www.bonanza.pl

Ewelina

Dziękuję za komentarz Very Happy

Wykorzystałam godzinę, kiedy chłopcy byli w sklepie ... Opowiadanie zaczęłam pisać jeszcze przed Świętami, ale nie miałam kiedy skończyć i poprawić.

ADA

Ewelina

Dziękuję za komentarz Very Happy

Myślę, że w domu w Ponderosie bracia w kilku miejscach zainstalowali te gałęzie jemioły. Zdaje się, że jemioła amerykańska jest większa od europejskiej. Wańkowicz o tym pisał ... Mają więc sporo możliwości i ... miejsca Laughing

Jemioła w zasadzie w Ameryce nie występowała, ale w Anglii był zwyczaj ozdabiania nią domów, całowania się pod nią i prawdopodobnie została przywieziona z Europy ... musiałabym rzetelnie przetłumaczyć notkę w języku angielskim w Wikipedii ...

Aga

Ewelina jak zwykle rozbrajasz lekkim, żartobliwym stylem...od pierwszych zdań uśmiech nie schodził mi z twarzy. Wiedziałam, że coś wykombinujesz, żeby Joe w końcu, na końcu miał pod górkę. Natargał się jemioły jak dzięcioł i co? Kto skorzystał? Tradycyjnie ....najmądrzejszy, najprzystojniejszy i najsprytniejszy iiiii.... Wink

Super, świetnie i do tego upchnęłaś to w klimat świąteczny. Very Happy

Ewelina

Jeszcze zdążyłam w tym roku ... a o mały włos nie wyrobiłabym ... dobrze, że chłopaki wyszli do sklepu Very Happy

Joe dzisiaj ulgowo się wywinął Very Happy

Mada

Gość

Ewelina

Dziękuję za komentarz ... fanfik świateczny, to i Joe cało wyszedł Very Happy

Kola

Dar z nieba

Na średniej wielkości walizce na stacji dyliżansów w Virginia City siedziała 11-letnia dziewczynka. Była ona wysoka, szczupła, miała długie kręcone włosy i piwne oczy. Sukienka, którą miała na sobie była bardzo skromna, prosta, bez żadnych dodatków i szara.

-Jak się nazywasz? – zapytał Roy Coffee, zauważywszy już od jakiegoś dłuższego czasu siedzące na walizce dziecko.

-Michelle. – odpowiedziała dziewczynka.

-A gdzie są twoi rodzice? – zapytał stróż prawa.

-Moja mama niedawno umarła, a mój tata miał mnie odebrać. Nie wiem dlaczego go jeszcze nie ma. – poinformowała szeryfa.

-Wiesz może jak ma na nazwisko, to zaraz go poszukamy. – zaproponował Roy.

Dziewczynka wyjęła z małej kieszonki z przodu sukienki zmiętą kartkę, którą tam w pośpiechu wsadziła pani Hamilton i kazała jej zgłosić się do tego człowieka z Virginia City. Na kartce ledwo udało się rozczytać rozmazane …wright. Po chwili zaprowadził dziecko do swojego biura.

-To ktoś z twojej rodziny? – zapytał Hoss, który wraz ojcem akurat przechodził koło biura szeryfa i zauważył przez otwarte drzwi jak dziewczynka niepewnie siedzi na krześle i rozgląda się po pomieszczeniu z ciekawością.

-Dobrze, że cię widzę Ben i tak właśnie miałem do ciebie jechać. – zaczął Roy. -Ta mała to dziecko Paula Wrighta.

-To Paul ma córkę? – spytał zaskoczony Hoss.

-Przyjechała dzisiaj dyliżansem z San Fransicso, jej matka nie żyje, a on zamiast ją odebrać, siedzi w saloonie upity w sztok. Przecież nie oddam dziecka temu pijakowi, jak wytrzeźwieje to z nim porozmawiam. Nie mogę jej trzymać w swoim biurze, może mógłbyś się nią przez jakiś czas zająć. – zaproponował szeryf.

-Oczywiście, Roy. – odparł Ben, mężczyźni weszli do środka.

-Michelle, twój tata wyjechał w interesach na kilka dni… – zaczął Roy Coffee, który miał nadzieję, że Bóg wybaczy mu to kłamstwo, ale nie chciał, żeby dziewczynka widziała swojego ojca w takim stanie w jakim obecnie się znajdował – …to jest Ben Cartwright zostaniesz u niego dopóki twój tata nie wróci. – mężczyzna z odznaką na piersi wskazał na siwowłosego.

-Dobrze, proszę pana. – zwróciła się do szeryfa - Mama mówiła, że tata ma duże ranczo i hoduje krowy, na pewno z nadmiaru pracy zapomniał, że dzisiaj przyjeżdżam. – odpowiedziała rezolutnie dziewczynka.

Jedenastolatka wzięła swój bagaż i poszła za drugim mężczyzną, który wyglądał jej zdaniem jak wielkolud. Hoss przywiązał walizkę do swojego siodła. Właśnie zamierzał podnieść dziecko i usadowić je w siodle, ale jakby rozpłynęło się w powietrzu.

-Kogo pan szuka? – zapytała.

Średni syn Bena odwrócił głowę w kierunku, z którego dobiegł go głos. Michelle siedziała już na koniu. Senior rodu wyszedł z biura szeryfa śmiejąc się radośnie.

-Myślałeś, że nie umie jeździć konno. – powiedział wsiadając na Bucka.

Kiedy jechali przez teren Ponderosy dziewczynka oparta plecami o olbrzyma zachwycała się krajobrazami rozpościerającymi się wokół. Gdy dotarli na miejsce i jej oczom ukazał się dom powiedziała:

-Jest tak wspaniały jakby był z jakiejś baśni.

Po chwili wraz z Benem weszła do środka.

-Tu jest jeszcze piękniej niż na zewnątrz. – odparła i zaczęła tańczyć i wirować na środku pokoju jak po sali balowej.

Nagle z na coś, a raczej na kogoś wpadła i wraz z nim zwaliła się na podłogę.

-Przepraszam. – odparła szybko wstając z mężczyzny.

-To są moi dwaj pozostali synowie… - zwrócił się do dziewczynki – …Adam… – wskazał na bruneta opierającego się o poręcz schodów – …i Joe. – który już stał obok niej.

Po paru minutach Hoss zaprowadził Michelle do pokoju, w którym będzie mieszkać na czas jej pobytu w Ponderosie. Rozpakowanie się poszło jej dość szybko, bo nie miała zbyt wielu rzeczy. Położyła się na łóżku i pomyślała o mamie. Była taka piękna i dobra. Niestety była bardzo chora, cały majątek jaki posiadały poszedł na doktora i leki. Doskonale pamiętała jak musiała się rozstać ze swoim kucykiem, wkrótce potem zniknęło pianino, a później musieli się wprowadzić do pani Hamilton, która opiekowała się jej mamą, ale dla niej już nie była taka dobra i miła. Zabrała jej wszystkie ładne sukienki, a jej kazała chodzić w tym co ma teraz na sobie, jej ulubioną lalkę – Klarę oddała jakiemuś dziecku z ulicy. A kiedy jej mama umarła pani Hamilton kazała jej ciężko pracować i nie dawała nic do jedzenia. Dopiero, kiedy w dokumentach jakiś prawnik znalazł list o jej ojcu została odesłana tutaj. Po policzku dziewczynki spłynęło kilka łez, bardzo tęskniła za mamą, a swojego ojca nigdy nie widziała na oczy, nie wiedziała jaki on jest i czego ma się spodziewać. Po jakimś czasie została zawołana na kolację. Przy stole siedzieli już Ben, Hoss i Adam. Michelle starała się być bardzo grzeczna. Po pierwsze nie chciała sprawiać rodzinie Cartwright kłopotów, a po drugie nie chciała żeby do uszu jej ojca doszło, że zrobiła coś złego albo narozrabiała. Jadła dostojnie jak na prawdziwą damę przystało. Gdy już wszystko zjadła i zapytała się gospodarza domu, czy może iść do swojego pokoju. Podszedł do niej Mały Joe chowając coś za plecami.

-Ktoś tu szuka przyjaciela i chce żeby się nim zaopiekowano. – powiedział najmłodszy Cartwright udając, że to mówi miś, który po chwili zamigotał dziewczynce przed nosem.

-To dla mnie. – zapytała zaskoczona biorąc maskotkę do ręki i ją do siebie tuląc. – Dziękuję. – odpowiedziała, cmoknęła Małego Joe w policzek i poszła do swojego pokoju.

Joe usiadł przy stole i nabrał sobie na talerz kawałek pieczeni.

-Ty misia szukałeś czy kurze wycierałeś. – zwrócił się Adam do najmłodszego brata wyjmując z jego włosów fragmenty porwanej pajęczyny.

-Ha, ha. Bardzo śmieszne. Mogłem się zabić w tych ciemnościach, nie mówiąc już o tym, że niewiele brakowało, żeby dom z dymem poszedł. – odparł Mały Joe na złośliwą uwagę Adama.

-To miło, że dałeś jej swojego ulubionego misia. – rzekł Ben do swojej najmłodszej latorośli.

-Co za diabeł się tam rozbija skoro świt. – powiedział senior rodu wychylając swoją zaspaną jeszcze twarz na zewnątrz otwartego okna. Za równo z okna, które było na lewo od jego oraz z prawego wychylały się również zaspane jeszcze głowy Hossa i Adama. Ale gdy zobaczyli kto robi taki hałas momentalnie się obudzili.

-Joe na Boga ty wiesz, która jest godzina. – powiedział Hoss, który był lekko zdziwiony tym, że jego młodszy brat wstał wcześniej od niego, zwykle Mały Joe wstawał jako ostatni.

-I co ty tam właściwie robisz? – zapytał Ben.

-Chce zrobić Michelle niespodziankę jak się obudzi. Huśtawka będzie jak się patrzy. Będzie mogła wygodnie sobie usiąść i się oprzeć. – odparł.

zorina13

Jakie ładne ,ciepłe ,wzruszające.
Będzie ciąg dalszy ?

Kola

Oczywiście, że będzie. Z góry informuję, że nie wiem ile to będzie miało części i w jakich odstępach czasu będzie się ukazywać.

Aga

Fragment ciepły. Trochę z początku przypominało to "Awanturę o Basię", ale rozumiem, że nie ma mowy o pomyłce i dziewczynka jest córką Wrighta, a nie któregoś Cart-wrigtha, ma 11 lat więc zakładam, że wie jak ma nazwisko... Joe się nakręcił pozytywnie.

Kola

Dziewczynka nie wie kto jest jej ojcem, matka jej nigdy o nim nie wspomniała. Mała nosi nazwisko swojej matki.

Ewelina

Ciekawie się zaczyna. Trochę mi się kojarzy z "Małą książniczką", zwłaszcza to odebranie lalki. Ciekawe, czy rzeczywiście jest córką Wrighta? No i kiedy Święta?