www.bonanza.pl

zorina13

Mada ,on w ten pokrętny sposób ,pokazuje ,że mu się podobasz.

Aga

Aga

Gość

Oj... dwóch już leży? Co my wyprawiamy?

zorina13

Skąd ,przecież Will jest dzentelmenem w każdym calu i taki ma zostać.

Neth P

Ja tylko czekam, aż zbierze się cała rodzinka, bo wtedy dziewczyny mogłyby ich wykorzystać jako tanią siłę roboczą Smile

Aga

o Neth P dobra myśl ... Laughing

a dziewczyny z batami nad nimi Cool

a co!

Isabella3

Aga, bardzo ciekawie zaczynające się opowiadanie! Smile

Miałam nadzieję, że po zakończeniu poprzedniego fanfika postanowisz napisać coś nowego, ale nie sądziłam że tak szybko Very Happy

Świetnie! I bardzo mi miło, że się w nim pojawiłam Smile

Ale mam nadzieję, że Joe też się niedługo pojawi? Żeby było sprawiedliwie Very Happy

Isabella3

Aga

Gorzej będzie z następną opowiastką ... nie ma już wielbicielek Joe Smile

a parami jakoś lepiej idzie ...Ewelina i Domi już jedną nogą na ślubnym kobiercu....tu hurtem załatwię cztery Laughing

a potem ?? kurde pojedynczo ??? bo Adasia nie sklonuję Confused

Hania nie wiem czemu będzie pszczelarzem Rolling Eyes

oczywiście w następnej opowiastce ...

Aga

**************************

-Matko święta!! – Małgorzata uklękła przy Adamie.

Delikatnie palcami przeczesała włosy mężczyzny w poszukiwaniu krwi. Na szczęście był tam tylko dużych rozmiarów guz.

-Dziewczyny co jest grane?! – Iwona nerwowo przyglądała się aktowi własności.
- Na Boga Iwona!! Tu leżą dwaj nieprzytomni kowboje, a Ty się martwisz aktem! – Senszen zdumiona klęczała przy Candym.
Nadal nie odzyskiwał przytomności. Przyłożyła ucho i odetchnęła z ulgą. Serce biło mocno i miarowo.

- A tak martwię się. Ktoś musi. Już drugi raz ktoś nam zasugerował, że nie jesteśmy na swojej ziemi. A co…? – Tu zawiesiła głos i spojrzała na kuzynki.-…jeśli ten akt jest sfałszowany?
-To niemożliwe! Nasz kuzyn nie wykiwałby nas, prawda?
-Jadę do miasta, trzeba to wyjaśnić. Która chętna? Sama nie pojadę! Zuzanna jedziesz ze mną, wezwiemy przy okazji lekarza – Iwona czekała w bryczce na kuzynkę, która niechętnie opuszczała przystojnego kowboja.

***********************

-I co teraz? –Iwona i Senszen patrzyły na pęknięte koło.
-Nie patrz na mnie Iwona. Nie wsiądę na tego potwora.
-W takim razie jadę do miasta, ty Senszen wracasz na piechotę do domu. To tylko trzy mile prostą drogą. Dasz radę?
-Pewnie, nie zabłądzę – mruknęła Zuza.

*******************

-Pomogę Ci wstać- Małgorzata chwyciła oburącz ramię Adama i z trudem ustawiła go do pionu.
Jej oczy pociemniały. Nie jaśniały jak szmaragdy. Niebezpiecznie pociemniały.

Ten zachwiał się i objął ramieniem kobietę.

-Co się stało? – wciąż kręciło mu się w głowie.
-Dachówka – Małgorzata palcem wskazała na dach, a następnie nogą szturchnęła tę leżącą na ziemi.

Wciąż wspierał się na niej oplatając ją silnym, muskularnym ramieniem. Ona obejmowała go lewą ręką na wysokości piersi. Prawą dłoń trzymała na zanadrzu. Przysięgłaby, że jego serce bije szybciej. Spojrzała na Adama. Jego piwne oczy spoglądały na nią wnikliwie. Zrobiło jej się gorąco. Z trudem przełknęła ślinę. Na jej policzkach pojawił się rumieniec, a na twarzy mężczyzny lekki półuśmiech. Wyższy o głowę zdawał sobie sprawę z wrażenia jakie na niej zrobił. Lecz i jego opanował znajomy dreszcz. Coś ścisnęło go w dołku. Mięśnie twarzy Adama drgnęły.

-Pomogę Ci dojść do werandy. – Parę kroków przemierzyli z trudem.
Małgorzata pomogła mu usiąść na stopniu. Sama zmoczyła chustkę w zimnej wodzie i delikatnie przykładała w miejsce uderzenia.

-Przepraszam…za to – Adam delikatnie ujął jej nadgarstek, na którym wciąż widniały ślady jego palców.
Kciukiem przeciągnął po jedwabiście gładkiej skórze. Małgorzata spojrzała łagodniej na mężczyznę. Uśmiechnęła się, a jej zielone oczy pojaśniały.

*******************

-Isabell bagaże szybko!- Małgorzata nie czekając na kuzynkę biegiem wniosła pierwszą walizkę.
Krople deszczu były coraz większe. Candy i Adam wzięli resztę bagaży od Isabell i Małgorzaty i wnieśli do czegoś co przypominało salon.

-Zrobimy kawę, musi być w którejś z toreb, a ty nastaw wodę Isabell - Małgorzata schyliła się w poszukiwaniu kubków.

*******************

-Jestem! Już wszystko wiem! – Iwona przemoczona do suchej nitki wbiegła do domku.

Zerknęła na Adama i Candy’ego. Patrzyli wyczekująco na informacje tak jak dziewczyny.

-Otóż to nie nasz domek. Dzięki Bogu bo ten to istna ruina! Nasz jest pięć mil dalej i graniczy z Waszym ranczem – tu spojrzała na mężczyzn. – Mam mapę.
Adam spojrzał na mapę i towarzysza. Potem zerknął na Iwonę kręcąc głową.

-Ten domek to nie jest ruina…Wasz domek to jest istna ruina- na potwierdzenie słów przytaknął głową. – Kuzyn Was wykołował.

-Co zrobimy? Nasze oszczędności - Małgorzata zbladła.
- Pomożemy Wam. Mamy wolny tydzień wezmę braci i …
-Dzięki słyszycie? To są prawdziwi sąsiedzi. Zaraz, a gdzie Senszen?
-Jak to gdzie? Przecież ….pojechała …z Tobą? – Isabell zmarszczyła brwi.
-Nie trzy godziny temu rozstałyśmy się, miała wrócić…-Iwona zamarła patrząc na siarczysty deszcz.
-Powinna być tu ze dwie godziny temu – Małgorzata wkładała płaszcz.

Adam i Candy wstali bez słowa. Spojrzeli na okno i na siebie. Rozpadało się na dobre. Założyli broń i kapelusze.

-Zostajesz. Znajdziemy ją – Adam spojrzał na Małgorzatę i uśmiechnął się pewnie.

*********************

Senszen zabłądziła. Wiedziała. Jeśli ktoś mógł zabłądzić trzy mile od celu na prostej drodze…
Trzęsła się jak osika. Siedziała na kamieniu próbując zimnymi dłońmi rozgrzać lodowate ramiona. Skręcona kostka puchła coraz bardziej. Zamknęła oczy próbując wyobrazić sobie ogień. Podobno to działa. Tak słyszała. Nie działało. „Cholera”. Nie panowała już nad własnym ciałem. Dreszcze i zawroty głowy. Czuła, że odpływa. Jak przez mgłę poczuła na plecach, chyba koc. Coś nagle ją ogrzało i uniosło. Z trudem otworzyła oczy i zamknęła. Westchnęła z ulgą.

-Candy.- Przytuliła policzek do jego piersi.
-Już dobrze Senszen. Jesteś bezpieczna.
-Naprawdę? – zdołała zapytać i zemdlała.

Candy nie był w stanie wsiąść na konia. Ona nie współpracowała. Kowboj w czerwonej koszuli uśmiechnął się czule. To jedno słowo zadziałało jak balsam na jego samotną duszę. Jej lazurowe oczy rozgrzały jego serce. Niósł ją jak piórko. To tylko dwie mile. A ona drobna ciemnowłosa o najpiękniejszych lazurowych oczach jakie w życiu widział. Wtulona w niego ufnie. Nie zamierzał jej zawieść. Da radę. To tylko dwie mile.

*******************

Mada

"Zebrały oszczędności do kupy i kupiły od dalekiego kuzyna domek na ranczo". Ten kuzyn to musi być niezły gagatek. Oszukał cztery kuzynki, wcisnął ruderę. Ciekawe, czy ten akt własności jest prawomocny.

Zastanawiam się, gdzie my będziemy spać. Jeśli Aga chce nam urządzić nocleg w tej ruderze, to ja już wolę na zewnątrz, gdzieś pod drzewem. Będzie bezpieczniej. Dopuszczam też możliwość, że panowie nie zostawią nas w potrzebie. Wink

Aga

pomarzyć zawsze można Laughing

Gość

Aga

dla mnie to ten z gatunku na Twoim avatarze Wink

nie, widocznie coś im mąci umysł Very Happy