www.bonanza.pl

Camila

Rozmówki koników powalające.
Końcówka jednak troszkę niepokojąca

Ewelina

Mada

Aga

Dzięki koleżanki, że choć tutaj złapiecie oddech.... W zasadzie cała trójka stara się nie utopić...

Sieci nie zdążyli upleść.

ADA

Ucieszyłam się czytając nowy fragment Twojego opowiadania. Jest jak balsam na moją skołataną duszę, szarpaną jesiennym choróbskiem Very Happy

Aga

W niedzielę Very Happy

Ja raczej nie synchronizuję się ....brak wibracji naprowadzających Rolling Eyes

Aga

* * * *
Na rozluźnienie

* * * *

-Spójrzcie chłopcy! Trochę wody i mydła i znowu jestem w łatki! –Cochise zarżał radośnie na widok Chuba i Sporta i ich właścicieli. Jednak zamilkł widząc posępne miny i z zaciekawieniem zaczął obserwować wszystkich.

Mężczyźni w milczeniu wprowadzili konie do stajni i ściągnęli siodła z koni. W ich oczach można było dostrzec nieobecność, w ruchach ociężałość, jakby ktoś włożył im ciężar na ramiona, którego nie mogli zrzucić. Hoss westchnął ciężko, rzucił okiem czy konie mają zapewnioną wodę i owies. Pogłaskał Chuba między oczami i powiedziawszy „Byłeś dzielny koniku” wyszedł ze stajni. Adam z zamyślonym wzrokiem stał chwilę przy Sporcie głaszcząc go bezwiednie po szyi, dłonią pocierając czoło jakby chciał zetrzeć niechciane wspomnienia. W końcu zareagował na pytanie Hossa: „Idziesz Adam?” i przetarłszy dłonią twarz i opuścił stajnię.

-Jak było na pikniku? –dało się słyszeć głos małego Joe wychodzącego z domu. –Adam, Hoss jak wy wyglądacie? Co się stało?
-Później Joe. –powiedział Adam znużonym głosem, machnął ręką i wszedł zmęczonym krokiem do domu.
-Hoss? –Joe spojrzał pytająco na brata.

Odprowadzały ich zaniepokojone spojrzenie Chuba, zaskoczony wzrok Cochisa i żałosny wyraz oczu Sporta.

-Piknik…. się udał? –zaryzykował Cochise. -Co się stało Adamowi i Hossowi? Wyglądają...nieco…-Cochise zawiesił się zastanawiając nad prawidłowym doborem słów.
-To …długa historia. –zaczął Chub.
-A temu co się stało? –Cochise ruszył łbem wskazując na Sporta, gapiącego się bezmyślnie w korytko z wodą.
-To…jeszcze dłuższa historia. –Chub cmoknął przez zęby marszcząc brwi.
-Czyżby randka z Rose nie wyszła? Znowu?

Sport westchnął ciężko i pokręcił zrezygnowany łbem.

-Daj mu spokój. To nie najlepszy moment.
-Dowiem się wreszcie?
-No dobrze. –zaczął Chub zerkając na Sporta. –Na pikniku spotkaliśmy Granita. Mówię ci Cochise, ogier w najmniejszym calu. Mięsień na mięśniu mięsniem poganiany, a przy tym smukły i…
-Do rzeczy Chub na garść owsa. –niecierpliwił się Cohcise.
-Więc kiedy tak sobie staliśmy i rozmawialiśmy, nawiasem mówiąc, klaczki Margerita i Rose też tam były, ale...
-Na pękniętą podkowę Chub!. –ponaglał Cochise.
-Dobra już dobra, no to w skrócie. Peggy wpadła do rzeki, panienka Emily nie zdążyła jej złapać i również znalazła się w rzece…to taka nasza teoria jeszcze nie potwierdzona, a Adam, zobaczył je dosłownie chwilę później, w ułamku sekundy skoczył, złapał je…
-Mówisz jak było czy gdybasz Chub?
-Trochę gdybam.
-Czyli co tak naprawdę widziałeś?
-Syna sklepikarza wrzeszczącego w niebogłosy. Pewnie Adam kazał mu lecieć po pomoc nim zniknął w wodzie.
-Ten piknik był nad rzeką?
-Nie bardzo.
-Więc skąd tak tłoczno tam było?
-A bo ja wiem? Panienka Emily poszła chyba się przejść bo nie wiem czy wiesz, ale Laura....
-Chub!
-Więc Adam za nią, Peggy przed nimi, sklepikarz…
-Dobra, wystarczy. –przerwał Cochise. –I co było dalej?
-I tak sobie płynęli i płynęli…
-Możesz odrobinkę przyspieszyć kolego?
-Oczywiście teraz będzie przyspieszenie. Ja i Granit popędziliśmy co człowiek wyskoczy i milę dalej Granit przekroczył rzekę z liną, ja trzymałem z drugiej strony i złapaliśmy ich.
-Coś się komuś stało?
-Na szczęście skończyło się na strachu i wyziębieniu. Adam jak widzisz jest tylko rozczochrany, trochę mokry, lekko brudny.
-Jednym słowem utytłany. Hoss też. Czyli wszystko dobrze się skończyło. –podsumował Cochise. –Więc czemu Sport wygląda jakby akcja się nie powiodła?
-Nie wykazał się. –krótko skwitował Chub.
-Nie bardzo rozumiem.
-Rose poprosiła go by zareagował, a wiesz jaki Sport jest ambitny. Bezczynność dobija go. Chciał jej jakoś pomóc, tak tylko gdybam i ruszyć na ratunek, ale akcja skończyła się nim się na dobre zaczęła i rozczarowanie gotowe.

-Sport? –Cochise drwiąco spojrzał na kolegę.
-Milczy całą drogę nic z niego więcej nie wyciśniesz. Próbowałem. -dokończył Chub.

Westchnięcie wydobywające się z pyska Sporta poprzedziło plusk wody.

-Sport chyba nie zamierzasz ponownie utopić się w korytku. –Cochise podszedł do kumpla.-Stary, ostatnio idzie ci jakbyś ciągnął wóz pełen owsa, ale i dla ciebie zaświeci słońce. Sport? Sport?
-Co mówiłeś Cochise? –Sport wyciągnął łeb z korytka i potrząsnął nim strącając krople z grzywy.
-Uszu chyba pod wodą nie miałeś?
-Nie pocieszaj mnie jestem skończony w oczach Rose.
-Sport wiesz w czym tkwi problem?
-Nie, nie wiem, ale zapewne mnie oświecisz?
-Za dużo wysiłku wkładasz w powodzenie akcji z Rose.
-Co chcesz przez to powiedzieć?- Sport uniósł brwi w szczerym zdumieniu.
-Najwyższa pora znaleźć…inny obiekt zainteresowań. –lekko odpowiedział Cochise.
-Nie bardzo rozumiem.
-Na nieco łatwiejszy…w zdobyciu.
-Cochise jak ty nic nie rozumiesz źrebaku. –Sport westchnął, pokręcił łbem i podszedł do kąta w boksie.

Kopytkiem delikatnie usunął wierzchnią warstwę słomy i zębami złapał za tomik poezji. Umieścił go w korytku z owsem i po chwili słychać było szelest przewracanych stron.

-O zgrozo. –Cochise zmarszczył brwi. –Sport mam prośbę. Mógłbyś nieco ciszej deklamować te wierszydła? Chciałbym się wyspać. Jutro mam randkę.
-Jak bardzo cicho mam czytać?
-Najlepiej bezgłośnie.

* * * *

-Witaj brachu. –Chyb szczerze ucieszył się na widok Granita.
-A witaj, witaj kolego.
-Co cię sprowadza o tak wczesnej porze?
-Jedziemy do miasta, ale mój pan chciał podziękować Adamowi za pomoc.
-No tak wczoraj nie było okazji. Wszystko działo się tak szybko.
-Otóż to. Adrian niósł na rękach Emily do doktora. Szeryf Peggy, a Adam i Hoss zniknęli po angielsku, że się tak wyrażę.
-W sekrecie ci powiem, że Adam chciał zobaczyć się z panienką Emily, ale Laura rozpaczała…
-Chociaż nie miała powodu, jej źrebięciu nic się nie stało.
-Dokładnie Peggy przemoczona raptem była, ale Laura to jednak matka, mimo, że intrygantka.
-A widziałeś Chub jak ona wkomponowała się w waszego Adama? Niczym puzzel. Byłem pełen podziwu, choć to nasz wspólny wróg.
-Od kiedy wspólny?
-Od kiedy zapowiedziała się odwiedzić panienkę Emily zerkając niepokojąco, a wręcz zachłannym- moim zdaniem -spojrzeniem na Adriana.
-A to harpia. Mało jej nasz Adam? –oburzył się Chub. –Słyszysz Sport? Sport?
-A cóż on taki milczący. –zainteresował się Granit. -Sport?
-Nie wyciągniesz go wołami z boksu. –pokręcił głową Chub.
-Założysz się? –Granit mrugnął do Chuba i zawołał. –Mam wiadomość od Rose.
-Od Rose? –Sport wychylił łeb.
-Podsłuchiwałeś. –zarżał Granit.
-Wcale nie. –obruszył się Sport.
-A wcale, że tak. –parsknął Cochise. –Ucho miał przyklejone do drzwi stajni.
-Bzdura!
-Bałem się, że drzazga ci wejdzie. –kpił Cochise.
-Jeszcze jedno słowo Cochise…-zgromił młodszego kolegę Sport i spojrzał zaciekawiony na gościa. –Nie przerywaj sobie Granit.
-Zaprasza cię na miarkę owsa i kwartę wody. Właśnie po to przyjechaliśmy. W sobotę Emily zaprasza Adama na podwieczorek.
-Ale Rose? Mnie? Dlaczego? Nie rozumiem? Nic nie zrobiłem.
-Ale próbowałeś. Rose jest pełna zachwytu nad twoimi zdolnościami.
-Masz jakieś zdolności Sport? –Cochise niemal gwizdnął.
-Tak mówiła? Nie zmyślasz Granit? –Sportowi omal serce nie wyskoczyło z piersi.
-Brachu niby po co? Powiedziała, że masz mocne zęby i giętkie wargi ...znaczy chrapy.
-Że co? –Chub omal nie zakrztusił się ziarenkiem owsa. –Coś ty robił Sport kiedy my ratowaliśmy ludzi?
-Właśnie. –Cochisa zatkało. – Granit zamieniam się w słuch.
-Przestań Cochise, nie czas na żarty. –Sport stukał nerwowo kopytkiem. -Mów Granit, mów!
-Ja chyba nie bardzo chcę to słyszeć.-przerwał Chub.
-Na niedomknięte drzwi kurnika, Chub nie przerywaj gościowi. To nie to o czym myślisz.
-Rose powiedziała. –Granit zawiesił na chwilę głos. -…że nie zna konia, który tak zwinnie za pomocą zębów i elastycznych chrap …
-Na pękniętą podkowę i zardzewiałe ostrogi w całym stanie! –nie wytrzymał Cochise. –Sport coś ty robił na tym pikniku???
-No właśnie Sport? –zawtórował Chub. –Coś ty robił?
-A to już nasza słodka tajemnica. –Granit mrugnął do Sporta i nabrał wody w usta.
-Nie o wszystkim musicie wiedzieć dzieciaki. –Sport uśmiechnął się i spojrzał z nadzieją w niebo. –A więc jutro naprawdę też jest dzień.

* * * *

Mada

ADA

Fantastyczny fragment. Początkowo trochę się wystraszyłam, że i Ty Aga wysłałaś kogoś na chmurkę. Całe szczęście nie. Sport taki zrozpaczony biedaczek. Reszta koników prowadzi, jak zwykle niezwykle interesujące rozmowy.

zorina13

Powinno się nakręcić serial o rozmowach tych koni ,to byłby hit.
[/b]

Ewelina

Aga

Nawiązujesz do odcinka, w którym ponoć widać, że Cochise to jednak jest klacz? Laughing

Najpóźniej we wtorek Surprised

Ewelina

Zakładam, że Cochise nie jest klaczą ... zdaje się jednak, że koniki Cartwrightów to były ... wałachy Embarassed

Ogiery nie nadają się do takiej pracy ... zarówno na planie filmowym, jak i na ranczo ... ale chichutko ... może nikt się nie dowie ... Cool

Aga

Na pewno...ja sznuruję usta....

ADA

Ja też nikomu nie powiem, że Cochise jest klaczą, a reszta koników to wałachy