www.bonanza.pl

Aga

za mało, za mało Wink

Camila

A tam opowiadasz

Aga

Hoss rozlokował się w pokoju, wykąpał i poszedł coś zjeść. Wrócił i położył się na chwilę. Poczeka na Adama. Przymknął na chwilę oczy. Jak dobrze złapać oddech w miękkiej pościeli, jak w domu. Nim się zorientował zasnął jak kamień.

Patrycja powoli wchodziła na górę. Musi się zdrzemnąć. Nie czuła się najlepiej. Z rozmyślań wyrwał ją znajomy głos z dołu.

-Pani Clayton mogę prosić na chwilę? – szeryf stał przy recepcji i uśmiechał się przyjaźnie.
Patrycja odwzajemniła uśmiech. Poczuła sympatię do tego człowieka. Miała wrażenie, że kogoś jej przypomina.
„No tak jest podobny do Hossa. Olbrzym z ciepłym wyrazem twarzy. Trochę niezgrabny jak Hoss” – uśmiechnęła się do swoich myśli.
-Słucham szeryfie?
-Nie chcę Pani niepokoić ….- szeryf próbował zgrabnie wejść w temat nie strasząc jej zbytnio- Ale mam w celi jednego człowieka…i on upiera się o widzenie z Panią..
-William jest w celi ? – zdumionej Patrycji tylko on przyszedł na myśl.
-Nie, chodzi o kogoś innego – szeryf nabrał powietrza – Czy zna Pani Adama Cartwrighta?

Patrycja stała jak rażona gromem. Nie dotarł do niej sens pytania. Chyba się przesłyszała.

-Dobrze się Pani czuje, Pani Clayton? – bladość na twarzy kobiety nie uszła uwadze szeryfa- proszę Pani? W porządku nie wracajmy do tego, odprowadzę Panią do pokoju- szeryf zmarszczył brwi zaniepokojony milczeniem Patrycji. Złapał ją delikatnie za ramię.
-Nie! Nie, już wszystko w porządku szeryfie. Tylko….nie spodziewałam się usłyszeć to nazwisko tutaj- tym razem krew popłynęła szybciej w żyłach Patrycji- Adam tutaj? Jest Pan pewien? W celi? Nie rozumiem? Oczywiście, że znam Adama Cartwrighta! Proszę mnie do niego natychmiast zaprowadzić! – podniosła głos.

-Jest Pani pewna? Pan Clayton mówił, że Was nęka od miesięcy…
-Co mówił? William mówił takie rzeczy? To niemożliwe…..Nieważne, teraz to nieważne….. Chodźmy szeryfie- Patrycja zmarszczyła brwi – „Opowiedział jakieś bzdury miejscowemu szeryfowi na temat Adama. William spodziewał się go tutaj? Dziwne...”
George Clayton przyklejony do ściany w korytarzu słyszał całą rozmowę.
Nie mógł uwierzyć, że szeryf pofatygował się sprawdzić informacje. Przecież był wiarygodny, a jednak Adam zamącił mu w głowie.
„Trzeba to zakończyć. Ten cholerny Cartwrigwt musi zginąć. Gotów pokrzyżować mi plany”
Ruszył dyskretnie za nimi.

Hoss otworzył oczy. Łóżko Adama było nietknięte. Spojrzał na zegar.
„Torba podróżna nietknięta. To niepodobne do Adama. Nie wykąpał się? Nie przebrał? Nie było go tutaj. Niemożliwe, że ciągle jest w biurze szeryfa. Sprawdzę to.”

Adam usłyszał skrzypnięcie. Podniósł głowę. W drzwiach stanęli: szeryf i…
-Patrycjo – zdołał wyszeptać. Stała tam taka krucha i blada. Adamowi serce zabiło mocniej, a krew buzowała w skroniach. Tak bardzo chciał ją wziąć w ramiona i przytulić, tyle powiedzieć. Coś ścisnęło go w gardle. Zacisnął dłonie na kratach, aż zbielały mu dłonie. Przełknął ślinę i uśmiechnął się.
-Adam – Patrycja z wrażenia ledwo trzymała się na nogach. Ukochana, wytęskniona osoba stała kilka metrów przed nią. Łzy stanęły jej w oczach. W głowie miała mętlik.
„On tutaj? Ale jak? Skąd? Dlaczego? Pytania cisnęły jej się na usta. Nie była w stanie z emocji wydusić słowa.
-Więc pytam jeszcze raz Pani Clayton. Zna Pani tego człowieka? – szeryfa nie zadowalało to co do tej pory usłyszał.
-Znam….oczywiście, że znam, proszę go wypuścić.
-Jest Pani pewna? Pan Clayton mówił…
-Niech Pan otworzy tę cholerną celę! – Patrycja z trudem utrzymywała równowagę. Szumiało jej w głowie. Oparła się o ścianę. Szeryf wziął klucze i ruszył w kierunku celi.
- Jak Pani sobie życzy Pani…-nie dokończył. Huk wystrzału rozdarł powietrze. Adam całkowicie zaskoczony spojrzał ponad ramię szeryfa. Clayton z rewolwerem w ręku mierzył wciąż do szeryfa. Z rewolweru wydobywała się cienka strużka dymu. Szeryf Madson osunął się ciężko na podłogę. Patrycja zamarła. Wciąż oparta o ścianę, jak słup soli nie mogła uwierzyć w to co się dzieje.
-William coś Ty zrobił ? – wyszeptała całkowicie zdumiona.
-Zmiana planów złotko- George nawet nie zwracał uwagi na zszokowaną Patrycję. Spojrzał zimno na Adama – Pożegnaj się z ukochanym mężem.
Wymierzył w jego pierś z bezlitosnym uśmiechem.
-Co? Co Ty mówisz? – Patrycja nie rozumiała – Mężem?
-Ups…nie zdążyłeś jej powiedzieć? Trudno i tak nie ma to już znaczenia.
-Nie ruszaj się Clayton! Bo zabiję jak psa! – głos Hossa wchodzącego do biura nie pozostawiał wątpliwości, że mówi poważnie. Powoli spojrzał na Patrycję, następnie podszedł do Claytona i zabrał mu broń.

-Pod ścianę już!!! – Hoss nie spuszczając z oczu Georga pochylił się nad szeryfem.
-Jeszcze żyje, ale, źle z nim…
-Klucze, Hoss dawaj klucze- Adam krzyknął do brata.
Hoss wziął klucze i wstał. Zrobił krok i wtedy powietrze rozdarł kolejny huk wystrzału. Klucze, które trzymał w dłoni Hoss upadły z brzękiem na podłogę. Grymas bólu na twarzy Hossa i niedowierzanie to ostatnie co zobaczył przerażony Adam zanim Hoss zwalił się ciężko na podłogę.

Patrycja krzyknęła i podbiegła do Hossa. Uklękła przy nieprzytomnym Hossie. Trzęsły jej się ręce. Próbowała zatamować krwawienie. Nie rejestrowała kto strzelał.
- Co tak długo Jordan? Wszystko gotowe do drogi? Strzały zwalą nam na głowy pół miasta – George błyskawicznie sięgnął po swoją broń złapał bezceremonialnie Patrycję za ramię i pociągnął w kierunku drzwi. Patrycja krzyknęła.
-Clayton spróbuj ją tknąć to ..- bezsilny Adam próbował chociaż słowami zagrozić Georgowi.
-To co mi zrobisz? – George odwrócił się na ułamek sekundy i wymierzył- Martwy niewiele zdziałasz.
-Szybciej – ponaglał Jordan McGill – szybciej do jasnej cholery.
Clayton wystrzelił w kierunku Adama. Jeden strzał więcej nie robił różnicy. Wybiegł wlokąc Patrycję.
Patrycja kątem oka zobaczył jeszcze jak jej ukochany Adam upada.
Coś ścisnęło ją w gardle. „Czy trafił? Czy zranił? …Czy może ….? To słowo nie chciało przejść jej przez zaciśnięte gardło.

zorina13

I znowu przerwa w najlepszym momencie.

Camila

Taka to chyba juz tradycja

Ewelina

Aga! Dokonałaś istnej rzezi ... to nie tarmoszenie, to jatka!!! Shocked

Nawet szeryf oberwał, Patrycja bliska utraty przytomności, Adam ranny, Hoss ranny, szeryf ranny ... nie wiadomo, czy ktokolwiek przeżyje ... przetarłam ekran z krwi i czekam na ciąg dalszy ... oby pozytywny Evil or Very Mad

Ola

Przeczytałam całe opowiadanie i bardzo mi się spodobało. Burzliwy początek znajomości Patrycji i Adama, powrót "męża", świetne zwroty akcji. Tylko to urywanie w najlepszym momencie... Wink

Mada

Aga, zaszalałaś. Zawsze narażasz kobiety Adama, będące w ciąży, na taki stres, że aż mi szkoda tych biedaczek. Crying or Very sad

Nie dość, że oberwał szeryf i Hoss, to jeszcze dołożyłaś Adamowi! Chcesz dorównać AMG w znęcaniu się nad naszym ulubieńcem? Evil or Very Mad

AMG

Ewelina

Oczywiście ... co tam maleńka strzelaninka z trzema ofiarami ... lawina, topienie delikwenta, walenie po głowie, wykończenie mu rodziny ... to jest łagodniejsza forma perswazji ... Ja nie narzekam na opowiadanie, ale wolalabym, żeby jego bohaterowie mniej cierpieli ... a potem narzekania, że Adaś płaczliwy się zrobił Surprised

po TAKICH przeżyciach?!!!

AMG

Aga

Ewelina

W angielskim fanfiku - zmarła mu żona a syn zginął w pożarze domu ... a w innym był sprzedawany jak zwierzątko domowe Shocked

Nie wypominając ... Zimowego fanfika Kaprys losu ... bo i tam dostał za swoje Sad

Aga

Adaś jak zwierzątko???? na pustyni w niewoli egipskiej??

Ewelina

Nie jestem pewna, czy to dzisiejsi Egipcjanie ... w każdym razie Arabowie ... AMG zaszalała ... po angielsku ... "An Arabic Tale - or: Practice English with the Cartwrights!" Czytałam i zapamiętałam ...