www.bonanza.pl

[Aga]

Uwierz Senszen ja cierpię podwójnie ...jest wena a czasu nie ma.

[Gość]

szkoda, że nie mogę ci oddać trochę wolnego czasu

[Aga]

ano szkoda

[Aga]

* * * *

Padło na ten fanfic, aczkolwiek do fianłu historii z sosną i tatuażami daleko, tak więc zalecam cierpliwość. zwłaszcza Koleżance Madzie.

* * * *

-Co ona mamrocze? –Camila pochyliła się by lepiej słyszeć.
-Po przejściu na emeryturę zacznę pisać powieści historyczne….
-Co ona bredzi? –uniosła brew Lucy chwytając nadgarstek koleżanki. –Puls silniejszy, ale może jednak uderzyła się w głowę?
-„Talerz z Napoleonem"….
-Tak, myślę, że to coś z głową. –zawyrokowała Lucy.
-Może być głodna, ale żeby alkohol na talerzu? –Aga podrapała się głowę.
-Myślę, że to tytuł książki. –ADA wyciągnęła z plecaka wielką latarkę.
-A na cóż ci to narzędzie zbrodni? –Zorina przeraziła się nie na żarty.
-Zajrzę jej w oczy.
-Na niebiańską poręczę, zgaście to.-Mada usilnie próbowała zamknąć oko i odepchnąć źródło dyskomfortu.
-Nareszcie! –ADA zgasiła latarkę. –Odzyskuje przytomność.
-Chwileczkę, ale to chyba należy do moich obowiązków. –pielęgniarka o blond włosach taksowała ADĘ ostrym spojrzeniem. –A poza pani latarką można zabić.
-A można, można….–ADA zmarszczyła brwi patrząc nieco morderczym wzrokiem na pielęgniarkę.-Ważne, że zadziałało.
-Coś ty taka nerwowa ADA?
-Nie lubię szpitali. –westchnęła ADA.
-Nie ty jedna. –niemal wszystkie zakrzyknęły.
-Co pani jej robi?-Lucy nieufnie zmierzyła pielęgniarkę.
-To balsam, nawilża skórę…a co chce będzie mi pani patrzeć na ręce?
-A będę, będę…-Lucy zadziornie spojrzała na pielęgniarkę. –Znam się na tym kiedyś pracowałam w szpitalu.
-Ale już pani nie pracuje. Coś jeszcze?
-Co jest w tym balsamie?- Senszen przerwała malowanie.
-Czy panie przyszły w odwiedziny czy podważać moje kwalifikacje? –fuknęła pielęgniarka i opuściła pokój.
-Jeżeli chodzi o balsam, postaram się rozszyfrować jego skład. -ADA pobrała próbki.
-Czy ktoś pamięta jeszcze, że tu leżę?
-Mada oczywiście.
-Dzięki Bogu nic ci się nie stało.
-A co się stało?
-Nie pamiętasz?
-Nie bardzo…
-Ale nas poznajesz?
-Raczej tak.- Mada poruszyła się niespokojnie. –Ale mam chyba luki w pamięci. Co się stało?
-Chce ci się pić? Może najpierw herbaty na uspokojenie? –Zorina włączyła czajnik elektryczny.
-Ten czajnik…..-zaczęła Mada. –Coś mi umyka…..
-Ciągle robisz sobie herbatki, może dlatego. –Senszen machnęła pędzlem.
-Dodam, że wykorzystujesz do tego celu nasze kochane serduszko. –westchnęła Domi.
-Najseksowniejsze serduszko o bujnym włosie. –dodała Bell.
-Leworęczne kochane serce. –dodała Kathie C.
-O nie, nie zniosę kolejnej ody do pasikonika. –Ewelina przechyliła buteleczkę i wychyliła do dna.
-Co to?
-Cardiol….mam alergię.
-Ato nie na serce przypadkiem?
-A na co masz alergię?-dopytywała niewinnie Domi.
-Oczywiście na waszego Mike'a. Jesteś głodna Mada?-zmieniła zgrabnie temat.
-Nie wiem…chyba. –Mada zmarszczyła brwi.
-Czyli najpierw żołądek. –Ewelina wyjęła z koszyka ekwipunek. –Nawet nie wiesz co ci ugotowałam…..Owalne klopsiki, okrągłe ziemniaczki….
-Podwójna porcja obroku…nuciła Senszen.
-A do tego marchewka w paseczki, kosteczkę do wyboru do koloru. –dokończyła Ewelina.
-Obrok, siano nieco marchewki by życie stało się słodsze….-nuciła Senszen niemal tanecznym ruchem muskając pędzlem płótno.
-Senszen!!!! –dziewczyny krzyknęły niemal równocześnie –To Mada nie koń.
-Ona jest teraz w innym wymiarze- Camila spojrzała na portret.
-Piękny wyrazisty, miękkie cienie. –zachwycała się Bell.
-I te włosy…. Aga z podziwem patrzyła na bujną fryzurę.
-Jestem nienaturalnie przewrażliwiona w tym temacie.-westchnęła Bell.
-A dlaczegóż to?
-Przez Mike’a.
-To chyba Mike jest przewrażliwiony. –parsknęła Ewelina. –zawsze mu mało…za mały, za chudy, za siwy.
-Ooo…zapowietrzyła się Bell.-Przegięłaś koleżanko. Siwe włosy Mike’a?
-Uwielbiam siwe włosy Mike’a-klasnęła Domi. –Dodają mu dojrzałości, mądrości….
-O nie, nie! To zawsze wywoływał i wciąż wywołuje u mnie cały wachlarz wszelkich negatywnych odczuć, począwszy od natychmiastowej nieodpartej paniki i przerażenia, a na nudnościach i ogólnym osłabieniu kończąc. –sapnęła Bell.-Wolę krótkie i brązowe.
-Przypominam, że Mada nie jadła nic od wczoraj. –Ewelina przerwała dzierganie.

-Wino na pewno jest dobrym, bardziej eleganckim pomysłem…tralalaa… –zanuciła ponownie Senszen. –No dobrze już nic nie mówię…chyba ostatnio nie najlepiej z moją celnością uwag.
-Muszę pobrać pani krew. –pielęgniarka wkroczyła do sali i bezceremonialnie chwyciła Madę za nadgarstek.
-Ratunku…-słabym głosem jęknęła Mada. –ona zmasakruje mi żyłę. Kiedyś w szpitalu tylko pobierano mi krew, to miałam siniaka tak wielkiego….
-O rany….mdleję. -Domi padła jak długa na sąsiednie łóżko.
-Niedobrze mi. - Bell z mroczkami w oczach usiadła na podłodze.
- Na pocieszenie powiem Wam, że dla mnie nie ma nic straszniejszego na świecie od ryb i żab. –Kathie jednak na wszelki wypadek cofnęła się z pola widzenia pielęgniarki.
ADA chwyciła pielęgniarkę za nadgarstek. –Nasza..,koleżanka….jest osłabiona….-cedziła przez zęby słowa. –Proszę grzecznie o pół godzinki na przygotowanie Mady na zastrzyk. Dobrze?
-Co pani taka nerwowa? –pielęgniarka zbladła.
-ADA co z Twoim pokojowym nastawieniem do człowieków? –Aga patrzyła ze zdumieniem.
-Było, minęło…-warknęła ADA.- Emocjonalnie jest rozerwana ... nerwowa się zrobiłam i chyba muszę zaaplikować sobie coś na uspokojenie.
-Dobrze….macie pół godziny. –pielęgniarka pokojowo uniosła ręce. –Ale będę się kręcić.
-Czy ja się w końcu dowiem co ja robię w tym szpitalnym łóżku?!?
-Może najpierw damy ci coś na uspokojenie?-Zorina spojrzała zaniepokojona. –Wiecie –szepnęła do koleżanek. -Jak usłyszy imię Laury może jej skoczyć ciśnienie.
-Może Cardiol?
-Nie ma! –wrzasnęła Ewelina.
-Trudno, wezmę coś innego? –ADA spojrzała podejrzliwe na zdenerwowaną Ewelinę. –Myślałam, że Cardiol uspakaja….
-Zniknął rosół arcydzieło! Inne potrawy też! –Ewelina otwierała kolejne naczynia. -Nie ma MOICH owalnych klopsików!!! Gdzie są moje okrągłe kartofelki!?!?
-…i maaaarchewka w paseczki ewentualnie w krateeeeczkę –zanuciła Senszen.
-Ty już lepiej milcz. –syknęła Aga.
-Mike!!!!! –Ewelinę nagle olśniło. –Ja cię zabiję!!!!
-W tej chwili bezpieczniej ponownie zemdleć. –szepnęła Domi.
-Słyszałem swoje imię. –w szparę w drzwiach wsunął się kudłata głowa Mike’a.

-A tak przy okazji Ewelina …marcheweczka palce lizać. Pomysł by pokroić ją w paski i krateczkę świetny. Moje podniebienie jest ….w niebie.
-Mike….-Kathie C szepnęła i dawała znaki rękoma. –lepiej już idź….
-Miarka się przebrała.–Ewelina chwyciła najgrubszy i najdłuższy drut robótkowy i stanęła w groźnej pozie.
-Ja mam …TO –Mike wyprężył dumnie pierś.

-To większe od igieł….słabo mi. –sapnęła Bell
-Uciekaj nasze serce. –szepnęła Domi nim ponownie odpłynęła.
-Nie mogę tego przegapić. –Aga wybiegła za Eweliną goniącą Landona.
-Hej a co ze mną? –krzyknęła Mada do znikającego tłumku koleżanek.
-Nie ruszaj się stąd!-krzyknęła Zorina.
-Zaraz wracamy!-dał się słyszeć krwiożercy głos Eweliny.
-Nie zamierzam–mruknęła Mada patrząc na biały sufit. -Istny dom wariatów….

* * *
Pół godziny później.
-Cześć dziewczyny, cześć moja piękna. –Candy uśmiechnął się promiennie.

-Cześć David. –dziewczyny pozdrowiły aktora.
-Co się tak na mnie patrzycie?
-Porównujemy real z tym co namalowała Senszen.
-Na coś czekamy? –dopytywał Dave.
-Tak Ewelina pobiegła zadźgać Landona, a my czekamy na efekt.
-Otóż i jedzie ofiara wściekłości Eweliny. –roześmiał się David.
-Mike co ci jest? –ADA dusiła się ze śmiechu.
–Czemu tak dziwnie….jedziesz?-niewinnie spytała Camila.

-Boli…jęknął Mike.
-Czyżby Ewelina wydziergała ci ostrzeżenie na pośladku? –dopytywała Lucy.
-Tak…nie….to znaczy….
-Czyli ucierpiał twój pośladek czy nie?
-Ucierpiała tylko moja duma. –zaszlochał aktor.
-No dobra...rozrywka była pierwszorzędna, ale chyba najwyższa pora powiedzieć Madzie co się stało. -westchnęła Camila.
-Z pominięciem drastycznych szczegółów. -zastrzegła Lucy.
-A właściwie jednego szczegółu. -westchnęła Aga.
-Na wyraźne życzenie tegoż szczegółu. -podkreśliła ADA.
-Szczegółu w kolorze dark. -zadrżała Ewelina.

****


-

[zorina13]

Wesoły fragment ...
A gdzie My GUy ,najprzystojniejszy facet na świecie o twarzy subtelnej i pysznej ?
Znowu go nie ma ,nie ma się z kim kłócić ..

[Aga]

Spokojnie Zorina...on odegrał swoją rólkę w akcji sosna-Laura-szpada...ale o tym mam nadzieję opowiedzą koleżanki w następnym fragmencie jesli im coś tradycyjnie nie przeszkodzi.

[Mada]

[Gość]

Dobra Aga, tego się nie spodziewałam

[Aga]

Koleżanki dzięki, bo miałam lekkie obawy z powodu:
a) jak Mada przyjmie wiadomości o braku wiadomości na temat sosny
b)ogólnie, że zagmatwane

[Mada]

[Isabella3]

Wspaniały fragment, Aga Jak zwykle bardzo mnie rozbawił, rozśmieszył i niezwykle poprawił humor i samopoczucie Wspaniale połączyłaś wszystkie nasze ostatnie rozmowy, zdania, pamiętne stwierdzenia i wypowiedzi i przeistoczyłaś je w cudowny pełen humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji kolejny odcinek naszych przygód
Martwi mnie tylko to niemałe cierpienie bidnego Mike'a, który w zasadzie poniósł surową karę za swoje piękne, wspaniałomyślne i jak najlepsze chęci w brutalny i bezceremonialny sposób
Czekam z niecierpliwością na kolejne fragmenty

[Mada]

[Gość]

[Isabella3]

[Aga]

Bell błagam nie pogrążaj się Landon zeżarł....to raz. Po drugie zeżarł jedzenie przeznaczone dla Mady....po trzecie zrobione z niezwykłą starannością przez osobę, która go ledwie toleruje.
Senszen chyba nie mamy się czego bać