www.bonanza.pl

zorina13

Biografię ostatniego króla Polski czyta się jak powieśc sensacyjną -tyle w niej spisków ,zdrajców ,nietuzinkowych kobiet.
Autor nie ukrywa swojej sympati wobec króla ,jego manier i inteligencji przy równocześnym podkreśleniu że Stanisław August był naturą 'kobiecą 'mięką ,nie umiejącą nikomu narzucić swej woli.
Równocześnie jest w niej wiele gorzkich refleksji na temat Polaków i naszych narodowych przywar.

Ewelina

Ostatni król Polski słynął z zamiłowania do kobiet, nawet złośliwi nazywali go "mężem żon wszystkich" Ożenił się raz, z panią Grabowską. Było to małżeństwo morganatyczne, jego dzieci były pozbawione prawa dziedziczenia tronu polskiego. Chciałam przypomnieć, że Konstytucja 3 Maja ustanawiała Monarchię dziedziczną w Polsce, ale dla dynastii saskiej. Może źle pamiętam i ktoś mnie poprawi, albo sprawdzę i sama poprawię. Stanisław August Poniatowski zrobił bardzo wiele dla polskiej kultury, był hojnym mecenasem dla artystów z różnych dziedzin - od poetów po malarzy, rzeźbiarzy i architektów. Pamiętam jednak, że na tron polski został wprowadzony przez dyplomatów i wojska Katarzyny II (z którą swego czasu również łączył go romans a nawet dziecko) i jednak król ten nie był najlepszym politykiem, łagodnie rzecz ujmując. Zostały po nim przepiękne warszawskie Łazienki, sporo budowli, dzieł sztuki, dobrej literatury ... w porównaniu ze spuścizną innych władców, którzy też pozostawiali kraj w opłakanym stanie, bez takiego dorobku kulturalnego to i tak nieźle.

zorina13

Często się tego nie docenia ,mówiąc ze zajmował się tylko kulturą.
Zapominając że kultura to jeden z elementów narodowej tożsamości.
A Augustowi udało się wykształcić nowe pokolenie polskich elit.
Jeśli elity są słabe państwo też jest słabe.

Ewelina

Z kulturą mu się udało. Jego problem polegał na tym, że silne państwo potrzebuje również silnej armii, dobrych dowódców, dobrze wyszkolonych żołnierzy, do tego administracja silnego państwa potrzebowała sprawnych i kompetentnych urzędników. Tego zabrakło i tym się nie zajmował. Na to zresztą potrzeba bylo dużych pieniędzy a większość nie chciała płacić dodatkowych podatków. Rozumiał te potrzeby król pruski Fryderyk, rozumiała Katarzyna II i rozumieli ministrowie Marii Teresy (bo ona sama raczej polityką się nie zajmowała, miała za to szczęście do wyboru właściwych ludzi na właściwe stanowiska). Dlatego to nasze państwo padło ofiarą rozbiorów a nie na przykład Prusy, gdzie mniej dbano o kulturę, za to urzędy państwowe i armia była "oczkiem w głowie" władcy - dobrze finansowane, kontrolowane, obsadzane właściwymi ludźmi - stąd sukces. O tożsamość zadbano póżniej, gdy Prusy stały się jednym z najsilniejszych państw Europy.

zorina13

Nawet gdyby August chciał wprowadzić reformy ,opór byłby zbyt silny.
Szlachta była bardzo dumna ze swych przywilejów i ich zazdrośnie strzegła zwłaszcza liberum veto.
Naszą szlachtę dotknął sydrom grupowego myślenia -taka była z siebie zadowolona że nie dopuszczała żadnych głosów zewnątrz.
A gdy nie ma zmian i to chodzi nie tylko o państwa ale i jednostki -nie ma też rozwoju.
A jeśli nie ma możliwości rozwoju to cofamy się do tyłu.

Ewelina

To Ty jesteś fachowiec od polityki, społeczeństwo było zdaje się podzielone - na zwolenników reform i zwolenników złotej, szlacheckiej wolności. W sytuacji w jakiej było nasze państwo, chyba jednak żadne reformy by nie pomogły. Jak wspomniałam, potrzebna była silna armia, kadra, a tego nie da się stworzyć w krótkim czasie. Gdy u nas zrywano sejmy, dyskutowano o wysokości podatków a Rosji, Prusach i Austrii wprowadzono i umocniono Monarchię Absolutną - czyli władca miał głos decydujący - ministrowie -doradczy. Zmodernizowano armię, służby ściągające podatki... W dwóch tych państwach rządzily kobiety, na ważne państwowe stanowiska umiały jednak wybrać właściwych ludzi, zarówno Maria Teresa jak i Katarzyna II. Nawet po przeprowadzeniu reform, uchwaleniu i ściągnięciu podatków pewnie nie mielibyśmy szans. Zbyt wiele czasu zmarnowano, którego nie stracili nasi sąsiedzi. Reformy należało zacząć już podczas przepychanek Stanisława Leszczyńskiego z Augustem Mocnym. Tylko, że Augustowi nie zależało na polskich reformach, miał poparcie moskiewskiego cara i raczej próby zmian blokował. Leszczyński chciał reform, miał ich projekty, ale nie miał poparcia w społeczeństwie. Nie podobało się to, co chciał wprowadzić. Ciekawe, że w Lotaryngii, gdzie siłą wprowadzono go na tron przez francuskie wojska, nie chciano go, po jakimś czasie doceniono jego wysiłki, tam doczekał sie przydomka Stanisław Dobroczyńca. Największy plac w Nantes nosi jego imię. Ma posągi postawione przez wdzięcznych mieszkańców. Jego pomysły, jego rządy przyniosły krajowi pokój i dobrobyt. Nam nic z tego nie przyszło.

zorina13

Społeczeństwo polskie zawsze jest podzielone.
Wojna polsko -polska trwa od kiedy nasz naród istnieje.
August w warunkach których przyszło mu rządzić i tak zrobił dużo.

Ewelina

Fakt, nawet Bolesław Chrobry by tego nie przeskoczył...