www.bonanza.pl

[Aga]

A zatem czekam na ADAMA mam nadzieję, że pamiętasz o

[ADA]

Aga cieszę się, że się cieszysz o Nonie i źrebaczku pamiętam, ale niewiele o nich będzie

[Aga]

Mnie tylko chodzi o to, żeby nie spłonęły

[ADA]

Zapewniam Cię, że nic im się nie stało. Hoss przecież czuwa

[ADA]

Mada, obawiam się, że Aga będzie musiała rzucać monetą
Aga, zgodnie z Twoim życzeniem jest o Adamie


***
Hugh wpadł z impetem do domu i zderzył się z Adamem, który właśnie zamierzał pójść do stajni i sprawdzić, co też dzieci tak długo tam robią. Zdziwiony zatrzymał go pytając:
- A co ty tak pędzisz chłopcze?
- Stryjku, tam w stajni – Hugh wystraszony z ledwością łapał powietrze – Vicky … ona leży i nie rusza się.
- Co ty mówisz? – spytał Adam osłupiały.
- Stryjku, szybciej – krzyknął chłopiec ciągnąc go za rękę. W tym momencie dotarło do Adama, że naprawdę coś się stało. Z przerażaniem w oczach ruszył do stajni. Hugh miał właśnie pobiec za nim, gdy poczuł, że ktoś przytrzymuje go za ramię. Podniósł wzrok i ujrzał ojca. Hossowi wystarczyło jedno spojrzenie, żeby ocenić sytuację. Nie namyślając się długo ruszył w ślad za bratem, przykazując Hugh żeby został w domu. Chłopiec wystraszony kiwnął tylko głową. Gdy Hoss wbiegł do stajni Adam pochylał się właśnie nad córką bladą, jak papier. Henry stał nieopodal równie blady jak jego kuzynka.
- Córeńko słyszysz mnie? Otwórz oczy, słyszysz … odezwij się – Adam potrząsał omdlałą Vicky.
- Henry, co tu się stało? – spytał Hoss rozglądając się wokół i wciągając powietrze do nosa – czuję swąd spalenizny. Co wy tu robiliście? Odpowiadaj synu!
- Tato my tylko chcieliśmy uczcić narodziny źrebaczka – odparł Henry bliski płaczu.
- Cygarem?! – Hoss trzymał w palcach niedopałek cygara, który właśnie podniósł z nadpalonej podściółki. – Mogliście spalić całe ranczo. Co wy u licha sobie wyobrażaliście?!
- Tato, ale … - zaczął Henry, lecz pod wpływem surowego wzroku ojca natychmiast zamilkł. Chłopiec przestępował z nogi na nogę, a łzy same płynęły mu po umorusanej buzi.
- Idź do domu i zawołaj stryja Joe. Później porozmawiamy. – powiedział Hoss podenerwowanym głosem, a pochylając się nad Adamem i Vicky spytał – co z nią?
- Zemdlała. – Odparł Adam i jego wzrok padł na niedopałek cygara wciąż trzymanego przez Hossa. Nie miał jednak czasu zastanawiać się na tym. Szybko podniósł Vicky i mocno trzymając ją w ramionach ruszył w kierunku drzwi stajni. W przejściu musiał przystanąć, bowiem o mało, co nie zderzył się z Joseph’em i Benny’m, którzy usłyszawszy od syna Hossa, co się stało przybiegli z pomocą.
- Czy tu się paliło? – spytał Joe czując swąd spalenizny.
- Ojcze, co z Vicky? – Benny wpatrywał się z niepokojem w powoli powracającą do przytomności siostrę.
- Nie wiem. Jedź po doktora – powiedział Adam z trudem.
- Spokojnie Adamie. Niech Hope ją najpierw obejrzy. Może obędzie się bez lekarza – rzekł Hoss starając się uspokoić sytuację. – Benny idź z ojcem. Joe sprawdź czy przypadkiem podściółka się nie tli. Ja zajmę się Noną i źrebakiem.
Benny i Adam z Vicky na rękach biegli przez podwórze, gdy w drzwiach pojawiła się przerażona Adeline, a tuż za nią Hope.
- Boże, co się stało? – zdołała jedynie wydusić z siebie Adeline, bowiem Hope już przejęła inicjatywę mówiąc Adamowi, gdzie ma położyć córkę. On z ostrożnością ułożył Vicky na kanapie w salonie i odsunął się robiąc miejsce Hope, która wprawnie i fachowo zbadała dziewczynkę. Po chwili poprosiła Doreen o przyniesienie ręcznika i zimnej wody. Spojrzała na zaniepokojonych rodziców Vicky i powiedziała, że to zwykłe omdlenie i dziewczynie nic nie będzie.
- Ale, co było przyczyną? – spytała Adeline głaszcząc córkę po głowie.
- Nie wiem, ale zaraz dowiemy się. Odzyskuje przytomność. - Odparła Hope i wziąwszy z rąk Doreen mokry ręcznik przetarła dziewczynce twarz, a potem przyłożyła go do jej karku. – Vicky, słyszysz mnie?
- Tak ciociu – odparła słabo i ze strachem spojrzała na otaczającą ją rodzinę.
- Jak się czujesz?
- Dobrze, tylko w głowie mi się kręci i mdli mnie.
- Nie dziwię się. – Odrzekł Adam. – A jak cygaro? Chyba nie było wystarczająco dobre jak na gust panienki?
- Adamie, co ty wygadujesz? – spytała Adeline zaskoczona. – Jakie cygaro?!
- Moje. Nasza córka wzorem artystek z Paryża postanowiła spróbować smaku cygara. No powiedz Victorio tak było? Czy ci smakowało?
- Tatusiu, ja nie chciałam – powiedziała Vicky przez łzy.
- O, coś cię spytałem i oczekuję odpowiedzi – Adam spojrzał na córkę z całą surowością.
- Było … niedobre – wydukała cicho.
- Głośniej, żeby cała rodzina usłyszała.
- Adamie, daj spokój. To nie ma sensu. Nie widzisz, że Vicky jest przerażona – ujął się za wnuczką Ben.
- I dobrze. Po tym jak o mało nie puściła z dymem rancza Hossa powinna być przerażona. Co ty sobie wyobrażałaś moja panno?! – grzmiał wściekły Adam.
- Przepraszam, ja … - Vicky popatrzyła na wszystkich przerażonym wzrokiem i rozszlochała się. Na twarzy Adama malował się gniew połączony z jakimś dziwnym żalem, rozczarowaniem, że oto jego córka mogła, tak go zawieść i zrobić najgłupszą rzecz pod słońcem. Nie był w stanie zrozumieć postępowania Vicky i to doprowadzało go to do pasji.
- Adamie, proszę Cię, uspokój się. Twój ojciec ma rację. Nerwy nic tu nie pomogą. W domu z nią porozmawiamy.– Adeline próbowała załagodzić całą sytuację. - To przyjęcie Hossa i Hope nie psujmy go bardziej …
- Już bardziej nie można.- Przerwał jej Adam. – Victorio, jak mogłaś zrobić coś takiego! Naraziłaś na niebezpieczeństwo Henry’go i Hugh. Wystraszyłaś konie i o mało nie spaliłaś stajni. O kradzieży cygara nie wspomnę.
- Tatusiu, proszę wybacz mi. Już więcej nie będę. Ja nie chciałam, naprawdę nie chciałam – odparła szlochając Vicky – a cygara są wstrętne i nie powinieneś ich palić.
W salonie zapadła cisza. Dorośli popatrzyli na siebie, po czym wszyscy, z wyjątkiem Adama, wybuchnęli gromkim śmiechem. Vicky spojrzała przez łzy na otaczająca ją rodzinę i nie bardzo wiedziała, z czego tak się śmieją. Adam wzburzony do głębi reakcją najbliższych z dezaprobatą pokręcił głową. Miał już coś powiedzieć, ale w drzwiach salonu stanęli Hoss i Joseph.
- Z czego tak się śmiejecie? – spytał zdziwiony Joseph.
- Z cygar – odparł Ben krztusząc się ze śmiechu, a widząc zdziwienie synów dodał – potem wam wszystko wyjaśnię.
- Nie ma w tym nic śmiesznego – powiedział Adam wciąż zdenerwowany. – Hoss, co z klaczą i źrebakiem?
- Trochę się wystraszyły, ale wszystko jest już w porządku – odrzekł Hoss ocierając czoło.
- Hoss, Hope bardzo was przepraszam, za zachowanie mojej córki. Jest mi niezwykle przykro i wstyd za to, że tak zepsuliśmy wam ten piękny wieczór. Wybaczcie. – powiedział Adam z przejęciem. Widać było jak wiele kosztują go te słowa. Hoss podszedł do brata i położył mu dłoń na ramieniu mówiąc uspokajającym tonem:
- Najważniejsze, że nikomu nic się nie stało. Reszta nie ma znaczenia.
- Jesteś, jak zwykle bardzo wielkoduszny i wyrozumiały. Nie zmienia to jednak faktu, że Victoria wykazała się skrajną nieodpowiedzialnością i poniesie za to karę. – Odparł Adam nie bardzo wiedząc, gdzie podziać oczy.
- Już dajmy temu spokój. – Powiedziała Hope. – Usiądźmy przy stole. Kawa i ciasto wszystkim poprawi nastrój. Zapraszam.
- Ciociu, wybacz, ale to już beze mnie. – Rzekł Benny z czarującym uśmiechem. – Skoro wszystko się wyjaśniło i mojej siostrzyczce nie jest potrzebny lekarz, to ja pojadę już do Clarków. I tak jestem mocno spóźniony.
- Ależ oczywiście Benny, jedź i godnie nas reprezentuj – odparła Hope.
- Ojcze, mogę już jechać? – Benny zwrócił się do Adama, który wyglądał tak jakby nie słyszał słów syna. – Ojcze?
- Co mówiłeś? A … tak, tak jedź i weź bryczkę. Nie możesz przecież tam jechać konno.


***

Benny przynaglił konie do szybszej jazdy. Był już niedaleko Virginia City. Bal u Clarków dawno się zaczął, a on nie lubił się spóźniać. Czuł się niezręcznie i zastanawiał się, jak usprawiedliwić przed gospodarzami swój późny przyjazd, gdy nagle koło bryczki najechało na jakiś większy kamień. Podrzuciło go do góry i wtedy usłyszał dziwne zgrzytnięcie, a potem jakby cichy jęk. Zatrzymał konie i zeskoczył z bryczki. Przyjrzał się uważnie kołu, które najechało na kamień. Lekko kopnął je. Było w porządku. Miał z powrotem wsiąść do bryczki, gdy nagle coś poruszyło się pomiędzy siedzeniami. Pochylił się z zaciekawieniem, próbując dojrzeć to coś w ciemności. Miało ono dziwny kształt i było przykryte derką, spod której wyglądał jasny kawałek materiału przypominający suknię jego siostry Elizabeth. Tknięty złym przeczuciem gwałtownym ruchem pociągnął za derkę i jego podejrzenie okazało się prawdą.
- Lizzy, co ty u diabła tu robisz?
- Jadę z tobą na bal – odpowiedziała dziewczyna rozprostowując kości zdrętwiałe podczas jazdy.
- Oszalałaś! Ojciec obedrze cię ze skóry, a przy okazji i mnie – odparł wściekły Benny. – Wracamy.
- Proszę cię braciszku, ja muszę tam być. Chce zobaczyć się z Andy’m. Wiem, że to głupie, co zrobiłam, ale …
- Ale, co? Lizzy, jeśli faktycznie kochacie się, to powiedzcie o tym rodzicom. Tak będzie prościej i uczciwiej.
- Tatuś tego nie zrozumie. Mama może tak, ale tatuś nie. On nie cierpi Andy’go od czasu tej ich sprzeczki na temat palenia – powiedziała Lizzy.
- Mimo wszystko uważam, że źle postąpiłaś. Wracamy do domu – odparł Benny wsiadając do bryczki i biorąc lejce w dłonie. – Usiądź wreszcie jak człowiek. Nie będziesz przecież siedziała na podłodze.
- Już siadam. – Lizzy posłusznie wykonała polecenie brata. – Benny, jesteśmy tak blisko. Wpadniemy do Clarków tylko się przywitać, dosłownie na pół godzinki. Spotkam się z Andy’m, jeden taniec i wrócimy do domu. Bardzo cię proszę.
- Zależy ci na nim? – spytał Benny przyglądając się siostrze spod oka.
- Bardzo. Jak na nikim innym, ale co ty możesz o tym wiedzieć – odpowiedziała Lizzy ze smutkiem.
- Może więcej niż ci się wydaje. – Odrzekł Benny dziwnie się uśmiechając. – Dobrze. Pojedziemy do Clarków. Pół godziny nie dłużej. Rozumiesz?!
- Tak Benny. Jesteś taki kochany. Dziękuję. – Lizzy rzuciła się bratu na szyję wyciskając na jego policzku głośnego całusa.
- Mam dziwne wrażenie, że będę tego żałował – odparł Benny i bryczka ruszyła.

***

Randy Shaner wyraźnie nudził się na przyjęciu u Clarków. Właściwie sam nie bardzo wiedział, dlaczego przyjął to zaproszenie. Nie cierpiał tych towarzyskich spędów, tego puszenia się i licytowania, kto lepiej wygląda i czym może się pochwalić. Co do intencji Clarka Shaner nie miał złudzeń. Chodziło jak zawsze o pieniądze – jego pieniądze. Wszyscy wiedzieli, że Clark ma zamiar uruchomić nową kopalnię złota. Prowadząc jednocześnie wiele kosztownych spraw nie miał wystarczająco dużo środków, aby rozpocząć to przedsięwzięcie. Szukał wspólników, a jego wybór padł na Shanera i teraz cały w ukłonach rozpływał się przed honorowym gościem – jak go nazwał przy powitaniu. Czego, jak czego, ale uniżoności i wątpliwej serdeczności Shaner nie cierpiał. Znudzony, ruchem dłoni przywołał stojącego nieopodal Tony’go Darka i powiedział mu, że nie ma zamiaru dłużej dusić się w tej małomiasteczkowej atmosferze. Dark ze zrozumieniem kiwnął głową i zapytał, czy ma kazać przyprowadzić powóz. Shaner miał już mu odpowiedzieć, gdy jego wzrok padł na nowoprzybyłych. Pan domu spostrzegłszy nowych gości, szybko podążył w ich kierunku. Shaner ze znawstwem spoglądał na niezwykle piękną i urodziwą pannę towarzyszącą młodemu, wysokiemu i równie urodziwemu mężczyźnie. Nie mogąc oderwać wzroku od dziewczyny spytał stojącego tuż za nim Darka:
- Kto to jest?
- Ten mężczyzna? To wnuk Bena Cartwrighta, Benny. Najlepsza partia w całej okolicy.
- Nie o niego pytam – odparł Shaner.
- Chodzi panu o tę dziewczynę? – spytał Dark, na co Shaner skinął głową. - To Elizabeth, jego siostra.
- Piękna. – Powiedział Shaner przeciągle, a oczy przez moment zapałały mu pożądaniem. – Będzie moja.
- Od kiedy pan tak bardzo lubi kobiety, szefie?
- Od zawsze je lubię, zwłaszcza, kiedy są ładne i uległe. Moja żona po części taka była.
- Pan miał żonę? – spytał Dark zupełnie zaskoczony.
- Miałem. Była ładna, ale niezbyt uległa – odparł Shaner.
Było coś takiego w jego głosie, że Tony’go Darka przeszedł dreszcz. Nie miał wątpliwości, co stało się z żoną szefa i nie miał również wątpliwości, co do jego intencji w stosunku do Elizabeth. Spojrzał na dziewczynę. Była naprawdę śliczna.

***

[Aga]

...I znowu mi to zrobiłyście ...przeliczę linijki wezmę dłuższe

[zorina13]

Czuje ,że Lizzy czeka jak to mówicie niezłe tarmoszenie.
Niezbyt ją lubię ale zaczęłam się bać ,bo nie jest dobrze ,jak wpadła w oko ,temu zwyrodnialcowi.

[Camila]

To Vicky ma teraz przechlapane po tej akcji.
Ten Shaner jest coraz bardziej demoniczny i zdolny do wszystkiego

[Aga]

[ADA]

Aga zapewniam, że nie było zmowy we wklejaniu wiadomych fragmentów Tak się świetnie złożyło

[Aga]

Jeszcze jedna taka wpadka i wykupię sobie internet poza domem aczkolwiek na dwa fragmenty nie starczy mi czasu, mogłabym przejechać przystanek, chociaż damski głos śpiewająco obwieszcza przystanek docelowy mniej więcej tak..."Arkaaaadyyy Capitooolllll" nawet przysypiający reagują

[Mada]

[Gość]

[ADA]

[Aga]