www.bonanza.pl

[Camila]

Szeryf ranny. Ciekawe co z nim będzie.
A z Pablo wyszło wszystko co najgorsze.

[Mada]

Pablo dał się szeryfowi zaskoczyć, a mimo to był od niego szybszy w strzelaniu. Willa też ubiegł.
Bohaterowie pozytywni jakoś wolno się ruszają. Chociaż Will może jeszcze pokazać, na co go stać.

[Aga]

Fragment dynamiczny, już wiadomo co komu w duszy gra. Pablo rozwiał wątpliwości co do tego jakim jest draniem. Czekam na uwolnienie tatka całego i zdrowego...ale do tego jeszcze daleko.... Konstancja raczej pojedzie z Pablem ...oczywiście nie z własnej woli.

[ADA]

Szkoda, że ten sympatyczny szeryf został ranny, ale mam nadzieję, że z tego wyjdzie. Czekam na działania Willa.

[Gość]

Konstancja szybko się przekonała komu powinna wierzyć. Pablo już chyba nie miał nawet siły dalej udawać miłego i współczującego narzeczonego. Szeryf niestety został ranny i Will został sam z problemem. Ciekawe, kiedy poprosi o pomoc rodzinę?

[zorina13]

Will myślał przez chwilę. Umiał szybko analizować i zrozumiał ,że musi podjąć niebezpieczną grę. Ale nie wahał się ,gdy chodziło o Konstancję i pewien rodzaju hazardu ,którym lubił się bawić. Musiał blefować. Kiedy nie możesz walczyć jak lew ,zakładasz maskę lisa.
-Spokojnie -rzekł zwracając się do Pabla z pozorną niedbałością -jakoś się dogadamy. Mnie też zależy tylko na forsie ,a żaden z nas jej nie dostanie ,gdy ją zabijesz.
Tego rodzaju gierki słowne były specjalnością Willa. Zauważył ,że Pablo zaczął się się zastanawiać nad jego słowami. Pablo schował swój pistolet i puścił Konstancję ,popychając ją jednak tak mocno ,że upadła na ziemię.
-Forsy -Pablo spojrzał na Willa z zaciekawieniem. Przecież wy Cartwrigtowie ,macie jej jak lodu.
-Nie aż tyle ,co ten stary dureń -odparł młody mężczyzna. Po za tym ja jestem inny niż cała moja rodzina ,nie mam zamiaru całe życie tyrać na ranczu .
Pablo się zaśmiał ,a Will mu zawtórował dla towarzystwa.
-Naprawdę sądziłeś ,że przychodzę tutaj grać w szachy z tym piernikiem -rzekł Will.
-Myślałem ,że przychodzisz tu dla Konstancji-odparł Pablo ,patrząc mu prosto w oczy.
-Nie robiłbym sobie tyle trudu ,dla jakieś laluni -rzekł Will Cartwright.
Pablo ponownie się zaśmiał ,tym swoim paskudnym ,obrzydliwym rechotem.
-Zaczynam cię lubić -stwierdził mężczyzna. Jesteś takim samym łajdakiem jak ja.
-Owszem -zgodził się Will ,wyciągając naglę swoją broń i kierując w stronę Pablo. Postrzelił go w brzuch.
Kilka minut później Pablo Gonzales leżał martwy.
-On nie miał racji -odezwała się nagle Konstancja. Nie jest pan łajdakiem.
Usławszy konie ,odwrócili się i zobaczyli Adama i Joe ,którzy wyrośli jakby spod ziemi.
-A wy co tutaj robicie -zdziwił się Will.
-Tata -rzekł Joe ,kazał nam przyjechać ,że skoro nie wracasz tak długo ,to znaczy ,że wpadłeś w jakieś kłopoty.

Adam zawiózł rannego zastępcę szeryfa do doktora Martina ,a Will ,Joe i Konstancja wraz z szeryfem Royem ,udali się w miejsce wskazane przez porywaczy .
Ojca Konstancji pilnowało ,dwóch mężczyzn ,o twardych ,pozbawionych wyrazu twarzach.
Uśmiechnęli się widząc dziewczynę na koniu ,bo byli pewni ,że przywiozła pieniądze ,która pewnie ukryła w koronkach sukni ,w miejscu ,gdzie zwykle damy ,chowały sole trzeźwiące
Wyprowadzili jej ojca i dopiero po teraz dostrzegli ,że dziewczyna nie była sama. Towarzyszył jej szeryf i jeszcze dwóch innych mężczyzn.
-Wasz przywódca nie żyje -rzekł szeryf ,musicie się poddać.
Carlos i Manuel widząc trzy skierowane w siebie pistolety ,zrozumieli ,że nie mają szans.
Konstancja padła w ramiona ojca i zaczęła płakać ,ale to były łzy radości .
-Tato -rzekła urywanym głosem.
-Córeczko -odparł Alfred Stamford ,sam z trudem ukrywając wzruszenie .
Wydawał się córce ,takim słabym i wymizerowanym ale ciągle był niezwykłym ,przystojnym mężczyzną ,o łagodnym ,mądrym i ciepłym spojrzeniu niebieskich oczu i miłym uśmiechu.
Dziewczyna spojrzała na Willa. W nagłym odruchu ,podeszła do niego ,zarzuciła ręce na szyję i pocałowała w usta.
Usłyszawszy ,że ojciec ją woła ,nieco zawstydzona się odsunęła.

-No no -mruknął Joe ,patrząc na kuzyna z lekką zazdrością. Konstancja Stamford się rzuciła na ciebie.
-Była po prostu wdzięczna -odparł Will z uśmiechem.

Kilka tygodni później.
-Niech pan weźmie moją córkę na spacer -rzekł Alfred ,zwracając się do Willa ,po rozegraniu partyjki -bo mnie zamęczy swoją nadopiekuńczością.
Will spojrzał na Konstancję a ona skinęła ,twierdzącą głową.
Wyglądała wyjątkowo ładnie ,tego dnia w białej sukience w pąsowe różę i dużym słomkowym kapeluszu.
Patrzyła na niego ,myśląc ,że sam książę z bajki nie mógł by być piękniejszy niż Will w tej granatowej koszuli ,czarnej kamizelce i ciemnych spodniach.
Tyle chciała mu powiedzieć, ale ciągle brakowało jej slow ,od czego właściwie zacząć.
-Czy szeryf Randall ,czuje się już lepiej -spytała.
-Tak ,niedługo wróci do pracy -potwierdził Will . Może nawet zagra z pani ojcem w szachy .
-Czy to prawda ,że zamierza pan wyjechać -Konstancja odważyła się zadać w końcu nurtujące ją pytanie.
-Zastanawiam się ciągle nad tym -przyznał. Właściwie nic mnie tu nie trzyma.
-Mam pan tu rodzinę -w głosie Konstancji zabrzmiało nagle żelazo.
-Ale nie jestem przekonany ,czy do nich pasuję -rzekł z niespotykaną szczerością. I czy Ponderosa to na pewno moje miejsce na ziemi. Zawsze się włóczyłem ,z kąta w kąt.
-A gdybym poprosiła pana ,gdybym poprosiła cię Will ,żebyś tu został dla mnie ?
Spojrzał jej głęboko w oczy ,delikatnie objął i pocałował koniuszki jej warg. Jego usta były jak truskawki ,czerwone ,słodkie ,świeże i soczyste.
Naglę wszystko zniknęło i przestało mieć znaczenie. Nie zauważyli tego ,że zaczął padać deszcz ,pewnie nawet trąba powietrzna ,by ich od siebie nie oderwała .
Pewne było tylko jedno ,że od tej chwili zawsze już będą razem ,na dobre i na złe.

[Camila]

Ładne podziękowanie ze strony Konstancji

[ADA]

Will faktycznie zastosował taktykę szczwanego lisa. Przewrotnie powiem, że szkoda, że Pablo zginął. Powinien znaleźć się w areszcie, a potem trafić przed sąd. Sprawiedliwą karą dla niego byłoby wieloletnie więzienie i np. praca w kamieniołomach.
Najważniejsze jednak, że wszystko dobrze się skończyło.

[Mada]

[Aga]

[zorina13]

Ława przysięgła w Wirginia City miała zdecydować o losie Burta Kennedy ,oskarżonego o zabicie Howarda Trumana ,jego żony i trójki dzieci.
Konflikt między Burtem a Howardem nie był tajemnicą ,Burt nigdy mu nie wybaczył rywalowi ,tego ,że tamten odbił mu dziewczynę i podstępem ,przejął jego ranczo. Wielokrotnie groził ,że zabije Howarda.
Burt nie cieszył się w Wirginia City dobrą opinią. Był porywczy ,gwałtowny ,lubił sobie wypić ,uważano go za zdolnego do wszystkiego
Po za tym był już karany ,za pobicie Dana Miltona ,którego pobił tak mocno ,że Dan stracił wzrok.
Burt był wysokim mężczyzną ,kiedyś nawet dość przystojnym ,ale w wyniku nadużywania alkoholu ,jego twarz sczerniała.
-Uff jak gorąco -westchnął Cliff Steven ,przewodniczący ławy przysięgłych. Załatwmy to szybko i chodźmy do domu. Nikt ,przecież nie ma wątpliwości ,co do jego winy ,prawda ?
Cliff był mężczyzną średniego wzrostu ,delikatnej budowy ,cieszył się jednak szacunkiem ze względu na swoją uczciwość i namiętne przestrzeganie zasad.
-Ja mam wątpliwości -odezwał się wysoki ,przystojny brunet ,ubrany na czarno.
-Adamie Cartwright ,ty chyba żartujesz -Cliff spojrzał na niego z niedowierzaniem. Przecież wiesz ,jak bardzo Burt nienawidził Howarda.
-To prawda -odparł Adam. Nienawidził Howarda ,ale po co by miał zabijać jego żonę i dzieci ?
-Bronisz tego śmiecia -spytał Cliff a jego ton był zimny jak lód.
-Nawet ten śmieć jak go nazwałeś -odparł Cartwright ,z typową dla siebie spokojną stanowczością ,jest człowiekiem i zasługuje na uczciwy proces.
Ledwo skończył mówić ,a podniosły się rozgorączkowane i podniecone głosy ,chcące go przekrzyczeć. Cliff zarządził przerwę w obradach.
Adam udał się do saloonu,by napić się zimnego piwa ,bo dzień był naprawdę obrzydliwie gorący.
Jim Truman dosiadł się do niego i spojrzał na niego z wyrzutem.
Jim był szczupłym ,wręcz chudym mężczyzną o delikatnych rysach ,który miał rzęsy jak dziewczyna.
-Myślałem ,że jesteś moim przyjacielem -rzekł z pretensją ,zwracając się do Adama a bronisz ,człowieka ,który zamordował mojego brata i całą jego rodzinę.
-Nie bronie go -odparł spokojnie Adam ,nie chce jedynie popełnić błędu i przypadkiem wysłać na szubienicę ,nie tego człowieka ,co trzeba .
-Uważasz się za Boga -rzekł Jim ze złością. Przejrzałeś jego duszę ?
Adam milczał a po jego minie było widać ,że zdania nie zmieni. Intuicja w takich sprawach rzadko go zawodziła.
Nigdy nie zależało mu na poklasku i uwielbieniu tłumu ,zawsze robił to co uważał ,za słuszne ,bez względu na cenę ,jaką mógł za to zapłacić.
Od razu poznał ,że większość ławników skazała już Burta za samą reputację ,nie próbując się nawet wdrążyć głębiej w temat.
Ta ponura zbrodnia wszystkimi wstrząsnęła ,wiec zdawał sobie sprawę ,że obstając przy swoim ,narobi sobie wrogów.
Oprócz rodziny ,która zawsze stała po jego stronie ,nie mógł chyba liczyć na nikogo w mieście.
Postanowił porozmawiać jeszcze z Burtem w areszcie.
Burt leżał na pryczy i gapił się tępo w sufit. Ostentacyjnie udawał ,że nie zauważył przyjścia Adama.
-Co robiłeś w czwartek wieczorem -spytał Adam.
-To moja prywatna sprawa i tobie nic do tego -odparł Burt ze złością. Przecież wszyscy wiedzą ,że jestem mordercą ,tylko dlatego ,że nie mam alibi na czwartek.
-Chciałabym ci jakoś pomóc -rzekł Adam.
-Pocałuj się w nos -odparł Burt. Za przedłużanie procesu ,pewnie dostaniesz sporo pieniędzy a ja nie chce pomocy od ciebie ,ani nikogo innego.

[Camila]

Zbrodnia makabryczna.
Adam będzie miał sporo problemów, ale udowodni kto jest mordercą

[Aga]

Zorino zgłaszam protest. Zmieniłaś fragment, ale usunęłaś też nasze komentarze, dobrze byłoby chociaż nas poinformować co i jak dlaczego...tak mi się wydaje...jakby nie patrząc poświęciłyśmy czas by je napisać.
Wracając do fragmentu poprzedni wydawał mi się dobry.

[zorina13]

Ten ci się nie podoba ?
Nie byłam jakoś z tamtego zadowolona.
Przepraszam ,jeśli ktoś poczuł się urażony.

[Aga]

Tamten podobał mi się dlatego, że była jakaś tajemnica, napięcie. Nie wiedziałam dlaczego oskarżony siedzi w celi, byłam zaintrygowana tak brutalnym mordem i miałam nadzieję, że w następnym o tym poczytam. W tym w sumie w jednym zdaniu wyjaśniłaś powód podejrzenia....i niejako odarłaś z napięcia....ale to moje zdanie