www.bonanza.pl

Aga

albo o 180 Wink

Ewelina

Ja jednak mam nadzieję na optymistyczną wersję rozwinięcia akcji ... Święta tuz, tuż ...

Gość

To może kompromis - 270.

Aga

oj targujesz się Wink

może ze względu na ciężarną .....

Gość

Zmiana o 270 stopni daje więcej możliwości:-) jakby to powiedzieć, dwa wachlarze:-)

Aga

mam więcej mozliwosci ale w związku z tym ze chyba nie uśmiercę Wink

... to ilez mozna tarmosic...?

Gość

Możliwości są ograniczne tylko zdrowym rozsądkiem... no czasami...

Aga

racja

nie kuś bo szaleństwo obudzisz we mnie

Gość

Jak szaleństwo to tylko świąteczne:-)

Aga

hmm...może

Aga

Kiedy rano jadł śniadanie obserwował Patrycję. Widział, a może chciał widzieć, że jest jakaś spokojniejsza.

Przez kilka kolejnych nocy Patrycja wtulała się w niego ufnie, spała spokojniej. W ciągu dnia była odrobinę weselsza. Kilka razy nieznacznie okazała mu delikatnymi gestami czułość. A to trzymała dłoń na jego ramieniu nalewając kawę, a to objęła w pasie gdy ten patrzył zamyślony w kominek. Adam nie chciał jej płoszyć więc nie reagował przesadnie.

Któregoś poranka nalała mu kawy i wolną dłonią zmierzwiła mu włosy. Odruchowo, delikatnie jak zawsze kilka miesięcy wcześniej.
Zamarł niezdecydowany z filiżanką kawy w połowie drogi do ust.
Po chwili odstawił ją i spojrzał na żonę. Delikatnie objął ją w pasie i wtulił w nią swoją twarz.
Patrycja zanurzyła dłonie w morze jego kruczoczarnych włosów i wdychała jego zapach. Trwali tak może pół minuty, może minutę.
Najcudowniejszą minutę ostatnich tygodni. Adam wstał.
Jedną ręką trzymał ja w pasie. Drugą przesunął powoli na kark, szyję. Spojrzał jej w oczy, zawahał się ale tylko na sekundę może dwie i delikatnie pocałował w usta.
Patrycja uśmiechnęła się równie delikatnie i wtuliła w niego całym ciałem.

-Patrycjo, moja kochana Patrycjo, tak bardzo za Tobą tęskniłem – Adam szeptał a ona chłonęła każde słowo.
Całował ja najpierw delikatnie a potem coraz mocniej i zachłanniej w szyję, usta, dekolt. Fala gorąca i namiętności wdarła się do obu serc. Adam wziął ją na ręce i zaniósł do sypialni. Postawił ją i zaczął ponownie obsypywać pocałunkami. Ona drżącymi palcami rozpinała guziki jego koszuli a on dość sprawnie odpinał guziczki jej sukni.

Położył ją na łóżku i przywarł do niej zachłannie. Spojrzał na nią i poczuł falę pożądania. Delikatnie gładził dłonią jej policzek pocałował w usta, długo i namiętnie. Patrycję zaczęło ogarniać ciepło wewnątrz ciała.

I wtedy usłyszeli intensywne pukanie do drzwi.
-Zaczekaj chwilę kochana to nie potrwa długo.
Adam błyskawicznie ubrał swoje czarne spodnie, złapał równie czarną koszulę i zbiegł boso, walcząc po drodze z guzikami.

Otworzył drzwi.
-Witaj Adam jak dobrze, że jesteś mógłbyś mi pomóc? – w progu stała Laura.
Przeklął siarczyście w myślach, odchrząknął i odpowiedział kulturalnie jak na dżentelmena przystało.
-Witaj Lauro, w czym...mogę Ci pomóc -zapytał rozczarowany do bólu.

Ewelina

Gość

To się nazywa wyczucie chwili!

Aga

zorina13

No tak ,Laura zawsze wie ,kiedy się zjawić.