www.bonanza.pl

zorina13

Książka Henryka Sienkiewicza która przyniosła mu światową sławę i nagrodę Nobla.
Barwnie odmalowany świat starożytnego pełnego zgnilizny moralnej Rzymu którym włada szalony i okrutny cesarz Neron.
Co jednak odrobinę dwuznaczne -wiecej sympati w czytelniku budzi cyniczny Petroniusz niż doskonałe postacie chrześcijan.

kamila7997 · Wysłany: Pią 23:11, 16 Mar 2012 Temat postu:

Quo Vadis było niesamowite;
"Quo Vadis, domine?" chyba nigdy mi nie wyleci z głowy..

W tej powieści poruszonych jest jednocześnie wiele wątków,min:
- wątek nawrócenia - wpierw pogańskie życie Marka Winicjusza,wręcz bałwochwalstwo w zachowaniu,a później przemiana wewnętrzna pod wpływem Ligii,która naprowadziła patrycjusza na dobrą stronę.
- wątek miłości - od początku powieści.Z tym,że najpierw ta miłość - Winicjusza- w stosunku do Ligii jest dzika i nieokrzesana. Potem Marek opanowuje się i prawdziwie zaczyna okazywać jej miłość - wszystko dokonuje się przez wiarę,a więc wracamy do problemu pierwszego.
- wątek prześladowania chrześcijan - na którym opiera się fabuła książki.

Powieść bardzo wartościowa,nie można powiedzieć,że w całości jest historyczna - owszem postać Św.Piotra i Pawła,oraz Nerona,są prawdziwe,ale np.Ligia czy Winicjusz,już nie.

Książka,która pokazuje problem wiary,problem nawrócenia - w oparciu o miłość,która do tego wszystkiego doprowadza- pięknie.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 2:58, 11 Mar 2013 Temat postu:

Piękna książka, ale moim zdaniem zbyt mocno wzorowana na powieściach NERON Aleksandra Dumasa oraz RZYM ZA NERONA Józefa Ignacego Kraszewskiego. W dodatku zdecydowanie niedopracowana i prawie że bezbarwna postać Ligii, zbyt wyidealizowani chrześcijanie (wcale nie byli tylko i wyłącznie ofiarami, nieraz sami prowokowali starcia z poganami i Żydami). Neron zbyt psychiczny, chociaż może właśnie taki był? Petroniusz za to doskonały, jego śmierć ma w sobie coś wielkiego. Eunice mało ukazywana, ale jednak jej odejście z ukochanym Petroniuszem ma w sobie piękno, którego pokonać się nie da. Ursus genialny. Chilon również. To dopiero świetnie dopracowana postać. Winicjusz trochę moim zdaniem za szybko staje się taki dobry, pobożny i kochany. Mało w tym realizmu moim zdaniem. Ale książka i tak genialna. Fabuła trzymająca w napięciu. Ma w sobie wciąż niegasnący blask.

AMG · Wysłany: Pon 11:25, 11 Mar 2013 Temat postu:

A kto wie, jakie zdanie Sienkiewicz splagiatował z samego siebie...? (m.in. w Quo vadis)

Ewelina · Wysłany: Pon 13:18, 11 Mar 2013 Temat postu:

Ja na pewno nie kojarzę. Jeden raz przeczytalam Quo vadis i więcej do tej książki nie wracałam. Do Krzyżaków i Trylogii wiele razy.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 15:17, 11 Mar 2013 Temat postu:

Ja osobiście zawsze lubię Sienkiewicza, choć genialności jak Dumas czy Dołęga-Mostowicz on nigdy nie osiągnął. Ale wyrosłem na nim i nie umiem przestać go lubić Smile

Iris

Czytałam i podobała mi się ta książka, choć jakoś nie miałam potrzeby, aby wracać do niej. Jednak Sienkiewicza bardzo cenię i odpowiada mi jego styl.

kronikarz56

Też lubię styl Sienkiewicza, chociaż jednak wolę teraz po porównaniu z innymi pisarzami, to jednak Sienkiewicz wypada nieco blado. Chociaż postać Petroniusza opisał naprawdę ciekawie i bardzo przyjemnie.

Iris

Od stylu wiele zależy. bo np. według mnie Stephen King ma ciekawe pomysły, ale jego styl mi kompletnie nie leży i męczę się czytając jego książki.