www.bonanza.pl

Gość

To straszne Shocked

i nie ma możliwości, by go odzyskać? Z kosza na przykład?

Aga

Senszen w koszu mam tylko obierki po kartoflach

...no dobra żartuję....żebym ja wiedziała kiedy ja usunęłam ten folder

tzn folder był ale zawartość usunęłam ...nie wiadomo kiedy dzisiaj nawet przetrząsnęłam TEN KOSZ, ale nic z tego Crying or Very sad

cóż trudno. Mad

Gość

AGA! Znowu wpędziłaś mnie w maliny, myślałam, ze to fragment! Evil or Very Mad

Aga

Ale...ja pisałam, że jutro...

Gość

Nadzieja zawsze jest Sad

Aga

W związku z niespodziewanymi planami wklejam, ale Mada....cierpliwości.

* * * *

-No, nie wiem… jestem zazdrosna… -ADA niecierpliwie patrzyła na drzwi.
-Wyluzuj to tylko paproszek. –Aga klepnęła koleżankę w ramię.
-To paproszek w oku Pernella, a to znaczna różnica. –ADA podniosła wymownie dłoń. –W oku Pernella.
-Li tylko i jedynie…-parsknęła Ewelina. –Co może się stać?
-Mada nie ma przeszkolenia. –zaczęła ADA.
-Z ust mi to wyjęłaś. –Lucy energicznie pokiwała głową.-To my powinnyśmy tam być.
-ADA przyznaj, że jesteś po prostu zazdrosna. –Camila spojrzała na koleżankę.
-No, nie wiem… nie wiem….no dobrze….jestem zazdrosna… ale aż pięć minut?
-Ponad pięć minut. –Camila spojrzała na zegarek. –prawie pół godziny.
-…to wyjątkowo dużo czasu… tyle czasu wyjmować paproch… z oka?... to podejrzane… bardzo podejrzane. –ADA chodziła z kąta w kąt. –Wy nie czujecie zazdrości? Takiej maleńkiej?
-Trochę jej zazdrościmy…-przyznała Ewelina. –Ale właśnie robię komin i moja zazdrość na drugim miejscu jest.
-A jednak! –ADA krzyknęła.
-Może trzeba jednak sprawdzić czy Pernell ma jeszcze oko? –Ewelina przerwała dzierganie nakręcona zachowaniem ADY.
-A widzisz! –ADA triumfalnie zakrzyknęła. –Myślisz o tym, tak jak ja.
-Podzielimy się ratowaniem Pernella …-Ewelina popatrzyła na koleżanki. - sprawiedliwie …
-Idziemy! –jak na komendę wszystkie wstały.
- Tylko, czy on to przetrzyma?- Ewelina zawahała się.-Jakby nie było mało nas nie jest…
-A oko jedno tylko….
-Może zaczekajmy jednak na Madę.
-O wilku mowa!
-Mada jak mogłaś wyjmować paproch Pernellowi przez pół godziny? –ADA stanęła przed koleżanką.
-Aż pół godziny. –Mada spojrzała na zegarek. –Jak ten czas leci.
–Mogłaś mu zrobić krzywdę. –zaczęła Lucy.
-O ile mi wiadomo do wyjęcia paproszka z oka nie potrzeba dokumentów z pieczęciami i kilkugodzinnych szkoleń. –Mada uniosła brew lekko ironicznie i zgrabnie omijając ADĘ i Lucy docierając do czajnika.
-Nad czym myślisz Mada?
-Mam ochotę na herbatę.
-Więc się napij.
-Przydałby się Mike.
-A do czego ci mój Mike? –Domi obruszyła się.
-Słyszałem swoje imię. –w drzwiach stanął Landon.
-Chciałam się napić herbaty. –Mada wzruszyła ramionami. –Mike byłbyś tak miły….
-Oczywiście. –Mike podszedł do czajnika rejestrując odsunięcie się dziewczyn na bezpieczną odległość i nacisnął guzik.
-Mój ty bohaterze.-Domi popatrzyła na aktora z uwielbieniem.
–Doprawdy nie wiem co w tym trudnego. To tylko czajnik.
-Taaa….zachichotały dziewczyny.
-Byłbym zapomniał Mada….. Dortort wzywa cię na plan.
-Nareszcie! –szepnęła Mada i zaczerpnęła powietrza z wrażenia.
-Idziemy.

* * * *

-Lorne co one tak pilnują tego drzewa? –Pernell popadł w zadumę opierając się o nie dłonią.

-Mnie bardziej zastanawia po co zdarły z niej korę? –Lorne patrzył niepewnym wzrokiem na sosnę. –Mike wiesz coś więcej?
-Hm…. Mike zamyślił się. –Może będą robić syrop z sosny na zimę? Ponoć....

-....Czytałem gdzieś, że mają zdrowotne właściwości.
-A doczytałeś, że chodziło o młode pędy, a nie o korę? –Pernell spojrzał z politowaniem na Mike’a.
-A to jakby nie wpadło mi w oko.
-Dlaczego nas to nie dziwi? -Dan klepnął Mike'a w plecy aż zadudniło.

* * * *

-Czy to Laura? –Lorne zmrużył oczy.

-Tak jakby. –Mike nie był jednak pewien.
-Co ona knuje? –Pernell nabrał powietrza i powoli wypuścił.
-Nawet nie staram się zrozumieć. –Dan skrzywił się jakby zjadł cytrynę.

* * * *

-Widziałyście Dawida?
-Jest na planie. –Aga usłużnie doniosła koleżance Senszen.
-Ciekawa jestem czy widziałaś go ….dzisiaj? –ADA mrugnęła do Senszen .
-Nie, aaa…powinnam?
-Sama zobacz. –Camila wskazała jej palcem aktora.

- Mógłby częściej chodzić w tej koszuli... –westchnęła Senszen
-Ma niezwykle poważną i dumną minę.-zauważyła ADA.
-Twarz wygląda jak wyciosana z kamienia –Mada z podziwem przyglądała się aktorowi….- w pozytywnym znaczeniu tego słowa. –zastrzegła.
-Serio? –Senszen zmrużyła oczy przyglądając się Dawidowi.
-Taka ... męska, dumna.
-Ciekawe co robi?
-Pilnuje sosny.- Aga wzruszyła ramionami.
-Bo sosna ucieknie, w ramach protestu na ciężkie warunki pracy?-Senszen uniosła zdumiona brew.
-Pilnuje Laury.
-Coś więcej? –zagadnęła Lucy.
-…. żeby nie zbliżyła się do sosny….no wiecie…
-Nie, nie wiemy. –koleżanki spojrzały na Agę.
-No….sztucer na kulki….pośladek Laury….. i takie tam…
-Aaaaa…..-dziewczyny pokiwały głowami ze zrozumieniem.
-Dawid mógłbyś? –Senszen spojrzała na chłopaka powstrzymując śmiech.
-Mógłbym. –w oczach Dawida pojawiły się iskierki rozbawienia.
-Nawet jeśli to Laura?
-Zwłaszcza jeśli to Laura.
-Ona ci nic nie zrobiła.
-Wystarczy, że uprzykrza życie przyjaciółkom mojej dziewczyny.
-I za to cię lubię. –Mada poklepała Dawida po ramieniu.

************
-Pernell jesteś gotowy? –dziewczyny spojrzały na aktora i zaniemówiły.

-Ależ on cudny. –Mada omal nie zemdlała.
-Czekam na charakteryzację.. –Pernell uśmiechnął się do dziewczyn.
-Jak można upiększyć piękno? –ADA pokręciła głową w zachwycie.
–Wiecie jak tego nie znoszę ...
-Nie wyglądasz na cierpiącego. –zauważyła Camila.
-Na wasz widok od razu mi lepiej. –Pernell mrugnął do dziewczyn powodując nieregularne bicie serc u wszystkich.
-Dobra, dobra…nie czaruj nas Pernell. –Ewelinie wyszedł rumieniec na policzki.
-Nie zmiękczysz nas…-twardo dodała Lucy.
-Bo już nas zmiękczył. –westchnęła ADA.
-Jak masełko. –szepnęła Aga.
-W upalny dzień. –uzupełniła Camila.

******************

-Na niebiańską poręczę, nie wierzę. –szepnęła Mada patrząc na sosnę.-Do trzech razy sztuka.
-Pamiętasz scenę?
-Oczywiście….ale dla pewności zajrzę do scenariusza. –Mada wertowała strony.
-Długo na to czekałaś. –ADA poklepała koleżankę po ramieniu.
-Głęboki wdech i…..
-Mada gotowa…. sosna gładka….-Camila rozglądała się za Pernellem.
-Można jeszcze lakierem pociągnąć, dla pewności. –Senszen przejechała dłonią po pniu sosny.
-Myślicie, że wszystko w porządku?
-Tak…
-Ale czy NA PEWNO?
-Może by tak jeszcze raz przyheblować pień?
-Proponuje zastąpić sosnę drzewkiem plastikowym. –stwierdziła Senszen. - Igieł nie gubi, dobrze wykonana nie harata skóry… ekonomiczna też jest…
-Absolutnie się nie zgadzam na jakąkolwiek zwłokę. –protestowała Mada.
-Co robicie dziewczyny?-Pernell stanął niczym duch przykleił się plecami do Mady i zapuścił żurawia przez ramię dziewczyny.
-Knujemy, jak uniemożliwić knucie Laurze. –wyrwało się Ewelinie.
-Tak myślałem.
-O, Pernell zmaterializowałeś się i od razu oskarżasz nas o knucie. Nieładnie, nieładnie.-Mada pokręciła głową.
-Ja tylko stwierdzam fakt. Mada gotowa?
-Nigdy bardziej nie byłam. –Mada z trudem oderwała się od pleców Pernella, obróciła o sto osiemdziesiąt stopni i z westchnieniem ulgi oparła plecami o gładki pień sosny.
-Powodzenia. –szepnęły koleżanki unosząc kciuki i usunęły się poza plan.

* * * *

p.s. Mada najważniejsze, że już stoisz pod sosną.

ADA

Aga, przeczytałam i od razu poprawiła mi się humor. Very Happy

Jutro wkleję komentarz. Przyznam się jednak, że lekko jestem zbulwersowana tym, że Mada przez pięć minut trwające pół godziny wyjmowała Pernellowi paproch z oka. To wyglądało, jakby nasza Koleżanka przeprowadziła na nim drobny zabieg chrurgiczny... mam nadzieję, że "li tylko i jedynie"