www.bonanza.pl

[kronikarz56]

Dorabiam sobie w szpitalu? Czemu by nie? Zawsze ładne pielęgniarki i nocne dyżury z nimi sam na sam. Hehehehehehe xD

[Gość]

no no... Administracja szpitala na nocnych dyżurach?

[Kola]

Czy znajdzie się miejsce w twoim opowiadaniu także dla mnie?

[Aga]

tak, miałaś się pojawić w następnej części tylko chwilowo porządki świąteczne mnie zdominowały...

[Kola]

Mam nadzieję, że wymyśliłaś dla mnie coś fajnego i ciekawego. Już nie mogę się doczekać następnej części.

[kronikarz56]

A więc czekam na kolejny odcinek tego opowiadania. Mam tylko też wielką nadzieję, że będzie w nim dużo miejsca dla mnie

[Aga]

[AMG]

[Aga]

tzn ze Adas ma docenic starania ? a jesli tak to w jaki sposób
będzie musiał doceniać....długo

[Gość]

Zależy jak długo będzie pozostawiać pod naszą opieką. Bo jak tak dalej pójdzie, to jeszcze wymknie się w piżamie i skarpetkach a my go będziemy wszędzie szukały a On na poczcie telegram wysyła...

[Aga]

wierzę w naszą czujność a Rika jest na pewno pewna. A Ty zawsze zjawiasz się jak duch bezszelestnie nie, Adaś nie ma szans....

[Ewelina]

Nie ma szans na wymknięcie się spod tak czułej i obowiązkowej opieki ... żadnych szans

[Aga]

-Co mu powiedziałaś? – koleżanki wyczekująco patrzyły na Eveline.
-Powiedziałam, że na górze jest oddział dziecięcy i miałyśmy zrobić grafik, kiedy i które zwierzątko będzie umilać dzieciom czas. Nastąpiło małe nieporozumienie i wszystkie przyniosłyśmy zwierzaki naraz.
-Uwierzył?
-Oczywiście! Dodałam ze skruszoną miną, że nie wiedziałyśmy jak zareagują inni pacjenci I stąd to ukrywanie.
- I co on na to? –zapytała Kola gładząc na kolanach Pusię.
-Powiedział, że lubi zwierzęta i nie ma nic przeciwko. No, będzie spokój. Kto ma nocny dyżur przy pacjencie?
-Ja i AMG – Kola wstała gotowa do pracy.

**************


-Co robisz Kola? –Adam podparty na łokciu próbował dostrzec co ta urocza pielęgniarka pisze i do tego w nocy.
-Piszę opowiadanie.
-Proszę, proszę kolejna zdolna pielęgniarka. Albo tu coś rysujecie, albo coś piszecie i prawie zawsze coś czytacie. To niewiarygodne wręcz. Marnujecie się dziewczęta. A o czym piszesz?
-To dopiero ….zarys. Jeszcze nie wiem jak potoczy się powieść. Jedno jest pewne główny bohater zostanie otruty przez szaloną pielęgniarkę...albo może zasztyletowany…. jeszcze nie wiem…a może zabalsamowany..- głośno rozważała Kola.
-A jak się nazywa główny bohater? – nagle zainteresował się Adam.
-Yyyy… Adm…Ekm…Cart ekhm, ekhm ….chyba zaschło mi w gardle, pójdę się czegoś napić.

Kiedy tylko Kola wyszła Adam wstał i wziął do ręki kartki. Zanim zdążył cokolwiek przeczytać Jean Chroniquer wyrwał mu notatki z rąk.
-Ładnie tak przeglądać cudze rzeczy panie Cartwrhigt? – zaśmiał się złowieszczo.
-Co pan tu robi drogi panie? – jak zwykle nagle i niespodziewanie, pojawiła się Senszen.

Patrzyła na Jeana ale Adam przysiągłby, że zerka również na niego spod półprzymkniętych powiek .

Adama znowu przeszły ciarki po plecach - „Dziwne jeszcze nigdy nie widziałem jej an face. Zawsze z profilu jak na egipskich malowidłach” – zmarszczył brwi.

-Uzupełniałem notatki Senszen, zabrakło mi kilku danych pacjenta.
-O drugiej w nocy Jean? Administracja pracuje w dzień, od dwudziestu lat, więc?
-Jean ta książka jest rewelacyjna będziesz kiedyś wielkim pisarzem. Ale chyba w końcu Hrabia….– dopiero teraz AMG dostrzegła Senszen.
-Kilku danych…-popatrzyła na Jeana i pokręciła głową i skierowała się do drzwi – Chodź Sachmet.
Adam dopiero teraz dostrzegł kota leniwie podążającego za Senszen.



******************


-Śniadanie panie Cartwright – Hania dźwięcznym głosem poinformowała pacjenta – musi pan dobrze się odżywiać. Śniadanie to najważniejszy posiłek dnia, a pan jest naszym ulubionym pacjentem. Musimy dbać o pana.
Adam nieufnie spoglądał na posiłek. Szalona pielęgniarka ma go otruć? Na wszelki wypadek wzmoże czujność.
-A cóż to już nie jestem dla pana jak balsam na duszy panie Cartwright?
-Balsam? Jesteś Hannah, jesteś – podejrzliwość Adama sięgnęła zenitu. „Gdzie moi bracia, i Pa? Chyba wiedzą, że tu leżę”.

-Witaj braciszku – jak na zawołanie w drzwiach oparty o futrynę stanął Joe.
-Witaj, witaj – Adam był zirytowany – Gdzie się podziewałeś do diaska, przez ostatnie kilka dni. Gdzie Pa i Hoss?
-A co się tak gorączkujesz chyba nie jest Ci tu źle. Hm ? Nic Ci nie jest starszy bracie? – pytał Joe wodząc od dłuższej chwili za stażystkami Domi i Isabell.
-Gdybyś łaskawie na mnie spojrzał to byś wiedział. Chodź tu Joe i przestań gapić się tam gdzie nie trzeba- syknął Adam.
-O witamy pana….
-Joseph – pochylił się i ucałował dłonie dziewcząt.
-O jaką śliczną kurteczkę masz, chyba sobie sprawię podobną – Domi zrobiła maślane oczy do Joe.
-A jakie piękne kowbojki, mam podobne i kapelusz, wybieram się do Wirginia City – Isabell mrugnęła do Joe.
-Cóż za niesłychany zbieg okoliczności. Mieszkam tam, chętnie Cię oprowadzę Isabell.

- Ile razy mam mówić Domi? Nie przynoś szpady do szpitala – w drzwiach stała Zosia – zabierz to stąd. Jeszcze komuś stanie się krzywda – mimowolnie zerknęła na Adama i uśmiechnęła się.
-Hmm, szermierka – Joe się rozpromienił – znam kilka świetnych sztuczek. Mogę pokazać Wam dziewczęta, kobieta w dzisiejszych czasach musi umieć się bronić.
-Cudo – Domi już tonęła w oczach Joe. –Mamciu idziemy.

Joe objął dziewczyny ramionami i skierował się ku wyjściu.
-Joe co ty wyprawiasz? Wracaj.– ostro wkurzony Adam próbował wstać z łóżka.
-Spokojnie – Zosia złapała za ramiona Adama i zmusiła go by usiadł na łóżku- w pana stanie nie wolno się denerwować.
-W jakim stanie? Dobrze się czuję! Niech pani zawoła mojego brata. Proszę mnie puścić. Nie chcę się z panią szarpać, jestem dżentelmenem.
-Wiem Adamie- Zosia zgrabnie przeszła na „ty” patrząc mu głęboko w oczy – A Joe wróci, spokojnie, prędzej niż się spodziewasz.
Jakkolwiek miało zabrzmieć, zabrzmiało złowrogo.

*******************

[zorina13]

Joe jak to Joe tak zajęty wielbicielkami ,że zapomniał ,że brat chce uciec z tego wariatkowa.

[Ewelina]

Raczej odetchnąć od bardzo troskliwej opieki