www.bonanza.pl

Aga

ADA... Adam był dżentelmenem a Powolniak to był u Hiacynty Very Happy

ADA

Masz rację, ale tamten Powolniak nie był zdaje się aż takim powolniakiem Wink

jak nasz Adaś Very Happy

Aga

Mnie się zdaje, że w Adam późno skonsumowal znajomość z Laurą, a przynajmniej mam taką nadzieję...i do tego z musu. Wink

Gość

Aga

Aaa ... wiesz, że mi ciągle sytuacja wymyka się spod kontroli to i deko szaleństwa jest. Very Happy

Dzięki za komentarze, które w dużej mierze przyczyniły się do kształtu tego fanficzka. Rolling Eyes

Ewelina

Noworoczne plany i postanowienia.

Przy stole w Ponderosie panowała cisza. Przerwało ją pytanie Bena. Tradycyjnie, powtarzane co rok, o tej samej porze:
-i co synowie? Jakie są wasze postanowienia noworoczne? – podstępnie zapytał senior rodu.
-w tym roku zaskoczymy cię, pa – odpowiedział najstarszy z braci.
-a czymże to mnie zaskoczą moi wspaniali synowie – zakpił Ben – co rok powtarzam pytanie o wasze noworoczne postanowienia, później zadaję kolejne pytanie o ich realizację i nie pamiętam, żebyście kiedykolwiek je spełnili – zaśmiał się.
-a w tym roku, pa, będzie inaczej – obiecał Adam – w tym roku, pa nasze postanowienia będą takie, że … je spełnimy …
-obiecanki, cacanki – przerwał mu Ben …
-nie, pa – kontynuował Adam – w tym roku nasze postanowienia będą zgodne z naszymi pragnieniami.
-przecież wy zwykle robicie to, czego chcecie? – zdziwił się Ben
-no właśnie! Postanowimy, że zrobimy to, co lubimy i dlatego w tym roku je spełnimy – obiecał Adam. Ale wymyślił! Nasz brat to ma głowę na karku! – z podziwem pomyślał Hoss
Dlaczego ja na to nie wpadłem? – z żalem westchnął Joe.
Ben lekko wytrzeszczył oczy.
-Czyli … zrobicie to, co byście i tak zrobili? – upewnił się – no tak. To istotnie, macie szansę na ich spełnienie … - a czegóż to zamierzacie dokonać? Jeśli wolno spytać?
-ja sobie podaruję jeszcze jeden rok – mruknął Adam – będę kilka razy w San Francisco w interesach … rozerwę się nieco, a szukanie odpowiedniej żony odłożę na następny rok. W tym sobie pohasam wolny jak … motylek – uśmiechnął się ukazując dołeczki które podziwiała połowa pań w Wirginia City i okolicach.
-a ja, pa – deklarował średni syn Hoss – ja nie będę się martwił tym, że jestem nieco … gruby i będę jadł tyle słodyczy, ciastek, ciast i tortów na ile mam ochotę. W tym roku. W przyszłym zacznę się zastanawiać nad swoją tuszą. Ben ukrył uśmiech nie chcąc urazić miłego grubasa.
-o tak synu. Wierzę, że i ty spełnisz swoje noworoczne postanowienie – stwierdził starając się utrzymać maksimum powagi.
-a ty synu? – zapytał swoją najmłodszą pociechę
-ja, pa? – odparł Joe i spojrzał na braci jakby szukając u nich wsparcia. Kiwnęli porozumiewawczo głowami.
-Ja, pa postaram się poznać jak najwięcej dziewcząt, umawiać się z nimi, żeby … znaleźć tę najodpowiedniejszą dla Cartwrighta – zręcznie wybrnął z trudnej sytuacji rodzinny beniaminek.
Hm! – mruknął Ben – mam nadzieję, że choć w jednym roku dotrzymacie tego, co postanowiliście. Jak przystało na poważnych mężczyzn, choć przyznam się … te wasze postanowienia niezbyt mi przypadły do gustu. Cóż, to wasze pragnienia, nie moje i to wy będziecie je spełniać a nie ja – uśmiechnął się zastanawiając się nad życiem i niespodziankami, jakie ono przynosi.

* * *

Adam przyjechał do San Francisco. Zdążył załatwić już wszystkie sprawy w bankach i zarządach spółek w których Cartwrightowie mieli udziały. Kolejne sumy wpłynęły na konto Ponderosy i jego własne. Najstarszy syn Bena dbał również o swoje interesy i zarobione pieniądze rozsądnie lokował w intratnych i pewnych przedsięwzięciach. Z zadowoleniem jeszcze raz obejrzał stan swojego konta. Uśmiechnął się - Sprawy załatwione. Ugody podpisane. Wpłaty wpłynęły tam gdzie powinny. A teraz mogę się nieco … zrelaksować. Zdaje się Chez Rose ma ciekawą ofertę. Jak zwykle … – przeciągnął się leniwie. A! Byłbym zapomniał! Miałem odwiedzić kolegę. To mi zajmie ze dwie godziny … a potem? Chez Rose
Stanął przed domem Wardów. Zastukał kołatką. Otworzyła mu pokojówka.
-państwo proszą – otworzyła szerzej drzwi i odebrała od niego okrycie i kapelusz.
W salonie stał Jimmy Ward, jego żona i … jeszcze ktoś …
-hej! Adam! Wieki cię nie widziałem … co u ciebie słychać? Ożeniłeś się? – kolega zasypywał go pytaniami. Zreflektował się i przeprosił – wybacz, nie przedstawiłem cię paniom – to moja żona Beth i moja młodsza siostra Luiza. Adam stał jak zaczarowany. Zjawisko, które stało przed nim odebrało mu mowę. Na jakiś czas. Ona wygląda dokładnie tak jak wcielenie moich marzeń. – pomyślał. Oprzytomniał. Przywitał się z paniami wygłaszając zwyczajowe formułki grzecznościowe.
-Jimmy tyle opowiadał nam o panu – stwierdziła Beth – a teraz pana zobaczyłyśmy i nawet możemy porozmawiać - uśmiechnęła się do niego
-tak, jesteśmy bardzo ciekawe, jak się żyje w Nevadzie, na ranczo i o … - urwała nieco zawstydzona Luiza – nie spuszczając wzroku z gościa
-tak, ma’am? O? –
-no, o Indianach, kowbojach, górach – wyjaśniła rumieniąc się Luiza.
-to … bardzo dużo do opowiadania – uśmiechnął się Adam z zachwytem oglądając rumieńce na twarzy ślicznej dziewczyny - co najmniej kilkanaście godzi – dodał. Poparł go Jimmy
-Adam, a spieszysz się gdzieś? Masz jakieś plany na wieczór? Adam gorliwie zaprzeczył.
-to opowiadaj. Chętnie wszyscy posłuchamy – zapewnił. A w rewanżu będziesz mógł posłuchać jak Luiza pięknie gra na pianinie. Mamy Erarda! Co za dźwięk!.
Adam zapewnił, że z przyjemnością posłucha gry panny Luizy. Usiłował sobie przypomnieć co Jimmy przed laty mówił o swoich siostrach. Jedna była starsza i miała męża i dzieci. To na pewno nie ta. Druga była młodsza, i zdaje się utalentowana muzycznie. Jimmy opowiadał, że na wszystkich uroczystościach rodzinnych musiała coś śpiewać … co jeszcze? Szkoda, że wtedy tak nieuważnie słuchał. Na pewno wiele razy ją widział ... Ciekawe, czy jest z kimś zaręczona?
-Adam ale nie odpowiedziałeś mi jeszcze na moje pytania! Masz żonę? Dzieci?
-nie – odpowiedział Adam – jeszcze nie założyłem rodziny. Mieszkam na ranczo z ojcem i braćmi … na razie. A ty, dawno temu się ożeniłeś?
-pół roku temu. W Europie! Dlatego nie dostałeś zaproszenia na nasz ślub – usprawiedliwił się Jimmy – to teraz w rodzinie jedynie nasza Luiza jest do wzięcia – zażartował – może weźmie ze mnie przykład i zdecyduje się na jakiegoś konkurenta, bo na razie wszystkich odrzuca. Powiedziała, że wyjdzie za mąż tylko za tego, w którym się zakocha – oburzył się Jimmy – te współczesne kobiety! Istna feministka! Albo sufrażystka?! Brakuje tylko, żeby zdjęła gorset i maszerowała wznosząc okrzyki precz z męską dominacją – zgorszył się. Luiza i Beth zaśmiewały się do łez. Adam słuchał z dużym zainteresowaniem.
-och! Jimmy! Przecież i my rozmawialiśmy o miłości – przypomniała Beth – a Luizę karcisz za to, że też chce kochać męża?
-My, to my, ale skąd Luiza ma wiedzieć, czy to odpowiedzi facet? Zakocha się w jakimś łotrze i kłopot gotowy – zatroszczył się starszy brat.
-Luiza nie jest głupia. Wie w kim się zakochać … urwała Beth gdy spostrzegła wzrok Luizy utkwiony w czarnowłosym koledze Jimmy’ego – na pewno wie – dodała.
Na drugi dzień, rano Adam wysłał telegram do Ponderosy w którym zawiadamiał Bena, że są sprawy do wyjaśnienia, interesy do załatwienia i pozostanie jeszcze dwa tygodnie w San Francisco.
Dwa tygodnie później Ben dostał telegram, w którym Adam zawiadomił go, że … wraca ... wraz z żoną do Ponderosy.

* * *

Hoss popędzał konia. Jechał do Bessy. Swojej aktualnej sympatii. Powodem pospiechu była obietnica dziewczyny, że dzisiaj piecze szarlotkę. Pyszną, pachnącą cynamonem, słodką … rozpływającą się w ustach. Hoss z trudem łykał ślinkę. Uwielbiał szarlotkę.
No … już widać dom Bessy. Za chwilę znajdzie się w niebie.
Był jednym z Cartwrightów, Pożądanym konkurentem. Posadzono go więc na honorowym miejscu przy stole i raczono kolejnymi porcjami tego smakołyku. Na szczęście Bessy upiekła parę blach tego specjału. Hoss zjadł mniej więcej … dwie. Szarlotkę z trzeciej blachy zjedli pozostali członkowie rodziny i Bessie. Hoss obrzucił rozanielonym wzrokiem okruchy na talerzu, wpatrzoną w niego Bessy i jej rodzinę, podziękował szarmancko za poczęstunek, obiecał, że niebawem znów ich odwiedzi. Grzecznie pożegnał się i ruszył w powrotną drogę do domu. Nagle przypomniał sobie, że miał wpaść do Richardsonów, żeby obejrzeć źrebaka, któremu coś dolegało. Na szczęście nie było to nic poważnego. Pan Richardson odetchnął z ulgą i był bardzo zadowolony. Pani Richardson była wdzięczna i zaprosiła Hossa na świeżo upieczoną szarlotkę. Wyśmienitą – jak zapewniała. Hoss skwapliwie skorzystał z okazji.
Ciasto rzeczywiście było pyszne. Hoss ku radości pani Richardson zjadł całą blachę tego smakołyku, chwaląc jej kunszt kulinarny. W tym czasie wpadła w odwiedziny sąsiadka Richardsonów pani Lucy i przyniosła blachę z szarlotką własnego wypieku. Jako niewątpliwy koneser Hoss został poproszony o ocenę. To była czwarta blacha szarlotki zjedzona przez Hossa tego dnia!
Pani Richardson podała kawę. Do kawy jako osoba uważająca się za należącą do wyższych sfer towarzyskich podała tort. Hoss na widok smakołyku obficie ozdobionego kremem nie mógł się powstrzymać od zjedzenia go. Oczywiście jako dżentelmen pochwalił i ten wyrób cukierniczy, co zaowocowało poczęstowaniem go kolejną porcją tortu. Dużą, bo wszak częstowano dużego mężczyznę. W oczach Hossa od czasu do czasu pojawiała się zaduma? Pytanie?
Podniósł się, podziękował za pyszny poczęstunek, pochwalił umiejętności kulinarne obu pań, wsiadł na Chub’ba i … pognał w kierunku Ponderosy. Kiedy dojeżdżał do sosnowego zagajnika, zatrzymał Chub’ba, zsiadł z konia i … popędził pod najbliższe drzewko. Schylił się, ukucnął, jakby czegoś szukał … podobna sytuacja powtórzyła się przy kolejnym drzewku … i kolejnym …
Kiedy dojeżdżał do domu, zsiadł z konia, zaprowadził go do stajni, zaopatrzył w wodę i siano.
Wszedł do domu. Ostatkiem sił usiadł na fotelu, potoczył wzrokiem po salonie, nie odpowiadając na nieco zdziwione spojrzenia pa.
Wszedł Hop Sing
-o! panicz Hoss! Jak dobrze. Ja mieć szarlotka dla panicza Hossa … Panicz Hoss uwielbiać szarlotka … bardzo uwielbiać … - urwał widząc przerażenie w oczach swego ulubieńca.
Hoss zerwał się z fotela, spurpurowiał i krzyknął
-nie! Nie chcę szarlotki! Ben oniemiał. Hoss odmawiający zjedzenie słodkości? Krzyczący na rodzinę? To się nie mieści w głowie! To niemożliwe! Wtem do domu wpadł Joe z rewolwerem w ręce.
-Hoss! Kto cię gonił? – zapytał
-mnie? Ktoś gonił – zdziwił się Hoss
-no … w tym lasku, tropiłeś kogoś, jakby Indianina, bo bardzo sprytnie to robiłeś … schodziłeś a konia i chowałeś się pod sosnami – urwał widząc konsternację w oczach brata
-ekhm … zdawało mi się, że ktoś mnie tropi – usiłował wybrnąć z kłopotliwego położenia Hoss
-musiał cię ktoś tropić … i to ktoś diabelnie sprytny, robił kółka, bo co Chub robił kilka kroków, zatrzymywałeś go i kucałeś pod sosną … powtórnie urwał, gdyż przyszło mu na myśl, że … różne mogą być przyczyny kucania pod sosną …
-zdawało mi się, że ktoś mnie tropi – wrzasnął czerwony ze złości Hoss i dodał – nie chcę szarlotki! Wyszedł z domu. Rzucili się do okna i zobaczyli, że wchodzi do stajni. Ben z zastanowieniem pokręcił głową. Dziwne. Adam nie wraca, Hoss nie chce jeść szarlotki … co jeszcze?

* * *

Joe wracał od kolegi. Wizyta była bardzo interesująca Oglądali nowe lampy kupione do odrestaurowanego przez Eda powozu. Doszli do wniosku, że będą idealnie pasowały. Tak, wyglądały wspaniale, stara, dobra angielska robota!. Nie spieszył się do domu. Nie popędzał Cochisa. Kiedy przejeżdżał koło grupy drzew usłyszał cichy płacz. Zsiadł z Cochisa. Przywiązał do do pobliskiej sosenki. Rozejrzał się. Pod jednym z drzew stała młoda dziewczyna i cichutko, rozpaczliwie szlochała. Joe podszedł do niej.
-co się stało? Mogę pomóc? – zapytał. Dziewczyna odmownie pokręciła głową. W jej oczach widać było rozpacz. Łzy leciały i kapały na twarz, suknię, ręce, …
-hej! Niedługo nas zatopisz – usiłował zażartować Joe, ale jego starania nie odniosły skutku. Poprawił fryzurę, cóż … nikt nie zwracał uwagi na nieskazitelną linię uczesania i wypracowany kosmyk opadający na czoło. Widząc smutek w oczach dziewczyny (ładnej, bardzo ładnej dziewczyny) usiłował dociec przyczyny … co ją tak załamało?
-odszedł … odszedł do innej – z trudem wyłowił słowa
-kto odszedł – niezbyt taktownie zapytał Joe
-Tom Marsden, przychodził do nas, pięknie mówił o tym jak mnie kocha, przynosił kwiaty a potem odszedł … do córki dyrektora kopalni. Tom. Ile razy rywalizował z nim o względy dziewcząt? O to który więcej z nich zaprosi na spotkanie? Skradnie całusa? Nie wiedziałem, że ona tak rozpaczają, kiedy się odchodzi do innej … – ze wstydem pomyślał Joe.
-nie płacz. On nie jest ciebie wart. Spotkasz na pewno kogoś lepszego, takiego, który naprawdę będzie cię kochać – próbował pocieszyć dziewczynę Joe.
-ja nie płaczę po nim. Okazał się podłym draniem. Chciwym. Przecież ta panna … jest bogata i … tylko bogata. Żal mi jej. Jeśli przyjmie jego oświadczyny, to niewiele zyska. On zostanie bogatym człowiekiem, ona dostanie męża, który nie potrafi dotrzymać danego słowa.
-to dlaczego tak płaczesz? – dociekał Joe
-ze wstydu i żalu nad swoją głupotą – z humorem stwierdziła dziewczyna i otarła oczy.
-chyba mi pomogłeś – przyznała – jakoś raźniej patrzę na świat. Rzeczywiście mężczyzn tutaj nie brakuje i pewnie znajdzie się jakiś miły i … wierny – dodała. Joe rycersko ofiarował jej chusteczkę do otarcia łez, błogosławiąc Hop Singa, który prawie przemocą wcisnął mu czystą sztukę do kieszeni, zabierając starą (zdaniem Joe jeszcze dobrą) do prania.
Wrócił do domu. Hoss i Ben przywitali go wiadomością, że u Hamiltonów będzie potańcówka i nowe dziewczęta. Z pewnością Joe, ozdoba okolicy będzie święcił triumfy towarzyskie i będzie rozrywany jako partner do tańca.
-wiesz pa, raczej nie będę szukał dziewczyny na takich zabawach. Zależy mi na poważniejszej pannie, statecznej, spokojnej – wziął ze stołu gazetę i wyszedł z salonu pozostawiając Bena i Hossa skamieniałych ze zdziwienia.

* * *

Adam wrócił ze swoją świeżo poślubioną żoną Przedstawił rodzinie i wytłumaczył przyczyny tak szybkiego ślubu.
-ja się w nim zakochałam jeszcze jako dziewczynka. Przychodził do mojego brata – tłumaczyła Luiza
-a ja się w niej natychmiast zakochałem, kiedy ją zobaczyłem, gdy dorosła – zażartował Adam – a tak poważnie, to i uczucie i fakt, że rodzice Luizy i Jimmy’ego wyjeżdżają na rok do Europy przyspieszyły ślub. I dobrze – podsumował sprawę Adam.
-hm. Bardzo dobrze – poparł go Ben i dodał – pierwszy raz się cieszę, że twoje noworoczne postanowienie nie zostało dotrzymane. Zastanawiam się, dlaczego moi pozostali synowie też nie dotrzymali swoich postanowień. Pewnie mieli swoje powody?
-pewnie mieli, pa – przyznał Hoss – ja na jakiś czas chyba … nie tknę słodkości
-ja też spoważniałem – przyznał Joe.
Ciekawe, na jak długo? – zastanowił się Ben. Cóż, dobry i rok – uśmiechnął się wyrozumiale – No i Adam … ten to już nie ma wyjścia. Zresztą dziewczyna śliczna, sympatyczna, siostra kolegi, z dobrej rodziny. Lepiej nie mógł trafić. Nawet dobrze to wszystko wyszło. Pierwszy raz jestem zadowolony! I to z niedotrzymania postanowień noworocznych!.

zorina13

Adam strasznie szybko się zakochał i ożenił .. Joe spoważniał ,wiec najbardziej żal mi Hossa ,któremu słodycze zaszkodziły..

Mada

Ewelina

Chłopcy wyszli do sklepu Very Happy

trochę czasu im zakupy zajęły ... kiedy są w domu, to zajmują czas mnie Very Happy

Uspokajam: to był inny zagajnik sosnowy i mogła spokojnie rozpaczać pod dowolmie wybranym drzewem Very Happy

Dziekuję za wnikliwą analizę Very Happy

Mada

Aga

Ewelina bardzo ucieszyłam się widząc fragment Twojego autorstwa bo rzadko piszesz. Very Happy

Aleskoro Hoss skakał pod sosny to może i Adam ruszyłby ...eee...przemyśleć kilka spraw..... Rolling Eyes

ADA

Aga

U Eweliny Adam niezwykle szybko żeni się. A to w nocy przez pomyłkę wlezie do łóżka z dziewczęciem, a to oczaruje opowieścią dziewczę niewinne chociaż do przybytku szczery zamiar miał iść... Rolling Eyes

Ewelina

Ja po prostu dobrze mu życzę Rolling Eyes