www.bonanza.pl

Basia

AMG już po godzinie w towarzystwie Manuela i Carlosa wiedziała, dlaczego Margarita dostawała białej gorączki na sam ich widok. Po setnym „VIVA ELENA!!!” miała ochotę ich pogryźć. Siedziała na kanapie i uparcie wpatrywała się w filiżankę z czekoladą, którą trzymała w dłoniach. Miała wielką ochotę czymś rzucić. Szkoda takiej ładnej porcelany… Odstawiła filiżankę na stół i niby od niechcenia podeszła do kredensu z zastawą, gdzie stały różowo-białe szklanki. O tak, to paskudztwo zdecydowanie bardziej nadaje się do rzucania.
- Siostrzyczko…
- Jeszcze raz nazwij mnie swoją siostrą a popamiętasz!
- Aj, Margarita, daj spokój, w końcu któryś z nas zostanie twoim szwagrem…- powiedział Manuel.
- Po moim trupie!!! – wrzasnęła AMG.
- To się da załatwić…- mruknął Manuel, ale Carlos ze swoim „siostrzyczko” był głośniejszy, więc nikt Manuela nie usłyszał, za to wszyscy usłyszeli i zobaczyli lecącą szklankę… Najpierw jedną, potem następną i kolejną, AMG miała spory zapas amunicji, no i musiała rzucać szybko, zanim do domu wpadnie Ben i zakończy imprezę.
Jak się znalazła przy stoliku obok kanapy, tego AMG nie wiedziała, w każdym razie chciała chwycić za mało stylową figurkę konika, żeby się go pozbyć i ulżyć swojej wewnętrznej potrzebie wyładowania emocji… no właśnie, chciała chwycić za konika, ale złapała gitarę… Reszta potoczyła się już bardzo szybko, Adam wrzasnął i wyrwał jej gitarę, prawie wyrywając jej przy tym ramię ze stawu, pewnie zrobił to niechcący, ale złość w Margaricie-AMG wzięła górę i przyłożyła mu najmocniej jak potrafiła. Dopiero później poszła po rozum do głowy….

***
Przysięgam, że jak jeszcze raz Manuel wrzaśnie „Viva Elena” to mu ten śliczny język wyrwę, a Carlosa ukatrupię! Ile można… w kółko tylko, śliczna Elena, cudna Elena, wspaniała Elena, świata po za tą głupawą dziewuchą nie widzą, a przecież jest co oglądać, przecież gdzieś tam wzdycha pewna brunetka o wdzięcznym meksykańskim imieniu Josefina… A jeden z drugim tylko Elena i Elena. Takie oto myśli towarzyszyło Josefinie podczas całej drogi z Virginia City do Ponderosy. Jak do tej pory był tylko jeden moment, który się jej bardzo podobał – rozdziawiona buzia Adama, kiedy mu Margarita powiedziała, żeby się bagażami zajął. Tak… to wspomnienie jest bezcenne. A sama Margarita… też jakaś taka znajoma się wydawała… Trzeba z nią będzie pogadać na osobności, no bo jak to któraś z koleżanek, to przecież Adaś nie może jej przyłożyć!!!

Elena-Josefina siedziała w Benowym fotelu, po jednej stronie skakał nad nią Manuel, po drugiej Carlos. Cała ta sytuacja mogłaby być bardzo zabawna i przyjemna, gdyby nie to znienawidzone już imię – Elena.
Josefina zaczęła dość uważnie obserwować zachowanie siedzącej na kanapie Margarity, która co jakiś czas zerkała w stronę kredensu z poustawianymi tam w równych rządkach brzydkimi szklankami. Ależ oni mieli tego paskudztwa… Zanim Josefina zdążyła zareagować już pierwsza szklanka leciała w stronę Carlosa, za nią następna i kolejne. Ależ nabrała tempa- podziwiała Margaritę Josefina – jak seria z RKM-u. Postanowiła, że się dołączy do zabawy, przecież na stole stało kilka zapomnianych szklaneczek… Niby nie chcący potrąciła jedną, spadła i się rozbiła – Ojej…- westchnęła Josefina , cokolwiek fałszywie. Udało jej się stłuc jeszcze parę szklaneczek, zanim pojawił się Ben i zabawa się skończyła.