www.bonanza.pl

zorina13

Było już o autorytetach ,o demokracji ,wiec teraz przyszedł czas na wolność ..
Wolność kocham i rozumiem ,wolności oddać nie umiem -połączcie to z Bonanzą ..

Ewelina

Zorinka, wydaje mi się, że to już było ... i to niedawno. W listopadzie w powiązaniu z Dniem Niepodległości.

zorina13

Było ,ale usunęłam tamten temat ,wiec ten jest całkiem nowy.

Ewelina

Jeśli uważasz, że pasuje do marca ... to OK

zorina13

Emma Cartwright ,czekała na spóźniający się dyliżans. Ubrana ,była w brązową ,muślinową sukienkę ,znakomicie podkreślającą jej figurę.
Była wysoka i smukła ,piękna z mlecznobiałą cerą i jasnorudymi włosami.
Trzymała w ręku małą walizkę ,w której mieścił się cały jej dorobek.
Czuła ,że łzy napływają jej do oczu ,ale nakazała sobie spokój. Musiała odejść i zwrócić Willowi wolność.
Zawsze chciał być wolny ,podróżować ,zwiedzać ,świat i mieć wiele pięknych kobiet. Teraz będzie to możliwe.
Przecież dobrze wiedziała ,że on ożenił się z nią ,tylko powodowany litością ,dlatego ,że miała wkrótce umrzeć.
Skoro jednak okazało ,że jest zdrowa ,nie mogła dłużej zostać w Ponderosie.
Zdziwiła się naglę ,bo zobaczyła ,że przyjechał na stację dyliżansu i podszedł w jej stronę.
Był wysoki ,szczupły ,miał ciemne włosy ,twarz subtelną i pyszną. Czerwone ,zmysłowe ,wargi ,rozciągały się w nieskończoność ,gdy się uśmiechał.
Nikt nie miał takiego ,pięknego uśmiechu jak on. Nad zbyt delikatną ,górną wargą ,był charakterystyczny ,mały czarny ,wąsik.
Jego piwne oczy ,czasem były wesołe i łobuzerskie ,ale często dostrzegała też w nich ,pejzaż jego duszy ,poezję samotności ,niespokojnego ducha ,który ciągle mu kazał gnać do przodu ,że nie mógł usiedzieć w jednym miejscu.
Nie był przywiązany do ,żadnego domu ,nie miał korzeni ,nie wiedział ,dokąd pójdzie.
Dzień był słoneczny ,na niebie spokojnie płynęły białe jak jednorożce chmurki.
-Jak to dobrze ,że ten dyliżans się się spóźnił -rzekł Will ,zwracając się do żony.
Zostawiłaś list ,nie mogłem w to uwierzyć. Bałam się ,że nie zdążę cię zatrzymać ,powiedzieć ,jak wiele ty i twoje słowa znaczą dla mnie.
-Will ,proszę cię ,nie utrudniaj mi tego -odparła Emma. Wiem ,że chcesz być zawsze dżentelmenem,ale już nie musisz. Zwracam ci wolność.
-Nie musisz mi niczego zwracać ,bo jestem człowiekiem wolnym. Byłem ,jestem i będę osobą wolną ,która robi i myśli co jej się podoba -odpowiedział Will. Ale człowiek wolny ,nie musi być samotną wyspą. A nie pozwolę ci wyjechać ,bo cię kocham.
-Co powiedziałeś ? Mógłbyś powtórzyć ?-spytała kobieta drżącym ,nieco głosem.
-Nigdzie ,nie wyjedziesz ,bo cię kocham -odparł ,patrząc na nią z czułością.
-Ja też cię kocham -rzekła Emma.
Objął ją i delikatnie pocałował. Czerwony dyliżans nadjechał ,po czym odjechał ,zostawiając za sobą tumany kurzu ,a nawet tego nie zauważyli. Tak byli sobą zajęci ,że chyba nawet trzęsienie ziemi ,by ich od siebie nie oderwało.
W końcu jednak Emma odsunęła się od niego ,nieco zawstydzona ,zdając sobie sprawę ,że całe miasto ,a już na pewno Rada Parafialna i Kółko Szycia Pań wezmą ich na języki.
Nie miało ,to jednak żadnego znaczenia,bo nie byli niewolnikami cudzych opinii ,ani oczekiwań.

Camila · Wysłany: Śro 12:06, 30 Mar 2016 Temat postu:

Will zdążył zatrzymać Emmę. Szkoda byłoby gdyby nie zdążył.
Dzięki niej jest wolnym człowiekiem.

Ewelina · Wysłany: Śro 13:48, 30 Mar 2016 Temat postu:

Czyli ... Will był i pozostał wolnym człowiekiem ... ale Emmy nie zostawił. Dobrowolnie wybrał życie razem z ukochaną. To najważniejsze. No i zastanawiam się, czy Emma rzeczywiście chciała wyjechać? Jaka kobieta wybiera się w podróż dyliżansem, po zakurzonych drogach Dzikiego Zachodu ubrana w muślinową sukienkę. Twarzową, elegancką, ale zupełnie nie nadającą się na strój podróżny.