www.bonanza.pl

zorina13

Temat stary jak świat -wojna domowa ,na gesty i słowa.

Ewelina

Konflikt pokoleń

W salonie wrzało. Właściwie słychać było głos rozgniewanego Bena. Wyjaśniał synom, co mu się nie podoba w ich zachowaniu. Wytykał wady, brak niezbędnych jego zdaniem zalet.

Zaczęło się od sporu z Adamem. Najstarszy syn chciał wywiercić na niektórych pastwiskach studnie głębinowe. Trawa wysychała i tereny mogące wyżywić ich bydło zamieniały się powoli w pustynię. Ben sprzeciwiał się. Uważał, że ziemia powinna zostać taka, jaką ja pan Bóg stworzył. Syn twierdził, że człowiek po to jest obdarzony rozumem, żeby sobie to i owo poprawił w życiu. Potem rozmowa zeszła na sprawy bardziej osobiste. Ben krytykował wybory Adama, prowadzenie się jego wybranek. Adam nie pozostawał dłużny, przypominał tacie o jego kontaktach z aktorkami i … od słowa do słowa ... zrobiło się głośno.
Wyrzekania Bena nasiliły się, kiedy do pokoju weszli młodsi synowie. Popatrzył na nich i zaczął wypominać Hossowi słabość do słodyczy i przygarnianie rozmaitych zwierzaków. Czy tak powinien postępować prawdziwy mężczyzna? – pytał się surowo Ben
--ależ Pa, ja nie robię nic złego. Zwierzątka są takie biedne – tłumaczył się Hoss
-no właśnie! Zwierzątka! A kiedy przyprowadzisz do domu jakąś miłą panienkę? – retorycznie pytał Ben – kiedy Adam przyprowadzi i przedstawi nam porządną, sympatyczną kobietę? – ciągnął nieubłaganie Ben – a Joe? Kiedy Joe przestanie zakochiwać się w każdej napotkanej pannie? Kiedy przestanie być fircykiem a stanie się prawdziwym, poważnym mężczyzną?
-ależ Pa, na to mam jeszcze czas! – bronił się Joe.

-nie masz! – ryknął Ben – ja w twoim wieku już miałem syna! – podkreślił swoja męskość Ben.
- Pa, mam wrażenie, że przestałeś nas rozumieć – zarzucił Benowi Adam – zupełnie, jakbyśmy byli dla ciebie obcymi ludźmi – dodał.
-ja!? Ja!? Was nie rozumiem? To wy mnie nie rozumiecie! Ja chcę dla was jak najlepiej! Żebyście byli szczęśliwi … a wy? Wszystko robicie nie tak … po swojemu – z goryczą stwierdził Ben – jeden się stale ze mną kłóci, sprzeciwia się, jakby wszystkie rozumy pozjadał! Drugi zwierzątkami i łakociami się zajmuje, trzeci laluś tylko za pannami by biegał zamiast zająć się czymś pożytecznym. I co ja mam zrobić? To wy mnie nie rozumiecie – powtórzył.
Przed dom zajechała bryczka. Wysiedli z niej jacyś ludzie. Zacietrzewieni Cartwrightowie nawet ich nie usłyszeli. Dopiero, kiedy w pokoju zabrzmiał radosny głos
„witaj Benji, ty urwisie!” zwrócili uwagę na przybyszów. No tak! Ciocia Edna i wujek Sam – jęknął Ben.
-Benji! Nie poznajesz starej ciotki? – zapytała starczym, aczkolwiek donośnym głosikiem. Żeby zamilkła! Ile ona może mieć lat? Chyba więcej niż osiemdziesiąt? – zastanawiał się Ben prosząc Niebiosa o interwencję.
-Benji! Ty łobuziaku! Daj cioteczce całuska! Ach! Cóż to było za rozkoszne dziecko – zwróciła się do skamieniałych ze zdziwienia synów Bena – tylko bardzo psotny. Taki urwipołeć – uśmiechnęła się z rozrzewnieniem – kiedyś cały słoik miodu mi wyjadł ze spiżarni i do tego ciasto jagodowe. Do ostatniej okruszyny! Hoss spojrzał zdziwiony na Pa … No tak … a jemu tata wypomina te kilka czekoladek!

-a jak się wykłócał stale ze swoim tatą. Ile razy David musiał mu pasem przyłożyć … a i tak nie zmienił zdania. Uparty jak muł był – zachichotał wujek Sam. Adam znacząco spojrzał na ojca. Ben zapragnął zapaść się pod ziemię.

-Benji! A pamiętasz, jak mama złapała cię w ogrodzie na całowaniu tej ślicznej sąsiadki … jak jej było Millie? – ciocia Edna miała doskonałą pamięć. Joe spojrzał na nią i na tatę. Uśmiechnął się uwodzicielsko.
-a pamiętasz Edna, jak Benji przyniósł ciotce Fanny nowego kotka, który okazał się skunksem. Dwa tygodnie wietrzyli pokoje – Sam ryczał ze śmiechu – a Benji! To twoi synowie? – zapytał pokazując gestem grupę znieruchomiałych postaci.
-tak – odpowiedział lakonicznie Ben
-no, no. Przystojni, spokojni, dobrze wychowani – pochwaliła ich ciocia Edna – na szczęście nie wdali się w ojca. To widać na pierwszy rzut oka!. Ben w duchu jęknął. Taki wstyd! I co on ma powiedzieć?
Ryk śmiechu jaki zabrzmiał w salonie słychać chyba było na północnych pastwiskach

zorina13

Jak zwykle bardzo wesołe opowiadanie.
I dostało się Benowi ,zapomniał wół jak cielęciem był ?

Camila

Po tej lekcji to już Ben więcej nie będzie więcej wypominać synom Wink

Mada

ADA

Ewelina

Aga