www.bonanza.pl

AMG

Znajcie moje dobre serduszko... Jeszcze kawałek torcika?

- Nigdy mu nie ufałam. Zawsze miał złe oczy. Jak patrzył, to zawsze mnie ciarki przechodziły. Takie… zimne. Podstępne. – Pani Keats otarła czoło chusteczką. – Jak on śmiał…

- Wyrzuciłem go, niech zdycha na ulicy. – Samuel rozparł się na krześle. Ogarniała go jakaś dziwna ulga, która łagodziła wzburzenie. Każde spojrzenie tego gówniarza działało mu wybitnie na nerwy od lat szesnastu. Dziś widział je po raz ostatni i humor poprawiał mu się z minuty na minutę. – Na szczęście nie ma wykształcenia ani zawodu. Nic, co by mogło dać mu jakieś porządne życie.

- Trzeba go było w ogóle nie brać! – Pani Keats podniosła glos, po czym zakryła znów oczy chusteczką. – Trzeba go było od razu oddać, skąd przyszedł.

Samuel strzyknął śliną przez zęby. – O, raczej nie. Lepiej, żeby nikt nie wiedział, że byłem w pobliżu tego „wypadku”. I że nie przypadkiem przejąłem te kopalnie. Nie, niech zdechnie na ulicy albo w burdelu. Nikt go już nie znajdzie.

O ścianę holu opierał się mężczyzna. Kochanek Catherine. Jego piękna twarz tchnęła zimnym, kamiennym spokojem podczas całej rozmowy Keatsów. W pewnym momencie jednak w jego oczach pojawił się wilczy błysk. Po dłuższej chwili ciszy z pokoju oderwał się od ściany i cichuteńko zniknął z domu.

zorina13

Tak Josefina ma rację -lubimy te westerny bo są taką ucieczką od szarej codzienności ,niestety takich mężczyżn nie ma.

AMG bardzo ciekawe.
Co będzie dalej ?

Ewelina

AMG, Ty tak do Świąt Bożego Narodzenia będziesz nam serwować po kawałeczku torcika? Żebyśmy się nie przejadły zanadto? To podpada pod paragraf o znęcaniu się... może mobbing? ale to nie to... prawie...
I co dalej ????!!!!!!

ania2784

Ja się nie chcę ćwiczyć w cierpliwości... Ja chcę wiedzieć, co będzie dalej. I kiedy pojawią się Cartwrightowie? Kiedy ciąg dalszy?

Ewelina

Ćwiczenia w cierpliwości to trochę tak jak joga... czuj się jakbyś siedziala w pozycji lotosu Smile

Jak napisałam, że chcę wiedzieć, co będzie dalej, to AMG odpisała mi w stylu... nie powiem kogo... że chcieć to sobie mogę... tylko nieco łagodniej niż klasyk tej wypowiedzi Sad

Więc ćwiczę tę pozycję lotosu... na wszelki wypadek... nie jest taka trudna i lepiej się myśli Smile

ania2784

Nie ćwiczę jogi, bo mnie denerwuje siedzenie w jednej pozycji dłużej niż pół godziny. Zdecydowanie bardziej wolę żywsze ćwiczenia, po których też się dobrze myśli, bo krew szybko dociera do mózgu. I nic nie poradzę na fakt, że moja wyobraźnia została rozbudzona... Może chociaż AMG zaczęłaby nam serwować dłuższe, znaczy większe kawałki tego tortu???

AMG

Ależ, kochana, to Twoje/Wasze chcenie jest dla mnie czymś niezwykle cennym i istotnym. Stanowi mianowicie dowod na to, że moje amatorskie wypociny znajdują zainteresowanie u (wybranej, a jakże) publiki.

Ewelina

Czyli Ty się delektujesz ze smakiem naszym "chceniem" a my się denerwujemy z niecierpliwością czekając na ciąg dalszy... To jednak jest sadyzm...

ania2784

Czyli bardzo brzydka cecha charakteru... A ktoś mi wczoraj wypominał, że mu opinię psuję...

AMG

Oj, zaraz sadyzm... Razz

Weźcie pod uwagę, że ja to piszę na bieżąco, nie mam na razie za dużo.

Rika

zorina13

Rika a ty skąd to wiesz.
Praktujesz jogę ?

Rika

Kiedyś ćwiczyłam. Ale mam problem z czymś, co się fachowo nazywa "pozycje odwrócone". Jakkolwiek głupio to brzmi Laughing

. Chodzi po prostu o pozycje z głową w dół. Nie podobają mi się i nie lubię ich ćwiczyć. A jest ich całkiem sporo i nie bardzo dają się "opuścić".

ania2784

AMG

To może po kawałeczku torcika dla łasuchów?

W saloonie panował zwykły gwar. Niepozorny człowieczek o szczurzej twarzy zamówił u barmana whisky, którą otrzymał natychmiast, w tempie wprost przyjacielskim, po czym rozejrzał się leniwie. Przy stołach karcianych siedzieli ci sami ludzi, co zwykle, między stolikami migały te same kolory sukienek, co zwykle. – Żadnych nowych zakupów, Kevin? – zażartował, nie widząc ani nowych sukienek, ani nowych właścicielek takowych.

W końcu ruszył do stolika w rogu sali, gdzie było najbardziej przejrzyście, choć i najciemniej. W samym rogu siedział tylko jeden człowiek, wszystkie krzesła wokół były puste.

Osobnik o szczurzej twarzy przyjrzał się postaci leniwie opartej o ścianę. Mężczyzna, rozparty w krześle z miękką gracją wielkiego kota, odwzajemnił spojrzenie spod przymrużonych oczu. Szczerząc zęby, szczurek przysiadł się do stolika.

- Stary wyrzucił cię w końcu z domu?

- Aha. – Mężczyzna, wyrzucony dziś rano z domu Keatsów, uśmiechnął się uprzejmie.

- Miałbyś coś dla mnie? – Szczurek obrócił się obojętnie w stronę sali, sącząc złoty płyn ze szklaneczki.

- Może. Ale chcę coś w zamian. – Mężczyzna zsunął się głębiej w krześle i nasunął kapelusz na oczy.

- Ile?

- Zielone sam zarobię. Chcę informacji. Na początek stara niańka, moja i Kate.

- Skąd wiesz, czy żyje?

- Jeśli chcesz moich informacji – spod kapelusza błysnęły wesołe oczy – to ją wytrzaśniesz i spod ziemi. Albo będzie więcej szukania.

- Czy twoje informacje są tego warte?

- Dowiesz się. – Wesoły błysk w oku nagle zlodowaciał, nie tracąc na intensywności. – Gramy na moich warunkach, albo sam sobie poradzę. Twój wybór.