www.bonanza.pl

Aga

Koleżanki dziękuję za zabawne komentarze, mimowolnie Wasze uwagi przyczyniają się do zalążku kolejnego pomysłu. Dzięki. Rolling Eyes

Ewelina

Aga

Ewelina dzięki za komentarz, który również podsunął mi kilka scenek. Very Happy

Widzę, że najchętniej nadziałabyś Landona na jakieś porządne widły Wink

może i jest to jakiś pomysł.... zobaczymy Wink

Mada

Aga

* * * *
jak zwykle zalecam cierpliwość Rolling Eyes

* * * *

-Nareszcie w domu.-Mada objęła kubek z herbatą i rozejrzała się po kanciapie. –Nie sądziłam, że to powiem, ale cieszę się widząc tę ciasną salkę.
-My też się cieszymy. –dziewczyny dosiadły się z kubkami, które zawierały wizerunki Onych różnej maści.
-Mada czytałaś? –Zorina wpadła niczym burza i rzuciła na stół gazetę.
„Wielbiciel czy kolega z planu odwiedza jedną z asystentek w szpitalu?”
-Aaa…to. –Mada przyjrzała się pierwszej stronie. –Chwileczkę skąd fotki z autografami dla mnie w gazecie?

-Skąd Jan Merlin w szpitalu? –zdumiała się ADA.
-I kiedy on tam przyszedł?
-Nie to jest teraz istotne. –wtrąciła Camila.
-Mada!?!?-koleżanki patrzyły wyczekująco na koleżankę.
-Skąd on w szpitalu?
-Jak?
-Kiedy?
-Może wtedy gdy wy biegałyście z rosołkiem do Pernella? –Mada upiła łyk herbaty.
-Że niby głodna byłaś? –Lucy zatkało.
-Do szpitala ludzie przynoszą siaty z prowiantem, a nie sztalugi. –filozoficznie zaczęła Mada.- Czy tylko mnie wydaje się to dziwne?
-Oooo to był cios poniżej pasa. –zatrzęsła się Ewelina.
-A tak w ogóle co ty malowałaś tak namiętnie w szpitalu Senszen? –zainteresowała się Aga.
-No chyba nie Madę na łożu boleści.-Senszen roześmiała się.
-Wszyscy wiemy co maluje Senszen. –przerwała ADA. –A my odbiegamy od tematu.
–No właśnie. –wtrąciła Ewelina. -Twoją porcję zjadł Mike i dobrze o tym wszystkie wiemy.
-Zaledwie dwukrotnie. –zastrzegła Bell. –nasze serduszko było zestresowane więc podwójnie głodne. Oczywiście załamuję ręce pełne troski nad okropnym i gorzkim losem Mike'a pełnym niezawinionego i dotkliwego cierpienia.-żałośnie załkała Bell.
-Wtedy jego bujne włosy już nie są takie bujne. –westchnęła Kathie.
-I nie wie czy jest leworęczny czy prawo…-dodała Domi. –Ach, ach nasze słodki Mike.
-Nie zaczynajcie…-Ewelina cedziła słowa.
-Ewelina ma najwyraźniej alergię, na leworęczne kochane serduszko o bujnym włosie. –parsknęła Senszen.
-Możemy wrócić do gazety? –wtrąciła Bell patrząc na Ewelinę.–Mike zapłacił za swoje grzeszki w brutalny i bezceremonialny sposób.
-Moim zdaniem to strzykawa. –ADA zastanowiła się. –Ciągle chodziła „wte i wewte” raz coś schowała do kieszeni, może dyktafon?
-Zgadzam się. –zmarszczyła brwi Camila.
-Ja też. Ale co z Janem Merlinem?
-Był.
-Iiiiii?
-Dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy. Wiem kto zrobił Laurze tatuaż.
-Taaaakkk????
-Mów, na co czekasz?
-Cudowna chwila. –Mada westchnęła i upiła kolejny łyk herbaty.
-Czy będziesz nas trzymać w niepewności?
-Ale za co? –Mada spojrzała zdumiona na koleżanki.
-Za karę, że tak długo zwlekałyśmy z sosną?
-Mada nie bądź taka?-niecierpliwiła się Lucy.
-Mów!
-Wystygła mi herbata i muszę zrobić następną. –Mada wstała i podeszła do czajnika.
-Ona z nas drwi?
-Chyba nawet coś nuci pod nosem –Aga patrzyła wilkiem.
-Może na to zasłużyłyśmy? –Senszen westchnęła wyciągając pędzel.
-Znowu malujesz?
-To może i ja coś naszkicuję? –Bell sięgnęła po szkicownik.
-Nie coś tylko chyba kogoś? –mrugnęła Kathie.
-Witajcie dziewczęta. –pan Miecio wsadził głowę w szparę drzwi. –Pan Dortort oczekuje was pilnie w sali.
-Kurczę teraz?

* * * * *

-W związku z rosnącymi kosztami….-tu pani Kempka przerwała ponieważ Dortort chrząknął, poczerwieniał i znacząco spojrzał na Madę.
-To już lekka przesada. –przerwał Pernell.-Mada była nieprzytomna. Nie mylmy podstawowych pojęć.

-Ależ on twarzowo się obrusza. –westchnęła Mada.
-Tak, przepięknie się obrusza. -westchnęła Lucy.
-Mada-swoim…niby-omdleniem…. naraziła nas na niepotrzebne koszty. –Laura uniosła podbródek.
-Ja też byłem w szpitalu. –dodał Pernell.-Dlaczego nikt mnie się nie czepia?
-Bo ty jesteś aktorem, a one…-tu Laura obrzuciła dziewczyny morderczym spojrzeniem.
-Lauro zastanów się dwa razy zanim dokończysz to zdanie. –wzrok Pernella nie wróżył niczego dobrego.

-Wow! –sapnęła Aga.
-Ależ on twarzowo….-zaczęła Mada.
-Wiemy, wiemy - szepnęła Camila.
-Gazety trąbiły o wypadku na planie i o wątpliwej opiece medycznej tutaj.
-My też byliśmy w gazecie. –dumnie na siebie wskazał Mike.-W słusznym celu. –dodał szybko.
-Istotnie. –Lorne otworzył na odpowiedniej stronie. –Dzieci w szpitalu na pewno miały dużo radości. Lecz po co zaraz lecieć z tym do gazet? Niech nie wie lewa ręka co robi prawa.
-Tym razem to nie ja. –Mike uniósł ręce w geście obronnym.
-Mówię wam to ta strzykawa. –ADA zmarszczyła brwi.
-Mogę kontynuować? –przerwała dyskusje pani Kempka.
-Oczywiście proszę.
-…Pan Dortort zarządza przeprowadzenie ogólnego szkolenia ze znajomości podstawowych zasad bezpieczeństwa w pracy.
-Po pracy i przed pracą również….będzie jeszcze oszczędniej. –przerwał Dortort.
-… przez kompetentne osoby wskazane przez pana Dortorta, a wynikające z jego wiedzy, celem stworzenia pomieszczenia służącemu udzieleniu podstawowej opieki zdrowotnej…jakieś propozycje?
-Może by tak…. –Mike udawał, że się mocno zastanawia. –Stołówka?
-Cwaniaczek.
-No co? Chorzy muszą mieć zapewnione godziwe posiłki. –Mike przybrał cierpiący wyraz twarzy.-Czyż nie?

-Popieram. –Bell stanęła obok Landona.
-My też. –Kathie i Domi były jednomyślne.
-Spodziewałem się tego prędzej po Danie. –zaśmiała się Aga.
-Otóż okazuje się, że Dan je jak ptaszyna, podczas gdy to właśnie Mike…. –tu Ewelina obdarzyła Landona morderczym spojrzeniem. -…..je-żeby nie powiedzieć –żre za trzech.
-Ewelino powinnaś docenić fakt iż podziwiam Twoje talenty kulinarne. –uśmiechnął się Mike.
-Nie ty będziesz oceniał perły mojego kulinarnego talentu!-–zaperzyła się Ewelina.
-Fantastyczny zwrot! -zauważyła Mada.
-Na jakiś czas zaprzestanę ataku na twoje perły. –Mike potarł pośladek.
-Możemy dalej? –Pani Kempka spojrzała znad okularów w drucianej oprawie.-… celem stworzenia pomieszczenia służącemu udzieleniu podstawowej opieki zdrowotnej…
-Nie tylko podstawowej. –zagrzmiał Dortort. –dwudniowe omdlenie nie jest powodem by wzywać karetkę.
-Omdlenie? –przerwała ADA. –Utratę przytomności uważa pan za omdlenie?
-Widzę, że mamy pierwszą ochotniczkę. –Dortort spojrzał na ADĘ. –Przeglądałem wasze cv i bez zbędnej paplaniny ogłaszam, że szkolenie przeprowadzi ADA, Lucy, a i Laura. –Dortort wstał.
-Lekko absurdalne, zabawne i zaskakujące. –Senszen spojrzała na koleżanki.-To ja umiem pobierać krew.
-I podejrzane.
-To niemożliwe! –zaperzyła się ADA.
-Ja też mam wątpliwości. –Pernell spojrzał na Dortorta.
-Parnie jak możesz? –Laura była oburzona. –Ja….ja umiem, ja się na tym znam.
-Dlaczego nigdy nie udzieliłaś nikomu pomocy na planie?-drążył Pernell.
-Właśnie a trochę tego było! -dodała Camila.-Zawalenie sufitu….
-Niejednokrotnie naruszony nadgarstek Mady….
-Zwichnięta kostka Camili….
-Dość tego. Przejrzałem cv i wytypowałem osoby, czekam na wasze propozycje.-Dortort otarł spocone czoło i wyszedł wraz z panią Kempką.
-Ja tego nie przeżyję. -jęknęła ADA.

* * **
reszta się klei Wink

* * * *

zorina13

Kto to jest Jan Merlin ?

Aga

Najłatwiej zajrzeć do działu "Aktorzy drugoplanowi" Rolling Eyes

Grał w jednym z odcinków.

zorina13

Teraz sobie przypomniałam ,że to Bill Enders -podejrzany typ ..
Fragment zabawny ,dobrze dobrane zdjęcia.

Isabella3

Świetny zabawny, poprawiający humor oraz lekki fragment Aga, choć ośmielę się delikatnie wytknąć, że trochę przykrótki... Rolling Eyes

Czekam z niecierpliwością na to, co w dalszej kolejności przyniesie twoja kreatywna i dynamiczna wena, bo mam przeczucie, że cały ciąg nieprzewidywalnych i burzliwych wydarzeń, które wstrząsną planem dopiero się potoczy Laughing

Jak zawsze oszczędny, do granic praktyczny i zapobiegliwy Dortort stara się oszczędzić bólu sobie oraz skromnemu budżetowi za wszelką cenę oraz w skrupulatny sposób... jestem niezwykle ciekawa co z tego wyniknie... Rolling Eyes

Mada

Gość

Aga

Koleżanki dziękuję za przesympatyczne komentarze. Very Happy

Zorino dobrze pamiętasz. Wink

ADA