www.bonanza.pl

kronikarz56 · Wysłany: Pon 16:48, 11 Mar 2013 Temat postu:

Ja też pozostałem idealistą. Ale dla mnie teraz ideałem jest co innego. Dlatego też patrząc na dzieła Jane Austin tak pięknie wszystko ukazujące ogarnia mnie pusty śmiech. Chce mi się powiedzieć "Kobieto, ty sama sobie życie zmarnowałaś, a nas pouczasz, jak mamy żyć? Nie bądź śmieszna". Bo taka prawda. Jej książki to stek kłamstw. Walka bohaterów o miłość - dziwaczna i głupia, ale jednak walka. I to walka, na którą autorkę tych książek nie było stać.

AMG · Wysłany: Pon 16:50, 11 Mar 2013 Temat postu:

Nie odebrałam wrażenia, że Austen poucza czytelnika. Ale na pewno każdy czyta inaczej.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 16:53, 11 Mar 2013 Temat postu:

No, ja takie wrażenie właśnie odebrałem. Poza tym nie lubię tych czasów. Wolę czasy muszkieterów. Przynajmniej się coś działo, a panie nie były tak pruderyjne i cnotliwe jak wtedy. Nie mówiąc już o tym, że książki panny Austin po prostu wieją nudą. Można z góry przewidzieć scenariusz najbliższych wydarzeń. Wystarczy, że doczytasz początek do może połowy, a już resztę znasz.

AMG · Wysłany: Pon 16:56, 11 Mar 2013 Temat postu:

Ale jaki piękny język... mówię tu o oryginałach. Uwielbiam te konstrukcje zdaniowe, te struktury wypowiedzi...

kronikarz56 · Wysłany: Pon 17:01, 11 Mar 2013 Temat postu:

A mnie ten język właśnie wkurza. Żałosny, patetyczny, sztuczny, oszukańczy. Rozpisywanie się miliardami słów na temat, który da się powiedzieć w dziesięciu słowach. Narracja do niczego. Bohaterki żałosne i płytkie. Faceci bez jaj. Bo gdyby mieli jaja i odrobinę rozumu, to by szukali mądrzejszych kobiet niż Emma czy Lizzy.

Ewelina · Wysłany: Pon 17:12, 11 Mar 2013 Temat postu:

Kronikarzu! Przeczytaj uważniej tekst Austen. Ona "bawi" się tekstem, żongluje słowami, pięknie układa zdania i jednak dość mądrze, jak mi się zdaje. Faceci u niej mają swój rozum. Pokochali takie kobiety właśnie i chcą być z nimi, niezależnie od ich wad, które każdy posiada. Na tym też polega prawdziwe uczucie. Nie szukamy doskonalości, ideału, bo on raczej nie istnieje. Spotykamy człowieka i "wyłuskujemy" z niego to, co dobre. Im raczej nie zależalo na kobietach naukowcach, to i nie szukali mądrzejszych. Popracowali nad ich charakterami, każda strona nieco ustąpiła i osiągnęli porozumienie...
No i już mnie przepędzają Crying or Very sad

kronikarz56 · Wysłany: Pon 17:19, 11 Mar 2013 Temat postu:

Dość że oglądałem filmy, by mieć dość panny Austin na całe życie. Niech sobie tymi słowami żongluje, jak chce. Własny rozum? Ja to nazywam brakiem rozumu. Cóż, o gustach się ponoć nie dyskutuje, ale jak dla mnie to oni w ogóle gustu nie mieli. Wybrali za ukochane puste lalki, manekiny sklepowe, które autorka na siłę im w ramiona wepchnęła. Nie doszukałem się w książkach panny Austin żadnej wartościowej kobiety. A styl, jakim ona pisze, jest do niczego. Mama mi mówiła, że ledwo co z jej paplaniny rozumiała. Ja wolę styl Dumasa. Gawędzi wesoło z czytelnikiem, a jak np. czytałem w TOWARZYSZACH JEHUDY śmierć Morgana na gilotynie płakałem jak bóbr. To jest piękno. A nie takie coś. Albo Kornel Makuszyński bawiący się słowami, robiący słowne i nie tylko żarty do czytelnika, puszcza do niego oko, nawet kpi sam z siebie. Albo Lewis Caroll w ALICJI W KRAINIE CZARÓW pisze językiem niekiedy dość zwariowanym i logicznym rozumowaniem dowodzi, że niekiedy nawet sami nie wiemy, co mówimy. To jest styl. Ale to styl mężczyzn. Widocznie tylko umieli wytworzyć na tyle porządny styl pisania książek. Kobiety tamtych czasów się do tego nie nadawały. Nie, no owszem - jedna była. Nazywała się Emily Bronte. O! Ta to miała talent. Ale tylko ona. Reszta to... nie dawała wcale pola do popisu. Dumas i inni miażdżą ich swoją twórczością bez pardonu.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 17:26, 11 Mar 2013 Temat postu:

Ewelina · Wysłany: Pon 17:38, 11 Mar 2013 Temat postu:

Oni nie rzucali całego swojego życia, może wykazywali wiecej tolerancji dla ludzkich slabości, bo każdy je ma. W przypadku Emmy, to ona sie zmieniła. I to na lepsze. Więc pewnie warto było. Niestety, życie uczy kompromisów. Są konieczne. Bez nich nie da się wytrzymać z drugim człowiekiem. Nie wiem, czy czytałeś coś Daphne du Maurier. To też kobieta, pisarka. Moja ulubiona. Doskonale potrafila ukazać w swoich książkach zarówno męską jak i kobiecą stronę problemu. Prawie każdego. Jej Zatokę Francuza wiele razy czytałam i często do niej wracam. Sądzę, że im silniejszy facet, im większy twardziel, tym bardziej skłonny jest do ustepstw, bo na tym polega jego siła. To paradoks, ale twardziela stać na taki gest. Może tylko twardziela. A zmieniać to powinny się obie strony i ona i on, bo inaczej, to właściwie jest dominacja, ktora do niczego nie prowadzi.

AMG · Wysłany: Pon 19:04, 11 Mar 2013 Temat postu:

Rika · Wysłany: Pon 19:15, 11 Mar 2013 Temat postu:

kronikarz56 · Wysłany: Pon 20:19, 11 Mar 2013 Temat postu:

Owszem, czytałem DUMĘ I UPRZEDZENIE, ale tylko nią i odetchnąłem z ulgą, kiedy ją skończyłem. Akcja była nawet ciekawa, niekiedy nawet dynamiczna, ale jednakże chwilami strasznie przynudzała. A co do pozostałych poprzestałem na filmach. Bo jak zobaczyłem, o czym są, wolałem sobie nie marnować mojego cennego czasu na taki chłam. DUMA I UPRZEDZENIE jej wyszła. TYLKO ONA. I nie zgadzam się z tym, że twardziel jest bardziej zdolny do ustępstw. Do ustępstw jest zdolny mięczak. A twardziel twardo stawia sprawę. Podaje warunki i albo się do nich paniusia dostosuje albo papa. Do widzenia. Nikt nie trzyma na siłę. I nie zgadzam się na ustępstwa. Żadnych ustępstw nigdy więcej. Mój ostatni związek polegał w dużej mierze na ustępstwach. Zapewniam was, nic mi to nie dało. Zbyt mocno liczyłem się z jej zdaniem, podczas gdy ona nie liczyła się z moim. No cóż.... teraz mam inne zasady. Stawiam warunki i albo pani się do nich dostosuję, albo też.... nie trzymam. Dlatego uważam mężczyzn w dziełach Jane Austin za mięczaków.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 20:22, 11 Mar 2013 Temat postu:

A przy okazji zauważyłem, że kilka osób tutaj zaczęło sobie ze mnie kpić. Nie, nie czytałem powieści panny Austin poza DUMĄ I UPRZEDZENIEM. Ale mam prawo wypowiadać się o jej dziełach, bo wiem O CZYM SĄ. Jeśli dla was to za mało, to wiecie co? Zwyczajnie opuszczę to forum, by więcej nie wrócić. Kpin nienawidzę. Zniosłem ich w swoim życiu za dużo. Odkąd tylko sięgam pamięcią, czyli co najmniej od 10 lat muszę je znosić. Dość tego. I teraz zobaczycie w akcji twardziela. Żadnych głupich ustępstw. Skoro sobie ze mnie kpicie, to proszę. Ale ja nie muszę z wami pisać. I szczerze mówiąc nie mam zamiaru. Skoro tak was bawi to, co mówię, że aż musicie sobie z tego kpić, to proszę bardzo. Kpijcie sobie do woli. Ale już beze mnie.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 20:23, 11 Mar 2013 Temat postu:

A jeśli chodzi o tę całą Emmę to w sercu mężczyzny są rany, które tylko kobieta może zadać i których mężczyzna, jeśli ma w sobie odrobinę godności, honoru i przede wszystkim DUMY nigdy nie daruje kobiecie. Ona może się zmieniać ile chce. Porządny mężczyzna zniewagi otrzymanej od kobiety nigdy jej nie daruje. To wszystko w tej sprawie.

AMG · Wysłany: Pon 20:24, 11 Mar 2013 Temat postu:

Nie wiem, w którym miejscu odczułeś kpinę - jeśli w moich postach, to przepraszam - zwróć mi, proszę uwagę, w którym miejscu, a postaram się tego unikać.