nie zarejestrował intensywnie, wpatrzonych w niego trzech par oczu. Dziewczęta zerkały na obiekt z zachwytem, porozumiewawczo mrugając do siebie od czasu do czasu. Śmiesznie wyglądał w cylindrze, ale wiedziały, że to wymogi zadania. Tak blisko jeszcze nie obserwowały wydarzeń. To nie podpatrywanie przez lornetki, ani zza przewróconego stołu. Mimo, że Domi i Bell skoczyły po raz drugi były równie poruszone jak ich młodsza koleżanka. Niki była obserwatorką po raz pierwszy. Kuknęły dyskretnie na zegarki. Jeszcze minuta, najwyżej dwie. Kiedy dziewczęta zobaczyły pierwsze zabudowania miasteczka z trudem panowały nad emocjami, z wrażenia wstrzymywały powietrze. Jeszcze chwila i z bliska zobaczą jak ich obiekt ryzykując życie udowodni całemu parszywemu miasteczku Rubicon, swojej rodzinie i samemu sobie, że potrafi udźwignąć ciężar podjętych zobowiązań. Dyliżans zatrzymał się. Z zewnątrz usłyszały głosy. Drzwiczki otworzyły się i Joe ruchem głowy nakazał wysiąść wszystkim. Dziewczyny wygramoliły za dwiema starszymi paniami i na wszelki wypadek odsunęły od dyliżansu by zejść z linii strzału.

-O mamciu chyba nie wytrzymam. –Domi aż podskoczyła w miejscu.
-Bosko! –szepnęła Bell.
-O tak. –westchnęła Niki.

Joe wysiadł tyłem by ukryć twarz, odwrócił się gwałtownie i natychmiast zaczął strzelać. Rzucił się na ziemię, turlając, jednocześnie ostrzeliwując dach, z którego po chwili spadł jeden z płatnych morderców. Drugi dogorywał w pobliżu. Przedstawienie skończone, zadanie wykonane. Joe wstał z trudem i głęboko odetchnął. Rozejrzał się i uśmiechnął się dziewcząt.

Niemal natychmiast pojawili się Ben z Hoss’em i Adamem. W ich oczach była duma i podziw dla najmłodszego z Cartwrightów. Dziewczyny westchnęły i dyskretnie sięgnęły do zegarków.

****

-Słuchajcie, powinnyśmy zaprzestać wędrówek…..Na jakiś czas. –Aga podniosła ręce w geście obrony widząc niemy sprzeciw koleżanek. –Do powrotu Eryka. To się wymyka spod kontroli.
-Nie zgadzam się! –ADA aż wstała. –Te wędrówki są super! Dopiero zaczęłam z Wami obserwować nasze cudowne obiekty. Nie możesz Aga? A tak w ogóle kto to jest Eryk?
-Przecież go znacie. No może nie Ty ADA. To Piotrek. Powinien być Piotrek - Eryk. –Aga spojrzała na zdziwione koleżanki. -Jego tato z radości, że ma syna za dużo golnął i w urzędzie podał na odwrót, Eryk - Piotrek, matka nie mogła się pogodzić i wołała Piotrek. Mnie podoba się bardziej Eryk, tyle. Wróćmy do tematu. Dostałam klucze do laboratorium na dwa miesiące. Wszystko jest w fazie testów.
-Ale działa. Jest bombowo!
-Właśnie! Piotrek to znaczy Eryk nie musi wiedzieć, że korzystamy z zegarków. -Niki zrobiła niewinną minkę.
-A poza tym będzie nam wdzięczny… –dodała Zorina.
-W końcu prowadzimy obserwacje…-dodała Yenefer.
-…w celach porównawczych i nie tylko. –dobitnie dodała Ewelina patrząc mimochodem na Madę i ADĘ.
-Prowadzimy notatki i wyciągamy wnioski. -Mada pomachała kajetem z idealnie dopracowanymi tekstami.
-O pomocy Adamowi może nie wspominaj w notatkach. –ADA zerknęła na Madę. –Wiesz na wszelki wypadek.
-O tym właśnie mówię. –Aga spojrzała z wyrzutem. –O laboratorium wiedziałam tylko ja i Senszen, obiecałam Erykowi „skoczyć” raz najwyżej dwa w tajemnicy i co? Skaczemy jak wariatki wszędzie, nie kontrolujemy tego kto, kiedy i z kim.
-Przesadzasz trochę Aga. –przerwała Ewelina. –Nic nikomu się nie stało….
-A byk? Omal nie staranował Ciebie, Zoriny, Zosi i AMG! Nie wspomnę o Bell i Domi. W ogóle skąd tyle osób wie o eksperymencie?
-To najprawdopodobniej przez Twój długi język… -Camila westchnęła. –No wiesz „jedna pani drugiej pani…” i się rozniosło. Ale my nic nie powiemy. –Camila demonstracyjnie zasznurowała usta.
-No nie wiem, nie wiem… Aga miotała się tam i z powrotem. –Za dużo mówię, wiedziałam, że nie utrzymam tego w tajemnicy. A bieg historii…?
-Przecież nie zmieniamy. –zaperzyła się Mada.
-Uderz w stół, a nożyce się odezwą. –Zorina przewróciła filozoficznie oczami.
-Ty się już lepiej nie odzywaj, ten tomik to niby skąd?
-Oj leżał to podniosłam, chciałam oddać, ale już pojechał biedak. –Mada przysunęła z namaszczeniem książeczkę z wierszami.
-Chciałaś oddać? –z niedowierzaniem powiedziała Camila.
-Gdybyś szybciej podniosła tomik to by się udało. –zauważyła Kola.
-Byłam zajęta. Ja tylko niosłam... –broniła się Mada.
-Chyba podniosłaś. –jęknęła Ewelina wciąż nie mogąc pogodzić się z wizualną obserwacją Adama, gdy koleżanka w tym czasie dokonała dogłębnej analizy organoleptycznej z naciskiem na „dotyk”.
-…pomoc. –dokończyła Mada maskując niezbyt umiejętnie uśmiech.
-Miała o tym wiedzieć tylko Senszen i ja. Właśnie gdzie jest Senszen?

Dziewczyny spojrzały na siebie zaniepokojone. Próbowały sobie przypomnieć kiedy ostatni raz widziały koleżankę. ADA sięgnęła po kronikę i otworzyła na stronie z zakładką. Zbladła. Dziewczyny wstały i równocześnie spojrzały na zaznaczone miejsce.

-No pięknie. Jej zegarek szwankuje. Już kilka razy wylądowała kilkadziesiąt metrów dalej niż zamierzała. Kiedy widziałyśmy ją ostatnio?
-Nie pamiętam, może….ze dwie godziny temu? Ciągle mówiła, że marzy jej się tam udać, ale…
-Odradzałyśmy jej samotne obserwacje.

Dziewczęta patrzyły na siebie zaniepokojone. Nikt nie umiał sobie przypomnieć na pewno kiedy zniknęła Senszen Wiedziały natomiast jedno. Candy Canaday i bunt w więzieniu to kombinacja, której wolałyby uniknąć za wszelką cenę. W końcu Ewelina powiedziała głośno to o czym myślały wszystkie.

-Mam nadzieję, że jej zegarek nie zaszwankował i nie wylądowała w środku.

***

zorina13

I co się stało z Senszen ?
Aga chciałaś chyba napisać zaprzysiężony na szeryfa ,nie na detektywa.

Aga

dostrzegłaś błąd szybciej niż ja... myślałam równolegle o odcinku Joe detektyw i wkradł się mix.

Gość

Robi się bardzo interesująco Very Happy

Nie wiem, jakie to laboratorium, ale się nawet ciesze, że tam ( najwidoczniej) pracuję. Robi wyjątkowo interesujące badania Very Happy

Mada

Świetny fragment z Domi, Niki i Bell. Jechały z Joe w jednym dyliżansie i do niego nie zagadały? Shocked

Taka szansa przeszła im koło nosa!
Przywłaszczyłam sobie tomik poezji należący do Adama? Mój zysk, jego strata. W tym opowiadaniu dopuszczam się szokujących czynów.
Mam nadzieję, że Senszen wykorzysta okazję i zrobi wrażenie na kim trzeba.

Camila

Niezły fragment.
Ciekawa jestem przygód Sensen Wink

Aga

Mada

ADA

Coś mi się wydaje, że będziemy musiały ruszyć na pomoc Senszen, o ile uda nam się wskoczyć tam gdzie ona faktycznie jest Very Happy

Fanki Joe miały taką okazję, żeby niezwykle dokładnie przebadać obiekt J i nie skorzystały z tego ... niepojęte Rolling Eyes

Fragment świetny. Very Happy

Nie myślałam, że Mada ściągnie Adamową książkę Very Happy

Aga

Marzy wam się mission impassible Confused

Wszystkie zwiewne i eteryczne, delikatne i nieśmiałe i chcecie się pchac do więzienia pełnych zapchlonych, niedomytych więźniów? No, no....no, no... Cool