www.bonanza.pl

[Domi]

To wiesz, co ja czuję...

[Isabella3]

Śliczna fotka (serce) Chyba jedna z cudniejszych Te włosy...
Znalazłam też taką w czerwonej kurteczce Nie wiem, czy ją widziałaś.

A tu Mike dający autograf Lewą ręką

[Domi]

Ach!!!
Bella rewelacja!!! Pierwsze boskie, ta fryzurka perfekcyjna... Z kolei kurteczka z drugiej fotki przeurocza a trzecie... stwierdzę tylko, że przywróciło mnie do życia

[Isabella3]

Heh, cieszę się

[Domi]

I ja Cudne ujęcia

[ADA]

Domi i Bella pewnie macie w zbiorach to zdjęcie, ale pomyślałam, że wkleję Tu jest młody i taki bonanzowy ...

[Isabella3]

Oczywiście
Tak się zastanawiam... czy Mike umiał malować?

[Isabella3]

Ada, bardzo lubię to zdjęcie

[ADA]

Podobno potrafił malować. Domi coś o tym wspominała

[Isabella3]

Super Ja jakoś nigdy o tym nie czytałam. Widziałam tylko to zdjęcie.

[Domi]

Chyba umiał Ale fotka jest tak rewelacyjna, że aż brak mi słów Uwielbiam, jak cokolwiek robi łapką

A fotkę, Ada znam i mam zdjęcie w identycznej pozie

[Isabella3]

Nie można zaprzeczyć utalentowany był
Znalazłam jeszcze jedną podobną fotkę:

[Domi]

PIĘKNY Robi piorunujące wrażenie, aż serce bije mocniej...

[Isabella3]

Tak...

[Domi]

Wiem... A czytałaś to? :

“On location in the tiny hamlet of Lone Pine, California , not long ago Mike and five others from the Bonanza crew were having dinner in a cafe that passes for Lone pine's finest restaurant. Half-way through the meal he was approached by a kindly-looking old gentleman in a neat dark suit. "Excuse me," he said apologetically, tapping Landon tentatively on the shoulder and looking for all the world like a little boy approaching his greatest idol, "but aren't you "Little Joe?" Mike, whose straight face is legendary, looked up at him earnestly. "No," he said, "I'm sorry. I'm Hoss." "You're - Hoss?" the old gentleman said, his voice quavering a little. "Yes," Mike explained. "You see, I dehydrate between films. Tomorrow morning I'll weigh 290 again." The old man retired in confusion, even forgetting to ask Hoss for an autograph. "Shame on you!" Mike's wife laughed. "Really, Mike, how could you do such a thing to a nice old man?" Mike grinned his white toothed smile. "Don't worry. He'll be back again." Ten minutes later the old man came back, his weathered old face etched with a nervous, likeable smile. "Look," he said to Mike, "I think you're kidding me. You are Little Joe aren't you?" Mike pushed his chair back, got to his feet and embraced the old man in a bear hug. "How'd you ever guess?" he laughed. The old man was now beside himself with delight. "Would you," he said, "come over and say hello to my mother?" Mike followed him to the far end of the restaurant and could be seen bowing gallantly over the hand of a beaming old lady.”

O mało nie pękłam ze śmiechu