www.bonanza.pl

zorina13 · Wysłany: Pią 12:15, 21 Mar 2014 Temat postu: Corka Michorowskich

Historia miłości, o którą warto walczyć do samego końca. Druga część Sagi rodu Michorowskich. Kontynuacja książki pt. „Stefania. szczęśliwy powrót Trędowatej” Anny Rohóczanki.

Córka Stefanii i Waldemara Michorowskich, Anna, wyrasta na piękną, dobrą i szlachetną pannę. Bez pamięci zakochuje się w niej Andrzej Zdobski – lekarz, wychowanek ordynata. Miłosna intryga zagęszcza się, gdy na scenie pojawiają się skrywający wielką tajemnicę nauczyciel – Rafał Orczyk i hrabianka Zofia Brochwicz – zazdrosna o urodę i powodzenie Anny. Czy upiory przeszłości przeszkodzą szczęściu? Czy miłość znów zatriumfuje?

Widziałam dzisiaj tą książkę w galerii i nabrałam ochotę by to przeczytać.
Bohaterka ,która zamiast ordynatowów ,wybiera zwykłego wiejskiego lekarza ,wydaje się być sympatyczna i prawa.

Ewelina · Wysłany: Pią 13:39, 21 Mar 2014 Temat postu:

Czytałam dwie kontynuacje Trędowatej ... różnych autorów. Litościwie nie pamiętam ich nazwisk ... Formalną kontynuacją Trędowatej był Ordynat Michorowski, napisany przez tę samą autorkę - Helenę Mniszkównę. Cokolwiek można powiedzieć o jej powieści, to jednak jest niezła. Mniszkówna sporo czasu pracowała jako nauczycielka w domach arystokracji i zamożnego ziemiaństwa. Pisała więc o rzeczach które znała, widziała codziennie i sporo zapamiętała. To nie są książki typu "jak ktoś widzi arystokrację" choć autor owszem, widywał jaśnie panów, ale z daleka ... Obie powieści i Trędowata i Ordynat Michorowski są niezłe w swojej klasie i przede wszytkim rzetelnie przedstawiają zwyczaje i zachowanie ludzi z pewnych sfer - zarówno arystokracji, jak, służby i ludzi dla nich pracujących. Kontynuacje ... to ... raczej namiastka wyciskająca nie tyle łzy, co forsę z nabywcy. Mnie się nie podobały. Zabrakło klimatu i jeszcze czegoś, co sprawia, że jednak te książki da się czytać. Choć krytycy nieźle się przejechali po twórczości Mniszkówny, uznali jej książki za szmirę, kicz, powieścidła i nic nie warte romansidła, to jednak ... coś jest w tych powieściach. I nie tylko w nich. Nowele Mniszkówny też są fajne i dobrze się je czyta. Używa poprawnej polszczyzny, prowadzi ciekawie akcję, zachowuje atmosferę pałaców, dworków i wiejskich chat ... w kontynuacjach Trędowatej tego niestety nie ma.

zorina13 · Wysłany: Pią 13:49, 21 Mar 2014 Temat postu: Corka Michorowskich

Ewelinka w Ordynacie Michorowskim była ta kuzynka Lusia ,której wydawało się ,że kocha Waldiego ?

Ewelina · Wysłany: Pią 13:54, 21 Mar 2014 Temat postu:

Jej się nie wydawało, ona rzeczywiście na swój sposób kochała ordynata, z tym, że to było takie młodzieńcze uczucie ... raczej podziw, uwielbienie niż miłość. Bardzo fajny wątek. Lusia i Rita to były wyjątkowe kobiety.

zorina13 · Wysłany: Pią 13:58, 21 Mar 2014 Temat postu: Corka Michorowskich

Rita mimo ,że sama kochała ordynata ,zaprzyjaźniła się ze Stefcią -to rzeczywiścię wyjątkowe.

Ewelina · Wysłany: Pią 14:02, 21 Mar 2014 Temat postu:

Większość kobiet podkochiwała się w ordynacie. Jak na owe czasy to był ideał mężczyzny. Rita była koleżeńska, nie lubiła plotek i intryg. Interesowała ją hodowla koni. Lusia też bardzo lubiła Stefcię. Obie oceniały ludzi nie kierując się pochodzeniem, ale charakterem. Tym, czy ktoś jest wartościowym czlowiekiem, czy tylko utytułowanym próżniakiem.

Aga · Wysłany: Pią 21:09, 21 Mar 2014 Temat postu:

Gość · Wysłany: Pią 21:15, 21 Mar 2014 Temat postu:

Też niekoniecznie, kiedyś mężczyzni z dużym brzuchem byli uważani za bardzo "atrakcyjnych", było to oznaką bogactwa i wysokiego statusu społecznego.

Aga · Wysłany: Sob 0:29, 22 Mar 2014 Temat postu:

...ale nie przypominam sobie uwiecznionych upasionych mężczyzn, trzeba zgłębić temat Confused

Ewelina · Wysłany: Sob 0:36, 22 Mar 2014 Temat postu:

Jeśli chodzi o rzeźby, to jedynie Bachusa, lub Dionizosa przedstawiano "w tłustej wersji" i to nie zawsze. Pozostałych antycznych bogów, lub sławnych ludzi raczej w wersji upiększonej. Na obrazach również.

Aga · Wysłany: Sob 0:41, 22 Mar 2014 Temat postu:

Otóż dobrze, że przypomniałaś... Dionizos gdzieś mi świtał daleko.... Ale to jednak kropla w morzu w porównaniu ze zmieniającym się zapotrzebowaniem na wygląd kobiety... takie jest moje przemyślenie...

Ewelina · Wysłany: Sob 0:48, 22 Mar 2014 Temat postu:

Rubens malował pulchne niewiasty, ale to nie znaczy, że takie cieszyły się największym powodzeniem. To był jego gust i to mu się cisnęło pod pędzel. Ogólnie, to panowie zawsze chcieli, żeby kobitka miała dobre proporcje i ... nigdy nie lubili chudzielców. Raczej babeczki które miały na sobie nieco ciała ... atrakcyjnie rozmieszczonego dodam. Wysokie, bardzo szczupłe, to wymysł kreatorów mody, projektantów ... po prostu sztuczny, narzucony gust ... tak myślę. Kiedy oglądam obrazy z różnych epok, to ładna kobieta była zawsze ładną kobieta, niezależnie od tego, czy miała wysokie, czy niskie czoło, szerokie, czy wąskie biodra ...

Aga · Wysłany: Sob 0:52, 22 Mar 2014 Temat postu:

Ewelina · Wysłany: Sob 0:58, 22 Mar 2014 Temat postu:

Czyżbyś oglądała komedię "Jeszcze dalej niż północ"? Bo tam też występuje słowo "pyndzel" (gwarowe pędzel) i skojarzyło Ci się Surprised

Aga · Wysłany: Sob 1:00, 22 Mar 2014 Temat postu:

nie oglądałam tejże komedii i nie wiem z czym według Ciebie powinno mi się skojarzyć, ale skojarzyło z czymś.... Cool