www.bonanza.pl

Ewelina

[quote zamiłowanie do nauki też mam, rozwinięte w wysokim stopniu, a chyba nie jestem spokrewniona... Czyli to też argument do zbicia.[/quote]

słówko "chyba" zostawia pewien margines... domysłów Smile

Rika

AMG

Aha, że niby rodzeństwo duchowe... można i tak...

Stefka

Mieli być Cartwrightowie w tle..., ale jakoś tła nie widać, jeszcze....

AMG

Ojojoj, cóż za niecierpliwość... Wink

Jak malarz mało zdolny, to najpierw robi szkic, a potem dopiero zamalowuje kawałki. Żaden ze mnie Zin czy Kobylewski, że trzy kreski i już wszystko jasne...

Stefka

A ze mnie żaden detektyw... Obiecałaś Cartwrightów, to ja ich szukam i szukam, i nie mogę znaleźć...

AMG

Cierpliwości... Jeszcze zmęczymy kilka kawałków torcika i dojdziemy do kolejnej warstwy...

Rika

Zapędy sadystyczne to ty miałaś do tej pory w stosunku do Adama. Przerzuciłaś się na nas? Za co?

MY CHCEMY CARTWRIGHTÓW!!! (tu mały plagiat z Josefiny).

Stefka

AMG

W którejś warstwie do Cartwrightów się dokopiemy...

Ewelina

A gdzie jeszcze do wisienki ! Sad

AMG

Wisienka na koniec.

Stefka

Czyli upragniony przez większość Adam pojawi się tuż przed końcowymi napisamy....

AMG

Nie dość, że holiczki, to jeszcze rymujące poganiaczki... Dobrze, że mam jakąś kolejną część.

Poker poszedł świetnie. Aż żal było odchodzić od stolika. Jednak pociąg raczej by nie poczekał…

Tom wpadł do pokoju jak burza. Jamesa już nie było. Tom dokładnie sprawdził pokój, swój bagaż, wymeldował się i podążył na dworzec. Jamesa wypatrzył przez okno przedziału i miał przyjemność go zaskoczyć swoim pojawieniem się.

- Myślałem, że już się ciebie pozbyłem – rzucił James pół-żartobliwie, pół-kąśliwie. Jak na pierwszą próbę komunikacji od dwóch dni, i tak nie było źle. Tom zresztą nadal miał żadne zdanie o ludziach wokół i nie spodziewał się niczego miłego, więc nie poczuł się dotknięty w żaden sposób.

Gdy pociąg ruszył, byli nadal sami w przedziale. Korzystając z tej sytuacji, Tom poinformował towarzysza o swoich najbliższych planach. Chciał widzieć się z Pinkertonem (tu James tylko chrząknął z lekceważeniem), potem jechać do Nevady.

- Po co?

- Żeby nie rozpytywać we wszystkich stanach z osobna o wypadek z 1868 roku – odparł Tom.

Jamesowi błysnęło oko. – Co wiesz i skąd?

- Mam swoje źródła. – Tom przekalkulował szybko w głowie potrzeby, szanse i korzyści. – Nie ma co powtarzać dwa razy. Powiem u Pinkertona.

- Keats ma kopalnie w Nevadzie? – drążył James.

- Ma kilka. Nawet opłacalne, niezłe złoża srebra.

- Kiedy kupił?

- Dawno. Nie za mojej pamięci. A nie widziałem u niego tych papierów.

- Czy mogło to być 16 lat temu?

- A cholera go wie – mruknął Tom. Nie był zadowolony, że tego nie wie, ale wśród wszystkich danych, które wyniósł z domu Keatsa, nie miał tych informacji, były same nowsze.

Potarł ze zmęczeniem twarz. – Chcę wiedzieć, kim jestem.

Było to zdanie tak proste i szczere, aż nietypowe, że James skinął z namysłem głową. – Pogadam z szefem. Nic ci nie mogę obiecać, ale pogadam.

Teraz Tom skinął głową i poprawił się na siedzeniu. – Miałem nockę, zdrzemnę się.

- Spokojnie, obudzę cię w razie czego. – James wyszczerzył nagle zęby w uśmiechu. – Skoro naraziłem się dla ciebie szefowi z tym spóźnieniem, to też cię tak łatwo nie puszczę samego.

Tom odwzajemnił uśmiech i przymknął oczy. W to ostatnie nawet wierzył.

zorina13

Chyba zaczynamy się zbliżać do Cartwrigtów skoro Tom chce jechać do Nevady.