www.bonanza.pl

[Lidka]

Co ta India za tajemnicę skrywa? Kompletnie nie mogę jej rozgryźć.

[Aga]

Omal mi serce nie stanęło kiedy Adam poprosił o rękę Indię (w sumie nie wiadomo co Ci siedzi w głowie Senszen ) bo o ile nie wiem co Sheilą i Marie to już od dawna nie kibicuję duetowi "A-I"

India ma charakterek i nieźle zgasiła panią Blaze przyjęła chyba wszystkie kolory tęczy...

Teraz mam zgryz bo wolałabym chyba Marie widzieć u boku Adama, tym bardziej, że mimo iż wiedziała o ewentualnym zaręczaniu się Adama to jednak zachowała się w porządku wobec Indii.

Opisy przyrody bezbłędne, powtórzę się tradycyjnie....

Jestem w rozterce....postaraj się szybko je rozwiać

[Gość]

Dawno już nie było w tym opowiadaniu opisów przyrody... ADA, Aga, ciesze się, że wam się spodobały

Niestety nie mogę obiecać, że szybko rozwiąże ten węzeł. Muszę nad nim trochę pomyśleć

[Ewelina]

Marie jest w porządku ... wobec Indii i jest sympatyczna ... India zdecydowanie woli Candy'ego ... Marie chyba podoba się Adam ... ale co z Shelią?

[Kola]

Marie ma być tylko i wyłącznie z Adamem.
Może wreszcie dotrze do Cartwrighta, że kobiety o tym imieniu są naprawdę bardzo niezwykłe i wyjątkowe.

[Gość]

**********

India obudziła się bardzo wcześnie – mimo jednak wczesnej pory, dalej było gorąco. Myślała praktycznie całą noc, wciąż jednak nie potrafiła podjąć decyzji.
Westchnęła ciężko na myśl o dzisiejszym dniu i postanowiła, dla zachowania równowagi psychicznej, posprzątać. Umyła podłogi – i niestety, musiała się poddać. Było zbyt gorąco. Z utęsknieniem myślała o tym słonecznym, czystym, małym jeziorku, w którym tak miło było brodzić i rozmawiać...

Umyła ręce, twarz i postanowiła jednak pospacerować.

Kiedy zmęczona dotarła do swojego źródełka ze smutkiem stwierdziła, że wyschło. Nie pozostał ślad po miękkiej trawie okalającej brzegi, delikatnych kwiatach schylających białe główki nad zwierciadłem wody.

- Niestety, jest susza. – Usłyszała za sobą znajomy głos. Głos, który sprawiał, że przestawała myśleć. – Kiedy spadną deszcze będziesz znowu mogła się cieszyć swoim źródełkiem. Ale jeżeli nie masz nic przeciwko, chętnie pokażę Ci jezioro Washoe…

India odwróciła się powoli, za nią stał szeroko uśmiechnięty Candy.

- Czemu cię nie słyszałam? – Zdziwiła się.
- Umiem cicho chodzić. – Wyjaśnił uprzejmie. – Nad jeziorem jest pewnie nieco chłodniej…
- Bardzo chętnie, panie Canaday. – Przerwała mu.

Szli w milczeniu, każde zatopione w swoich myślach.

- Dlaczego Candy? Skąd takie imię? – Zapytała nagle.
- Imię? Po prostu, pasuję do mnie. – Powiedział z rozbrajająca szczerością.

India lekko przegryzła wargi.

- A dlaczego India? – Zrewanżował się pytaniem.
- Bo ciężko jest obnosić po świecie imię Independence*. – Odparła wesoło i zatrzepotała rzęsami.

Candy na spojrzał na nią zaskoczony i wybuchnął śmiechem.

- Naprawdę masz na imię Independence? Dlaczego?
- Urodziłam się czwartego lipca, moi rodzice wzięli to zbyt dosłownie… Mogło być gorzej, mogli mnie nazwać Obedience**. –
Zażartowała.
- Jest wiele bardziej stosownych imion… Jeżeli już zaczniemy je dobierać w ten sposób – Candy zauważył z uśmiechem na ustach.
- Impudence***? – Wtrąciła niewinnym tonem.
- To chyba nie to. – Zaśmiał się. – Może raczej Ingenuity****? Indulgence*****? Wiele mówią, choć może nie brzmią najlepiej.

India roześmiała się lekko, ale jakby nagle się oddaliła. Lekko zbladła.
Szli przez pewien czas w milczeniu, mężczyzna co pewien czas zerkał w stronę dziewczyny. Na jej twarzy niepewność mieszała się ze strachem. Pokręcił głową, podszedł do niej bliżej i spojrzał jej w twarz.

- Czy ty się mnie boisz, Indio? – Zapytał ją cicho.

India pokręciła bez słowa głową. Spojrzała mu w oczy, teraz mocno zarumieniona. Podniosła ku niemu bezbronne, błagające, szare oczy.

- Mam nadzieję, ze nie Importunity******? – Drżącym głosem zapytała, całując go delikatnie.

Candy zaczerpnął głęboko powietrza i uśmiechnął się szeroko. Odetchnął, przez chwile wpatrywał się w dziewczynę z niedowierzaniem i znowu się uśmiechnął.

- Żartujesz? Raczej Impeccability*******… -


**********


W niedzielę, dwa dni później, spadł długo oczekiwany deszcz – obfity i nagły. Ludzie po mszy stali niepewnie, nie wiedząc, kiedy ustanie. Adam z lekko kpiącym uśmiechem poprawił kapelusz. Ludzie tak długo wyczekiwali deszczu a teraz – nie potrafili się tym cieszyć. Już chciał ruszyć powoli w kierunku bryczki i zaoferować sąsiadom podwiezienie, kiedy nagle wyprzedził go Hoss. Adam zdumiony patrzył, jak jego nieśmiały zazwyczaj brat podchodzi do panny Reardon.

- Panno Reardon. Czy zechce pani pozwolić mi… To znaczy, czy mogę odwieźć panią do domu? – Zdecydowanym głosem spytał.

Sheila spojrzała na niego i delikatnie się uśmiechnęła. Doskonale pamiętała tego łagodnego swoją dobrocią człowieka, o błękitnych, niewinnych oczach.

- Oczywiście Hoss, z wielką przyjemnością. – Podała mu rękę.

Adam założył ręce i oparł się o kolumnę. Umiech krył się w kącikach jego ust; musiał przyznać sam przed sobą, że chyba zazdrości swojemu młodszemu bratu umiejętności obchodzenia się z kobietami. Nigdy nie sądził, że to powie, ale jednak… Czas wiele zmienia. Młodsi bracia dorastają.

Co więcej, Hoss odjechał bryczka, przez co on nie miał jak wrócić do domu, jak tylko pieszo.
Patrzył na równą ścianę deszczu i wdychał świeży, wilgotny zapach. Powoli ludzie rozjeżdżali się do swoich domów i dookoła zapanowała cisza, przerywana jedynie słodkim dźwiękiem spadających drobnych kropel.

- Panie Cartwright. – Usłyszał za sobą ciepły, wibrujący alt, który tak łatwo było rozpoznać. – Czy mogę zaproponować, że pana podwiozę? Sheila chyba chwilowo zapomniała, że przyjechała ze mną…
- Rozumiem. – Mruknął Adam. – Chyba ta sama niemoc ogarnęła i mojego brata.

Obejrzał się. Marie, ubrana w prostą, zieloną organdynową sukienkę zachwycona wpatrywała się w zachmurzone niebo.

- Strasznie już dawno nie padało. Można zapomnieć, jakie to jest przyjemne… Ten zapach, wilgoć w powietrzu…
- Proszę sobie wyobrazić wilgoć morza, zapach soli i morskich alg. Ciemnogranatowe fale, jakby rwały szary i biały woal, którym bywają zwykle przykryte. Kłębowisko chmur…To coś naprawdę pięknego.
- Piękniejszego niż deszcz po długiej suszy? - Z rozmarzeniem zapytała Marie.


****************

*niezależność
**posłuszeństwo
***zuchwałość
****pomysłowość
*****wyrozumiałość
******natrętność
*******nieskazitelność

[Camila]

Fajnie, że Hoss też znalazł drugą połówkę

[Mada]

Mam wrażenie, że Candy ma GPS albo inny radar wykrywający obecność Indii. Zawsze pojawia się tam, gdzie ona. Niby przypadkowo...
Hoss i panna Reardon? Przyznam, że nie spodziewałam się takiego połączenia.
Marie i Adam chyba do siebie pasują. Nadają na tych samych falach.

[Aga]

Podoba mi się fragment kiedy przekomarzają się wybierając imiona. Candy jednak coraz bardziej pasuje do Indii.

Faktycznie Mada dobrze wnioskuje....gdzieś na rzeczy jest GPS...

Upał dał Ci chyba we znaki Senszen, że tak obrazowo opisałaś tę pogodową udrękę ... a deszcz przyniósł utęsknioną ulgę....przynajmniej niektórym

Hoss i Sheila ....rozważam....dodaję i odejmuję....

*

[ADA]

Fragment bardzo ciekawy. Senszen zaskoczyłaś mnie parą Hoss i Sheila. Hoss jest dużo odważniejszy w stosunku do kobiet i to jest fajne.

Adam trochę gapowaty dobrze, że Marie zaproponowała mu podwiezienie do Ponderosy, bo inaczej czekałby go niezły spacerek. Ale ogólnie bardzo pasują do siebie

India i Candy - tak teraz widać jak bardzo do siebie pasują. I to nie Candy ma GPS, a raczej India magnes.

Czekam na rozwój akcji ...

[Gość]

może zaskoczyłam was para Hoss I Sheila - ale, kto wie, może jednak będą tworzyć dobrana parę skoro Candy i India do siebie pasuje

[ADA]

Oj, zaskoczyłaś Senszen, bo akurat takiej pary nie spodziewałam się, ale po głębszym zastanowieniu i wreszcie przespanej całej nocy doszłam do wniosku, że mogłoby im się udać i nawet pasują do siebie ... przynajmniej wizualnie, bo tam zdaje się, że Sheila lubi książki, a Hoss raczej niekoniecznie. Chociaż przy mądrej kobiecie ...

[Gość]

Pasują chyba wizualnie, charakterami (w mojej opinii ) też od siebie nie odbiegają... Zobaczymy Jak na razie tylko ja odprowadził.

ADA, Adam raczej nie chciał przeszkodzić bratu, chyba miał ochotę na spacer w deszczu

Mada, Aga, ADA: Co do magnesu i GPS - myślałam i nie wymyśliłam nic ciekawego. Nie wpadałam na to, ale jak widać wszystko jest możliwe

[Aga]

Kiedyś kazano grzać stawy teraz zalecają krioterapię...Mada pomyślała o wbudowanym GPS w Candym ADA na odwrót o magnesie w Indii...

[Ewelina]

Adam na razie tylko odprowadził Marie ... a raczej został przez nią odwieziony ... jak zrozumiałam ... nie wiadomo, czy coś się z tego wykluje ... jak na faceta zachwyconego niewiastą, to rzeczywiście nieco gapowato się zachowuje ... powinien więcej entuzjazmu z siebie wykrzesać