www.bonanza.pl

[Domi]

moje serce jest zawsze z dziadkiem. Ale mam jeszcze babcię i mamę, martwię się o nie. Gdyby ich nie było od dawna bym nie żyła. Ale na szczęście zawsze były. Dziadka potrzebowałam, bo zawsze mężczyzna inaczej podchodzi do dziecka, bardziej beztrosko. Z kobietą już się nie da tak bawić... Ale on umarł, bo palił. Kiedy to się działo, to był najgorszy rok w moim życiu... chociaż byłam za mała, żeby cokolwiek zrozumieć.
A co do oglądania filmu przez dziadków i babcie - to zrozumiałe. Wtedy oglądali to wszyscy. Babcia mi opowiadała. Mieliśmy nawet z domu Ponderosę ... Tak mówili na nasz dom inni kierowcy...

[Sandra Cartwright]

Niestety taka kolej rzeczy , człowiek rodzi się i umiera , a my musimy się z tym jakoś pogodzić . Heh tata mi mówił że pamięta jak był mały ,że nawet jak się w polu pracowało to musiało się ze wszystkim szybko wyrobić , bo cała rodzina pędziła do domu na Bonanzę . Wszyscy w naszej rodzince to uwielbiali . Taka tradycja . A mama zawsze ilekroć widzi dom Cartwrightów mówi , że strasznie chciałaby mieć taki dom i tam mieszkać , bo tam jest tak pięknie

[Domi]

Bo ten dom jest prześliczny! Ja też bym chciała taki mieć... Wogóle lubię domki... dlatego taki ważny jest dla mnie dawny dom mojej mamy... A tu dookola tylko te bloki i parę poniemieckich domeczków, niektóre odremontowane inne paskudne...

[Odwiedzająca]

Dziewczyny,jestem dużo starsza od Was,a do dziś pamiętam moich dziadków od strony mamy...Ich ogromną miłość,którą mnie obdarzyli...jeszcze przed oczami,mam Ich ukochane twarze...jeszcze w uszach dźwięczą mi Ich słowa,kiedy opowiadali mi historię swojego życia(a przeżyli wiele,w ciężkich czasach}...wędrówki do lasu,nad rzekę...jesienne wyprawy na kasztany.letnie wakacje nad morzem,nad które zabierali wnusię. Nie ma Ich już pomiędzy nami,ale żyją w naszych
wspomnieniach...naszych sercach...naszych duszach.Wdzięczni powinniśmy być losowi,że postawił na naszej drodze tak wspaniałych,kochających ludzi...
Oni są naszymi aniołami w niebie.
I nie umiera do końca ten,kto żyje i żyć będzie w naszej pamięci.
Dziewczyny,przestańcie też mówić takie straszne rzeczy...całe życie przed Wami...nie czas mówić o śmierci.Po deszczu zawsze przychodzi słońce...weźcie sobie to,moje Miłe do serca.A gdybyście chciały porozmawiać
to piszcie...pogadamy.Główki do góry!

[Sandra Cartwright]

Dziękuję za tak wspaniałe i pouczające słowa . Dziękuję Wam wszystkim , że po protu jesteście . Masz rację Hania , muszę się wreszcie wziąść za siebie i cieszyć życiem , nawet jak ono daje mi w kość . Wspomnienia po osobach , które kochaliśmy i wciąż kochamy są naszym największym skarbem