www.bonanza.pl

[zorina13]

Tak sobie żartowałam ale nie rozumiem ,czemu te chłopy takie oporne ?
Adam nie chce być zazdrosnyy ,Will nie chce się przebrać -a taka dobra jestem dla nich.

[Odwiedzająca]

Przecież wszystkie żartujemy ...jakby mogło być inaczej

[Aga]

[zorina13]

Takie banalne -pielegniarka.
A wchodzi taka kobieta w seksownej masce ,to od razu pobudza wyobraźnię.
Dobrze ,niech się nie przebiera i odpoczywa ,a czemu został ranny ?

[Aga]

gdzieś to w końcu wyjdzie....

[Ewelina]

To może ja cichutko zapytam: GDZIE on został ranny?

[Aga]

nie kuś Ewelina, nie kuś...
Nie mogę tego zrobić Zorinie bo mnie jeszcze wykopsa z forum ..odpowiem dyplomatycznie...w strategicznych miejscach nie jest uszkodzony...

[Ewelina]

Czyli władać szpadą w walce z nieprawością może Co za radość

[Mada]

Zosia poradziła sobie z Adamem, natomiast Ewelina poległa.
Ciekawi mnie, po co Adam chce się dostać na piętro? Co tam jest?
I jeszcze jedno. Jak Adam będzie dalej tak dokazywał, to mu ciśnienie skoczy i wyląduje na kardiologii.

[Aga]

Uwierz mi Zosia nie będzie z tego powodu zadowolona wolałaby zapewne nie wygrać tego starcia

Ciśnienie będzie mu skakać na pewno... Biedny Adaś

[zorina13]

Za dużo pięknych kobiet ,w dodatku ,każda z charakterem.

[Aga]

************************


Joe wszedł zadowolony do pokoju podtrzymywany z obu stron przez Isabell i Domi. Ciągle kuśtykał na jedną nogę.
Isabell miała wrażenie, że Joe czasami kuśtyka na prawą, a czasami na lewą nogę. Uniosła brwi z rozbawieniem sygnalizując Domi swoje spostrzeżenie.
Dziewczyny roześmiały się. Były w stanie wybaczyć swojemu pupilowi wiele.
Zanim usiadł na łóżku każdą pocałował w policzek.

-Jesteście kochane dziewczyny. Mógłbym tak do końca życia.
-E tam znudziłbyś się szybko.
-To niemożliwe Domi. Moi bracia – tu spojrzał wnikliwie na Adama – w życiu nie przygotowali mi takiej ciepłej kąpieli. Hm!
-Taki duży chłopiec chyba umie sobie przygotować kąpiel.
-U nas to jest praca zespołowa, a moi bracia – tu ponownie zawiesił głos i spojrzał na Adama – czasami zrobili mi dowcip i wrzucili do lodowatej wody. – Joe zrobił zbolałą minkę.
-Mamciu, biedactwo – Domi pogłaskała Joe po głowie.
Raz… i drugi…i kolejny. Włosy Joe falowały łagodnie pod palcami dziewczyny. Domi zadrżała. Zanurzenie dłoni w jego włosach było wspaniałe i dostarczało zmysłowych doznań.
Domi szybko zwichrzyła włosy Joe jakby chciała odgonić tym ruchem napływające emocje. Każdy kosmyk powędrował w inną stronę. Joe ucałował dłoń Domi.

-Złote rączki, naprawdę złote Domi.
-Idealnie! Idę po śniadanie dla Ciebie Joe.
-Dzięki Domi –Joe odprowadzał rozmarzonym wzrokiem dziewczynę dopóki nie zniknęła w drzwiach.
- To ja też już pójdę – Isabell pogładziła Joe po policzku i przypatrywała się w skupieniu czy aby na pewno został gładko ogolony.

Joe nakrył swoją dłonią jej dłoń i pocałował wewnętrzną stronę.

-Jestem gładziutki dzięki tym wspaniałym rączkom, dzięki Isabell.

-Nie ma co ale się ustawiłeś babiarzu- ironicznie zaśmiał się Adam wstając z łóżka.
-Nic nie poradzę. To prawdziwe anioły. Mam do nich słabość. – Joe ułożył się wygodnie na łóżku przeciągając leniwie.
-A Ty dokąd? Zaraz będzie śniadanie! Gdzie Twój gips?
-Idę na zwiad! Wrócę! Ściągnąłem!
-A noga!?
-Pomyłka zagipsowały mi zdrową nogę i już wiem kto. – Adaś zniknął w korytarzu nim zaskoczony Joe zdołał coś powiedzieć.

-A Ty dokąd Adamie? – Hania stanęła na drodze Adama z tacą w ręku.
-Idę …na spacer po korytarzu. Muszę rozprostować kości.
-Ale śniadanie. – Hania nie bardzo chciała go przepuścić.
-Chyba mogę przejść się po korytarzu co Haniu? – Adam zrobił krok w stronę dziewczyny a jego głos Adama zabrzmiał nisko i chrapliwie.
Hania cofnęła się ale poczuła, że jej plecy natrafiły na ścianę.
Adam zbliżył się na ile pozwoliła taca między nimi i oparł rękę na ścianie.

-Adam co Ty robisz…upuszczę tacę.
-To nie upuść-szepnął Adam zbliżając się ustami do policzka Hani.

Pocałował ją delikatnie. Filiżanki na tacy zabrzęczały. Adam uśmiechnął się. patrząc w oczy Hani. Dziewczyna z trudem przełknęła ślinę. Jej serce zaczęło bić jak oszalałe. Ręce zaczęły jej drżeć.
Adam chwycił delikatnie Hanię za szyję głaszcząc kciukiem policzek. Po chwili wahania pocałował ją w usta. Zastanawiał się czy Hania słyszy jak jego serce mocno bije. Powoli zaczął się zatracać.
Wtedy łyżeczka z brzękiem spadła na podłogę. Adam oderwał się i spojrzał lekko zmieszany na sparaliżowaną, zarumienioną Hanię.
Uspokoił oddech i kuśtykając wrócił do sali.

-Hm, szybko wróciłeś. Ucieczka znowu się nie powiodła?

Adam nawet nie spojrzał na Joe. Westchnął i usiadł milczący na łóżku.

-Czuję zapach jajecznicy. –Joe wciągnął w nozdrza rozchodzący się zapach.
Po chwili weszła Hania ze wzrokiem wbitym w podłogę.
-Nareszcie Haniu zgłodniałem. A Ty jakaś taka milcząca coś się stało? – Joe dopiero teraz dostrzegł, że Hania nie powitała ich radośnie jak zwykle.

-Nie nic… Joe. Smacznego.

Podeszła powoli do Adama. Wzięła głęboki oddech. Adam nerwowo pocierał szczękę. Spojrzał na Hanię. Ona też. Ich spojrzenia skrzyżowały się. Filiżanka na tacy zabrzęczała.
Hania położyła tacę i pośpiesznie wyszła.


****************************


-A Ty gdzie? Znowu ucieczka?
-Idę na spacer.

Adam zerknął na pusty korytarz i zaczął nasłuchiwać. Cisza. Zaczął powoli krok za krokiem posuwać się na przód.
Zobaczył drzwi. Nacisnął klamkę i wszedł dyskretnie. Na łóżku spał mężczyzna. Podszedł bliżej i z niedowierzaniem patrzył na znajomą twarz. Potrząsnął ramieniem śpiącego.

-Will, Will obudź się.
-My się znamy?- pacjent otworzył oczy ze zdziwieniem patrząc na Adama.
-Nie poznajesz mnie? To ja Adam.
-Nie mam jakieś zaniki pamięci. Tak mówiła ta pielęgniarka …Zorina.

Adam zmarszczył brwi. Przypomniał sobie, że i on miał przez dzień, dwa był rozkojarzony i otumaniony. A więc rozmowa z nim nie ma najmniejszego sensu. Odpowiedź musi kryć się na piętrze. Dr Szymon i oddział dziecięcy to pewnie fikcja. Musi się tam dostać. Odwrócił się kiedy usłyszał szmer za plecami. Cofnął się przerażony, przewracając filiżanki z trudem łapiąc równowagę.

-O my god! – Adam złapał się za serce kiedy zobaczył przed sobą zamaskowaną postać, trzymającą przy jego szyi szpadę.

Po chwili omiótł wzrokiem sylwetkę. Uśmiechnął się i palcem wskazującym dotknął koniuszka szpady.

-Mogłabyś zabrać tę rzecz z przed mojej szyi ….Zorino.
-Skąd wiesz, że to ja!?- zaskoczona schował szpadę za plecy.
-Poznałem po sylwetce.
-Nie wierzę!?
-Ja też nie wierzę w to co widzę.

Adam przesuwał się wzdłuż ściany w kierunku drzwi. Nie wiedział co bardziej go dziwi. Przebranie Zoriny, czy rozbawienie Willa, który wsparty na łokciach z uwielbieniem patrzył na kobietę.
Pokręcił głową i zamknął drzwi.
Odwrócił się wpadając wprost w ramiona Mady.


*************************

[Ewelina]

Biedny Adaś ... gdziekolwiek sie obróci, to wpada w jakieś kobiece ramiona. Mam wrażenie, że on symuluje próbę ucieczki po to właśnie, by w nie wpadać ...

[zorina13]

Biedaczek ,ofiara własnego wdzięku.

[Mada]

Joe z tymi nogami szachruje. Wie, spryciarz, jak się ustawić. Na szczęście dziewczyny szybko go rozgryzły i dobrze się bawią.
Adam tak każdą całuje... Później zrobi jakiś ranking? Prawdziwy kolekcjoner pocałunków. Mam nadzieję, że ze mną mu tak łatwo nie pójdzie. Uprzedzam, że mam dosyć buntowniczą naturę.