www.bonanza.pl

ADA

Być może tak. Szkoda, że to nie my miałyśmy wpływ na scenariusze Bonanzy. Wtedy losy wszystkich panów C potoczyłyby się zupełnie inaczej tzn. według naszych pomysłów Smile

zorina13

To już by była trochę inna Bonanza ,nie wiem czy lepsza ale na pewno inna od tej którą znamy.

ADA

Masz rację Zorino. Ja uwielbiam Bonanzę z tymi jej wszystkimi niedociągnięciami, choć czasem zastanawiam się jak wyglądałyby losy żonatego Adama. Mogłoby być naprawdę ciekawie. Szkoda, że tak się nie stało. Producentowi za bardzo zależało na kasie, a i życzeniami widzów za bardzo się sugerował. Osiągnął wreszcie to, że Pernell odszedł z serialu.

zorina13

Pewnie czuł ,że się nie rozwija jako aktor i człowiek ,odgrywając ciągle te same historyjki ,motywy i schematy.

ADA

Oczywiście. A wystarczyło dać mu szansę, pozwolić na realizowanie jego pomysłów, zawierzyć jego aktorskiej intuicji, a Bonanza mogłaby być dużo ciekawsza.

zorina13

Właśnie mnie ciągle zastanawia ,jakby wyglądała Bonanza gdyby udało się przeforsować pomysły Pernella.
Może zniosłabym żonę Adama ,gdyby to była ładna ,kobieta z charakterkiem.
Prawie wszystkie pisaliścię w komentarzach ,że Nat jest bardzo do tatusia podobny ale właśnie taki powinien być a nie nijaki.

ADA

Bo, Adam nie mógłby mieć nijakiego syna. Takie dwie mocne indywidualności i scenariusz pisze się sam Wink

Ewelina

Przecież Dortort niekoniecznie musiał ranić fanki widokiem żony Adama. Adaś mógł pojechać w dłuższą podróż, przysłać wiadomość o swoim ślubie i ... wrócić jako wdowiec z dziecięciem na ręku ... i nadal byłby atrakcją dla okolicznych bab i fanek, facetem do wzięcia, nie pętałaby się koło jakaś baba i kontynuacja rodu byłaby zapewniona ... wtedy Bonanza mogłaby być prawdziwą sagą rodu Cartwrightów ...

zorina13

To prawda.
Natan sobię coś postanowi i nie ma mowy by ktoś go przekonał ,że jest inaczej.
I zawsze jest sobą a to takie rzadkie.

ADA

Tu zadziałała zasada jaki ojciec taki syn, a Nat szczególnie mi się podoba właśnie jako ten bardzo stanowczy, bezkompromisowy odważny młody człowiek.

Camila

Zbliżała się kolejna potańcówka w Ponderosie, ale ta była inna niż wszystkie do tej pory, bo zorganizowana nad krystalicznie czystymi wodami jeziora Tahoe.
Czerwone promienie letniego zachodzącego słońca oświetlały jeszcze nadal bardzo mocno wirujących w tańcu, czasem też dało się słyszeć krzyczące damy przydeptywane w tańcu przez swych partnerów.
Ben i Hoss przez prawie cały czas o czymś dyskutowali z gośćmi przy misie z ponczem, a Adam i Joe oblegani byli przez najładniejsze dziewczęta, które się tam znalazły.
Wszystkie te poczynania obserwowała oparta o drzewo młoda kobieta w lawendowej sukni i takiej samej apaszce przytrzymującej jej sięgające do pasa lekko mieniące się różnymi odcieniami brązu włosy.
Jeszcze przez dłuższą chwile temu się przyglądała, ale czując napływające łzy do oczu postanowiła wrócić do domu, a w myślach tylko na siebie krzyczała:
Głupia! Teresa, no i po co przyszłaś jak ty i tańczyć nie umiesz. Takiej szarej myszy nikt nie zauważy. Nawet nie umiesz nikomu odmówić, a teraz co płaczesz i dobrze ci tak.
Jednak nim uszła kilkanaście kroków usłyszała dziwne poruszenie i bardzo podniesiony męski głos, który skojarzył jej się z piskiem wydobywający się gardła Małego Joe.
- Adam czyś ty zwariował.
Stojąc tyłem do nich poczuła w sobie niespotykaną do tej pory ciekawość. Nie mogąc jej przezwyciężyć w końcu się odwróciła i jej oczom ukazał się najdziwniejszy widok jaki mógł się zdarzyć.
Po pas w wodzie nie przejmując się patrzącym na niego ludziom i najspokojniej w świecie brodził w szarym garniturze Adam zrywając co większe i ładniejsze rosnące białe nenufary.
Teresa stała jak zauroczona, a Adam powoli zaczął się do niej zbliżać nadal trzymając kwiaty, ale prawie wszystkie wylądowały na ziemi oprócz jednego, który wsunął w jej włosy. Leciutko ja do siebie przyciągnął, a dziewczyna nawet nie spróbowała się wyrwać i w pierwsze takty walca zaczęli wirować.

Nim las
nim kłos,
nim noc dojrzeje,
ktoś wygra los,
ktoś porzuci nas.
Nasz dom,
nasz ląd zniknie gdzieś,
odpłynie w dal biała wieś,
będziemy snem, zorzą zórz,
morskim dnem i gwiazdą.
Pokochaj mnie z całych sił,
pokochaj mnie na sto lat.
Pokochaj mnie, jakbyś był
tak młody, jak był dawniej świat.
Już zielenieje sad po burzy,
nim roztopimy się w podróży.
Ty kochaj mnie od nocy, do nocy,
aż po noc.
Nim kłos,
nim las,
nim noc dojrzeje,
masz jeszcze czas,
by pokochać mnie.
Bo jak to jest,
jak to tak,
że więdnie bez, cichnie ptak,
zegary tak śpieszą się,
biegną dnie i noce.
Pokochaj mnie, lesie mój,
kochajcie mnie, ranne mgły,
darujcie mi szary strój,
tak mało już nocy i dni.
Znów zielenieje sad po burzy,
nim roztopimy się w podróży,
ty kochaj mnie od nocy, do nocy,
aż po noc.

Zapominając o całym świecie Teresa wtuliła się w jego ramiona i czuła jakby ją w nich niósł, a nie razem tańczyli. Nadal wirując oddalali się od ciekawskich oczu. Dopiero teraz w świetle księżyca nie słysząc muzyki ani otaczającego gwaru do jej uszu dotarł zmysłowy szept Adama
-Kocham cię.
Teresa nieznacznie uniosła opartą o jego zanadrze głowę by w tej chwili Adam mógł ją pocałować. I nie przestając nadal się całować powolnie kołysali się w takt bicia ich serc.

****
Słowa piosenki: Agnieszka Osiecka

Kola

Bardzo piękne i bardzo romantyczne. O ile się nie mylę są tu dwie rzeczy z filmu "Noce i dnie". Oczywiście te nenufary, które zbierała postać grana przez Karola Strasburgera dla Barbary Niechcic i chyba jest to piosenka przewodnia do tego filmu, ale mogę być z błędzie.

ADA

Camilko, bardzo ciekawy pomysł. Adam musiał wyglądać niesamowicie z tym naręczem kwiatów. Cóż my możemy sobie tylko pomarzyć Wink

zorina13

Kamilko ,piękne ,takie romantyczne i cudowne.

Aga

Tak romantyczne, Adam brodzący z naręczem kwiatów Very Happy