www.bonanza.pl

Camila

Napewno.

Ewelina

No właśnie. Gdzie wybiera się Adam i jeszcze ze sobą żonę zabiera?

Camila

Gdzies na pewno, a ja ze soba bo szalenczo ja kocha i nie moze bez niej zyc

Odwiedzająca

Niech z nim tu przyleci...a może przedstawi go koleżankom Very Happy

...nie muszę chyba mówić którym Laughing

Camila

Ciekawy pomysl

Camila

Adam siedział na werandzie pogrążony w myślach i nie zauważył nawet, ze siedzi obok niego Kamila.
- Adam, chce z tobą porozmawiać.
- O czym? - zapytał obojętnie.
- Pojadę z tobą, ale chce wiedzieć czym się gryziesz?
- Wiesz to co się wydarzyło dało mi do myślenia. Jesteś najwspanialsza kobieta na świecie, a nie powinienem cie w ogóle spotkać.
- Co ty mówisz- stwierdziła z oburzeniem- To nieprawda i tylko sobie wmawiasz, ze powinieneś zawsze ze wszystkim radzić, a nie zawsze się to udaje.
- Ale kiedy to prawda, to ja powinienem to wszystko wymyślić, a nie ty. Pamiętasz mówiłem, ze to ja będę cie chronić i pomagać, a nie odwrotni.
- Pamiętam i co z tego. Jesteśmy razem i to jest także mój problem, a nie tylko twój.Wiesz kiedyś moja daleka kuzynka powiedziała mi, ze dobre małżeństwo kłopoty dzieli na dwoje, a szczęście mnoży przez dwoje, a nie odwrotnie.
- Może i tak. Możliwe, ze coś w tym jest.
W tym momencie pojawił się szeryf, który miał całkiem dobra wiadomość:
- Witajcie. Przyjechałem, żeby wam powiedzieć, ze prokurator nie będzie was wzywać na świadków, bo dowody są i tak mocne.
- To dobrze- odezwał się Adam- Może wejdziesz.
- Nie dziękuje. Spieszę się. Do widzenia.
W dniu wyjazdu pojawił się niespodziewany gość, który wywołał ogromne zaskoczenie. Był nim John Graham:
- Przepraszam za najście.- powiedział wchodząc- Przyszedłem przeprosić panią szeryf za moje zachowanie dwa dni temu oraz podziękować za to, ze nie zostałem oskarżony.
- Wszak nic się nie stało.- powiedziała
- Ale to było nie odpowiedzialne i głupie- wtedy zobaczył schodzącego Adama- Ciebie również chciałem przeprosić za to, ze rozsiewałem fałszywe plotki na twój temat, a wszystko z zazdrości.
- Każdy człowiek ma prawo do błędów. Może kiedyś się spotkamy i porozmawiamy, ale widzisz teraz się spieszymy z Kamilą. Wybacz.
- Chętnie. Dziękuję wam obojgu. Do zobaczenia.

zorina13

Trochę za krótkie.
Mam nadzieję ,że ten John mówił szczerze ,a nie planuje kolejnej intrygi.

Camila

On nie, ale kto inny

Odwiedzająca

Krótko

...stanowczo za krótko Crying or Very sad

Ciekawam dalszego ciągu...i tego, co to będzie za intryga Laughing

Camila

Po długim locie w końcu znaleźli się w Warszawie.
- Adamie poczekaj chwile. Obiecałam koleżance, ze jak będę w Polsce to do niej zadzwonię.
- Dobrze, a masz zamiar się z nią spotkać, bo jeżeli nie masz nic przeciwko to chciałbym ja poznać.
- Chyba czytasz w moich myślach.
- Czemu ?- zapytał z uśmiechem, który w tym momencie pojawił się na jego twarzy.
- Chciałam ci to zaproponować, jeżeli oczywiście Zorina będzie miała czas.
Kamila w tej chwili zaczęła rozmawiać po polsku i Adam nie bardzo wiedział o co chodzi, chociaż po wyrazie twarzy jego zony zauważył, ze jest w dobrym humorze.
- I co? – zapytał z niecierpliwością.
- Dzisiaj na wieczór mamy zaproszenie do niej, ale będzie jeszcze kilka dziewczyn.
- Aha – powiedział z zastanowieniem- ale to tez twoje znajome.
- Nie martw się znamy się bardzo dobrze.
- Nie zupełnie o to mi chodziło. Właściwie to chodziło mi o to, ze nie wiem czy ja będę do tych kobiecych pogaduszek pasował i o czym mam z nimi rozmawiać.
- O to, ty się już nie bój. Znajdziecie wspólne tematy. Chodźmy już z tego lotniska.
Kamila i Adam przyszli nie co spóźnieni.
- Witaj Zorinko, wybacz, ze się spóźniliśmy.
- W porządku nic się nie stało. Milo cie widzieć. Wiesz jest tez Hania, Ewelina, AMG, Domi i Sandra oraz Zosia.
- Nie mówiłaś, ze będzie tyle osób.
- Chodźcie.
- Cześć dziewczyny- powiedziała Kamila- poznajcie, to Adam Cartright. Mój maż.- powiedziała pokazując na przystojnego wysokiego bruneta. Te słowa wywołały ogromne zaskoczenie na twarzach koleżanek.
- Co ty mówisz – pierwsza zaczęła AMG- nie możliwe, nie poznaje cie. Kiedyś mówiłaś, ze nigdy nie wyjdziesz za mąż za obcokrajowca, a tu niespodzianka. Cieszę się.
- To było kiedyś, ale los jak widać lubi płatać i tak jest z nami. Znamy się już rok od pól roku jesteśmy małżeństwem.
- To nas zaskoczyłaś.
- Każdy ma prawo się zakochać.
- Tak, ale nie sądziłam, ze tak szybko wyjdziesz za mąż. Wybacz, ze cie tak przesłuchuje, ale dawno się nie odzywałaś.
- Wiem, ze dość długo nie dawałam znaku życia, ale to było mi potrzebne.
- Zdradzicie nam jak się poznaliście- zapytała tym razem Hania.
- Poznałem ja w dość dziwnych okolicznościach. Otóż nasze pierwsze spotkanie nie było zbyt przyjemne, bo spotkałem ja w barze w Carson po tym jak dostałem krzesłem w czasie bojki miejscowej bandy. Byłem troszkę dla niej nieprzyjemny w rozmowie.
- Pan to chyba niemożliwe- stwierdziła Ewelina, która bacznie mu się przyglądała.
- A jednak. Miałem wtedy nie zbyt przyjemne doświadczenia z pewna kobieta i reagowałem alergicznie na wszystkie, ale z ta się nie udało i zakochałem się w niej.
- Nie dziwie się. Przecież Polki sa najładniejsze.- stwierdziła Zorina.
- Ktoś się to czerwieni- powiedziały Domi i Sandra.- Chyba trafiłaś w czuły punkt naszej koleżanki.
Na podobnych tematach upłynęła reszta wieczoru, a nawet część nocy.
- Musze ci coś powiedzieć – zaczął Adam- masz całkiem fajne koleżanki.
- A w jakim sensie to mówisz?- zaczęła się dziwnie uśmiechać.
- Chodzi mi o to, ze spędziłem całkiem miły wieczór, chociaż sądziłem, ze tak nie będzie. A tu proszę.
- Cieszę się, ze ci się podobało. I chyba masz lepszy humor.
- Wiesz co to chyba był dobry pomysł z tym wyjazdem tutaj.