www.bonanza.pl

[Ewelina]

Hop! Hop! – pokrzykiwała Ewelina błąkająca się po nagrzanej słońcem, kamienistej meksykańskiej pustyni. Pomiędzy dość gęsto rozsianymi głazami, rosły kępy sukulentów charakterystycznych dla tego regionu - kolczastych opuncji i innych. W powietrzu unosił się zapach kwitnących kwiatów i olejków eterycznych wydzielanych pod wpływem gorącego, meksykańskiego słońca przez jakieś inne rośliny. W każdym razie pachniało bardzo egzotycznie, aromatycznie i … apetycznie. Ewelina przypomniał się smak sosu do placków meksykańskich i … przełknęła ślinkę. Była głodna. Pić również jej się chciało. Zza najbliższej, rozrośniętej opuncji wyszła wysoka dziewczyna w okularach.
-witaj! Jestem Zorina – przedstawiła się.
-a ja Ewelina – ucieszyła się spragniona i głodna niewiasta – tyle postów wymieniłyśmy – wspomniała z rozrzewnieniem.
-hej! A co to za ploteczki beze mnie? – usłyszały głos i zza agawy wyszła kolejna forumowiczka
-Rika jestem – tak jak poprzedniczki się grzecznie przedstawiła – i co? Fajnie jest tutaj? Ciepło, kwiatki kwitną, roślin sporo, zwierzątka biegają – pochwaliła okolicę
-różne zwierzątka. To jedno nawet z grzechotką biega – Ewelina była mniej zachwycona.
-ciekawe, gdzie się podziewa AMG – zastanowiła się Zorina.
-my jesteśmy, to i ona gdzieś tu musi być – stwierdziła Rika.
Usłyszały w dali strzały. Tam, gdzie rosło dużo opuncji. Z winchestera. Ulubionej broni AMG.
-o! Jest AMG – ucieszyła się Ewelina - ciekawe do czego strzela?
-może do grzechotnika? – zastanowiła się Rika
-coś ty, przecież on nie ma piór, a ona chce sobie nowy kapelusz sprawić – powątpiewała Zorina. Rozległo się jeszcze kilka strzałów i okrzyków świadczących o pewnym niezadowoleniu z celności.



-ufrff! Teraz mogę spokojnie się zrelaksować, odpocząć, napawać cudnymi widokami – westchnęła z ulgą AMG – O! coś widzę! – krzyknęła i wymierzyła winczester w kierunku kolejnej grupy kwitnących opuncji.


-a gdzie tu masz cudne widoki? – zdziwiła się Rika – pustynia, skałki, kaktusy i nie daj Boże jakiś waran w oddali
-na widoki to ja bym nie narzekała – mruknęła Ewelina wytężając pilnie wzrok. Koleżanki odruchowo spojrzały w tym samym kierunku. Po pustyni kroczył, lekko się zataczając ze zmęczenia i zapewne braku stosownego napoju (wody oczywiście) mężczyzna. Wysoki , czarnowłosy o oliwkowej cerze.
-Rika, to Adam! – westchnęła Ewelina – może mu pomożemy
-chyba daleko jest – stwierdziła Rika – może go zawołamy? –zaproponowała
-mogę mu w nogę strzelić z winczestera, to przystanie – uczynnie zaproponowała AMG
-ani się waż! Znów chcesz mu zrobić krzywdę – zarzuciły koleżance kolejne okrucieństwo.
-a jak nas nie zobaczy? Minie? – powątpiewała zrozpaczona Zorina
-chyba się odróżniamy od opuncji i skałek – warknęła Ewelina – a on ma doskonały wzrok. Na pewno nas zobaczy! O ile … urwała
-co o ile? – krzyknęła zniecierpliwiona, gotowa do akcji AMG
-o ile to nie fatamorgana, na pustyni często się zdarzają – Rika przypomniała sobie powieści podróżnicze czytane w dzieciństwie.
-fatamorgana! Z rozpaczą powtórzyła cała grupa … no tak, jak pech, to pech. Patrzyły z natężeniem na kroczącą postać. Przeszła kilkanaście metrów w ich kierunku. Dziewczynom zaparło dech w piersiach. To na pewno był ON!!! Niestety, Podmuch wiatru który złagodził działanie gorącego, dusznego powietrza, rozwiał też piękne zjawisko. Przystojny kowboj stawał się coraz mniej widoczny, aż … zniknął. Została tylko przesycona egzotycznymi zapachami i promieniami słońca meksykańska pustynia, kwitnące opuncje, agawy i skałki. Wśród nich grono zasmuconych niewiast.
-puszczę sobie dzisiaj kolejny odcinek – pocieszyła się Ewelina
-ja też – poparła ją Rika
-cóż nam pozostało? Westchnęła Zorina
-dobrze, że chociaż tych leniwców pogoniłam - pocieszyła się AMG.
Ruszyły w drogę. Dotarły do najbliższego traktu. Znów powiał wiatr. W tumanach piasku przemknął koń, na którego grzbiecie siedział młody chłopak. Ujrzały burzę kasztanowych włosów, dwa rzędy wyszczerzonych, śnieżnobiałych zębów i zielony kubraczek. Przemknął z prędkością wichru i … zniknął w piaszczystej kurzawie. Rozwiał się w dali niczym duszek z dawnych legend.
-Hobbit? Czy krasnolud? – zapytała Rika uwielbiająca literaturę fantasy.
-przerośnięty albo zmutowany konik polny? Taki zielonkawy? – zdziwiła się Ewelina
-raczej Joe – stwierdziła sceptycznie nastawiona do tego typu książek i możliwości naukowych Zorina
-faktycznie, on nawet na Elfa nie wyglądał – poparła ją Ewelina – to na pewno był Joe. Tę zielonkawą kurteczkę poznam wszędzie.
-to na pewno Joe – zachwyciła się Domi, która przed chwilą odnalazła zagubione grono – ten uśmiech i tę śliczną buzię wszędzie rozpoznam, nawet, kiedy jest zakurzona – dodała.
-najpierw Adam, potem Joe? Co jeszcze? Może karawana wielbłądów! – zdenerwowała się Rika. Jak na zamówienie, z kolejnej piaskowej chmury wyłonił się olbrzymi słoń niosący na grzbiecie starszego, siwowłosego mężczyznę. Uniósł trąbę jakby w geście pozdrowienia i majestatycznie podążył dalej. Zdezorientowane niewiasty odruchowo pomachały mu przyjacielsko na pożegnanie.
-co wy wyprawiacie? – zdenerwowała się AMG, przecież to też fatamorgana. Skąd tutaj słoń? – zapytała
-jak to skąd? Z cyrku – spokojnie wyjaśniła Rika – Ben lubił sobie czasem pojeździć na słoniu. Chociaż rzadko mu się taka gratka trafiała - z żalem przyznała.
-rzadko, ale się trafiła. Dzięki młodszym synom. Chyba nie cieszył się zbytnio, kiedy poznał kulinarne upodobania tego zwierzaka – zakpiła Ewelina.
-żeby tak jeszcze raz przemknął Adam – westchnęły Camilla, Hania i Lidka.
-może przemknie – fatamorgana się powtarza – pocieszyła je Rika, i dodała – czasem. Ponownie huknął strzał w winchestera. Z kolejnej kępy opuncji wyskoczyło stadko bażantów.
-bażanty? Tutaj? Na meksykańskiej pustyni? – zdziwienie Eweliny nie miało granic – na szczęście nie trafiłaś – Ewelina z ulgą popatrzyła na oddalające się ptaki, ozdobione wspaniałymi, ozdobnymi ogonami.
-nie wiem, skąd się wzięły? Ważne, że piórka cudne. Ja chciałabym takie … - AMG z żalem obserwowała oddalające się ptaki… - może to też fatamorgana? – pocieszyła się i rozejrzała dookoła. Może znów będzie można do czegoś strzelić? Albo i do kogoś? – uśmiechnęła się w myśli. Słońce nadal świeciło jaskrawym blaskiem, było gorąco. Od czasu do czasu pojawiający się nagle wiatr unosił kolejne tumany piasku. Niewiasty były już nieco zmęczone chodzeniem po gorącej, skalistej, pełnej rozmaitych woni meksykańskiej pustyni. Kolejny powiew wiatru przyniósł dźwięki melodii granej na gitarze, wtórowała jej trąbka. Ach! to przecież la bamba, ludowa, meksykańska piosenka. W dali ujrzały grupę czarnowłosych, śniadych przystojnych Meksykan, ubranych w barwne poncza pędzących gdzieś przed siebie, wykrzykujących gniewne słowa
-maladetto banditos, animal, venganza! Inflar marineros! Maladetto aficionados!Arate! Arate!


Usłyszały za plecami turkot kół i tętent końskich kopyt. Obok nich zatrzymała się duża bryczka.
-co panie robią na tym pustkowiu? Tu jest niebezpiecznie! Dzikie zwierzęta – drapieżniki, węże, bandyci … starszy, siwowłosy mężczyzna kierujący pojazdem wyliczał niebezpieczeństwa czyhające na (jego zdaniem) bezbronne damy. AMG usiłowała zakryć winchester modnym meksykańskim ponchem.
-zapraszam na posiłek do mnie – siwowłosy mężczyzna był bardzo uprzejmy
-mam nadzieję, że panie uczynią mi ten zaszczyt i odwiedzą mnie na moim ranczo
-jak się nazywa? – zapytała Rika
-Ponderosa – uprzejmie wyjaśnił ranczer – ja jestem Cartwright, Ben Cartwright – zapraszam serdecznie
-to na pewno nie fatamorgana – stwierdziła AMG – dziewczęta! Wsiadamy! Zarządziła tonem nie znoszącym sprzeciwu.
-oczywiście, że wsiadamy – chórek zgodnie wyraził wspólne pragnienie. Nieco obciążona bryczka powoli ruszyła w drogę.

[zorina13]

Jak fajnie ,chociaż Lidka raczej fanką Adama nie jest.
I co dalej ?

[Domi]

Świetne! Z humorem i jest co powinno byc! Wierzę, że w tak ciekawym miejscu mogłybyśmy się odnaleźc.
Masz talent Ewelinka! Czekamy na dalszy ciąg .

[Ewelina]

Deklarowała, że wydaje jej się najatrakcyjniejszym Cartwrightem, to ją włączyłam. Pisałam to po tej aferze z bójką marynarzy meksykańskich na plaży. Stąd te okrzyki Meksykańskie A dalej? Pisze się

[AMG]

[Lidka]

A jestem, jestem fanką Adama, Adama złośliwego, kpiącego, wytrąconego z równowagi, zakłopotanego, bezradnego. Ale mogę się zachwycać także całą resztą, Ewelinko.
Dobrze że nas zabrałaś z tego pustkowia, bo już myślałam, że będziemy tam prowadzić badania przyrodnicze.

[AMG]

[Ewelina]

Dzięki. Nie zauważyłam. Z Wordu zniknął mi kawałek tekstu i dopisywałam z pamięci.

[AMG]

Też mi się raz zdarzyło... Brrr. Zeżarło mi wtedy spory kawałek.

[Odwiedzająca]

Cudownie byłoby spotkać się w takim miejscu z wami wszystkimi,tylko dlaczego AMG znowu chce krzywdzić Adama?Ach te jej zapędy

A póki co,przyjmujemy zaproszenie Bena ...i hajda na Ponderosę
Niecierpliwie czekam na dalszy ciąg

[Ewelina]

Już zrobiłyśmy w fanfikach parę najazdów na Ponderosę. Trochę zrujnowana, ale wytrzymała Cudem

[Rika]

Zaczynamy rozrabiać? Czy będziemy wielkie damy?

[Ewelina]

Rozrabiające eleganckie damy ... bez pieska zgubił się na pustyni

[Odwiedzająca]

[Aga]