www.bonanza.pl

zorina13 · Wysłany: Pon 15:05, 11 Mar 2013 Temat postu: Błękitny zamek

Właściwie Joanna zerwała się z łańcucha i wzięła sprawy w swoje ręcę.
Moim zdaniem przekaz był taki że nigdy na taką zmianę nie jest za póżno i jeśli zawalczymy o siebie to może nas spotkać coś pięknego.

Ewelina · Wysłany: Pon 15:14, 11 Mar 2013 Temat postu:

Kronikarzu. Wtedy środowisko bylo mniej zanieczyszczone, jedzenie zdrowsze i ludzie wcale tak prędko sie nie starzeli. Poza tym trudno pannie wychowanej w określonych zasadach nagle , bez powodu te zasady odrzucić. Ona je odrzuciła dopiero wtedy, gdy powód się znalazł. Jej domniemana choroba. Nie rzuciła się wtedy w "wir rozpusty", nie szarpała z życiem za bary, ale spelniła dobry uczynek - zaopiekowała sie bardzo chorą dziewczyną, którą miasteczko potępiło. To wymagało od Joanny nie tylko odwagi, ale i poświęcenia. Wybrała trudną drogę, żeby tę godność zachować. I wierz mi, jeśli mężczyzna naprawdę kocha kobietę, to uczucie trwa dłużej, niż do 29 roku życia Smile

znacznie dłużej i nie jest ona dla niego "starym próchnem" ,jak sądzę Wink

On też się starzeje i to jest piękne, że razem przebywają, przeżywają swój czas... tyle, ile im go dano ...

kronikarz56 · Wysłany: Pon 15:15, 11 Mar 2013 Temat postu:

To zły przekaz, moja droga. Przekaz powinien być inny. Taki, że im później się zerwiesz z łańcucha, tym trudniej ci będzie ułożyć sobie życie. I moim zdaniem przekaz powinien być taki, że jeśli nie zaczniesz teraz walczyć o swoje, nigdy tego nie zrobisz.
I nie ma tak, jak mówisz, że zawsze jest czas. Jaki jest czas według ciebie? Jak już wszystkie młode lata zmarnujesz siedząc pod pantoflem? To według ciebie ten czas? Kiedy już stoisz nad grobem? Nie.... wtedy już nie ma znaczenia czas. Wtedy twój czas już minął. Twój czas jest wtedy, gdy jest się młodym i silnym. Stary i słaby nie może się siłować z czasem.

AMG · Wysłany: Pon 15:25, 11 Mar 2013 Temat postu:

Ewelina · Wysłany: Pon 15:31, 11 Mar 2013 Temat postu:

Mlode lata tak długo trwają, dopóki czujemy się młodzi. To teoria oczywiście, ale ja też uważam, że na zmianę nigdy nie jest za późno. Problem polega jedynie na tym, żeby przeprowadzić ją we właściwym czasie. Joanna trafiła na ten właściwy czas i zyskała oprócz wiary we własne siły - wspaniałego męża. Jeśli zrobiłaby to 9 lat wcześniej, może zysk byłby podobny, a może przegrałaby, bo zabrakłoby jej determinacji. Według mnie Zorina prawidłowo odczytała przekaz. Właściwe działanie we właściwej chwili !

zorina13 · Wysłany: Pon 15:34, 11 Mar 2013 Temat postu: Błękitny zamek

Dziękuje AMG.
Pewnie młodym ludziom łatwiej jest zmienić swoje życie ale nigdzie nie jest napisane że i póżniej nie jest to możliwe.
Młodośc to nie tylko kwestia metryki ale też tego co nosimy w sobie.

kronikarz56 · Wysłany: Pon 15:34, 11 Mar 2013 Temat postu:

A ja uważam, że jest za późno. Jeśli ma się 30 lat, to człowiek powinien mieć za sobą już doświadczenia życiowe i śmiać się z własnej głupoty lat pierwszej młodości. A nie dopiero ten bagaż tworzyć. Nie.... zdecydowanie uważam, że nie zawsze jest czas. Nie dla wszystkim. Nie dla mnie.

AMG · Wysłany: Pon 15:37, 11 Mar 2013 Temat postu: Re: Błękitny zamek

kronikarz56 · Wysłany: Pon 15:40, 11 Mar 2013 Temat postu:

Mówiąc o próchnie miałem na myśli bohaterkę tej książki, a nie ogólnie kobiety w tym wieku. Bo prawdę mówiąc co bohaterka miała z tego życia? Z tej swojej młodości? Latka najlepsze zleciały, a ona je zmarnowała. I ruszyła się kiedy myślała, że już nie ma dla niej nadziei. To złe przesłanie. Bardzo złe.
I wiecie co? Może i jest nadzieja dla każdego. Ale prawdę mówiąc niektórzy jej nigdy nie dostaną. Niektóre rany są zbyt głębokie. Nie dla każdego jest nadzieja. Nie dla mnie to na pewno.

AMG · Wysłany: Pon 15:42, 11 Mar 2013 Temat postu:

Zostaje powtórzyć: wiele zależy od czlowieka, wiele zależy od sytuacji...

kronikarz56 · Wysłany: Pon 15:55, 11 Mar 2013 Temat postu:

Z tym się zgodzę. Zależy od człowieka i sytuacji. A co powiesz o człowieku, którego 19 lat wychowano w poczuciu bycia gorszym i innym? I który nawet teraz nie umie znaleźć swego miejsca na tym świecie, bo zbyt mocno pamięta to, co go spotkało? I który próbuje znaleźć przyjaciół i bliskich, a zamiast tego jedynie w internecie czy książkach znajduje bliskie sobie osoby, z czego te drugie nie istnieją. Który najprawdopodobniej zmierza do tego, że wiecznie będzie sam. Bo nie umie znaleźć ludzi podobnych do siebie. Bo ludzie, których nazywa przyjaciółmi nawet na jego urodziny nie raczą przybyć. Bo każdy ma swoje życie, swoje sprawy. Tylko w tym życiu nie ma miejsca dla niego.

AMG · Wysłany: Pon 16:00, 11 Mar 2013 Temat postu:

kronikarz56 · Wysłany: Pon 16:02, 11 Mar 2013 Temat postu:

A ja zostałem zmuszony osądzać i innych i siebie, żeby postawić diagnozę. I wydaje mi się, że dla takiego człowieka nadziei wielkiej nie ma. Jeśli los się dla niego nie stanie łaskawszy, to będzie on zawsze cierpiący. I nigdy nie będzie dla niego nadziei. Ale to nie zależy tylko od niego. Od innych ludzi też. Oni muszą chcieć mu pomóc. Inaczej jeśli pozostaną obojętni on zginie.

zorina13 · Wysłany: Pon 16:07, 11 Mar 2013 Temat postu: Błękitny zamek

Hubert jak ci już pisałam jesteś wartościową osobą i nigdy w to nie wątp.

Ewelina · Wysłany: Pon 16:08, 11 Mar 2013 Temat postu: