www.bonanza.pl

[Mada]

[Gość]

Mada Opowiadanka miały być krótkie, to niestety, strasznie się rozwlokło ale już nie planuję dalszego ciągu. Wątek butów został wyeksploatowany

Dziękuję wam za komentarze

[lucy]

Senszen, a liczyłam na jeszcze

[Mada]

[Gość]

[Aga]

[ADA]

[Gość]

Cieszę się, że wam się spodobało Dziękuję wam za wszystkie miłe komentarze, czytanie ich było prawdziwą przyjemnością

[Aga]

Buty

Buty…brudne-zakurzone-niedomyte-obskurne-niechlujne-zafajdane-zapyziałe-uszlajane-zabłocone-upaćkane.

-Nie!!! -Adam jęknął i usiadł gwałtownie na łóżku.

Zamglonym wzrokiem przez chwilę spoglądał po pokoju, jeszcze połowicznie trzymany w szponach resztek snu. Z trudem przełknął ślinę i zaczerpnął powietrza. Dłonią nerwowo przejechał po aksamitnych wilgotnych włosach. Lśniły w świetle okrągłego księżyca, który poświata wpadała przez otwarte okno. Adam powoli wstał i podszedł do lustra. Oparł ciężko dłonie o blat i intensywnie wpatrywał się w swoje odbicie z ponurym wyrazem twarzy.

-Buty. –mruknął, a po twarzy przemknął mu grymas.

Jutro potańcówka, a on znowu ma koszmary. Od kilku miesięcy. Kowbojki na tę okazję są przy kominku. Brudne jak jasny gwint. Ale Adam czyści je zawsze na nogach w ostatniej chwili . Ubrany od stóp do głów w najlepsze prążkowane spodnie, śnieżnobiałą koszulę przewiązaną hebanową tasiemką. Wykąpany, jeszcze z lekko zwilżonymi, lśniącymi aksamitnie miękkimi włosami, spryskany przednimi perfumami. Wtedy ten jeden raz uśmiechnięty i odprężony pastuje zamaszystymi, płynnymi ruchami swoje kowbojki na specjalne okazje, stawiając stopę na stopień przy kominku. Ale to tylko ten jeden raz... przed potańcówką. Od momentu gdy mały Joe zakpił z niego, a raczej z jego kowbojków. Od tamtej pory Adam dba o swoje butki przed potańcówką. Bo na co dzień Adam nosi na kowbojkach wyściółkę całego Virginia City, próbki pyłu ze wszystkich kopalni w stanie Nevada i pewnie całą tablicę Mendelejewa.

Dłonią potarł kark, próbując rozmasować zesztywniałe mięśnie szyi. Zerknął na łóżko niepewnym wzrokiem i westchnąwszy, niezdecydowanym krokiem podszedł do wyrka i położył się na boku nakrywając kołdrą po samą szyję. Zmarszczył brwi zastanawiając się czy zamknąć oczy. Obawiał się nawrotu snu, a raczej niechcianego koszmaru. Mimo to zaryzykował i westchnąwszy zamknął oczy.

Buty…-lśniące…. czyste… wymuskane… schludne… wypielęgnowane… zadbane… odpicowane… wypieszczone…

Adam uśmiechnął się przez sen. Jego oddech stał się spokojny i miarowy, ciało wyglądało na odprężone i zrelaksowane, a wyraz twarzy na zadowolony i spełniony.

We śnie kolejny raz prosił Hop Singa by wypastował mu kowbojki. Ale Hop Singa nie ma, wyjechał do krewnych na kilka tygodni.

Adam nie lubi czyścić butów. Jego mała słabość, ot słabostka nie warta wspomnienia. Bo cóż znaczy taki mankamencik przy TAKICH walorach umysłu i urody? Wysoki o wspaniałych proporcjach ciała! Przystojny, ale nie jakiś tam ładniutki młodzian o pięknych, gładkich rysach twarzy wzbudzający matczyne odczucia. Nie jakiś tam cherubinek o blond włosach i niebieskich oczach, z których można czytać niczym z otwartej książki. Adam to stuprocentowy mężczyzna, pełnokrwisty przedstawiciel swojej płci. Ciosany niczym posąg z litej skały, pociągający męski, z niezłomnym charakterem. Porusza się nieco flegmatycznie, miękko niby od niechcenia hipnotyzując wzrokiem. Wzrokiem pełnym inteligencji, rozsądku jak również intensywnej czujności, skrywanej namiętności, który wespół z uśmiechem, a raczej półuśmiechem fascynująco zniewala, pobudza, intryguje, obiecuje. Intelekt Adama to temat rzeka. Mądry, błyskotliwy, dojrzały inteligentny, wykształcony, przenikliwy i poprzestańmy na tym. Tylko…ten mały mankamencik tyci, tyci.

We śnie Hop Sing pokazuje Adamowi czarne kowbojki czyste i lśniące te rzadko noszone, na specjalne okazje takie jak niedzielna msza wesele czy sobotnia potańcówka. Hop Sing zajmował się kowbojkami Adama od zawsze. Ale nie tym razem. Był przecież u kuzynostwa. We śnie mały Ben nakazuje najmłodszej latorośli wyczyścić wszystkim kowbojki. Mały Joe jest niezadowolony, zwłaszcza, że Adam parsknął nieco bardziej kpiąco niż zazwyczaj. Ot kolejny maleńki mankamencik w charakterze Adama. Czasami lubił pokazać wyższość swoją nad braćmi ot taka mała dominacja nad rodzeństwem. Adam wybierał się również na potańcówkę, mimo, że jego nadgarstek po zwichnięciu nie doszedł jeszcze do pełnej sprawności. We śnie Mały Joe znowu nabijał się, że ze swoją niesprawną ręką nie poderwie żadnej panny, a Adam setny raz odciął się usłużnie, że jemu wystarczą inną sprawne części ciała jak również nieskazitelny wygląd by panna w jego ramionach topniała niczym wosk bez użycia nadwyrężonego nadgarstka. A mały Joe nie pozostał dłużny i ponownie odrzekł się, że i jemu nic nie brakuje.

-Brakuje. –Adam ironicznie uniósł brew. – Inteligencji, sprytu, lotności, błyskotliwości, pomysłowości, dowcipu, kreatywności. –jednym tchem wyrecytował Adam wklepując dostojnie, majestatycznie i nieco pompatycznie wodę kolońską w napięte policzki i szyję studiując w lustrze swoje odbicie i doszukując się najmniejszej nieprawidłowości w swoim perfekcyjnie doskonałym wyglądzie. Jak we śnie....W związku z tym Adam nie zauważył daleko idącej złośliwości w oczach brata, który użył całego swojego sprytu, polotu i wyobraźni oraz wszelkich pokładów dokuczliwości, podstępności i zgryźliwości by w sposób najbardziej ograniczony prymitywnie wyciąć bratu numer.

* * * *
c.d.n
* * * *

[zorina13]

Czyli Joe wytnie bratu numer ?

[ADA]

[lucy]

Aga, może się czepiam, ale który to rok?
"całą tablicę Mendelejewa"?
Poza tym ciekawy koszmarek. Z niecierpliwością czekam na zemstę Joe!

[Aga]

Całkiem możliwe, że się czepiasz, ale na potrzeby podkreślenia czystości obuwia Adama włożyłam mnóstwa emocji i... całą tablicę

[ADA]

Adam mógł nosić całą tablicę Mendelejewa, bowiem cytuję za Wikipedią:

"Prawdopodobnie pierwszą osobą, która zauważyła, że pierwiastki ułożone według rosnących mas atomowych (pojęcie liczby atomowej nie było wówczas znane) wykazują pewną regularność właściwości, był niemiecki chemik Johann Wolfgang Döbereiner, który w 1817 roku zestawił grupy składające się z trzech pierwiastków o podobnych właściwościach chemicznych i cyklicznie wzrastających masach atomowych.
Jeśli uznać, że układ okresowy to lista pierwiastków, ułożona względem ich mas atomowych i jednocześnie poukładanych w okresy, to palma pierwszeństwa należy się geologowi francuskiemu Antoine Beguyer de Chancourtois. Chancourtois opublikował w 1863 roku rysunek swojego "bębna pierwiastków" Za twórcę układu okresowego uważa się powszechnie Rosjanina Dmitrija Mendelejewa. Uczony ten nie musiał się przejmować poglądami swoich współczesnych i dlatego dość swobodnie próbował układać pierwiastki w tabele, oparte na porządkowaniu ich w oparciu o ich masy atomowe. Po kilku latach takich prób odważył się on opublikować pierwszy układ okresowy, w którym zebrane już było ponad 90 pierwiastków (rok 1869)."

W roku 1869 Adam miałby 39 lat, a więc przy niewielkiej czasowej korekcie jest możliwe, że Adasiowe kowbojki nosiły może nie cały układ okresowy pierwiastków, ale przynajmniej sporą jego część

[Aga]

ADA chyba właśnie zostałaś samozwańczym adwokatem uciśnionych... Kolejny raz ...ehhh ... żyć nie umierać ...