www.bonanza.pl

Ewelina

Bardzo pirackie a przy tym bonanzowe. Fajne Smile

Odwiedzająca

Ciekawe połączenie opowieści z mórz z Bonanzą,Zorro...a na dodatek Edmund Dantes...dobre!

AMG

Super wersja, Zorina! Laughing

Rika

Fajny pomysł z syrenkami, Ewelina Very Happy

Rika

Ewelina

Czyli dla Domielle, Isabielle i Sandrielle zostałby siwy, ale bez loczka Wink

no i kurteczka Smile

Rika

Nie wiadomo, czy bez loczka. Może mu się tupecik w wodzie przekręci? Wink

Ewelina

Ben z mokrym, przekręconym tupecikiem! Rika! Ty go zupełnie pozbawiłaś dostojeństwa Shocked

To prawie jakby gatki w tym morzu zgubił Surprised

Odwiedzająca

Brawo,Ewelina,wyśmienite opowiadanie Very Happy

...czytałam z wielką przyjemnością Very Happy

...jak to u Ciebie w fanfikach,spora dawka świetnego humoru,no i syrenki wymiatają Laughing

Ewelina

No widzisz, a Aga narzeka, że jej syrenki nie pasują do Cartwrightów ... a co by nasze chłopaki zrobili bez syrenek?

Camila

Syrenki super i zawsze są potrzebne.

Rika

Ci Cartwrightowie już wszędzie byli Laughing

Co my z nimi wyprawiamy?
Ale zadanie odrobiłam:

--------------------------------

Kapitan wyglądał jak demon. Wiedział, że najważniejsze to przerazić przeciwnika, aby poddał się bez walki. Stał w czarnej koszuli, w purpurowym płaszczu, obwieszony licznymi sztyletami i nożami. Długa, czarna broda, zapleciona w warkoczyki zakrywała większą część twarzy. Stał opierając prawą nogę na drewnianej skrzyni. Niewielka zgraja łachmytów zbiła się w ciasną grupkę wokół niego.

- Co tam jest, Kapitanie?
- Skarb, co niby innego miałoby być?

Tak, Kapitan najlepiej wiedział, jak ogromną wartość ma ta skrzynia i ile trudu wymagało jej zdobycie. Trzymał ją do tej pory w tajemnicy na swój wielki dzień. I ten dzień właśnie nadszedł.

- Chcemy wszyscy zobaczyć.
- Zobaczycie. To będzie nagroda.
- Dla kogo?
- Dla wszystkich, którzy dobrze wykonali swoją robotę. Zaraz się przekonamy. Pilnuj skrzyni – powiedział Kapitan do wielkiego majtka, który do tej pory stał za nim. Majtek górował posturą nad wszystkimi, jego bary ledwo mieściły się w krwisto-czerwonej koszuli a brzuch uniemożliwiał zapięcie guzików. Jego mina mówiła wyraźnie, że jeśli ktoś odbierze mu tę skrzynię, to najprawdopodobniej przypłaci to życiem. Olbrzym był niewybredny jeśli chodzi o broń – za pasem miał zatknięty ogromny tasak.

- Todd, przywiozłeś rum dla wszystkich?
- Tak jest, Kapitanie! - Todd był ostatnim, który zgodziłby się być pominięty w podziale łupu. Postawił sporych rozmiarów beczułkę na drewnianej skrzyni ze skarbem. Kapitan był zadowolony.
- Bill, przyprowadź Dolly.
Pirat Bill posłusznie zniknął w jaskini. Też za nic nie pozwoli się pominąć gdy skarb jest w zasięgu ręki.
- Zabieraj ode mnie łapy! - Okropny wrzask dotarł do ich uszu. Dolly widocznie miała inne zdanie na temat swojej roli. - Puszczaj! Sama pójdę!
Ale szybko się okazało, że wola dziewczęca musi przegrać z męską siłą. Dolly została doprowadzona przed oblicze Kapitana.
- Zostaniesz moją żoną. Tu i teraz. Wszystko musi być tak, jak trzeba. Gdzie pastor?
Grupa piratów rozstąpiła się i ukazał się mocno wystraszony, chudy i mizerny pastor. Przerażony i niepewny, czy tak właśnie należy postępować, powiedział cicho:
- Jestem, Kapitanie.
- Dobrze, w takim razie zaczynaj.

Pastor wyjął Biblię, otworzył ją i zbliżył nos do pożółkłych kartek.
- Nic nie widzę. Za ciemno tu.
- To ślubu nie będzie? – zaniepokoiła się Dolly. Widać Kapitan wiedział, jak oczarować dziewczynę.
- Zaraz, zaraz – uspokoił ją szybko. - Ślub będzie. Dajcie tu pochodnię.

Olbrzym uczynnie stanął obok z pochodnią. Niepewnie patrzył na beczułkę, która miała uświetnić dzisiejszą ceremonię. W końcu machnął niecierpliwie pochodnią:
- Pośpiesz się!
Pastor osłonił książkę ramieniem, była to najcenniejsza rzecz dla niego w tej chwili, Biblia jego ojca. Żadne skarby nie są jej warte. Zawadził przy tym kościstym łokciem o pochodnię. Olbrzym nie puścił ale zatoczył się i wylądował zadkiem na beczce, która rozleciała się pod takim ciężarem. Wkoło zapachniało rumem i zakręciło olbrzymowi w nosie tak, że kichnął jak tornado. Pochodnia wypadła mu z ręki i spadła wprost na rozlaną ciecz. Buchnął jasny płomień, pochłaniając skrzynię ze skarbem.

Kapitan rzucił się w jej stronę, ale odciągnęła go silna dziewczęca dłoń. Zdążył tylko krzyknąć:
- Uciekaj, Hoss!

Olbrzymowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Szybko odturlał się pod najbliższe krzaki. Nagle niebo zatrzęsło się od wybuchów, wystrzały słychać było na wiele mil. Piraci rozpierzchli się w popłochu nie znając źródła owych wybuchów. Po chwili jednak zorientowali się, że nic im nie grozi. Zaczęli wychylać rozdziawione gęby i słychać było zachwycone: „Ale cudo!” oraz jeden dziewczęcy głosik z krzaków:
- Kapitanie, jesteś boski!

Za te słowa Kapitan oddałby duszę, gdyby ją w ogóle miał.

Wybuchy najwidoczniej przytłumiły piratom słuch, bo nie usłyszeli okrzyków nadchodzących ludzi szeryfa Kincaida. Po chwili spora grupa uzbrojonych mężczyzn stała już na polanie.
- Wychodzić z rękami do góry! - wrzasnął swym potężnym głosem Ben Cartwright. Odpowiedziała mu martwa cisza. Zdawało się, że na polanie nie ma żywej duszy. Czuć było tylko smród siarki i spalenizny.

- Liczę do trzech i strzelam! - krzyknął tym razem Adam, mierząc z rewolweru w stronę najbliższych krzaków.

- Nie! - odkrzyknęło coś w krzakach cienkim głosem. Gałązki poruszyły się i wyszła Dolly Kincaid ciągnąc za sobą coś dziwnego. Ben nie wierzył własnym oczom. Popatrzył zdezorientowany na szeryfa a potem na stojącego obok niego Adama.

Adam pierwszy opuścił rewolwer, podjechał do Kapitana i pociągnął za czarną brodę, która razem z kapeluszem i sporą ilością włosów została mu w ręce. Teraz już Ben bez trudu rozpoznał swoją najmłodszą pociechę, która o ile mu było wiadomo, powinna spać w łóżku. Za ową najmłodszą pociechą zaraz pojawiła się jego druga pociecha wciśnięta w czerwoną koszulę Adama, z tasakiem Hop Singa za pasem. Owa pociecha również powinna spać w domu martwym bykiem.

Ludzie szeryfa właśnie wyciągali z krzaków pozostałych „piratów” a sam szeryf Kincaid nie spuszczał z kolei oka ze swojej pociechy, którą własnoręcznie zamknął w domu przed wyjściem. Ostatni pojawił się „pastor” dzierżąc w objęciach Biblię swego ojca, całą i nienaruszoną.

- Co to było? - zapytał oniemiały Ben.
- Fajerwerki... - mruknął Joe, pozbawiany właśnie przez Adama wszystkich atrybutów swojej władzy, które z brzękiem lądowały na kupce obok. Zebrała się tam spora część noży Hop Singa. Hoss sam delikatnie odłożył tam tasak.

------------------------------

Ben siedział w swoim fotelu, przed nim leżała zarekwirowana właśnie książka Charlesa Johnsona „Historia najsłynniejszych piratów, ich zbrodnicze wyczyny i rabunki”, obok wciśnięci w kąt kanapy siedzieli dziesięcioletni Joe i piętnastoletni Hoss, już wykąpani i przebrani.

Adam właśnie przyniósł im z kuchni ciepłe mleko. Hop Sing bowiem, wkurzony do granic możliwości, czyścił swoje odzyskane noże, co chwilę powtarzając coś o powrocie do Chin.

- Nawet Czarnobrody doczekał się królewskiej amnestii... – przerwał w końcu ciszę Mały Joe ale jedno spojrzenie na tatę wystarczyło, żeby się zorientować, że Czarnobrody na pewno nigdy nie był w takich tarapatach. Ciekawe, co by wtedy zrobił...

Ewelina

Cudni ci piraci. A Adam jak zwykle dojrzały i rozsądny Smile

Joe jak zwykle narozrabiał i jeszcze Hossa wciągnął Smile

Dobre, wesołe i bonanzowe, chociaż Joe jeszcze się będzie długo tłumaczył. Czarnobrody chyba miał łatwiej ... Smile

Odwiedzająca

Uroczy,mali obwiesie ci piraci Smile

Adam,jak to Adam poważny i rozsądny,ale to chyba z racji wieku Laughing

Fajne,śmieszne,bonanzowe z wesołym zakończeniem.

Lidka

Fajne prace dziewczyny, wersja Eweliny mnie nawet trochę natchnęła do przeróbki, tylko nie wiem, czy ukończę i podrzucę. Smile