www.bonanza.pl

Ewelina

Rany postrzałowe są banalne ... już były ... najbardziej nas zaskoczysz ... brakiem ran Smile

Aga

hm zaskakujące to co piszesz Surprised

w ogóle nie przyszło mi to do głowy...brak ran Laughing

widzę że coś szykujesz na wesoło Smile

do końca roku poczytamy??

Ewelina

Jeśli mąż pojedzie na dłużej do sklepu, lub przywiozą mebel córce i będzie z synem składać? Przed Świętami chłopcy tyrali nadgodziny i w wolne dni nawet pracowali a teraz mąż odbiera sobie zaległy urop a syn złapał grypę i leży w łóżku. Do końca roku. Pomysł mam. Szkic też, tylko "przelać" na Worda i "wkleić"

Aga

a to najgorsze to przelewanie na Worda....czy zawsze wiernie przelewasz na papier czy zmieniasz coś nad klawiaturą??? bo mnie paluszki świerzbią i czasami 3/4 zmienię Cool

Ewelina

Nie, ja piszę na Wordzie i potem przeklejam ... w zależności od odbiorcy, albo na forum Smile

albo ... gdzie indziej ... Tekst oczywiście dokładnie sprawdzam, bo teoretycznie Word "wychwytuje" błędy ortograficzne, ale niektóre wyrazy podobnie brzmia, ale mają inne znaczenie - np. "magnes" i "magnes" W zależności od kontekstu, można i tak, i tak ... Może wyjść z błędem ortograficnym, a Word nie zareaguje.

Aga

co to znaczy w zależności od odbiorcy Shocked

i w zależności od forum Shocked

to Ty piszesz na innych forach ???

Ewelina

Fanfiki piszę tylko u nas, na innych forach to tylko recenzje, albo posty. Dłuższe teksty, to ... inne działy Smile

i prywatne zwykle, albo dla własnej przyjemności.

Aga

recenzje ??? Shocked

czyli ...jeśli poproszę o recenzję koleżankę... to Ty mi ją wystawisz...??? Cool

taką na pięć stron A-4 Cool

Ewelina

Nie, to forum dla milośników książek, ja tam napisałam tylko jedną recenzję bardzo długą, jedną długą i kilka krótszych. Nie tak wiele Smile

Aga

to i tak więcej niż ja ....o jedną bardzo długą, jedną długą i kilka krótszych Wink

Aga

**********

-Tu nie możecie zostać senior Cartwright, zamieszkacie u mojej siostry Dolores – szeryf Hefe zarządził wyprowadzkę z hotelu. –Chodźmy.
Domek niewielki ale przytulny i gościnny. Dolores, siostra Hefe, niska i o mocno zaokrąglonych kształtach zwinnie obsługiwała gości.
-Mam nadzieję, że smakuje Wam chłopcy ?- jej śmiech rozbrzmiewał w całym domu.
-W życiu nie jadłem nic równie smacznego- Hoss pałaszował kolejną dokładkę.
-Wszystko jest bardzo smaczne, dziękujemy – Joe i Clay kiwali głowami z nad talerzy.
Prości i biedni co było widać po skromnej małej chatce a jakże gościnni mieszkańcy.
-Dolores odwdzięczę się jak tylko to wszystko się skończy. – Adam podszedł do starszej kobiety. – Spełnię każde Twoje życzenie.
-Senior Cartwright niech pan uważa bo lista Dolores może być długa .. szkoła, szpital i pewnie ogród… bo ona serce ma wielkie jak wielu tutaj tylko….ehhh szkoda gadać. – machnął ręką Hefe.

***************************

-Wszystko jasne ? - Adam spojrzał na Joe, Hossa i Clay’a.
Plany domu wyniesione przez Antonia, syna Dolores wskazywały jasno miejsce pokoju Patrycji i Adasia.
Według Antonia będą tam do rana jak zawsze od trzech miesięcy. Stojący pod drzwiami strażnik, nigdy nie zaglądający do pokoju nie był problemem, w końcu wejdą balkonem.
- Zaczynamy. –Adam i Joe ruszyli w kierunku domu. Hoss i Clay zostali przy bramie.
Adam przykleił się do ściany pod balkonem Patrycji. Wspiął się po ukrytej drabinie zostawionej przez Antonia w trawie.
Chwilę później był w środku. Przyzwyczaił oczy do ciemności i ruszył w kierunku łóżeczka.
Serce waliło mu jak oszalałe. Za chwilę weźmie swoją żonę w ramiona, dotknie małego. Wziął głęboki oddech. Spokój, musi się uspokoić.
Cicho podszedł. Adaś spał głęboko, oddychając miarowo. Adam dotknął palcami delikatnie jego kruczoczarnej czuprynki.
Uśmiechnął się, coś ścisnęło go w gardle.

Odwrócił się w stronę łóżka.
„Puste? Gdzie Patrycja? Cholera tego nie było w planie”.
Adam zawahał się, kiedy usłyszał szept Joe. Wychylił się.
-Szybciej, co tak długo, zaraz strażnicy tu będą. Masz najwyżej minutę.
Adam wrócił i wziął delikatnie małego na ręce. „Ciii” – próbował go uspokoić w drodze z drabiny.
Główka Adasia leżała na ramieniu Adama, a maleńka rączka bezwiednie złapała Adama za kołnierz koszuli.
-Gdzie Patrycja?
-Nie ma jej, zaczekam na nią. – Adam podjął już decyzję.
-Ale….
-Masz weź małego i znikaj, ja wracam – szepnął Adam przekazując delikatnie Adasia.
Przez chwilę walczył z łapką Adasia najdelikatniej jak mógł, by ten nie obudził się. Cmoknął go w czółko, pogłaskał po pleckach i odprowadził wzrokiem znikającą w ciemnościach sylwetkę Joe.

Kiedy postawił nogę na stopniu drabiny usłyszał krzyk Patrycji.
„Cholera” – Adam zaklął w myślach.
Tego nie przewidział. Myślał, że zdąży wrócić zanim Patrycja odkryje nieobecność małego.
Słyszał tupot nóg wbiegających do pokoju. Wiedział, że jeśli go zauważą są bez szans. Zniknął w ślad za Joe.

**********************************

-William gdzie Adaś? To Ty prawda? Ty go masz…Gdzie on jest? – Patrycja szalała w pokoju.
Co chwilę zaglądała do łóżeczka jakby myślała, że jakimś cudem nagle się pojawi.
-Mów co mu zrobiłeś! William odezwij się !
-Nic mu nie zrobiłem. Uspokój się. Moi ludzie przeszukują teren.

William patrzył na Patrycję. Jej szczera, bezgraniczna rozpacz sprawiła, że przestał ją podejrzewać o ewentualne maczanie palców w zniknięciu dziecka.
Za to widział w tym swoją szansę. Kiedy odnajdzie małego Patrycja będzie mu bezgranicznie wdzięczna i wreszcie naprawdę będzie jego.
-William znajdź go. Znajdź go…. Błagam. Ja…zrobię wszystko…jeśli go znajdziesz ja…. Błagam….tylko go znajdź….
-Znajdę Patrycjo – głaskał ją po włosach wtuloną w jego pierś. – Znajdę.

******************************

-Co teraz? – po raz setny zadał pytanie Joe dobijając resztę.
Chodził nerwowo po pokoju.
Adam również chodził tam i z powrotem tuląc śpiącego Adasia. Gładził go po pleckach ale w jego gestach widać było napięcie.
-Nie wiem, nie wiem, jak mogliśmy to tak zepsuć- Hoss wstał i uderzył ręką w stół.
-Spokojnie – Clay popatrzył na Adama- Nie wiedzą kto porwał dziecko, nie wiedzą o naszej obecności, to nasz atut. Trzeba to wykorzystać.
-Atut! Patrycja szaleje z niepokoju. Jak mogłem być taki głupi. Mogłem zaczekać na nią. Do diabła! – Adam szalał myśląc ile bólu zadał nieświadomie żonie.
Gdyby tylko wiedziała, gdyby…
-Senior Cartwright – Hefe wszedł do pokoju i uśmiechnął się ciepło – Dostałem wezwanie w sprawie porwania. Przekażę żonie wiadomość od pana senior.
-Tylko jak? William nie odstąpi jej na krok.
-Senior wszystko można tylko trzeba pomyśleć. – Hefe popatrzył na Adama uśmiechając się po raz setny. -To pana żona, zna ją pan….jakieś słowa? …gesty? …..coś co mogę przekazać senior…?

Adam patrzył na szeryfa podziwem. Skąd ten człowiek miał w sobie tyle dobroci, ciepła i wsparcia?
Ale jak przekazać wiadomość Patrycji, z kim jest Adaś?
Jak przekazać wiadomość, że mały jest z nim?
Jak przekazać, że jest bezpieczny z tatusiem. Jak ?
Spojrzał na małego śpiącego bezpiecznie w jego ramionach Adasia. Pocałował główkę intensywnie myśląc. Miał wrażenie, że do rana w tym pokoju wychodził ścieżkę na kilkanaście mil.
„Mój mały słodki okru….”
-Wiem! –Adam krzyknął głośniej niż zamierzał - Hefe jesteś najmądrzejszym człowiekiem jaki chodził po tej ziemi.
-Zatem słucham senior Cartwright – Hefe uśmiechnął się patrząc z sympatią na Adama. – Słucham…

***************************************

zorina13

Ciekawe w jakim sposób Patrycja się dowie ,że dziecko pował Adam.
Szeryf zanuci piosenkę ?

Aga

Gość

Może w rozmowie z Williamem i Patrycja powie "Wszystkie poszlaki są jasne, należy tylko podążać za okruszkami, które zostawili porywacze"

Aga

blisko

użyłaś słowa klucz